Geçmiş olsun canım. Biz de Alanyadayız. Tatilimiz bitmek üzere. Berbat geçti.
Kızım hiç durmuyor, hiçbir yerde oturmuyor. İki lokma yemek yiyor hemen fırlıyor koşmaya. Birimiz hep onun peşinde, nöbetleşe yemek yiyoruz. İki dakikadan fazla hiç oturmadı. Eşim diyor ki: hayatımın en kötü bir haftasıydı
bir daha asla çocukla tatile çıkmayacağım. Seneye üç yaşında olacak, anneme bırakıp giderim. Bizim evin önü de Deniz zaten. Orada girsin denize.
Neyse ben de rota virüsü falan kapmasa diye düşünüyordum. Turp gibi maşallah. Ben alerji oldum. Kollarım, boynum hep kabardı, kaşıntıdan duramıyorum. Yeter ki o hasta olmasın da ben olmaya razıyım valla.