- 24 Şubat 2013
- 201
- 93
- 98
- Konu Sahibi Hedef65tir
- #62.861
Çok çok geçmiş olsun ben de çok zor ve dikişle bi doğum yaptım çok iyi anladım yaşadıklarını allah bebise de sana da şifa versinKızlar çoğu kişi doğurdu bende anlatayım hikayemi. Arifeden 1 gün kuaföre gittim. Ağda boya filan yaptırdım. Alşam eşim kuaförden aldı. Kavga ettik bi sebepten onun ailesine gityik iftara. Ben ağlaya ağlaya iftar saatine kafar yattım onlarda. Hiç iştahım yoktu. Belimde ağrı varfı ama sancı gini değil. Eve geldik yattım ben. Gece hafif hafif sancım başladı. Uyumuşum eşim gönlümü almak için uyurken sarıldı bana. Ben çok öfkeliydim uyanınca yine kavga ettik. Saat 12ydi. Sancılar baktım 5dk da bir ama şiddetli değil. Eşim bana bağırıyor sancın yoktu dokunduk ya başladın diye. Salonda ağlaya ağlaya sancı çektim gece 3 e kadar. Artık eşimin de sinirleri yıprandı çünkü ben mevzuyu baya uzattım. Girdim ılık bi duş aldım. Sonunda eşim zıvanadan çıkmış bi halde kalk doktora gidelim dedi. Bi gittik 4 cm açılmam var ve biz hala kavga ediyoruz. O bana kızıyor durduk yere ağlaya ağlaya doğurttun kendini diye brn ona kızıyorum. Derken yatışım yapıldı aileler arandı. Sabah açılmam 5cm di sancı ve açılma durdu. İlk günden beri güvendiğim doktorum yoktu. Tanımadığım bir doktora emanettim. Buda nemi yıkmıştı zaten. Sabah 7-8 gibi nişanım geldi. Açılma için lavman yaptılar ama ilerleme yoktu. Sonunda sunni sancı takıldı. 12 de 9cm ile doğumhanenin sancı odasına alındım sancılarım çoktu. 1de çatala geçtim sunni sancı kapatıldı. Sancım yok ıkınma hissim yok ama açılma tam bebeğin nabzı düşüyordu. Kulağımda nstden gelen kalp atışlarının seyrekliği. Çok ama çok sevdiğim asistan doktorum bağırıyor Cansu nefes al güzelim. Ben nefes aldıkça bebeğin kalbi hızlanıyor benim başım dönüyordu. Sonra nefesini tut ıkın diyorlar. Ikınıyorum ama nebeğim çıkmıyordu. Çünkü son inişte başı benim makatıma doğru bakması gerekirken bebeğin başı yukarı bakar pozisyon almıştı. Buda zor doğuma sebep oluyordu. Herşey kötüye gitmeye başlamıştı bebeğin nabzı yükselmiyordu. Doktor epizyo açtı. Olmadı. Sonunda vakum getirdiler doktor bi yandan ameliyathaneyi hazırlatırken bi yandan bebek için yoğun bakım hazırlanıyordu. Arada kapıya bakıyordum eşim elini ısırmış ağlıyor ablamla. Arife olmasına rağmen tüm iş arkadaşlarım çıkmadan bekliyordu. Doğuma katılan ekip benimle birlikte ağlıyordu. Vakum sokuldu asistan tüm gücünle karnımdaydı. Nst alarm veriyor eşim kapıdan baş parmağıyla işaret yapıyor süpersin diyor. Doktor ıkın Cansu başka şansımız yok diye bağırıyordu. Sonunda başı çıktı dediler tek tek omuzlarını ve ayaklarını hissetim. Kızım kordonuyla karşımda duruyordu ama ağlamıyordu. Son bi güç neden ağlamıyor diye sordum ağlayacak deyip elimi öptü doktorum. Eşim yanıma koşup alnımı silerken çocuk doktoru bebeğime müdahale ediyordu. Bi ağlama sesi duydum 13.25de hıçkırıklarıma hakim olamıyordum. Kucağıma aldım yorgun kuzumu. Sonra herkesi dışarı çıkardılar. Yırtıklarım o kadar çoktuki beni uyuttular ve tam 1saat 10dk sürmüş dikişler. Eşim babasına, annem k.valideme sarılmış ağlıyor. Hastanede tüm hemşire arkadaşlarım ağlıyordu. Şuan hala hastanede mevzu benim doğumum son yıllarda girdiğimiz en zor doğumdu diye. Yavrum için dayandım kızlar onun kalbi atmaya devam etsin diye. En zor doğum bile unutuluyor evladınızı kucağınıza alınca. Siz siz olun doğumu bekleyenler yüksek moralle girin doğuma. Orada ölseydim eşimle küs ayrılacaktık. Hayat çok güzel