- 9 Mayıs 2012
- 1.488
- 101
@heaven; arkadaşım yazdıklarını takip ettim ve senin için hepimiz için dua ettim... iyi gelişmeler olmasına çok sevindim... her şey daha da iyi olacak inşallah...
@gold_women; bir hafta arayla evlenmişiz... hızlı olan sadece benim sanıyordum :)
@ttnet; seni çok çok iyi anlıyorum, benim kayınvalidem yok, bazen keşke olsaydı diyorum gerçi. çünkü inan bana erkeklerin düşüncesizlikleri çok daha sinir bozucu... kayınvalidemle tartışsam da orta yolu bulurdum ya da bir kadın olarak daha ince fikirli olurdu diyorum... kayınpederim ve kaynımla aynı apartmandayız... evliliğim ilk haftaları çok stresli geçti, eşimle tartıştığım da oldu bu yüzden... düğünün ertesi günü eşimin kalan birkaç eşyası için üst kata çıktık,kayınpederim "eee çocuklar akşama ne yiyoruz" dedi... ve bu akşama ne yiyoruz muhabbeti günlerce sürdü... kp e bir şey diyemediğim için hep eşime patladım... Allah razı olsun ondan çok sabırlı davrandı, stratejik düşündü,babasını da kırmadan orta yolu buldu... her gün yemek çıkardım, haftada bir çıkıp evi temizledim... kaynım bunun üzerine " ben artık ev işlerinden istifa ettim ha ha ha" diye pişkin bir yorum yaptı, eşim sessiz kaldı... ben ev hanımı değilim çalışıyorum iki evin yükünü taşıyamam lütfen evle önceki gibi ilgilen, ben zaten yardımcı olacağım dedim... kötü oldum... nihayetinde abisine ve bana küstü,(hassas bir psikolojisi var zaten,annesinin ölümü ve hastalık süreci çok yıpratmış onu) konuşmaya çalıştım tersledi,hakaret etti... 4 haftalık hamileyken bayramın ilk günü üstüme yürüdü,kayınpederim kahrından ölüyordu kalbi sıkıştı adamın... gebeliğime bile hayırlı olsun demedi,üstüme yürüdüğünde " ne yapıyorsun sen kendine gel ben hamileyim" dedim de "saklanma çocuğun arkasına" dedi bana... bu son olay üzerine eşim tavrını koydu, kayınpederime " oğlunu zaptet aksi halde evden çıkarım" demiş... benim de yukarı çıkmamı yasakladı, kayınpederimin gelişini kollayıp yemek uzatıyorum kapıdan evde olduğum günler... kıyamıyorum da,bu akşam için kardeşin de yemeğe gelsin bize hem konuşun artık dedim eşime, bana kızdı, karışma sen diye... ya bebeğime birşey olsaydı diye çıkaramıyor içinden bayramda olan olayı... öncesinden bahsetmiyorum bile ev yerleşirken yaptığı çocuklukları anlatsam şok olursunuz, resmen 5 yaşındaki çocuk gibi abisini kıskandı, tavır aldı aileme bile... ama artık hiç takmıyorum... ya alıştım ya da takmamayı öğrendim bilemiyorum...
@gold_women; bir hafta arayla evlenmişiz... hızlı olan sadece benim sanıyordum :)
@ttnet; seni çok çok iyi anlıyorum, benim kayınvalidem yok, bazen keşke olsaydı diyorum gerçi. çünkü inan bana erkeklerin düşüncesizlikleri çok daha sinir bozucu... kayınvalidemle tartışsam da orta yolu bulurdum ya da bir kadın olarak daha ince fikirli olurdu diyorum... kayınpederim ve kaynımla aynı apartmandayız... evliliğim ilk haftaları çok stresli geçti, eşimle tartıştığım da oldu bu yüzden... düğünün ertesi günü eşimin kalan birkaç eşyası için üst kata çıktık,kayınpederim "eee çocuklar akşama ne yiyoruz" dedi... ve bu akşama ne yiyoruz muhabbeti günlerce sürdü... kp e bir şey diyemediğim için hep eşime patladım... Allah razı olsun ondan çok sabırlı davrandı, stratejik düşündü,babasını da kırmadan orta yolu buldu... her gün yemek çıkardım, haftada bir çıkıp evi temizledim... kaynım bunun üzerine " ben artık ev işlerinden istifa ettim ha ha ha" diye pişkin bir yorum yaptı, eşim sessiz kaldı... ben ev hanımı değilim çalışıyorum iki evin yükünü taşıyamam lütfen evle önceki gibi ilgilen, ben zaten yardımcı olacağım dedim... kötü oldum... nihayetinde abisine ve bana küstü,(hassas bir psikolojisi var zaten,annesinin ölümü ve hastalık süreci çok yıpratmış onu) konuşmaya çalıştım tersledi,hakaret etti... 4 haftalık hamileyken bayramın ilk günü üstüme yürüdü,kayınpederim kahrından ölüyordu kalbi sıkıştı adamın... gebeliğime bile hayırlı olsun demedi,üstüme yürüdüğünde " ne yapıyorsun sen kendine gel ben hamileyim" dedim de "saklanma çocuğun arkasına" dedi bana... bu son olay üzerine eşim tavrını koydu, kayınpederime " oğlunu zaptet aksi halde evden çıkarım" demiş... benim de yukarı çıkmamı yasakladı, kayınpederimin gelişini kollayıp yemek uzatıyorum kapıdan evde olduğum günler... kıyamıyorum da,bu akşam için kardeşin de yemeğe gelsin bize hem konuşun artık dedim eşime, bana kızdı, karışma sen diye... ya bebeğime birşey olsaydı diye çıkaramıyor içinden bayramda olan olayı... öncesinden bahsetmiyorum bile ev yerleşirken yaptığı çocuklukları anlatsam şok olursunuz, resmen 5 yaşındaki çocuk gibi abisini kıskandı, tavır aldı aileme bile... ama artık hiç takmıyorum... ya alıştım ya da takmamayı öğrendim bilemiyorum...
, amaaan sağlıklı olsun da 
)
hep kız isteyen bana bile bi dumur geldi, anlamadımm :44: gerçi tek sağlıklı olsun evladım ama umarım bi daha değişmezzz 
şimdi bütün hayallerle vedalaşmam gerek.. haftaya 3'lü test sonucu için çağırdı genelde kontrolde bakmıyor ama rica edip baktırıcam bakalım bu kez ne dicek :26: 
