günaydın kızlar..
siz daha mamalarınızı yemeden ben size dert yanacağım
( canım çok sıkkın başım çatlıyor ağlamaktan.. kötü birşey mi oldu yok. bazen insanın farkındalığı, alınganlığı, kırılmışlığı depreşiyor ya hah tam da öyle birşey.. malum hayatımız eylül ayından beri çalkantıda birleşirsek ancak bu bebekle birleşeceğiz eşimle. ayrı yaşamak değil tayin ve her tarafın kendi meslekleri itibariyle durum bu. bilmeyenler için özetleyeyim ddim. ev trabzonda annem malatyada ama ben antepte doğum yapacağım eltimin evinde
( eltimi çok seviyorum canım yengem benim.. anamın yapmadığını bana o yapıyor. işte zoruma giden de bu. dün lohusalık sonrası nasıl dönsek falan dedim eşime tlfda. uçakla dedi. 3 kişiyiz bi de kucakta 4. olacak son dk bilet alırsak aktarmalı en az 1-1.5 milyara patlar dedim. babamların arabası var. gezmeye gelin desem koşa koşa gelirler ama hem gezin eylülde hem bizi bırakın desem 40 dereden su getirirler adım gb eminim. şu an sadece sünneti yaptıracaz çocuğun adını hayri koyacaz yoksa evimize gelme gözümüze gözükme modundalar
( bu kdr mı bencil olur insan ya?? biz de anne babayız çok şükür. zaten doğum yaptıktan ve eşimin ailesini gördükten sonra aileme olan tavrım değişti zannedersin ABD deki başıbozuk kopuk parçalanmış bir aile. evin tek çocuğuyum ilk doğumum malatyada oldu anneme ne olur ilk bir iki gün kendi evimde kalayım dedim arası iki sokak bırakmadı. 3. gün o dikişlerle gidip evi toplayıp çamaşır astım. onun evinde tüm ikramlıkları, şerbetleri, bulaşıkları ben hallettim doğumdan geldiğim gün. daha bir kere bile kızım doğumda yanına geleyim mi diye sormadı bile.. git kaynananda doğur deyip duruyor kadın şeker hastası 300 den aşağı çıkmıyor evde ikiz bebek onun dışında 3 çocuk daha var daha bi de beni onun başına salıyor. ineği koyunu tarlası misafiri saymıyorum bile. o evin gelini mi bana hizmet etsin ben mi ona? tabii gönlümden geçen trabzonda kendi evimde doğum yapmak ama önceki doğumum 25 saat sürdü. sadece 7 saati evdeydi. hadi bu 17 saat sürsün diyelim. 10 saat hastanede kalayım eşim başımda dursun. eee 2 yaşındaki oğlumu kime bırakacağız?? gelebilecek kimsem yok annem de bana böyle yaptıktan sonra mecburen ben birileriinin yanına gideceğim. kendime en yakın bulduğum büyük eltim ve abime gideceğim. onların evde de 3 koca delikanlı var. ben tesettürlüyüm. hamilelik hem antepte hem de ağustosta geçecek. şimdiden sıcağa dayanamazken orada kat kat giyinip nasıl duracağım. diyorum antepte kalacağım doğuma kadar bir ay. haftasonu da bizi ziyarete gelirsin falan demiyor hoş o halde bi yere gidilmez ya. insan gel der geleyim der ne bileyim yaa.. ben mi çok alınganım diyorum millete bakıyorum yurtdışında doğum yapıyor gene de gidiyor analardan hiç değilse birisi. yurtdışı da değil 12 saatlik mesafe. teyzem biyopsi olacaktı gelini çocuğu herşeyi var istanbulda 18 saat yol buraya 50 sefer tlf açtı ben geleyim refakate diye. gece yatmadı bile teyzem hemen parça alındı çıktı. ya küçükken anneme benzemiyorum başka kardeşim de yok diye sen evlatlıksın derlerdi oturup ağlardım :)) şimdi gerçekten evlatlık hissediyorum kendimi.. tek başına doğum yapacak olanlar da vardır biliyorum. nasıl yapacaksınız ben mi çözüm bulamıyorum. fikir verirseniz çok sevinirim. artık düşünmeyi beynim kaldıramıyor
(
kocaman göbeği var bebişin 
