- 25 Temmuz 2012
- 621
- 0
kıvırcık bizim tek problemimiz bu öfke kontrolü yok eşimin gerçi ortada öfkelenicek birşey yok sebep yokken varken daha sakin olaylara yaklaşmak yerine öfkesine hakim olamıyor deliriyor çıldırıyor hiç yoktan herkesin kalbini kırıyor bazen düşünüyorum durum böyle olduğunda artık alttan almak yerine onun yaklaştığı gibi mi yaklaşsam o zaman anlarmı diyorum ama yine susuyorum konuşsun içindeki tüm öfkesini kussun diyorum sonra hep aynı sonuç pişamnlık özür dilemek sarılmak seni seviyorum demek bitti gitti yani herşey hooop önümüzdeki maçlara bakalım der gibi yoruldum gerçekten tartışmaktan anlayış beklemekten konuşmaktan bir çok şey yordu beni kafamı bunlara yoğunlaştırmak beni yıprattı çünkü elde var kocaman bir sıfır özelliklede bu saatten sonra umrumda değil kafamda artık çocuğumla ilgili şeylere yoğunlaşmak istiyorum
en iyisini yaparsin tatlim, bebegine odaklan ve aman ha bagirark ustune gitme, provake ettigin surece daha kotu olursunuz.
cok yakin bi arkadasimin esinde ayni problem vardi, 1 yillik surecin sonunda esini yardim almaya ikna etti ama neler cekti.
simdi cok iyiler, cok degisti esi tabi kendisi de. ama iste ikna etmek hiiiiccccc kolay degil. baska bir kavga sebebpi ilk zamanlar.
benimle aynı durumda olanlar var mı :2:
))
