Merhaba kızlar.hafta sonu yazamadım hiç babamız yanımızda olunca başka bişeyle ilgilenmiyoruz.dışarı çıktık iki gün ama burnumuzdan getirdi hanımefendi.ya arkadaş psikolojisi bozuldu artık her dışarı çıkışımız kabusa dönüyo.babanız da yemin etme çizgisinden dönüyor her defasında.niye olduğunu da çözemiyoruz.delircem ya.anlatim size.
cts değişiklik olsun diye her zaman gittiğimiz avmlerin dışında bir avm keşfettik(yeni açıldı brandium,ataşehirde gidebilecek olanlara tavsiye ederim,güzel bir avm olmuş,hatta bu cts açılış konseri var Kenan doğulu ilgilenenlere duyurulur) neyse oraya gittik evden bütün sıkıntılarımızı halledip çıktık ama ne yazar.en fazla bir saat sonra kıyamet kopmaya başladı.hey yarabbi nasıl bağırıyo nasıl,herkes bize bakıyo.sanırsın ki biyerini kesiyorsun çocuğun.derdi ne?uykum var uyutun beni.hey Allahım.alıyo babamız oto koltuğunu sallkıyo biraz havada acık sakinleşiyo koyuyoruz bebek arabasına 10 Dakka.sonnra yine aynı.uyumuyoda zilli.böyle böyle 2-2 buçuk saat dolaştık sonra en sonki kıyamette dedik bize göre değil çocukla dolaşmak dönelim.bindik dönecez yok susmuyo,saate baktım dedim bu sefer acıktı ondan ağlıyor emzireyim.ne mümkün bizim hanımefendi acıkınca ağlarsa bitek biberonu alıyo ağzına bir süre meme savaşı yapıp baktık olmuyo yine verdim biberonu.yedi biraz sakinleşince bira uyudu.nekadar, yarım saat var yok.döndük öyle. sıyırmama az kaldı.
