slm annişlerr
bizim hikayemizde şöylee :))
babamızla 15şubat 2007de tanıştıkk arkadaş aracılığıyla
2 ay sonra evlenmeye karar verdik ve nisanda sözlendikkk 8 haziran 2008de evlendikk yuvamızı kurdukk 45 günlük evliyken dr gitmeye başladım 1 sene dr taşındım bebeğimiz olmadııı sonrasınra uzun bi süre ara verdim dra gitmedimm duyduğumuz herşeyi denedikk kürlerr ilaçlarr vs. ama bi rahim filmi kalmıştıı, rahim filminide çektirdim ve 2 ay sonra hamile olduğumu öğrendim nasıl bi cesaret bilmiyorum ama adetim 1 gün gecikti ve dr gittim eşime yalan söyledim kendim için gitmiyorum komşuya eşlik edecem die o gün gittim dr ultrasonda baktı ve rahim duvarın kalınlaşmış hamile olabilkirsin dedi o gün sonucu alamadım ertesi güne kaldıı sonucu hemşire getirdi bugünleri çok arasın deyip elime tutuşturduu o an dünyalar benim olmuştu hastaneyei birbirine kattım çığlıklarıma herkes bakıyorduuu 2 seneden sonra yavrum benimleydi
dayanamadım hastanaden çıkınca eşimi aradım ağlamaktan konuşamıyordumm eşimde avmyi birbirine kattı:)))
akıllı kocişimm kan verdim işte en garantisi birde idrar testi yaptırdıı ve çift çizgii şükürler olsunn quzum cee demiştii
artık iyice sabırsızlanıyordum bir an önce kucağıma alıp koklamak istiyordum 39+1 de sabah saat 8de babamızı işe yuolcu ettik
babamız gittikten sonra oğlumla konuşupp biraz daha uyudum 11.47de kalktım ve altımda birden bi sıcaklık hissettim suyum geliyorduu az az
hemen eşimi aradım suyum geliyorr bebeişim geliyor diee
yinede vazgeçer bu sferde gelmez boşuna telaş yaptırmayalım babamıza dedim ama zaman geçtikçe su daha da fazla geliyorduu
eşimi tekrar aradım ve gelmeye hazırdı artık quzumm eşim gelene kadar duş aldım hazırlandım ve çıktıkk yolaaa ben ne ile karşılaşacağımı bilmediğim için gayet rahatt gülerek gittim doğumaa
beni hemen muayne ettiler 3cm açılmam vardı girişim yapıldıı ve en kötüsü oldu eşimin yanından aldılar benii
benimle ilgilenmelerini beklerken karşımda çığlık atan inleyen bayanlar vardı ve ben ağlamaya başladım veee benide aldılar odayaa lavman yapıldı ama işe yaramadıı:))))
ve artık sancılar başlamıştıı 13.30 yatışım yapıldıı sancılar başlıyorduu artıkk inletiyordu benii
3 saat sonra tekrar muayne ettiler ve 4cm açılmam vardııı çok korktum doğuramıcam ölecem dedimm
(( saatler dakikalar geçmek bilmiyorduu epidural istedimm olmadıı bana hemşirenin dediği cevapp doğum anındaki acıyı hissetmemek için yapılır o iğne dedii salakkkkk
dilim damağım kurudu yalbarıyordum su diee pamuk ıslatıp verdiler dudaklarımı ıslattım hemşirenin yanında hemşire çıkınca pamuğu sıktım içtimm
yalvarıyordumm sezeryana alın doğuramıcam diee yavrumda top olduu karnımda sancı geldikçe bağırdım nefes alamadım daha doğrusu nefes almayı unuttum içimde tutuyordumm bayılıyordum sancı gittiğindee 2 dk da olsa uyuyakalıyordum sancı gelince çığlığa devamm ama insan annesinin değerini daha da iyi anlıyormuş saat ve saat 17.00 olmuştu dr eşlere bilgi vermeye aşşağıya inmiş ve beni şikayet etmiş eşim ve annemlere uyum sağlayamadığımı hazır olmadığımı ve gücümün bittiğini söylemiş ve annemleri dahada telaşlandırmışlarr dr geldi ve eşimin söyediklerini iletti bana canım kocam beni sevdiğini ve yapabileceğimis. şeyler söyledii ve ben biraz güçlendimm nefes almaya çalıştımm sesimi duyan muayne diyorduu birisi ıkın diğeri ıkınma diyorduu
onların yüzünden yavrumun kafası şiştii
ve artık bende azarladım karar verin artık diee açılmam 7cm olmuştuu sürekli muayne ediyorlardıı yanımda 2 hemşire sohbet ediyorlar bende canımla uğraşıoyrum onları öldürmemek için kendimi zor tuttum nasıl kalkacaksamm
kas gevşetici yaptılarr kolay olsun die nasıl kolay olacaksa çekmediğim kalmadı öldüm resmennn 2. gevşeticiyide yapacaklard ki vücudum kabul etmedii damarım patladıı ve hemşireye bulaştı kann ohhh dedimmmmmm
ve 2 heöşire başıma üşüştüler bebek gelemiyordu mesane doluymuşş dr geldi çok şükür mesaneyi boşaltın dedi ve boşalttılarr
ve evet doğum iyice yaklaşmıştıı saat 20.35 olmuştu
sancı geldikçe ıkındırdılarr ve bebek gözüktüü hemen doğumhaneye aldılarr ve 10dk içinde yavrum doğduu
korkudan titriyordum masa dan sesler geliyorduu
gözlerim bile görmüyordu artıkk bulanıktıı hala masadaydımm dikişlerim atılıyordu 1.5 saat masada kaldım dikiş falan umruma değildii acı hiçbişey kalmamıştı yavrumu görüncee onun o sesini duyunca
gözlerimi ufalayarak yavrumun el ayak parmaklarını saymaya çalışıyordumm ve yavrumu karşıma yatırdılar çatık kaşlarıyla bana bakıyorduu quzumm herşey benim olduu
hemşireler günün en güsel bebeği die alıp gezdirdiler yavrumuu dikişler bitti ve odaya aldılar biziii yavrum kollarımdaydıı artık koklayabiliyordumm kurabiye suratlım herşeyim ömrüm 26 şubat 20.35te normal doğum ile 3810gr 53cm dünyaya geldii
quzum çok şişmişti kafası çok kötüydüü korktum öle kalacak die am açok şükür indii
şimdi 22 günlük oldukk quuzmm yanımda şükrler olsun Rabbim isteyen herkese nasib etsin inşalahh