2011 Mart Anneleri Doğum Hikayeleri

hipperaktif .!.:

kızlar o kadar içten, duygu dolu ki yazdıklarınız etkilenmemek elde değil. Gözlerim doldu, ben de bunları paylaşabilecek miyim acaba, Allah hepinizin yavrularını sizlere bağışlasın, hayırlı evlatlardan olsunlar.

Genişletmek için tıkla...

calimero0 .!.:

Hediye gibi geldin, Hoş geldin minik oğlum…
Üniversite yıllarında başlayan bir aşkın meyvesi..ayrı şehirlerde geçen, iş bulma sıkıntılarıyla gölgelenen, ama tek bir gün bile örselenmeyen bir nişanlılık döneminin ardından, nihayi sonuca ulaştığımızda dünyalar bizim olmuştu..evlenmek, aynı evde yaşamak, ev arkadaşı olmak kadar güzeli varmıydı acaba..var olabileceğini düşündüğüm tek şey bu yuvaya bir yavrunun katılması olabilirdi..eşim için erkendi aslında, daha biz büyümeliydik (daha ne kadar büyüyeceksek), gezmeliydik tozmalıydık..ama hayır ,ben büyümüştüm artık, gezmeyi tozmayıda çocuğumzla yaparız diye düşünüyordum..ona göre masterlar doktoralar bitmeliydi, hayır ben hem çocuk hem kariyer yapabilirdim..onu istediğim zamandan öyle çok emindim ki, zamanı geldiğinde tüm bu çelişkilerden kurtulmuş,ikimizde aynı oranda bebeğimizi ister duruma gelmiştik..herşey çok planlı, düzenli işliyordu..bu zamanda her şey bu kadar zorken,istediğim zamanda olmaz diye düşünüyordum…ama bir baktım meleğim de aynı zamanda gelmek istiyormuş..müthiş bir duygu yoğunluğu, inanamamalar..insan hayali gerçekleşmeye başlarken afallar ya, acaba mı diye? Bir an tereddüte düştüm bende, gerçekten hazırmıydım..tam o sırada yaşanan küçük de olsa bir düşük tehditi..işte ozaman anladım ki, bundan daha fazla hazır olamazdım..benim minik kuzucum bana nasıl tutunmaya çalışıyordu, onu nekadar çok istediğimi biliyormuş gibi..daha sonra yaşanan mükemmel bir hamilelik..allah herkese bukadar zevkli ve keyifli yaşatsın hamileliğini..durmak , yorulmak bilmeden, yollarda derslerde geçen,bir gün bile uff demeden yaşanan bir süreç..hiçbirzaman hastalık olarak görmedim hamileliği, hiçbirzaman beni kısıtlaması gerektiğini düşünmedim..oğlumda çok yardımcı oldu bu konuda, beni hiç üzmedi, hiç endişelendirmedi..ikimiz birlik olmuş, olması gerekenleri aşıyor gibiydik..tuhaf bir şekilde oğlum olacağını biliyordum sanki..benim ikinci aşkım, minik sevgilim…
Her şey bukadar yolunda giderken,ben de çalışmaya devam etmek istedim, çünkü 7.ay bitiyordu ve ben çok iyiydim hala..ama bu tempo karşısında doktorum aynı şeyi düşünmüyordu..kendimi çok yormuş, yavrumu besleyememiştim..işte hamileliğin ne demek olduğunu, hastanede yattığımız o beş günde öğrendim.. hiçbirşeyin, ne dersin ne tezin ne işin bebeğimden daha kıymetli olmadığını..artık tek uğraşım onu içimde büyütmek, ve zamanında doğurmaktı..okadar çok emindimki normal doğacağına, mart sonu bebeği olacağına..tüm şartlar beni doğrular gibiydi..taki 35.haftada doktorum sıvının çok azaldığını, bebeği riske atmak istemediğini söyleyene kadar..ne riski ya, noluyo… daha biraydan fazla zaman var, evet çantalar hazır, odası hazır, ama bunlar sırf forumlarda aman erken hazırlayın dedikleri için hazır..daha benim internetten siparişlerim gelmedi bile
Hiç korkmadım, telaşlanmadım, kötü bir şey olacağını düşünmedim bile..sadece kontrole gitmişken, akşama bebeğimi kollarıma alacağımı düşündüm..tüm ailemin gözleri telaşlı,daha çok vardı doğuma..herkesle konuştum eşimle konuşamadım telefonda.haber veremedim ona.onunla konuşsam ağlardım ve süreç böyle başlardı…ama ben güçlüydüm, etrafımdakilere morali ben verdim, hep güldüm, keyifliydim, böyle olmalıydı…eşim geldi..endişeli , telaşlı..gözlerime her şeyin yolunda gideceği garantisini isteyerek bakıyor sanki, medet umuyor benden bitanem..daha vaktimiz olduğunu sanarken beni giydirdiler, güle oynaya ameliyata girdim..doğum anını yaşamak istedim..tabiki normal doğum hayal olmuştu, ben de sezeryan kurbanı oldum..iyiki de olmuşum, ne kadar rahat, ne kadar basitti…
Ameliyathane koridorunda sedyede beklerken, içeriden müzik sesleri geliyor, birileri güle oynaya bir hastanın yağlarını alıyorlardı..bu sesler bana moral verdi..beni aldılar başka bir ameliyathaneye..beyaz bir salon, sıcacık…”aaaa dedim burası hiçde korkunç bir yer değil” herkes güldü..anestezist sabırla az sonra neler olacağını anlattı, acı duymayacaksın ama karnını gerdiklerini çektiklerini bastırdıklarını hissedeceksin dedi..ayaklarım benden ayrılırken çok tuhaf oldum..ordalardı ama benim değillerdi sanki..herşey yolundaydı ama heycanlanır dayanamazsam uyutacaklardı…ama ben buna müsaade edermiyim,..hep kontrol altında tuttum nefesimi…kalbim deli gibi atarken bile bir dakika sürmeden normale döndürdüm..yaptığım yoga çalışmaları normal doğum yerine burada işe yaradı..bebeğim çıktı anladım..ağlama sesi duymadım..beni hayat bağlayan ilk şey onun hapşırık sesi oldu..bitmişti..ama hala yanımda değildi, niye hala görmedim derken, bak kim geliyor dediler, bu sırada bir grup doktor beni dikiyor hissediyorum..Allahım , yeniden dünyaya geldiğimi düşündüm o buruşuk minik suratını gördüğümde..yavrum benimleydi artık..erken doğmasına rağmen yüzünde gördüm o gücü..sonraki beş gün tuhaf, anlatılmaz hisler..küvez günleri..yine güçlü olma vakti..herkese gülme, oğlum için mutlu olma vakti..doğumdan bir gün sonra, dokunamadan gördüm onu sadece..annesinin kuzusu nasıl da yatıyordu habersiz, hemşire ablalarını annesi sanıyordu beklide, ilk neyle beslenmişti, altını bile sabah başka biri akşam başka biri değiştirirken onun birtek bana ihtiyacı vardı..işte bu yüzden hemen ayaklandım ameliyatın ardından, uzun ve serin koridordaki yürüyüşümü sadece onu görmek için yapıyordum , yanına gittiğimi hissediyordu sanki.bıkmadan usanmadan süt sağıp götürdüm, hem kuzu benim sütümle beslensin hemde kucağıma aldığımda boş çekmesin diye..1cc 5 cclerle başladık.ben pes etmeyip sağdıkça süt geldi..yanına her gittiğimde yeni bir aşama kaydediyordu..oksijen desteği kesildi.. ilk kucağıma aldım, emmesi için uğraşırken öyle sıkı tuttuki parmağımı hemşire bile duygulandı..sonrası zamanında doğan bebeklerin yaşadığı süreçlerin aynısı..onu küvezden alıp yanıma verdiklerinde hayat yeniden başladı, evimize geldiğimizde ise tam bir aile olmanın müthiş heyecanı..şimdi daha iyi anlıyorum ozaman üstükapalı yaşadıklarımı..önceleri habersizdim, o bebekleri gördükten sonra, hergece yoğunbakımda yatan yenidoğanlara ve ailelerine dua ediyorum, biran evvel kavuşsunlar diye…

Genişletmek için tıkla...

nalmess .!.:

doğum hikayelerinin hepsini okudum. hepinizi ayrı ayrı tebrik ediyorum vede hayatımda ilk kez yaşadığım bu süreçte iyiki mart anneleri grubuna katılmışım diyorum. hepinize bebişlerinizle mutluluklar diliyorum. darısı benim gibi bebeğini bekleyenlerin başına...

Genişletmek için tıkla...

zeynepdk .!.:

slm kızlar doğum hikayelerinizi okudum allah hepinizi nazarlardan kprusun inşlh bende nasipse 5gün sonra sezeryan olucam 24ünde çok zor bi hamilelik geçirdim ve halada geçiriyorum ama kavuşucağım günü düşündükçe acılarım geçiyo inşlh doğumdan sonra hikayemi bende sizlerle paylaşacağım

Genişletmek için tıkla...

caznur .!.:

Hazır bende fırsat bulmuşken hikayemi anlatayım...

Bizimde kurs döneminde başlayan aşkımız aynıı ünv. aynı sırada devam etti.. Arkasından işti derken birden düğün dernek kuruldu ve evlendik.. Evleneli 1,5 sene olmuşken askerlik girdi araya...geçen yaz eşim askerden döndüğünde bebek istiyordu...Bende buna hazır değildim.. sürekli eşimi oyalıyordum.. birgün daha adetime 10 gün varken karın ve göğüslerim çok ağrımaya başladı.. 3-4 gün sürünce ağrılarım doktora gittim ve hamile olduğumu öğrendim...1 hafta kimseye söyleyemedim... o şokla sürekli ağlıyarak geziyordum.. 13 temmuzda yani evlilik yıl dönümümüzde eşimle yemeğe çıktık. eşim lavoboya gittiğinde önündeki tabağa hamile olduğumu gösteren sonucu koydum.. Eşim geldiğinde bune diye sordu bende aç bi bak dedim.. Oda gördüğünde şok oldu yarım saat kendine gelemedi ve ağlamaya başladı...Ben hala kararsızdım bebeği isteyip istemediğimden... Bir yanım daha erken derken diğer yanım bebeğimi kucağıma alıp ona sımsıkı sarılmamı söylüyordu.. Ve öyle olduda ..hep oğlum diye sevmeye başladım içime doğmuş gibi ... Hamileliğim neyseki hiç sıkıntılı geçmedi.. Çok rahat bir hamilelik geçirdim. 7mart gecesi ezeli izlerken uyuya kalmışım salonda eşim uyandırdı hadi yatalım diye bende bir sancıyla irkildim. ayağa kalktım bacaklarımın arasından su boşalmaya başladım. Elim ayağım titriyordu.. eşim sakin olmamı söledi ve banyoya gittim duş aldım ..Üstümü giydikten sonra eşim doktora gidelim hemen dedi ve gittik... Muayeneden sonra 3cm açılma olduğunu ve suyumun geldiğini söledi doktorum.. gece 12 de başlayan sancılarım sabah 7 ye kadar sürdü ve sancıya artık dayanmıyordum.. açılmam 7 cm olmuştu... Doktoru çağırdım bebeği artık alın dedim normal doğum istemiyorum sezeryanla alın dedim... Hemen sedyeye koydular ameliyathaneye götürülmek için.. O an sadece eşimin yüzü vardı gözümün önünde.. ve sadece kokusu vardı burnumda.. ona seni çok seviyorum dedim bunu hiçbirzaman unutma dedim.. ve yine ağlamaya başladım... 8 Mart saat 7.25 de Bulutum dünyaya geldi... Ayılırken hep Annem diye ağlamışım.. Annemi getirn demişim. uyandığımdada zaten annem ellerimi tutyordu.. Sonra hemşireler oğlumu getirdiler yanıma mis gibi kokuyordu.. Ama nedense yine anne olduğumu anlayamıyordum.. 2 gün hastanede kaldık sonunda evimize 3 kişi olarak döndük.. Cumartesi günü oğlumu kontrole götürdük.. Sarılık 19 lara fırlamıştı.. Hastanede bi oda ayarlandı oraya fototerapi cihazları getirildi.. Minik oğlumu soydular altında bez ve gözünde bandajla kaldı.. Makineye koydular.. Eşim o sırada teyzemi eve bırakmaya gitmişti.. Küvezin başına gittim oğlum bulutum diye seslendim o sırada uyuyan oğlum kafasını kaldırıp gözlerindeki bandajla bulunduğum noktaya bakmaya başladı ve ağlamaya başladı.. İşte ben de o sırada ağlamaya başladım... Ve o anda anne olduğumu anladım.. Annem oğlum yanındayım dedim oğluma .... Hoşgeldin hayatıma oğlum..

Genişletmek için tıkla...

bynkut. luay .!.:

slm annişlerr
bizim hikayemizde şöylee :))
babamızla 15şubat 2007de tanıştıkk arkadaş aracılığıyla
2 ay sonra evlenmeye karar verdik ve nisanda sözlendikkk 8 haziran 2008de evlendikk yuvamızı kurdukk 45 günlük evliyken dr gitmeye başladım 1 sene dr taşındım bebeğimiz olmadııı sonrasınra uzun bi süre ara verdim dra gitmedimm duyduğumuz herşeyi denedikk kürlerr ilaçlarr vs. ama bi rahim filmi kalmıştıı, rahim filminide çektirdim ve 2 ay sonra hamile olduğumu öğrendim nasıl bi cesaret bilmiyorum ama adetim 1 gün gecikti ve dr gittim eşime yalan söyledim kendim için gitmiyorum komşuya eşlik edecem die o gün gittim dr ultrasonda baktı ve rahim duvarın kalınlaşmış hamile olabilkirsin dedi o gün sonucu alamadım ertesi güne kaldıı sonucu hemşire getirdi bugünleri çok arasın deyip elime tutuşturduu o an dünyalar benim olmuştu hastaneyei birbirine kattım çığlıklarıma herkes bakıyorduuu 2 seneden sonra yavrum benimleydi
dayanamadım hastanaden çıkınca eşimi aradım ağlamaktan konuşamıyordumm eşimde avmyi birbirine kattı:)))
akıllı kocişimm kan verdim işte en garantisi birde idrar testi yaptırdıı ve çift çizgii şükürler olsunn quzum cee demiştii

artık iyice sabırsızlanıyordum bir an önce kucağıma alıp koklamak istiyordum 39+1 de sabah saat 8de babamızı işe yuolcu ettik
babamız gittikten sonra oğlumla konuşupp biraz daha uyudum 11.47de kalktım ve altımda birden bi sıcaklık hissettim suyum geliyorduu az az
hemen eşimi aradım suyum geliyorr bebeişim geliyor diee
yinede vazgeçer bu sferde gelmez boşuna telaş yaptırmayalım babamıza dedim ama zaman geçtikçe su daha da fazla geliyorduu
eşimi tekrar aradım ve gelmeye hazırdı artık quzumm eşim gelene kadar duş aldım hazırlandım ve çıktıkk yolaaa ben ne ile karşılaşacağımı bilmediğim için gayet rahatt gülerek gittim doğumaa
beni hemen muayne ettiler 3cm açılmam vardı girişim yapıldıı ve en kötüsü oldu eşimin yanından aldılar benii
benimle ilgilenmelerini beklerken karşımda çığlık atan inleyen bayanlar vardı ve ben ağlamaya başladım veee benide aldılar odayaa lavman yapıldı ama işe yaramadıı:))))
ve artık sancılar başlamıştıı 13.30 yatışım yapıldıı sancılar başlıyorduu artıkk inletiyordu benii
3 saat sonra tekrar muayne ettiler ve 4cm açılmam vardııı çok korktum doğuramıcam ölecem dedimm(( saatler dakikalar geçmek bilmiyorduu epidural istedimm olmadıı bana hemşirenin dediği cevapp doğum anındaki acıyı hissetmemek için yapılır o iğne dedii salakkkkk
dilim damağım kurudu yalbarıyordum su diee pamuk ıslatıp verdiler dudaklarımı ıslattım hemşirenin yanında hemşire çıkınca pamuğu sıktım içtimm
yalvarıyordumm sezeryana alın doğuramıcam diee yavrumda top olduu karnımda sancı geldikçe bağırdım nefes alamadım daha doğrusu nefes almayı unuttum içimde tutuyordumm bayılıyordum sancı gittiğindee 2 dk da olsa uyuyakalıyordum sancı gelince çığlığa devamm ama insan annesinin değerini daha da iyi anlıyormuş saat ve saat 17.00 olmuştu dr eşlere bilgi vermeye aşşağıya inmiş ve beni şikayet etmiş eşim ve annemlere uyum sağlayamadığımı hazır olmadığımı ve gücümün bittiğini söylemiş ve annemleri dahada telaşlandırmışlarr dr geldi ve eşimin söyediklerini iletti bana canım kocam beni sevdiğini ve yapabileceğimis. şeyler söyledii ve ben biraz güçlendimm nefes almaya çalıştımm sesimi duyan muayne diyorduu birisi ıkın diğeri ıkınma diyorduu
onların yüzünden yavrumun kafası şiştii
ve artık bende azarladım karar verin artık diee açılmam 7cm olmuştuu sürekli muayne ediyorlardıı yanımda 2 hemşire sohbet ediyorlar bende canımla uğraşıoyrum onları öldürmemek için kendimi zor tuttum nasıl kalkacaksamm
kas gevşetici yaptılarr kolay olsun die nasıl kolay olacaksa çekmediğim kalmadı öldüm resmennn 2. gevşeticiyide yapacaklard ki vücudum kabul etmedii damarım patladıı ve hemşireye bulaştı kann ohhh dedimmmmmm
ve 2 heöşire başıma üşüştüler bebek gelemiyordu mesane doluymuşş dr geldi çok şükür mesaneyi boşaltın dedi ve boşalttılarr
ve evet doğum iyice yaklaşmıştıı saat 20.35 olmuştu
sancı geldikçe ıkındırdılarr ve bebek gözüktüü hemen doğumhaneye aldılarr ve 10dk içinde yavrum doğduu
korkudan titriyordum masa dan sesler geliyorduu
gözlerim bile görmüyordu artıkk bulanıktıı hala masadaydımm dikişlerim atılıyordu 1.5 saat masada kaldım dikiş falan umruma değildii acı hiçbişey kalmamıştı yavrumu görüncee onun o sesini duyunca
gözlerimi ufalayarak yavrumun el ayak parmaklarını saymaya çalışıyordumm ve yavrumu karşıma yatırdılar çatık kaşlarıyla bana bakıyorduu quzumm herşey benim olduu
hemşireler günün en güsel bebeği die alıp gezdirdiler yavrumuu dikişler bitti ve odaya aldılar biziii yavrum kollarımdaydıı artık koklayabiliyordumm kurabiye suratlım herşeyim ömrüm 26 şubat 20.35te normal doğum ile 3810gr 53cm dünyaya geldii
quzum çok şişmişti kafası çok kötüydüü korktum öle kalacak die am açok şükür indii
şimdi 22 günlük oldukk quuzmm yanımda şükrler olsun Rabbim isteyen herkese nasib etsin inşalahh

Genişletmek için tıkla...

bynkutluay .!.:

slm annişlerr
bizim hikayemizde şöylee :))
babamızla 15şubat 2007de tanıştıkk arkadaş aracılığıyla
2 ay sonra evlenmeye karar verdik ve nisanda sözlendikkk 8 haziran 2008de evlendikk yuvamızı kurdukk 45 günlük evliyken dr gitmeye başladım 1 sene dr taşındım bebeğimiz olmadııı sonrasınra uzun bi süre ara verdim dra gitmedimm duyduğumuz herşeyi denedikk kürlerr ilaçlarr vs. ama bi rahim filmi kalmıştıı, rahim filminide çektirdim ve 2 ay sonra hamile olduğumu öğrendim nasıl bi cesaret bilmiyorum ama adetim 1 gün gecikti ve dr gittim eşime yalan söyledim kendim için gitmiyorum komşuya eşlik edecem die o gün gittim dr ultrasonda baktı ve rahim duvarın kalınlaşmış hamile olabilkirsin dedi o gün sonucu alamadım ertesi güne kaldıı sonucu hemşire getirdi bugünleri çok arasın deyip elime tutuşturduu o an dünyalar benim olmuştu hastaneyei birbirine kattım çığlıklarıma herkes bakıyorduuu 2 seneden sonra yavrum benimleydi
dayanamadım hastanaden çıkınca eşimi aradım ağlamaktan konuşamıyordumm eşimde avmyi birbirine kattı:)))
akıllı kocişimm kan verdim işte en garantisi birde idrar testi yaptırdıı ve çift çizgii şükürler olsunn quzum cee demiştii

artık iyice sabırsızlanıyordum bir an önce kucağıma alıp koklamak istiyordum 39+1 de sabah saat 8de babamızı işe yuolcu ettik
babamız gittikten sonra oğlumla konuşupp biraz daha uyudum 11.47de kalktım ve altımda birden bi sıcaklık hissettim suyum geliyorduu az az
hemen eşimi aradım suyum geliyorr bebeişim geliyor diee
yinede vazgeçer bu sferde gelmez boşuna telaş yaptırmayalım babamıza dedim ama zaman geçtikçe su daha da fazla geliyorduu
eşimi tekrar aradım ve gelmeye hazırdı artık quzumm eşim gelene kadar duş aldım hazırlandım ve çıktıkk yolaaa ben ne ile karşılaşacağımı bilmediğim için gayet rahatt gülerek gittim doğumaa
beni hemen muayne ettiler 3cm açılmam vardı girişim yapıldıı ve en kötüsü oldu eşimin yanından aldılar benii
benimle ilgilenmelerini beklerken karşımda çığlık atan inleyen bayanlar vardı ve ben ağlamaya başladım veee benide aldılar odayaa lavman yapıldı ama işe yaramadıı:))))
ve artık sancılar başlamıştıı 13.30 yatışım yapıldıı sancılar başlıyorduu artıkk inletiyordu benii
3 saat sonra tekrar muayne ettiler ve 4cm açılmam vardııı çok korktum doğuramıcam ölecem dedimm(( saatler dakikalar geçmek bilmiyorduu epidural istedimm olmadıı bana hemşirenin dediği cevapp doğum anındaki acıyı hissetmemek için yapılır o iğne dedii salakkkkk
dilim damağım kurudu yalbarıyordum su diee pamuk ıslatıp verdiler dudaklarımı ıslattım hemşirenin yanında hemşire çıkınca pamuğu sıktım içtimm
yalvarıyordumm sezeryana alın doğuramıcam diee yavrumda top olduu karnımda sancı geldikçe bağırdım nefes alamadım daha doğrusu nefes almayı unuttum içimde tutuyordumm bayılıyordum sancı gittiğindee 2 dk da olsa uyuyakalıyordum sancı gelince çığlığa devamm ama insan annesinin değerini daha da iyi anlıyormuş saat ve saat 17.00 olmuştu dr eşlere bilgi vermeye aşşağıya inmiş ve beni şikayet etmiş eşim ve annemlere uyum sağlayamadığımı hazır olmadığımı ve gücümün bittiğini söylemiş ve annemleri dahada telaşlandırmışlarr dr geldi ve eşimin söyediklerini iletti bana canım kocam beni sevdiğini ve yapabileceğimis. şeyler söyledii ve ben biraz güçlendimm nefes almaya çalıştımm sesimi duyan muayne diyorduu birisi ıkın diğeri ıkınma diyorduu
onların yüzünden yavrumun kafası şiştii
ve artık bende azarladım karar verin artık diee açılmam 7cm olmuştuu sürekli muayne ediyorlardıı yanımda 2 hemşire sohbet ediyorlar bende canımla uğraşıoyrum onları öldürmemek için kendimi zor tuttum nasıl kalkacaksamm
kas gevşetici yaptılarr kolay olsun die nasıl kolay olacaksa çekmediğim kalmadı öldüm resmennn 2. gevşeticiyide yapacaklard ki vücudum kabul etmedii damarım patladıı ve hemşireye bulaştı kann ohhh dedimmmmmm
ve 2 heöşire başıma üşüştüler bebek gelemiyordu mesane doluymuşş dr geldi çok şükür mesaneyi boşaltın dedi ve boşalttılarr
ve evet doğum iyice yaklaşmıştıı saat 20.35 olmuştu
sancı geldikçe ıkındırdılarr ve bebek gözüktüü hemen doğumhaneye aldılarr ve 10dk içinde yavrum doğduu
korkudan titriyordum masa dan sesler geliyorduu
gözlerim bile görmüyordu artıkk bulanıktıı hala masadaydımm dikişlerim atılıyordu 1.5 saat masada kaldım dikiş falan umruma değildii acı hiçbişey kalmamıştı yavrumu görüncee onun o sesini duyunca
gözlerimi ufalayarak yavrumun el ayak parmaklarını saymaya çalışıyordumm ve yavrumu karşıma yatırdılar çatık kaşlarıyla bana bakıyorduu quzumm herşey benim olduu
hemşireler günün en güsel bebeği die alıp gezdirdiler yavrumuu dikişler bitti ve odaya aldılar biziii yavrum kollarımdaydıı artık koklayabiliyordumm kurabiye suratlım herşeyim ömrüm 26 şubat 20.35te normal doğum ile 3810gr 53cm dünyaya geldii
quzum çok şişmişti kafası çok kötüydüü korktum öle kalacak die am açok şükür indii
şimdi 22 günlük oldukk quuzmm yanımda şükrler olsun Rabbim isteyen herkese nasib etsin inşalahh

Genişletmek için tıkla...

S&U .!.:

canım çok az kaldı sende yaşayacaksın. hepimiz öncekileri okurken aynı şeyleri düşünüyorduk bak çok şükür geldi.

canım çok güzel yaa. maşallah çok güçlü bi bebeğin var. Allahım hep güçlü etsin. hayattaki her zorluğa gücüyle göğüs gersin İnşallah.


canım bende aynı şeyi düşünüyorum kesinlikle. hepinizi tanıdığıma öyle memnunumki.


Allahım kolay doğum nasip etsin İnşallah canım.


canım benim. ben bunları biliyordum ama inan okurken öyle duygulandımki. gözlerim doldu ama ağlamadım kızıma söz verdim artık ağlamak yok diye. kurban olurum ben ahmet bulutumu verene annesi ne demişler her şeyde bi hayır var. Allahım başka hastalık dert göstermesin İnşallah


canım yaa çok zor olmuş doğumun ama çok şükür kuzucuğun sağlıklı ya. herşeye değerler canım. her şeye. Allahım bağışlasın İnşallah. Allahım uzun sağlıklı mutlu bi ömür nasip etsin

Genişletmek için tıkla...

Kedersiz .!.:

oyy kıyamam yaaaa canımm benimm çok şükürki sağlıklı bir şekilde aldın ya oğluşunu kucağına gerisi hiç yaşanmamış gibi dimi:97: ..eee bide boşuna anne olmak kolay değil dememişler :82:
Allah ananalı babalı.uzun ömürlü büyütmek nasip etsin canım ..sağlıcakla kalın...tosuncuğunu öp teyzoşunun yerine

Genişletmek için tıkla...

bynkutluay .!.:

slm annişlerr
bizim hikayemizde şöylee :))
babamızla 15şubat 2007de tanıştıkk arkadaş aracılığıyla
2 ay sonra evlenmeye karar verdik ve nisanda sözlendikkk 8 haziran 2008de evlendikk yuvamızı kurdukk 45 günlük evliyken dr gitmeye başladım 1 sene dr taşındım bebeğimiz olmadııı sonrasınra uzun bi süre ara verdim dra gitmedimm duyduğumuz herşeyi denedikk kürlerr ilaçlarr vs. ama bi rahim filmi kalmıştıı, rahim filminide çektirdim ve 2 ay sonra hamile olduğumu öğrendim nasıl bi cesaret bilmiyorum ama adetim 1 gün gecikti ve dr gittim eşime yalan söyledim kendim için gitmiyorum komşuya eşlik edecem die o gün gittim dr ultrasonda baktı ve rahim duvarın kalınlaşmış hamile olabilkirsin dedi o gün sonucu alamadım ertesi güne kaldıı sonucu hemşire getirdi bugünleri çok arasın deyip elime tutuşturduu o an dünyalar benim olmuştu hastaneyei birbirine kattım çığlıklarıma herkes bakıyorduuu 2 seneden sonra yavrum benimleydi
dayanamadım hastanaden çıkınca eşimi aradım ağlamaktan konuşamıyordumm eşimde avmyi birbirine kattı:)))
akıllı kocişimm kan verdim işte en garantisi birde idrar testi yaptırdıı ve çift çizgii şükürler olsunn quzum cee demiştii

artık iyice sabırsızlanıyordum bir an önce kucağıma alıp koklamak istiyordum 39+1 de sabah saat 8de babamızı işe yuolcu ettik
babamız gittikten sonra oğlumla konuşupp biraz daha uyudum 11.47de kalktım ve altımda birden bi sıcaklık hissettim suyum geliyorduu az az
hemen eşimi aradım suyum geliyorr bebeişim geliyor diee
yinede vazgeçer bu sferde gelmez boşuna telaş yaptırmayalım babamıza dedim ama zaman geçtikçe su daha da fazla geliyorduu
eşimi tekrar aradım ve gelmeye hazırdı artık quzumm eşim gelene kadar duş aldım hazırlandım ve çıktıkk yolaaa ben ne ile karşılaşacağımı bilmediğim için gayet rahatt gülerek gittim doğumaa
beni hemen muayne ettiler 3cm açılmam vardı girişim yapıldıı ve en kötüsü oldu eşimin yanından aldılar benii
benimle ilgilenmelerini beklerken karşımda çığlık atan inleyen bayanlar vardı ve ben ağlamaya başladım veee benide aldılar odayaa lavman yapıldı ama işe yaramadıı:))))
ve artık sancılar başlamıştıı 13.30 yatışım yapıldıı sancılar başlıyorduu artıkk inletiyordu benii
3 saat sonra tekrar muayne ettiler ve 4cm açılmam vardııı çok korktum doğuramıcam ölecem dedimm(( saatler dakikalar geçmek bilmiyorduu epidural istedimm olmadıı bana hemşirenin dediği cevapp doğum anındaki acıyı hissetmemek için yapılır o iğne dedii salakkkkk
dilim damağım kurudu yalbarıyordum su diee pamuk ıslatıp verdiler dudaklarımı ıslattım hemşirenin yanında hemşire çıkınca pamuğu sıktım içtimm
yalvarıyordumm sezeryana alın doğuramıcam diee yavrumda top olduu karnımda sancı geldikçe bağırdım nefes alamadım daha doğrusu nefes almayı unuttum içimde tutuyordumm bayılıyordum sancı gittiğindee 2 dk da olsa uyuyakalıyordum sancı gelince çığlığa devamm ama insan annesinin değerini daha da iyi anlıyormuş saat ve saat 17.00 olmuştu dr eşlere bilgi vermeye aşşağıya inmiş ve beni şikayet etmiş eşim ve annemlere uyum sağlayamadığımı hazır olmadığımı ve gücümün bittiğini söylemiş ve annemleri dahada telaşlandırmışlarr dr geldi ve eşimin söyediklerini iletti bana canım kocam beni sevdiğini ve yapabileceğimis. şeyler söyledii ve ben biraz güçlendimm nefes almaya çalıştımm sesimi duyan muayne diyorduu birisi ıkın diğeri ıkınma diyorduu
onların yüzünden yavrumun kafası şiştii
ve artık bende azarladım karar verin artık diee açılmam 7cm olmuştuu sürekli muayne ediyorlardıı yanımda 2 hemşire sohbet ediyorlar bende canımla uğraşıoyrum onları öldürmemek için kendimi zor tuttum nasıl kalkacaksamm
kas gevşetici yaptılarr kolay olsun die nasıl kolay olacaksa çekmediğim kalmadı öldüm resmennn 2. gevşeticiyide yapacaklard ki vücudum kabul etmedii damarım patladıı ve hemşireye bulaştı kann ohhh dedimmmmmm
ve 2 heöşire başıma üşüştüler bebek gelemiyordu mesane doluymuşş dr geldi çok şükür mesaneyi boşaltın dedi ve boşalttılarr
ve evet doğum iyice yaklaşmıştıı saat 20.35 olmuştu
sancı geldikçe ıkındırdılarr ve bebek gözüktüü hemen doğumhaneye aldılarr ve 10dk içinde yavrum doğduu
korkudan titriyordum masa dan sesler geliyorduu
gözlerim bile görmüyordu artıkk bulanıktıı hala masadaydımm dikişlerim atılıyordu 1.5 saat masada kaldım dikiş falan umruma değildii acı hiçbişey kalmamıştı yavrumu görüncee onun o sesini duyunca
gözlerimi ufalayarak yavrumun el ayak parmaklarını saymaya çalışıyordumm ve yavrumu karşıma yatırdılar çatık kaşlarıyla bana bakıyorduu quzumm herşey benim olduu
hemşireler günün en güsel bebeği die alıp gezdirdiler yavrumuu dikişler bitti ve odaya aldılar biziii yavrum kollarımdaydıı artık koklayabiliyordumm kurabiye suratlım herşeyim ömrüm 26 şubat 20.35te normal doğum ile 3810gr 53cm dünyaya geldii
quzum çok şişmişti kafası çok kötüydüü korktum öle kalacak die am açok şükür indii
şimdi 22 günlük oldukk quuzmm yanımda şükrler olsun Rabbim isteyen herkese nasib etsin inşalahh

Genişletmek için tıkla...

nurten36 .!.:

okurken koca bi offf cektim benimde ilk oglum böyle oldu
inan herşeyi birebir yaşadım belki daha fazlası
dogduktan sonra herşey bitti şükür şimdi ikinci oglumda inş böyle olmaz annesine fazla acı cektirmeden gelir cnm ogluşum

Genişletmek için tıkla...

MoonGoddess .!.:

kızlar, bu çok özel anlarınızı paylaştığınız için teşekkürler. her birini okurken sanki o olayları ben de yaşamış gibi oldum. çok duygulandım, ağladım. inşallah bu sevinç gözyaşlarınız daim olur. bebeğiniz ve eşinizle her gününüz mutlu ve aydınlık geçer.

Genişletmek için tıkla...

bsc23 .!.:

Biz 1,5 senelik beraberlikten sonra 29.Mayıs.2010da evlendik. Çooooook mutluyduk, artık hep beraberdik. Yeni bir semte, yeni bir eve taşındık, artık evliydik!!!! Yeni bir projeye başlamıştım Haziran ayında. Herşey yepyeni, pırıl pırıldı. Derken Temmuz ayı geldi, ben niye hala regl olmuyorum diye düşünmeye başlamıştım. İşim gereği yaptığım görüşmelerde herkes bana çocuğun var mı diye sormaya başlamıştı. Biranda gittiğim heryerde ya hamile ya çocuklu kadınlar gözüme gözükmeye başlamıştı!!!! Allahım evren bana bir mesaj mı gönderiyor yoksa dedim, daha dur dedim, acaba dedim:))))) Bir akşam iş çıkışı test alıp eve geldim. Eşime çaktırmadan testi de alıp duşa girdim. Daha yapar yapmaz çift çizgi belirdi. İnanamadan duşa girdim, duş boyunca kalbim hızlı hızlı attı, acaba acaba acaba hala çift çizgi mi? değişir mi, şimdi ben hamile miyim????? Duştan çıktım, kopkoyu çift çizgi bana bakıyor!!!!!! Hep bu anı düşünmüştüm, ne yaparım acaba diye. Şunu yaptım: ağlayarak aşşşşkımmmmmmmm baaaaaaaaaaaaaaakkkkkkk diye eşime koştum. Takriben bir saat ağladım:))) Eşim uzun süre elimdekinin ne olduğunu anlamadı, bana soruyor, ağlamaktan cevap veremiyordum. En sonunda prospektüsü verdim eşimin eline, çift çizgi=hamilesiniz!!!!! Sarıldık ve kaldık öyle. Evet ben hamileydim:)))
İlk iki hafta ağlamaya devam ettim. Şimdi ne olacak yapabilecek miyim, gerçekten hamile miyim, benden anne olur mu. Sonra kalp atışlarını duydum bebişimin. Ve bütün sorularımın cevabını buldum.
Çok şükür rahat bir hamilelik geçirdim, 7.Mart pazartesi günü için sezaryen randevumuzu aldık. Haftasonu ben işlerimi bitirip teslim edip Pazar günü keyif yapıp Pztesi doğuracaktım. Cumartesi akşamı 1de son dosyaları emaille gönderdim, emaille vedalaştım, hafta içi haberleşiriz diye. Sonra 4te yatmaya karar verdim, ama o ne, suyum geliyordu. Daha bir gün vardı ve kızım geliyordu!!!!!!! Eşimi uyandırdım, o da yarın uzuuuun bir gün olacak, sen hiç uyumadın, uyuyalım mı dedi. Baktım sancım yok, suyum da az az geliyor 9a kadar uyuduk. Evet çok serinkanlıydık:)))) 9da doktorumu aradım, hemen gel, ameliyata alıyorum seni dedi. 11de hastanedeydik. Epidural sezaryene karar vermiştik ve ben rica etmiştim, ben sakin olucam, ne olursa olsun beni uyutmayın diye. Öyle de oldu. Ben çok fazla uyuşmadım, bacaklarımı hep hissettim, bebişin çıkarılışını da. Ama öyle feci bir acı vermedi. Doktorlarla konuşarak keyifli bir doğum oldu. Epidurali herkese tavsiye ederim. En sonunda minik bir kızın ağlama sesi geldi, sonra o kızı yanıma getirdiler. O gün bu gündür o kız benimle, o kız gönlümü fethetti, etmeye de devam ediyor:)))
Annesinin keyfine değil, kendi keyfine göre bir gün erken bizimle kavuşmaya karar verdiği için. bana anneliği tattırdığı için ona hergün teşekkür ediyorum:)))

Genişletmek için tıkla...

bynkutluay .!.:

slm annişlerr
bizim hikayemizde şöylee :))
babamızla 15şubat 2007de tanıştıkk arkadaş aracılığıyla
2 ay sonra evlenmeye karar verdik ve nisanda sözlendikkk 8 haziran 2008de evlendikk yuvamızı kurdukk 45 günlük evliyken dr gitmeye başladım 1 sene dr taşındım bebeğimiz olmadııı sonrasınra uzun bi süre ara verdim dra gitmedimm duyduğumuz herşeyi denedikk kürlerr ilaçlarr vs. ama bi rahim filmi kalmıştıı, rahim filminide çektirdim ve 2 ay sonra hamile olduğumu öğrendim nasıl bi cesaret bilmiyorum ama adetim 1 gün gecikti ve dr gittim eşime yalan söyledim kendim için gitmiyorum komşuya eşlik edecem die o gün gittim dr ultrasonda baktı ve rahim duvarın kalınlaşmış hamile olabilkirsin dedi o gün sonucu alamadım ertesi güne kaldıı sonucu hemşire getirdi bugünleri çok arasın deyip elime tutuşturduu o an dünyalar benim olmuştu hastaneyei birbirine kattım çığlıklarıma herkes bakıyorduuu 2 seneden sonra yavrum benimleydi
dayanamadım hastanaden çıkınca eşimi aradım ağlamaktan konuşamıyordumm eşimde avmyi birbirine kattı:)))
akıllı kocişimm kan verdim işte en garantisi birde idrar testi yaptırdıı ve çift çizgii şükürler olsunn quzum cee demiştii

artık iyice sabırsızlanıyordum bir an önce kucağıma alıp koklamak istiyordum 39+1 de sabah saat 8de babamızı işe yuolcu ettik
babamız gittikten sonra oğlumla konuşupp biraz daha uyudum 11.47de kalktım ve altımda birden bi sıcaklık hissettim suyum geliyorduu az az
hemen eşimi aradım suyum geliyorr bebeişim geliyor diee
yinede vazgeçer bu sferde gelmez boşuna telaş yaptırmayalım babamıza dedim ama zaman geçtikçe su daha da fazla geliyorduu
eşimi tekrar aradım ve gelmeye hazırdı artık quzumm eşim gelene kadar duş aldım hazırlandım ve çıktıkk yolaaa ben ne ile karşılaşacağımı bilmediğim için gayet rahatt gülerek gittim doğumaa
beni hemen muayne ettiler 3cm açılmam vardı girişim yapıldıı ve en kötüsü oldu eşimin yanından aldılar benii
benimle ilgilenmelerini beklerken karşımda çığlık atan inleyen bayanlar vardı ve ben ağlamaya başladım veee benide aldılar odayaa lavman yapıldı ama işe yaramadıı:))))
ve artık sancılar başlamıştıı 13.30 yatışım yapıldıı sancılar başlıyorduu artıkk inletiyordu benii
3 saat sonra tekrar muayne ettiler ve 4cm açılmam vardııı çok korktum doğuramıcam ölecem dedimm(( saatler dakikalar geçmek bilmiyorduu epidural istedimm olmadıı bana hemşirenin dediği cevapp doğum anındaki acıyı hissetmemek için yapılır o iğne dedii salakkkkk
dilim damağım kurudu yalbarıyordum su diee pamuk ıslatıp verdiler dudaklarımı ıslattım hemşirenin yanında hemşire çıkınca pamuğu sıktım içtimm
yalvarıyordumm sezeryana alın doğuramıcam diee yavrumda top olduu karnımda sancı geldikçe bağırdım nefes alamadım daha doğrusu nefes almayı unuttum içimde tutuyordumm bayılıyordum sancı gittiğindee 2 dk da olsa uyuyakalıyordum sancı gelince çığlığa devamm ama insan annesinin değerini daha da iyi anlıyormuş saat ve saat 17.00 olmuştu dr eşlere bilgi vermeye aşşağıya inmiş ve beni şikayet etmiş eşim ve annemlere uyum sağlayamadığımı hazır olmadığımı ve gücümün bittiğini söylemiş ve annemleri dahada telaşlandırmışlarr dr geldi ve eşimin söyediklerini iletti bana canım kocam beni sevdiğini ve yapabileceğimis. şeyler söyledii ve ben biraz güçlendimm nefes almaya çalıştımm sesimi duyan muayne diyorduu birisi ıkın diğeri ıkınma diyorduu
onların yüzünden yavrumun kafası şiştii
ve artık bende azarladım karar verin artık diee açılmam 7cm olmuştuu sürekli muayne ediyorlardıı yanımda 2 hemşire sohbet ediyorlar bende canımla uğraşıoyrum onları öldürmemek için kendimi zor tuttum nasıl kalkacaksamm
kas gevşetici yaptılarr kolay olsun die nasıl kolay olacaksa çekmediğim kalmadı öldüm resmennn 2. gevşeticiyide yapacaklard ki vücudum kabul etmedii damarım patladıı ve hemşireye bulaştı kann ohhh dedimmmmmm
ve 2 heöşire başıma üşüştüler bebek gelemiyordu mesane doluymuşş dr geldi çok şükür mesaneyi boşaltın dedi ve boşalttılarr
ve evet doğum iyice yaklaşmıştıı saat 20.35 olmuştu
sancı geldikçe ıkındırdılarr ve bebek gözüktüü hemen doğumhaneye aldılarr ve 10dk içinde yavrum doğduu
korkudan titriyordum masa dan sesler geliyorduu
gözlerim bile görmüyordu artıkk bulanıktıı hala masadaydımm dikişlerim atılıyordu 1.5 saat masada kaldım dikiş falan umruma değildii acı hiçbişey kalmamıştı yavrumu görüncee onun o sesini duyunca
gözlerimi ufalayarak yavrumun el ayak parmaklarını saymaya çalışıyordumm ve yavrumu karşıma yatırdılar çatık kaşlarıyla bana bakıyorduu quzumm herşey benim olduu
hemşireler günün en güsel bebeği die alıp gezdirdiler yavrumuu dikişler bitti ve odaya aldılar biziii yavrum kollarımdaydıı artık koklayabiliyordumm kurabiye suratlım herşeyim ömrüm 26 şubat 20.35te normal doğum ile 3810gr 53cm dünyaya geldii
quzum çok şişmişti kafası çok kötüydüü korktum öle kalacak die am açok şükür indii
şimdi 22 günlük oldukk quuzmm yanımda şükrler olsun Rabbim isteyen herkese nasib etsin inşalahh

Genişletmek için tıkla...

xelifxx .!.:

off kuzu ya bu neydi okurken bnm doğurasım geldi anaaaaam kız bi yandan sinirlendim hemşirelere bi yandan da dünyanın en güzel şeyi bu ya anne olmak.normal doğum aslında dini yönden çok iyi ama dayanılması çok zor bi doğum.

Genişletmek için tıkla...

bynkutluay .!.:

slm annişlerr
bizim hikayemizde şöylee :))
babamızla 15şubat 2007de tanıştıkk arkadaş aracılığıyla
2 ay sonra evlenmeye karar verdik ve nisanda sözlendikkk 8 haziran 2008de evlendikk yuvamızı kurdukk 45 günlük evliyken dr gitmeye başladım 1 sene dr taşındım bebeğimiz olmadııı sonrasınra uzun bi süre ara verdim dra gitmedimm duyduğumuz herşeyi denedikk kürlerr ilaçlarr vs. ama bi rahim filmi kalmıştıı, rahim filminide çektirdim ve 2 ay sonra hamile olduğumu öğrendim nasıl bi cesaret bilmiyorum ama adetim 1 gün gecikti ve dr gittim eşime yalan söyledim kendim için gitmiyorum komşuya eşlik edecem die o gün gittim dr ultrasonda baktı ve rahim duvarın kalınlaşmış hamile olabilkirsin dedi o gün sonucu alamadım ertesi güne kaldıı sonucu hemşire getirdi bugünleri çok arasın deyip elime tutuşturduu o an dünyalar benim olmuştu hastaneyei birbirine kattım çığlıklarıma herkes bakıyorduuu 2 seneden sonra yavrum benimleydi
dayanamadım hastanaden çıkınca eşimi aradım ağlamaktan konuşamıyordumm eşimde avmyi birbirine kattı:)))
akıllı kocişimm kan verdim işte en garantisi birde idrar testi yaptırdıı ve çift çizgii şükürler olsunn quzum cee demiştii

artık iyice sabırsızlanıyordum bir an önce kucağıma alıp koklamak istiyordum 39+1 de sabah saat 8de babamızı işe yuolcu ettik
babamız gittikten sonra oğlumla konuşupp biraz daha uyudum 11.47de kalktım ve altımda birden bi sıcaklık hissettim suyum geliyorduu az az
hemen eşimi aradım suyum geliyorr bebeişim geliyor diee
yinede vazgeçer bu sferde gelmez boşuna telaş yaptırmayalım babamıza dedim ama zaman geçtikçe su daha da fazla geliyorduu
eşimi tekrar aradım ve gelmeye hazırdı artık quzumm eşim gelene kadar duş aldım hazırlandım ve çıktıkk yolaaa ben ne ile karşılaşacağımı bilmediğim için gayet rahatt gülerek gittim doğumaa
beni hemen muayne ettiler 3cm açılmam vardı girişim yapıldıı ve en kötüsü oldu eşimin yanından aldılar benii
benimle ilgilenmelerini beklerken karşımda çığlık atan inleyen bayanlar vardı ve ben ağlamaya başladım veee benide aldılar odayaa lavman yapıldı ama işe yaramadıı:))))
ve artık sancılar başlamıştıı 13.30 yatışım yapıldıı sancılar başlıyorduu artıkk inletiyordu benii
3 saat sonra tekrar muayne ettiler ve 4cm açılmam vardııı çok korktum doğuramıcam ölecem dedimm(( saatler dakikalar geçmek bilmiyorduu epidural istedimm olmadıı bana hemşirenin dediği cevapp doğum anındaki acıyı hissetmemek için yapılır o iğne dedii salakkkkk
dilim damağım kurudu yalbarıyordum su diee pamuk ıslatıp verdiler dudaklarımı ıslattım hemşirenin yanında hemşire çıkınca pamuğu sıktım içtimm
yalvarıyordumm sezeryana alın doğuramıcam diee yavrumda top olduu karnımda sancı geldikçe bağırdım nefes alamadım daha doğrusu nefes almayı unuttum içimde tutuyordumm bayılıyordum sancı gittiğindee 2 dk da olsa uyuyakalıyordum sancı gelince çığlığa devamm ama insan annesinin değerini daha da iyi anlıyormuş saat ve saat 17.00 olmuştu dr eşlere bilgi vermeye aşşağıya inmiş ve beni şikayet etmiş eşim ve annemlere uyum sağlayamadığımı hazır olmadığımı ve gücümün bittiğini söylemiş ve annemleri dahada telaşlandırmışlarr dr geldi ve eşimin söyediklerini iletti bana canım kocam beni sevdiğini ve yapabileceğimis. şeyler söyledii ve ben biraz güçlendimm nefes almaya çalıştımm sesimi duyan muayne diyorduu birisi ıkın diğeri ıkınma diyorduu
onların yüzünden yavrumun kafası şiştii
ve artık bende azarladım karar verin artık diee açılmam 7cm olmuştuu sürekli muayne ediyorlardıı yanımda 2 hemşire sohbet ediyorlar bende canımla uğraşıoyrum onları öldürmemek için kendimi zor tuttum nasıl kalkacaksamm
kas gevşetici yaptılarr kolay olsun die nasıl kolay olacaksa çekmediğim kalmadı öldüm resmennn 2. gevşeticiyide yapacaklard ki vücudum kabul etmedii damarım patladıı ve hemşireye bulaştı kann ohhh dedimmmmmm
ve 2 heöşire başıma üşüştüler bebek gelemiyordu mesane doluymuşş dr geldi çok şükür mesaneyi boşaltın dedi ve boşalttılarr
ve evet doğum iyice yaklaşmıştıı saat 20.35 olmuştu
sancı geldikçe ıkındırdılarr ve bebek gözüktüü hemen doğumhaneye aldılarr ve 10dk içinde yavrum doğduu
korkudan titriyordum masa dan sesler geliyorduu
gözlerim bile görmüyordu artıkk bulanıktıı hala masadaydımm dikişlerim atılıyordu 1.5 saat masada kaldım dikiş falan umruma değildii acı hiçbişey kalmamıştı yavrumu görüncee onun o sesini duyunca
gözlerimi ufalayarak yavrumun el ayak parmaklarını saymaya çalışıyordumm ve yavrumu karşıma yatırdılar çatık kaşlarıyla bana bakıyorduu quzumm herşey benim olduu
hemşireler günün en güsel bebeği die alıp gezdirdiler yavrumuu dikişler bitti ve odaya aldılar biziii yavrum kollarımdaydıı artık koklayabiliyordumm kurabiye suratlım herşeyim ömrüm 26 şubat 20.35te normal doğum ile 3810gr 53cm dünyaya geldii
quzum çok şişmişti kafası çok kötüydüü korktum öle kalacak die am açok şükür indii
şimdi 22 günlük oldukk quuzmm yanımda şükrler olsun Rabbim isteyen herkese nasib etsin inşalahh

Genişletmek için tıkla...

xelifxx .!.:

off kuzu ya bu neydi okurken bnm doğurasım geldi anaaaaam kız bi yandan sinirlendim hemşirelere bi yandan da dünyanın en güzel şeyi bu ya anne olmak.normal doğum aslında dini yönden çok iyi ama dayanılması çok zor bi doğum.

Genişletmek için tıkla...

sweet_drop .!.:

keşke hepimiz normalini yapabilsek ama bazen bazı şeyler istediğin gibi gitmiyor yanii sezeryan olanlarda sonuçta amilyat oluyorlar sonrasıda zahmetli kolay değil allah katında bütün doğum şekillerinin kutsal olduğunu düşünüyorum

Genişletmek için tıkla...

Kadriyekivanc .!.:

canım doğumunu hangi hastanede yaptın, etrafta ağlayan kadınlar vardı yazmışsın, bende zekai tahirde yaptım aynı şekilde aldıkları odada bir sürü hamile vardı ağlıyorlardı bende onları görünce korktum, hemşirelere sinir oldum. Acaba dedim aynı hastanedemi doğum yaptık.

Genişletmek için tıkla...

bsc23 .!.:

Biz 1,5 senelik beraberlikten sonra 29.Mayıs.2010da evlendik. Çooooook mutluyduk, artık hep beraberdik. Yeni bir semte, yeni bir eve taşındık, artık evliydik!!!! Yeni bir projeye başlamıştım Haziran ayında. Herşey yepyeni, pırıl pırıldı. Derken Temmuz ayı geldi, ben niye hala regl olmuyorum diye düşünmeye başlamıştım. İşim gereği yaptığım görüşmelerde herkes bana çocuğun var mı diye sormaya başlamıştı. Biranda gittiğim heryerde ya hamile ya çocuklu kadınlar gözüme gözükmeye başlamıştı!!!! Allahım evren bana bir mesaj mı gönderiyor yoksa dedim, daha dur dedim, acaba dedim:))))) Bir akşam iş çıkışı test alıp eve geldim. Eşime çaktırmadan testi de alıp duşa girdim. Daha yapar yapmaz çift çizgi belirdi. İnanamadan duşa girdim, duş boyunca kalbim hızlı hızlı attı, acaba acaba acaba hala çift çizgi mi? değişir mi, şimdi ben hamile miyim????? Duştan çıktım, kopkoyu çift çizgi bana bakıyor!!!!!! Hep bu anı düşünmüştüm, ne yaparım acaba diye. Şunu yaptım: ağlayarak aşşşşkımmmmmmmm baaaaaaaaaaaaaaakkkkkkk diye eşime koştum. Takriben bir saat ağladım:))) Eşim uzun süre elimdekinin ne olduğunu anlamadı, bana soruyor, ağlamaktan cevap veremiyordum. En sonunda prospektüsü verdim eşimin eline, çift çizgi=hamilesiniz!!!!! Sarıldık ve kaldık öyle. Evet ben hamileydim:)))
İlk iki hafta ağlamaya devam ettim. Şimdi ne olacak yapabilecek miyim, gerçekten hamile miyim, benden anne olur mu. Sonra kalp atışlarını duydum bebişimin. Ve bütün sorularımın cevabını buldum.
Çok şükür rahat bir hamilelik geçirdim, 7.Mart pazartesi günü için sezaryen randevumuzu aldık. Haftasonu ben işlerimi bitirip teslim edip Pazar günü keyif yapıp Pztesi doğuracaktım. Cumartesi akşamı 1de son dosyaları emaille gönderdim, emaille vedalaştım, hafta içi haberleşiriz diye. Sonra 4te yatmaya karar verdim, ama o ne, suyum geliyordu. Daha bir gün vardı ve kızım geliyordu!!!!!!! Eşimi uyandırdım, o da yarın uzuuuun bir gün olacak, sen hiç uyumadın, uyuyalım mı dedi. Baktım sancım yok, suyum da az az geliyor 9a kadar uyuduk. Evet çok serinkanlıydık:)))) 9da doktorumu aradım, hemen gel, ameliyata alıyorum seni dedi. 11de hastanedeydik. Epidural sezaryene karar vermiştik ve ben rica etmiştim, ben sakin olucam, ne olursa olsun beni uyutmayın diye. Öyle de oldu. Ben çok fazla uyuşmadım, bacaklarımı hep hissettim, bebişin çıkarılışını da. Ama öyle feci bir acı vermedi. Doktorlarla konuşarak keyifli bir doğum oldu. Epidurali herkese tavsiye ederim. En sonunda minik bir kızın ağlama sesi geldi, sonra o kızı yanıma getirdiler. O gün bu gündür o kız benimle, o kız gönlümü fethetti, etmeye de devam ediyor:)))
Annesinin keyfine değil, kendi keyfine göre bir gün erken bizimle kavuşmaya karar verdiği için. bana anneliği tattırdığı için ona hergün teşekkür ediyorum:)))

Genişletmek için tıkla...

bynkutluay .!.:

slm annişlerr
bizim hikayemizde şöylee :))
babamızla 15şubat 2007de tanıştıkk arkadaş aracılığıyla
2 ay sonra evlenmeye karar verdik ve nisanda sözlendikkk 8 haziran 2008de evlendikk yuvamızı kurdukk 45 günlük evliyken dr gitmeye başladım 1 sene dr taşındım bebeğimiz olmadııı sonrasınra uzun bi süre ara verdim dra gitmedimm duyduğumuz herşeyi denedikk kürlerr ilaçlarr vs. ama bi rahim filmi kalmıştıı, rahim filminide çektirdim ve 2 ay sonra hamile olduğumu öğrendim nasıl bi cesaret bilmiyorum ama adetim 1 gün gecikti ve dr gittim eşime yalan söyledim kendim için gitmiyorum komşuya eşlik edecem die o gün gittim dr ultrasonda baktı ve rahim duvarın kalınlaşmış hamile olabilkirsin dedi o gün sonucu alamadım ertesi güne kaldıı sonucu hemşire getirdi bugünleri çok arasın deyip elime tutuşturduu o an dünyalar benim olmuştu hastaneyei birbirine kattım çığlıklarıma herkes bakıyorduuu 2 seneden sonra yavrum benimleydi
dayanamadım hastanaden çıkınca eşimi aradım ağlamaktan konuşamıyordumm eşimde avmyi birbirine kattı:)))
akıllı kocişimm kan verdim işte en garantisi birde idrar testi yaptırdıı ve çift çizgii şükürler olsunn quzum cee demiştii

artık iyice sabırsızlanıyordum bir an önce kucağıma alıp koklamak istiyordum 39+1 de sabah saat 8de babamızı işe yuolcu ettik
babamız gittikten sonra oğlumla konuşupp biraz daha uyudum 11.47de kalktım ve altımda birden bi sıcaklık hissettim suyum geliyorduu az az
hemen eşimi aradım suyum geliyorr bebeişim geliyor diee
yinede vazgeçer bu sferde gelmez boşuna telaş yaptırmayalım babamıza dedim ama zaman geçtikçe su daha da fazla geliyorduu
eşimi tekrar aradım ve gelmeye hazırdı artık quzumm eşim gelene kadar duş aldım hazırlandım ve çıktıkk yolaaa ben ne ile karşılaşacağımı bilmediğim için gayet rahatt gülerek gittim doğumaa
beni hemen muayne ettiler 3cm açılmam vardı girişim yapıldıı ve en kötüsü oldu eşimin yanından aldılar benii
benimle ilgilenmelerini beklerken karşımda çığlık atan inleyen bayanlar vardı ve ben ağlamaya başladım veee benide aldılar odayaa lavman yapıldı ama işe yaramadıı:))))
ve artık sancılar başlamıştıı 13.30 yatışım yapıldıı sancılar başlıyorduu artıkk inletiyordu benii
3 saat sonra tekrar muayne ettiler ve 4cm açılmam vardııı çok korktum doğuramıcam ölecem dedimm(( saatler dakikalar geçmek bilmiyorduu epidural istedimm olmadıı bana hemşirenin dediği cevapp doğum anındaki acıyı hissetmemek için yapılır o iğne dedii salakkkkk
dilim damağım kurudu yalbarıyordum su diee pamuk ıslatıp verdiler dudaklarımı ıslattım hemşirenin yanında hemşire çıkınca pamuğu sıktım içtimm
yalvarıyordumm sezeryana alın doğuramıcam diee yavrumda top olduu karnımda sancı geldikçe bağırdım nefes alamadım daha doğrusu nefes almayı unuttum içimde tutuyordumm bayılıyordum sancı gittiğindee 2 dk da olsa uyuyakalıyordum sancı gelince çığlığa devamm ama insan annesinin değerini daha da iyi anlıyormuş saat ve saat 17.00 olmuştu dr eşlere bilgi vermeye aşşağıya inmiş ve beni şikayet etmiş eşim ve annemlere uyum sağlayamadığımı hazır olmadığımı ve gücümün bittiğini söylemiş ve annemleri dahada telaşlandırmışlarr dr geldi ve eşimin söyediklerini iletti bana canım kocam beni sevdiğini ve yapabileceğimis. şeyler söyledii ve ben biraz güçlendimm nefes almaya çalıştımm sesimi duyan muayne diyorduu birisi ıkın diğeri ıkınma diyorduu
onların yüzünden yavrumun kafası şiştii
ve artık bende azarladım karar verin artık diee açılmam 7cm olmuştuu sürekli muayne ediyorlardıı yanımda 2 hemşire sohbet ediyorlar bende canımla uğraşıoyrum onları öldürmemek için kendimi zor tuttum nasıl kalkacaksamm
kas gevşetici yaptılarr kolay olsun die nasıl kolay olacaksa çekmediğim kalmadı öldüm resmennn 2. gevşeticiyide yapacaklard ki vücudum kabul etmedii damarım patladıı ve hemşireye bulaştı kann ohhh dedimmmmmm
ve 2 heöşire başıma üşüştüler bebek gelemiyordu mesane doluymuşş dr geldi çok şükür mesaneyi boşaltın dedi ve boşalttılarr
ve evet doğum iyice yaklaşmıştıı saat 20.35 olmuştu
sancı geldikçe ıkındırdılarr ve bebek gözüktüü hemen doğumhaneye aldılarr ve 10dk içinde yavrum doğduu
korkudan titriyordum masa dan sesler geliyorduu
gözlerim bile görmüyordu artıkk bulanıktıı hala masadaydımm dikişlerim atılıyordu 1.5 saat masada kaldım dikiş falan umruma değildii acı hiçbişey kalmamıştı yavrumu görüncee onun o sesini duyunca
gözlerimi ufalayarak yavrumun el ayak parmaklarını saymaya çalışıyordumm ve yavrumu karşıma yatırdılar çatık kaşlarıyla bana bakıyorduu quzumm herşey benim olduu
hemşireler günün en güsel bebeği die alıp gezdirdiler yavrumuu dikişler bitti ve odaya aldılar biziii yavrum kollarımdaydıı artık koklayabiliyordumm kurabiye suratlım herşeyim ömrüm 26 şubat 20.35te normal doğum ile 3810gr 53cm dünyaya geldii
quzum çok şişmişti kafası çok kötüydüü korktum öle kalacak die am açok şükür indii
şimdi 22 günlük oldukk quuzmm yanımda şükrler olsun Rabbim isteyen herkese nasib etsin inşalahh

Genişletmek için tıkla...

sevdanehri54 .!.:

oyy kuzum yaa acı çektin psikolojin o anda bozuldu ama allaha şükür paşamız kollarında sağlıcakla büyüt canım..

gerçekten sancı çekenleri bir araya toplamaları hiç normal değil sancısı olan bile korkudan sancısı gider :26:

Genişletmek için tıkla...

viyole .!.:

Slm annecikler.....
fırsat bulmuşken bende hikayemi yazayım dedim.....
eşimle 2006 yılının temmuz ayında yaz tatilinde tanıştık....
herkesin yaz aşkıdır uzun sürmez biter gider dediği sadece yaz aşkı olarak baktıkları bir ilişkiydi bizimkisi ....
ama ben okadar eminimki hayatımı birleştireceğim doğru adamı bulmuştum....
ist-muğla arası mesafe benim için problem değildi belki aiemden uzaktı ama ben bu adama aşık olmuştum....
2008 haziran ayında hayatımızı birleştirdik......
ve 2010 haziran ayında artık bu aşkın meyvesi bedenimde canlanmıştı....
onu merakla sabırla 9 ay bekledik....
normal doğum tarihim 30 mart gözüküyordu ama ben normal doğum isteyen ben son zamanlarda korkmaya başlamıştım....
doktorumunda sezaryen taraftarı oluşu açıkçası işime gelmişti ama zaten bunun haricinde bebişim iri çıkıyordu usgde...
derken son kontrol için gittiğim 18 mart cuma günü nstde bebişimin kalp atışları yavaşladı...
zaten 23martta sezaryen olacaktım doktorum riske atmaya gerek yok bugün alalım dedi tabi biz şokkkk
hemen yatışım yapıldı....oakşam artık yavrum kollarımda olacaktı saater geçmek bilmedi.....
ve sonunda ebe hadi seni hazırlayalım diyerek odaya geli beni hazırladılar.....
ve tüm ısrarlarıma rağmen eşimi sokmadıkları ameliyathaneye doğru yol aldık....
artık o soğuk odada anestezi doktorunun yanındaydm bana sakin olup hrşeyi ona bırakmamı istedi ama ben bir türlü sakin olamıyordum titriyodum....sonunda iğnemi yptı ve belden aşağısı yavaş yavaş uyuşmaya başladı....sanırım kısa bir uyku haline geçmişim hissediyordum ama acı yoktu veee mutlu son EYMENİM dünyaya merhaba dedi....
onu orada ilk görüşüm şaşkın bu benimmi der gibi garip bakışım....
ve artık o aşkın meyvesi kollarımızda ....
o kadar güzel birşeyki anlatılmaz bir duygu....
Allah isteyen herkese bu mutluluğu nasip etsin.....

Genişletmek için tıkla...

S&U .!.:

canım bebeğin hayırlı olsun Allah analı babalı büyütsün İnşallah. yaz aşkının devamı baharda aşkların en güzeli olmuş sizin için. sağlıkla mutlulukla büyü eymen bebek. ömrün uzun olsun. annenin koruyucu kanatları hep üstünde olsun.

Genişletmek için tıkla...

viyole .!.:

Slm annecikler.....
fırsat bulmuşken bende hikayemi yazayım dedim.....
eşimle 2006 yılının temmuz ayında yaz tatilinde tanıştık....
herkesin yaz aşkıdır uzun sürmez biter gider dediği sadece yaz aşkı olarak baktıkları bir ilişkiydi bizimkisi ....
ama ben okadar eminimki hayatımı birleştireceğim doğru adamı bulmuştum....
ist-muğla arası mesafe benim için problem değildi belki aiemden uzaktı ama ben bu adama aşık olmuştum....
2008 haziran ayında hayatımızı birleştirdik......
ve 2010 haziran ayında artık bu aşkın meyvesi bedenimde canlanmıştı....
onu merakla sabırla 9 ay bekledik....
normal doğum tarihim 30 mart gözüküyordu ama ben normal doğum isteyen ben son zamanlarda korkmaya başlamıştım....
doktorumunda sezaryen taraftarı oluşu açıkçası işime gelmişti ama zaten bunun haricinde bebişim iri çıkıyordu usgde...
derken son kontrol için gittiğim 18 mart cuma günü nstde bebişimin kalp atışları yavaşladı...
zaten 23martta sezaryen olacaktım doktorum riske atmaya gerek yok bugün alalım dedi tabi biz şokkkk
hemen yatışım yapıldı....oakşam artık yavrum kollarımda olacaktı saater geçmek bilmedi.....
ve sonunda ebe hadi seni hazırlayalım diyerek odaya geli beni hazırladılar.....
ve tüm ısrarlarıma rağmen eşimi sokmadıkları ameliyathaneye doğru yol aldık....
artık o soğuk odada anestezi doktorunun yanındaydm bana sakin olup hrşeyi ona bırakmamı istedi ama ben bir türlü sakin olamıyordum titriyodum....sonunda iğnemi yptı ve belden aşağısı yavaş yavaş uyuşmaya başladı....sanırım kısa bir uyku haline geçmişim hissediyordum ama acı yoktu veee mutlu son EYMENİM dünyaya merhaba dedi....
onu orada ilk görüşüm şaşkın bu benimmi der gibi garip bakışım....
ve artık o aşkın meyvesi kollarımızda ....
o kadar güzel birşeyki anlatılmaz bir duygu....
Allah isteyen herkese bu mutluluğu nasip etsin.....

Genişletmek için tıkla...

sweet_drop .!.:

canım dediğin gibi hikayelerimizin başlangıcı aynıymış allah sağlıkla büyütmeyi nasip etsi

Genişletmek için tıkla...

evet tatlım ikimizde yaz aşkımızla evlenmişizAMİN canım ALLAH hepimize sağlıkla büyütmeyi nasip etsin İNŞ....