Merhaba arkadaşlar.
Belki merak edenleriniz olmuştur beni ve kızımı. Çok uzun zamandan sonra Allaha bin şükür ki yazabiliyorum size. Benim haberleri size anlatmadan önce anne olan tüm arkadaşları tebrik ediyorum. Allahım analı babalı büyütsün. Diğer tüm bekleyen arkadaşlara allah hayırlısıyla kucağınıza almayı nasip etsin.
Gelelim bize. Ne yazık ki size güzel haberden ziyade üzücü haberler vereceğim. Hatırlayacağınız üzere ben bu yıl Van' da yaşıyorum. Ne yazık ki 23 Ekim günü Van depremini yaşadık. Çok korktum. Üstelik eşim hafta sonu ailesini görmeye Adana'ya gitmişti. O tam dönüş yolunda iken biz depreme yakalandık. Allahıma bin şükür ki bana da kızıma da bir şey olmadı. Yine şükürler olsun ki kendi evimde yalnız değildim. Akrabalarımın evinde idim ve annem yanımda idi. Annem hemen karnıma sarıldı. Kızım korkma sakın dedi, ben de hala şaşkınım o durumuma ama gerçekten çok soğuk kanlı idim. Heralde annelik gereği ya da kızımdan güç aldım. Çok büyük bir felaketti anlayacağınız. Sizi çok da sıkmak istemiyorum. İlk günü annemlerin sitede araba da geçirdik. Sonra da annemin evine geçtik. Onların evinde hiçbir şey yoktu. Ama artçılar sürekli devam ediyordu. Tabi bu da sinirlerimizi bozdu. Bir de benim oturduğum apartmandan haber aldık, oldukça çatlak varmış diye. Beni evime hiç götürmediler artık ama eşim 1 gün sonra uğradı evimize foto falan çekmişti, tüm kartonpiyerler old. gibi yere düşmüştü ve duvarlarda çatlaklar vardı. Yani Allaha şükür ki evimde dğilmişim. O kadar yüksekte korkudan ölürdüm heralde. Van' da ilk etapta hastanelerde çok kötü idi. Bazıları hasar raporu aldı. Benim dr özel olmasına rağmen Van' da kalmamamızı önerdi. Normalde sezaryan olacak ve buna göre daha vaktimiz vardı. Ama doktorumuz her an korkudan suyun gelirde Bebeği almaya kalkarsak, artçı olursa felan diyerek bizi uyardı. Ben önce çok karşı çıktım gitmeye, ama eşim ve diğer doktor arkadaşların ısrarıyla kabul ettim gitmeyi. Ve bir de bebeğimin sağlığı söz konusu idi. annelik böyle bir şey işte. Bebeğim için her şeyden geçebiliyorsun. Düşünsenize kurduğumuz hayaller, tasarladığımız planlar alt üst oldu. Ama yine de Allaha hep şükrediyoruz, yaşıyoruz ve iyiyiz. Uçağa binme haftamı geçtiğim için geçen hafta cuma günü araba ile en yakın büyükşehir olan Diyarbakır'a geldik. Gelir gelmez de doktora gittik. Allahtan burada da eşimin hocaları vardı, bebeğimize baktı, çok şükür iyiydi. Biraz tabi o da etkilenmişti. O bir hafta içersinde daha az kilo almıştı. Ama genel olarak dr bebeğin de suyumun da iyi old. söyledi ve hala vaktimizin old. söyledi. 2 hafta sonra tekrar randevu verdi ve ortalama 20 kasım gibi sezaryana alacağını söyledi. Kayınvalidemi de Adana'dan yanıma çağırdık. O da hemen geldi sağolsun. Eşim ne yazıkki Van'a geri döndü. Afet bölgesi old. için daha fazla doktora ihtiyaç oluyor diye. Neyse o zorlu haftayı eşimsiz geçirdim. Dün eşim geldi şimdi daha iyiyim. Ve doğuma kadar gitmeyecek artık. Doğuma inşallah annemi de çağırdım. Bir problem olmazsa gelecek inşallah. Bu arada Van'da hala artçılar hala devam ediyormuş. Şu anda eşimin dayısına geldik. Burada internet old. için size bizden bahsedeyim dedim. İnşallah daha sonraki zamanlarda vakit bulabilirsem yine girerim yazarım size. Yazamazsam artık Van' a döndüğümde her şeyi, doğumu anlatırım size. Eşim doğumdan sonra bir süre de Adana'da kalmamı istiyor artçılar devam ediyor diye ama ben artık Van'a dönmek istiyorum.Allah nasip ederse Doğumdan bir hafta sonra Van'a dönmeyi istiyorum. Bakalım artık size bilgi veririm.
Evet arkadaşlar en kısa haliyle yaşadıklarım bundan ibaret. Lütfen kendinize bebişlerinize iyi bakın. Allaha emanet olun. Hayırlısıyla mucizelerimizi,bebişlerimizi kucağımıza almayı nasip eder Allahım.
