Arkadaşlar 1 hafta önce aldığım 2 negatifle sonuçlanan tüp bebek tedavisinin stresini halen üzerimden atamadım benimle aynı durumda olan arkadaşlarım varsa nasıl kurtuldunuz bu hüzün denizinden psikolojik destek falan aldınızmı yardımcı olursanız sevinirim
pamoly acale etme, zaman herşeyin ilacı. Önce güçlü durmaya çalışıyor insan sonucu öğrenince, aradan az biraz zaman geçip de kabul edince acısı artıyor, doya doya ağlar, hislerini çok bastırmazsan daha kolay atlatıyorsun.
Ben yaşadıklarımdan örnek verebilirim sadece, ilk deneme sonucu çok yıkıldım, öyle ağladı ki ilk gün eşim ne olduğunu anlayamadı. Öğlen aldım haberi, gece yarısına kadar hiç susmadan ağladım. Sonra 1 hafta kimseyle görüşmedim, sanırım yemek dışında hep yataktaydım. 1 hafta sonra yavaş yavaş eşimle konuşup dertleşmeye başladım. O beni keyiflendirmek için yeni deneme için planlar yapmaya başladı, ben de hemen kapıldım yeni heyecana, 2ay sonunda yeni denemeye ulaştık dondurulmuşlarla. O d anegatif olunca ilkine göre çok daha çabuk toparladım kendimi.
Güçlü durmak, toparlanmak, bebeği hayatımızın merkezi olmaktan çıkarmak, yaşamımıza devam etmek zorundayız. Aksi halde biz iyi olmadan hamile olsak neye yarar... Ben hep bir gün bebeğim gelecek, şimdi yıkılır, psiolojimi altüst eder, depresif bir hal alırsam nasıl iyi bir anne olurum, kendime gelmem lazım diye düşündüm. 3.deneme gelinceye kadar çok az zaman geçti, toplamda 7 ayda 3deneme,2 negatif sonuç, yüreğime sorarsan çok yorgun, ama beynim hep kontrol ediyor onu, moral veriyor. Sana senden daha çok kimse yardım edemez.
Anne olmak için yanıp tutuşan bir arkadaşından nacizane öneriler bunlar. Yalnız değilsin, senin gibi bu süreci yaşayan bir sürü kadınız burda, bunu düşünmek bile güç katıyor insana. Unutma bizler hep buradayız...