amin canım benim güzel dileklerin için çok teşekkür ederim.evet canım zordu ama allah şükür arasım herşeye değer.
allah yavrularımızı bizlere bağışlasın, topiğin en güçlü bebeği aras..
Allah bir daha annesinin kucağından, şevkatli, merhametli, sevgi dolu kollarından ayırmasın...
çok zor geçti hamileliğin ama sonu güzel oldu fatoşcum...
Topiğimizin İlk annesi olarak benimde doğum hikayemi yazma zamanım geldide geçiyor canlarım.
10 aralıkta doktor kontrolum vardı.o gün evden çıkarken eve dönemeyeceğim hiç aklıma gelmezdi meğersem doğum için Çıkıyormuşum evden.doktoruma tansiyonlarımın tekrar yüksek Çıktığını söyledİm oda hemen İdrar tahlili alalım dedi.İdarrada ki protein oranı Çok yükselmişti ve buda bebeğime ve bana zarfar verirmiş.hemen yatışımı verdi doktorum.Şok oldum ve Çok şaşırdım çünkü daha 29 haftalık hamileidim.
Karmakarışık duygularla doğumhaneye girdim orada müşahade altında tutulacaktım.hemen magnezyum vermeye başladılar.serum taktılar.ben İyileşip eve dönmeyi hayal ederken meğersem bu yatışın sonu doğum yapmaya kadar gidiyormuş.Çok korkmaya başlamıştım bebeğİmde bende tehlikede idik.ya ona bişe olursa korkusu içimi yiyip bitiriyordu.hergeçen gün beni yavruma yaklaştırıyordu ama daha Çok küçüktü doğsa nasıl olacaktı ne olacaktı bilmiyordum.6 tane tansiyon İlacı almama rağmen tansiyonum 20 14 Çıkıyordu.doktorum Çocuğun gelişiminin 2 hafta geride olduğunu kilo alacağına karnımda kilo kaybetmeye başladığını söyledi.30 ocakta doplere aldılar bebeiğime giden damarlarda direnç artışı başlamış buda zararlıymış doktorum bebeği yarın alalım çocuğa dışarda yaşama şansı verelim dedİi ama daha 32+5 teydim.ve doğuma alacaklardı.kuvez yok bulunmamıştı daha tuaf bir duygu kapladı beni.o gece sabahı zor ettim bir ara nefesimin kesildiğini bile hissettim.tam 3 hafta hastanede yattıktan sonra 31 ocak 2009 da sabah saat 10.30 da ameliyata alındım.yavrum biricik oğlum 11.20de dünyaya geldi.spinal sezeryan olmama rağmen yavrumu göremedim.doğum esnasında bİr bebek ağlaması duydum ben kendi kendime ne mutlu anne babasına ne güzel ağlıyor diye düşündüm.başımdaki anesteziciye benim bebğim nerde diye sordum.duymadın mı sesini dedi meğersem ağlayan benim bebiğimmİiş.canım oğlum Öyle güçlü gelkİyodu ki sesi.
1330 gram doğdu hemen kuveze alındı ve başka hastaneye götürüldü.Çok Şükür kuvez bulunduda başka şehre yollamadılar.o gün yılbaşıydı ve oğlum bana yıl başı piyangosu olmuştu eşimede yılbaşı hediyesi.o gece kontrol amaçlı yoğun bakımda kaldım.yanımda doğum yapan anneler bebekleri benim yanım boş çok tuaf olmuştum.doktorum süt sağmamı söyledi süt sağma odasında yalnızken Çok ağlıyordum anne olmuştum ama yavrumu hiç görmemiştim.hastaneden doğumdan 11 gün sonra taburcu oldum eve geldim içim buruktu karnımda yavrumla Çıkmıştım evimden ama dönüşümde kollarımda değildi bebeğim.12. GÜn sonra doğumdan yavrumu görmeye gittim.kuvezde yatıyor gözleri kapalı yanına gittim oğlum ben geldim annecim diye konuşup gözyaşı döktüm açtı gözlerini fıldır fıldır bana bakıyo allahım ne mutluluk bu ama kollarıma alammak çok zordu.
27 gün küvezde kaldı şuan yanımda kollarımda Çok mutluyum rabbim İsteyen herkese tattırsın bu duyguyu.anne olmak gerçekten Çok kutsal bir duygu.Çok zorluk çektim ama inanın onun kokusunu içime çekince hepsini unuttum.iyiki varsın oğlum.seni çok sevİyoruz.rabbime emanet etmiştim yavrumu çok şükür binlerce şükür rabbim sana....
Hastanede yattığım sürece dua ettiniz aradınız sordunuz allah hepinizden razı olsun tekrardan sizleri çok seviyorum iyiki varsınız.bebişlerimizi beraber büyütücez inşallah.teyzoşları ve oğlumun kardeşlerini öpüyoruz....
amin canım sağolasın cümlemizinkinirabbım analı babalı buyutsun fatoscum
merhaba arkadaşlar.bende 27 hafta hamileyim.doğum mayıs 2010 da.bende çok heyecanlıyım ve hergeçen gün dahada heyecanlanmaya başlıyorum.işallah doğumu sağlıklı iyi atlatırım ve size burdan yazabilirim::))
Topiğimizin İlk annesi olarak benimde doğum hikayemi yazma zamanım geldide geçiyor canlarım.
10 aralıkta doktor kontrolum vardı.o gün evden çıkarken eve dönemeyeceğim hiç aklıma gelmezdi meğersem doğum için Çıkıyormuşum evden.doktoruma tansiyonlarımın tekrar yüksek Çıktığını söyledİm oda hemen İdrar tahlili alalım dedi.İdarrada ki protein oranı Çok yükselmişti ve buda bebeğime ve bana zarfar verirmiş.hemen yatışımı verdi doktorum.Şok oldum ve Çok şaşırdım çünkü daha 29 haftalık hamileidim.
Karmakarışık duygularla doğumhaneye girdim orada müşahade altında tutulacaktım.hemen magnezyum vermeye başladılar.serum taktılar.ben İyileşip eve dönmeyi hayal ederken meğersem bu yatışın sonu doğum yapmaya kadar gidiyormuş.Çok korkmaya başlamıştım bebeğİmde bende tehlikede idik.ya ona bişe olursa korkusu içimi yiyip bitiriyordu.hergeçen gün beni yavruma yaklaştırıyordu ama daha Çok küçüktü doğsa nasıl olacaktı ne olacaktı bilmiyordum.6 tane tansiyon İlacı almama rağmen tansiyonum 20 14 Çıkıyordu.doktorum Çocuğun gelişiminin 2 hafta geride olduğunu kilo alacağına karnımda kilo kaybetmeye başladığını söyledi.30 ocakta doplere aldılar bebeiğime giden damarlarda direnç artışı başlamış buda zararlıymış doktorum bebeği yarın alalım çocuğa dışarda yaşama şansı verelim dedİi ama daha 32+5 teydim.ve doğuma alacaklardı.kuvez yok bulunmamıştı daha tuaf bir duygu kapladı beni.o gece sabahı zor ettim bir ara nefesimin kesildiğini bile hissettim.tam 3 hafta hastanede yattıktan sonra 31 ocak 2009 da sabah saat 10.30 da ameliyata alındım.yavrum biricik oğlum 11.20de dünyaya geldi.spinal sezeryan olmama rağmen yavrumu göremedim.doğum esnasında bİr bebek ağlaması duydum ben kendi kendime ne mutlu anne babasına ne güzel ağlıyor diye düşündüm.başımdaki anesteziciye benim bebğim nerde diye sordum.duymadın mı sesini dedi meğersem ağlayan benim bebiğimmİiş.canım oğlum Öyle güçlü gelkİyodu ki sesi.
1330 gram doğdu hemen kuveze alındı ve başka hastaneye götürüldü.Çok Şükür kuvez bulunduda başka şehre yollamadılar.o gün yılbaşıydı ve oğlum bana yıl başı piyangosu olmuştu eşimede yılbaşı hediyesi.o gece kontrol amaçlı yoğun bakımda kaldım.yanımda doğum yapan anneler bebekleri benim yanım boş çok tuaf olmuştum.doktorum süt sağmamı söyledi süt sağma odasında yalnızken Çok ağlıyordum anne olmuştum ama yavrumu hiç görmemiştim.hastaneden doğumdan 11 gün sonra taburcu oldum eve geldim içim buruktu karnımda yavrumla Çıkmıştım evimden ama dönüşümde kollarımda değildi bebeğim.12. GÜn sonra doğumdan yavrumu görmeye gittim.kuvezde yatıyor gözleri kapalı yanına gittim oğlum ben geldim annecim diye konuşup gözyaşı döktüm açtı gözlerini fıldır fıldır bana bakıyo allahım ne mutluluk bu ama kollarıma alammak çok zordu.
27 gün küvezde kaldı şuan yanımda kollarımda Çok mutluyum rabbim İsteyen herkese tattırsın bu duyguyu.anne olmak gerçekten Çok kutsal bir duygu.Çok zorluk çektim ama inanın onun kokusunu içime çekince hepsini unuttum.iyiki varsın oğlum.seni çok sevİyoruz.rabbime emanet etmiştim yavrumu çok şükür binlerce şükür rabbim sana....
Hastanede yattığım sürece dua ettiniz aradınız sordunuz allah hepinizden razı olsun tekrardan sizleri çok seviyorum iyiki varsınız.bebişlerimizi beraber büyütücez inşallah.teyzoşları ve oğlumun kardeşlerini öpüyoruz....
cok zor gunler gecırdın canım Allah arasını sana bagısladı... omru uzun bahtı guzel olsun ınsallah aras bebek ne zorluklara gogus gerdı... Rabbım sızı hıc ayırmasın ınsallah.
Tarih: 15 şubat 2010... Günüm geçtiği için tam kararlı olarak son kontrolüme ve doğuma gidiyorum. Yanımda annem ve eşim.. Dr.un kapısına geldik. Kapıda kayınvaldem(( Drumla hoş olmayan şeyler konuşmuş. Beni zorla sezeryana falan alacağını. Dr. da bana söyleyince öfkeden ne yapacağımı bilemedim. Dr uma beni bugün doğurt bile diyemedim. Biz yine sancısız ve açılmasız eve geri döndük. Ne olduysa sinirden o gün oldu...
Tarih: 17 Şubat 2010. Sabah sancılarla uyandım...Anneme Esram geliyor galiba dedim ve sancıların şiddetlenmesini bekledim. Kayınvaldem ve görümcem geldiler. Hiçbir şey söylemedim onlaraklava: Onlar gitmek üzereyken nişanım geldi. Ama yine söylemedim. Bana kalsa sancıların artmasını bekleyip dr u öyle arayacaktım. Eşim de ara dr u gidelim içimiz rahat olsun dedi.Dr u aaradım. Hemen gel bakalım dedi. Duşumu aldım. Dulumu alırken dua ettim Allah'ım kızım gelsin artık diye...Sonra annemi ve çantayı evde bırakıp dr a gittik. :Nasılsa doğurmazdım daha. Sancılaarımı evde çekeyim diyecektim. Dr. çatala aldı beni. 3 cm açılmam olmuş. içerden eşime seslenip hemen yatış yaptırın doğuma alalım dedi. Eşim yatışa gitti. Ben şaşkınım. Ne hissedeceğimi bilemedim. Sadece olacakları bekleyip olanları izliyorum şaşkın bir şekilde. Dr. hemen servise çıkmamı söyledi. Eşim alt katta işlemleri yaptırırken ben yine şaşkın ve yalnız doğum katına çıktım. Hemşireler hemen odaya aldılar beni ve hazırlamaya başladılar. Sunni sancı takıldı.Nst bağlandı. Kalp atışları 50 de. Çok düşük...Allahım bebeğimi koru diye dualar ediyorum. Ayetel kürsi okuyorum...Ama hala şaşkınım ve olanları izliyorum. ne hissedeceğimi bilmiyorum.Öyle şaşkın ve korku doluyum ki... Allahım evladıma bi şey olmasın nolurr...
Dr. arada gelip açılmayı ölçtü: 5 cm. 2,5 saat sancı çektim ama açılmam ilerlemedi. Drum keseyi patlattı. Esram kakasını yapmış. Ve kalp ritmi çok düzensizmiş.Bu arada eşim de annemi alıp geldi yanıma. Drum durumu anlattı ve normal denersek hayati risk olacağını söyledi. Hemen sezeryana aldılar. Epidural veya spinalin adını bile anmadılar. Vakit yokmuş. Sancı çeke çeke ameliyat haneye indim. Çok korkuyorum bebeğime bi şey olacakmış diye...Allahım koru onu.....
etrafıma bakıyorum her yer sedye...biri bana iyi misin diye soruyor. o kadar tatlı bir uyku ki... Ama bebeğimmmm.....O nerde... Hemen onu soruyorum. İyi dediler. Odasında. Sonra beni odaya götürdüler...Allahım minik mucizem beni bekliyoror... Aşkım benim... O kadar tatlı bir bebek ki...
Giydirdiler beni...Ardından bebeğimi verdiler kollarıma...Mis gibi bir yavru.. Ağlayamadım. Ne diyeceğimi bilemedim...Sadece ANNEMMMMM diyebildim yarı baygın...Çeekilen bütün acılara değdi.
Sonradan öğreniyorum eşimden. Kordon dolanmış boynuna yavrumun. ve kakasını yemiş. Hareketleri çok düşükmüş doğduğunda. Hemen küveze almışlar yavrum hemen hareketlenmeye başlayıunca hasta bezine sarıp odaya getirmiş hemşireler koşa koşa... Odada giydirmişler...
Sağlıkla kavuştum sonunda yavruma... Allahım herkesin evladını bağışlasın ve evlat acısını kimseye yaşatmasın...
Annelik o kadar yüce bir duyguymuş ki... Rüveyda'nın dediği gibi: Şimdi cennete gideceğime dair umudum daha fazla...
Sizleri ve bebişlerinizi kokluyorum gıdılarından ....
Topiğimizin İlk annesi olarak benimde doğum hikayemi yazma zamanım geldide geçiyor canlarım.
10 aralıkta doktor kontrolum vardı.o gün evden çıkarken eve dönemeyeceğim hiç aklıma gelmezdi meğersem doğum için Çıkıyormuşum evden.doktoruma tansiyonlarımın tekrar yüksek Çıktığını söyledİm oda hemen İdrar tahlili alalım dedi.İdarrada ki protein oranı Çok yükselmişti ve buda bebeğime ve bana zarfar verirmiş.hemen yatışımı verdi doktorum.Şok oldum ve Çok şaşırdım çünkü daha 29 haftalık hamileidim.
Karmakarışık duygularla doğumhaneye girdim orada müşahade altında tutulacaktım.hemen magnezyum vermeye başladılar.serum taktılar.ben İyileşip eve dönmeyi hayal ederken meğersem bu yatışın sonu doğum yapmaya kadar gidiyormuş.Çok korkmaya başlamıştım bebeğİmde bende tehlikede idik.ya ona bişe olursa korkusu içimi yiyip bitiriyordu.hergeçen gün beni yavruma yaklaştırıyordu ama daha Çok küçüktü doğsa nasıl olacaktı ne olacaktı bilmiyordum.6 tane tansiyon İlacı almama rağmen tansiyonum 20 14 Çıkıyordu.doktorum Çocuğun gelişiminin 2 hafta geride olduğunu kilo alacağına karnımda kilo kaybetmeye başladığını söyledi.30 ocakta doplere aldılar bebeiğime giden damarlarda direnç artışı başlamış buda zararlıymış doktorum bebeği yarın alalım çocuğa dışarda yaşama şansı verelim dedİi ama daha 32+5 teydim.ve doğuma alacaklardı.kuvez yok bulunmamıştı daha tuaf bir duygu kapladı beni.o gece sabahı zor ettim bir ara nefesimin kesildiğini bile hissettim.tam 3 hafta hastanede yattıktan sonra 31 ocak 2009 da sabah saat 10.30 da ameliyata alındım.yavrum biricik oğlum 11.20de dünyaya geldi.spinal sezeryan olmama rağmen yavrumu göremedim.doğum esnasında bİr bebek ağlaması duydum ben kendi kendime ne mutlu anne babasına ne güzel ağlıyor diye düşündüm.başımdaki anesteziciye benim bebğim nerde diye sordum.duymadın mı sesini dedi meğersem ağlayan benim bebiğimmİiş.canım oğlum Öyle güçlü gelkİyodu ki sesi.
1330 gram doğdu hemen kuveze alındı ve başka hastaneye götürüldü.Çok Şükür kuvez bulunduda başka şehre yollamadılar.o gün yılbaşıydı ve oğlum bana yıl başı piyangosu olmuştu eşimede yılbaşı hediyesi.o gece kontrol amaçlı yoğun bakımda kaldım.yanımda doğum yapan anneler bebekleri benim yanım boş çok tuaf olmuştum.doktorum süt sağmamı söyledi süt sağma odasında yalnızken Çok ağlıyordum anne olmuştum ama yavrumu hiç görmemiştim.hastaneden doğumdan 11 gün sonra taburcu oldum eve geldim içim buruktu karnımda yavrumla Çıkmıştım evimden ama dönüşümde kollarımda değildi bebeğim.12. GÜn sonra doğumdan yavrumu görmeye gittim.kuvezde yatıyor gözleri kapalı yanına gittim oğlum ben geldim annecim diye konuşup gözyaşı döktüm açtı gözlerini fıldır fıldır bana bakıyo allahım ne mutluluk bu ama kollarıma alammak çok zordu.
27 gün küvezde kaldı şuan yanımda kollarımda Çok mutluyum rabbim İsteyen herkese tattırsın bu duyguyu.anne olmak gerçekten Çok kutsal bir duygu.Çok zorluk çektim ama inanın onun kokusunu içime çekince hepsini unuttum.iyiki varsın oğlum.seni çok sevİyoruz.rabbime emanet etmiştim yavrumu çok şükür binlerce şükür rabbim sana....
Hastanede yattığım sürece dua ettiniz aradınız sordunuz allah hepinizden razı olsun tekrardan sizleri çok seviyorum iyiki varsınız.bebişlerimizi beraber büyütücez inşallah.teyzoşları ve oğlumun kardeşlerini öpüyoruz....
hep dualarımız seninleydi canım.Allah bağışladı yavrunu çok şükür.Sağlıkla büyüdüklerini de görelim inşallah...Allah kimseyi evladıyla sınamasın dilerim.Anne olunca anlıyor insan...
yok cınsıyetı yok ıkılı uclu testlerı yok sancılar kasılmalar dogdu dogacak derken sımdı butun bebeklerımız aıt oldukları yerde annelerının kucaklarındalar
24 Şubat 2010 çarşamba saat 5.00 suları, yatakta uyumaya çalışıyorum, kafamda da acaba ne zaman doğacak yarın mı, hafta sonuna denk gelirse asıl olur... vb. düşünceler var. 39+4 olmuşuz...
Sanki akıntı gibi bir şey hissettim, yarı uyur yarı uyanık bir şekilde, herhalde rüya diyorum, çünkü sanki bugün doğmayacakmış gibi geliyordu. Bir de kendimi heveslendirmek istemiyorum, bugün doğmaz canm nerdeee... Sonra tekrar bir şeyler hissedince, bi bakayım 'belki de' dedim... Nişan falan gelmiştir diye düşünürken, ayağa kalkınca birden sular akmaya başladı! Hemen banyoya gittim, sular akmaya devam ediyo... Eşime seslendim 'suyun gelmesi galiba bu' dedim. Ama bizim hanım hala doğum kanalına girmedi, yukarlarda dolaşıyor!
Bu arada doktor da senin doğumun çok yakın değil dedi diye, annem 27.sine gelecek, daha 3 gün var. Eşimle biraz bekleyelim dedik, sancı falan var ama az, saat 7.00ye kadar bekledik. baktık 10 dk. da bir sancı geliyor, yavaş yavaş çıkalım ancak yetişiriz dedik, bir de su gelince endişelndik tabii küçük hanım içeride ne yapıyor diye...
Saat 8.00 gibi hastanedeyiz, sancıların şiddeti biraz artmaya başladı. Sular gelmeye devam ediyor, doktor muayene etti, açıklığı bırak yumuşama bile yok! Suyun gelmese bir hafta sonra doğum yapardım heralde, suyun erken gelmiş dedi. Rahim ağzı sımsıkı!! Normal doğumu denemek istiyorum. Doktor normal olursa da çok zor olur ama denemek istersen bekleyelim diyor ve bekliyoruz...
Saat 12.00 sancılar iyice sıklaştı ama açılma yok, küçük hanımda yukarıda hala, belki doğum kanalına girse, baskıyla açılma kolaylaşacak ama keyfi yerinde heralde, hiç bir yer değişikliği yok... Saat 15.00 oldu, artık çok şiddetli sancılar başladı, ama açılma sadece parmak ucu kadar, 1cm.! Yine de hevesleniyorum... Bu arada su erken geldiği için, bebek dış dünyayla irtibat kurabiliyor ve enfeksiyon riski var, bu sebepten antibiotik iğne vuruyorlar bana... Saat 18.00 tekrar muayene ve hiç bir değişiklik yok!! Sabah 6 dan akşam 6 ya kadar, 12 saatte sadece 1cm.! Sürekli muayenelerden yıpranmak da cabası! Biraz açılma olsa suni sancı verilecek ama yok! Bu süreci eşimle birlikte geçiremse avantajımdı. Çok şükür ki her adım da yanımdaydı... Bu arada annem de duyar duymaz hemen ilk uçakla geldi ve doğuma yetişti...
Sular geldi, şiddetli sancı var AMA açılma yok, bebek kanala girmiyor! Artık Saat 20.00 de durum değişikliği olmayınca sezeryana girdik... Spinal aneztesi uygulandı ve o belimi büken sancılar bir anda kesildi... Anestezi doktoruyla mesleğim üzerine konuşurken birden kızımın Zeynep Hanne'min sesi geldi. Pespembe, sıcacık, küçücük bir melek... Nee doğdu mu? Ben hiç bir şey anlamadım diyorum... 9 aydır birlikte dolaştığımız, yoğurt yiyince :) içimde kıpırdayan ufaklık sen misin? Ne tatlısın... Allah'ın mucizesisin, emanetisisin... Sancılarla, iki kişi olarak çıktığım odaya tek tek dönüyoruz... Ama artık daha büyüğüz, kocaman bir aile olduk...
Belli anlar hiiç unutulmuyor; evlilik, doğum, askerlik :), ...vb. Çok şükür Rabbim'e ki "hiç hatırlatma o günleri" diyeceğim bir an hiç olmadı. Her anını, her sancısını, her mutluluğunu yaşadım doğumun...
"Anlatılmaz, yaşanır"mış...
(Bu arada ben sonrasındaki iki gün çok şiddetli baş ağrısı çektiğim için, söylemeden geçemeyeceğim, spinal sezeyan yöntemiyle doğum yapan arkadaşlar günde 5lt.ye yakın su içsinler ve 3 gün kadar günde bir türk kahvesi. Ben ihmel ettim, siz etmeyin:) )
canm ne güzel anlatmışşın.ee okadar çek sancıyı boşa çektin.heyse olsun zeynep hanıma deger.allah mutlulgunuzu bozmasın...
bende hiç ihmal etmedim her gün sade kahve içtim.hiç agrım olmadı.bendende tavsiye...
bu arada zeynolar pek yaramaz olur seninki nasıl.benim zeyno çok yaramazdıkaydirigubbakcemile3
canım o kadar sancı cekmıssın ama sonunda sagsaglım gelmıs ya benım mınık adaşım...24 Şubat 2010 çarşamba saat 5.00 suları, yatakta uyumaya çalışıyorum, kafamda da acaba ne zaman doğacak yarın mı, hafta sonuna denk gelirse asıl olur... vb. düşünceler var. 39+4 olmuşuz...
Sanki akıntı gibi bir şey hissettim, yarı uyur yarı uyanık bir şekilde, herhalde rüya diyorum, çünkü sanki bugün doğmayacakmış gibi geliyordu. Bir de kendimi heveslendirmek istemiyorum, bugün doğmaz canm nerdeee... Sonra tekrar bir şeyler hissedince, bi bakayım 'belki de' dedim... Nişan falan gelmiştir diye düşünürken, ayağa kalkınca birden sular akmaya başladı! Hemen banyoya gittim, sular akmaya devam ediyo... Eşime seslendim 'suyun gelmesi galiba bu' dedim. Ama bizim hanım hala doğum kanalına girmedi, yukarlarda dolaşıyor!
Bu arada doktor da senin doğumun çok yakın değil dedi diye, annem 27.sine gelecek, daha 3 gün var. Eşimle biraz bekleyelim dedik, sancı falan var ama az, saat 7.00ye kadar bekledik. baktık 10 dk. da bir sancı geliyor, yavaş yavaş çıkalım ancak yetişiriz dedik, bir de su gelince endişelndik tabii küçük hanım içeride ne yapıyor diye...
Saat 8.00 gibi hastanedeyiz, sancıların şiddeti biraz artmaya başladı. Sular gelmeye devam ediyor, doktor muayene etti, açıklığı bırak yumuşama bile yok! Suyun gelmese bir hafta sonra doğum yapardım heralde, suyun erken gelmiş dedi. Rahim ağzı sımsıkı!! Normal doğumu denemek istiyorum. Doktor normal olursa da çok zor olur ama denemek istersen bekleyelim diyor ve bekliyoruz...
Saat 12.00 sancılar iyice sıklaştı ama açılma yok, küçük hanımda yukarıda hala, belki doğum kanalına girse, baskıyla açılma kolaylaşacak ama keyfi yerinde heralde, hiç bir yer değişikliği yok... Saat 15.00 oldu, artık çok şiddetli sancılar başladı, ama açılma sadece parmak ucu kadar, 1cm.! Yine de hevesleniyorum... Bu arada su erken geldiği için, bebek dış dünyayla irtibat kurabiliyor ve enfeksiyon riski var, bu sebepten antibiotik iğne vuruyorlar bana... Saat 18.00 tekrar muayene ve hiç bir değişiklik yok!! Sabah 6 dan akşam 6 ya kadar, 12 saatte sadece 1cm.! Sürekli muayenelerden yıpranmak da cabası! Biraz açılma olsa suni sancı verilecek ama yok! Bu süreci eşimle birlikte geçirmemse avantajımdı. Çok şükür ki her adım da yanımdaydı... Bu arada annem de duyar duymaz hemen ilk uçakla geldi ve doğuma yetişti...
Sular geldi, şiddetli sancı var AMA açılma yok, bebek kanala girmiyor! Artık Saat 20.00 de durum değişikliği olmayınca sezeryana girdik... Spinal aneztesi uygulandı ve o belimi büken sancılar bir anda kesildi... Anestezi doktoruyla mesleğim üzerine konuşurken birden kızımın Zeynep Hanne'min sesi geldi. Pespembe, sıcacık, küçücük bir melek... Nee doğdu mu? Ben hiç bir şey anlamadım diyorum... 9 aydır birlikte dolaştığımız, yoğurt yiyince :) içimde kıpırdayan ufaklık sen misin? Ne tatlısın... Allah'ın mucizesisin, emanetisisin... Sancılarla, iki kişi olarak çıktığım odaya tek tek dönüyoruz... Ama artık daha büyüğüz, kocaman bir aile olduk...
Hastanede doktor ve diğer çalışanların hepsi de güler yüzlü ve anlayışlıydı. Zeynep Hanne'mizi doğarken videoya çektiler, güzel bir anı oldu...
Belli anlar hiiç unutulmuyor; evlilik, doğum, askerlik :), ...vb. Çok şükür Rabbim'e ki "hiç hatırlatma o günleri" diyeceğim bir an hiç olmadı. Her anını, her sancısını, her mutluluğunu yaşadım doğumun...
"Anlatılmaz, yaşanır"mış...
(Bu arada ben sonrasındaki iki gün çok şiddetli baş ağrısı çektiğim için, söylemeden geçemeyeceğim, spinal sezeyan yöntemiyle doğum yapan arkadaşlar günde 5lt.ye yakın su içsinler ve 3 gün kadar günde bir türk kahvesi. Ben ihmel ettim, siz etmeyin:) )
İŞTE BUDA BENİM MASALIM KIZLAR......hihoyyyt
yakın bi arkadaşımın doğumundan sonra kendime şunu sordum
neyi bekliyorum evet neyi bekliyoruz ki dedik eşimleCADIARZU
eşim baştan beri çok istemesine rağmen hep bn engel olmuştum
ve artık bnde çok istiyordum..ilk ay ikinci ay üçüncü dördüncü beşinci ve altıncı derken
o beklediğim pozitif çizgisini göremedim birtürlü
ve artık dr.a gitmeye karar verdik iyiyki gitmişim
yumurtlama bozukluğu çıktı bnde ve tedaviye başladık
yine geçti aylar koskoca yıl geçti ama gelmedi sıpam
hergün ağlıyordun hergün hemdemafoldumben
dr.uma son gittiğimde de bu ay olmaz gelişme yok dedi
ve o ay dünya başima yıkıldı
artık hiç umudum yoktusenağlama
ve reglim her ay olduğu gibi 10 gün geçikti
bnde müthiş bi halsizlik vardı o ay ve miğde bulantısı kusmalar
bunları strese yoruyodum :sm_confused:
ama gördüğüm rüyalarda sanki bişeyler anlatıodu bana.erkek bebek görüodum sürekli
ve test yapmaya karar verdim...eşim yapmamam için ısrar ettti .çünk her negatifte dünya başima
yıkılıyordu...herneyse testi sldık ve yaptım tuvalette hem istifra ettim hem test yaptım sonuç pozitifti
sevinçten apğladım ve evlilik yıldönümümüzün en güzel hediyesi oldu o test eşime
asla olmaz dedikleri ayda meleğim gelmiştii bana şükürler olsun:CüvCüv:
veeee işte dokuz aylık maraton bulantılarla kasılmalarla korkuyla ve k.k. deki şeker tatlısı arkadaşlarımla son buldukaydirigubbakcemile5opuyorumnanaktanŞeniz:1hug:
bilenler bilir normal doğumu şiddetle istedimi
23 ocakta dr.uma gittim sıpam en son tersti
dönsün die çook dua etttik:Saruboceq:
dr.a heycanla dönmüşmü dedim ve evet dedi
o an hem çok sevindim hmde bi korku heldi içime
dr.um suyun çok az dedi. çatala aldılar açıllmada yoktu hiç
çataldan sonra pembe akıntı geldi dr. normal dedi
sancın varmı dei tık yok dedim kaydirigubbakcemile3
nst ye aldılar ve tık çıkmadı gerçektenkaydirigubbakcemile3
bekleyelim dedim bellki gelir sancım bebeğini tehlikeye atarsın sezaryana alayım dedi
suni sancu istedim 25 inde tekrar gel karar verelim dedi dr.hanım
ve işte o bekleyiş
sancım gelsin die o iki günde bol bol hurma yedim litre litre su içtim sürekli duşa girdim
sıcak su torbalarına oturdum
anem eşim gelip gidip soruo ama bnde tık yok resmen yaa
son akşam kardeşim yaş pasta yapmışcokacimcoook yedik içtik ve son fotoları çektik
duşuma girdim temizlendim bayanssulusmileve göbeğimi sevdim son kez..
son kez aynanın karşısında baktım :CüvCüv:
normal gel olurmu annecim dedim..
ve o gün geldi hastaneye aç gittim son kntller yapıldı
ve acil sezaryana karar verildi
çünki sıpam kakasınıda yapmiş ....
yatışım yapıldı serum verildi
bn aynı sersem gibiyim hala bekliom acaba sancı gelrmi die
sezaryandan aklım çıkıo.. nyse pembe önlümü giydim lavman yapıldı:kedi:
sonta takıldı ve çok acıdııı malesef
tekerlelkli sandalye ye aldılar bn hla rüyada gibiyim:1shok:
eşim annem arkamdan el salladılar eşim elimi sıkıca tutudu korkma dedi
ağlamamk için çok sıktım kendimi asansöre binerken yüzlerine bakaamdım
ve amaliyat odaına girdik
üfff içim ürperdi resmen ya iyice koktumeyvahedigeldismile
amaliyat masasına yattım hemşire yanıma geldi yüzümü okşadı
aklıma gelen bütün duaları ettim ..sizlerede ettim ve hemşireye
epidural istiyorum dedim anestezi uzmanı geldi ve bana ço hayacanlı oldumu söledi
genel olsun dedi
hayır dedim bn bayılmak istemiom asla genel yapmayın :umursamaz:
herkes güldü iğnemi yaptılar
ayaklarım uuştu ama göbüşüm uyuşmadı:1shok:
ve genel yapıoz dediler bekleyin uyuşur demeye kalmadan bayılmışim zatenakannehir
bebeğim 2.500 dodu 47 santim oldu
odama getirildimde bn
deli gibi bağırmışım ölüyorum diye :bbo:
eşim annem babam başımda ağlıolarmış bnde bağırıyomuşum
allahım kurar beniii
al canımı
allahım günahlarımı bağışla
eşim elimi tutuomuş geçicek sakin ol bitanem diomuş
bnde geçmiooooo die bağırıyomuşum
kardeşim anlatıo bunları
bebeği getirmişle istememmm diomuşum
sunra ellerimi havaya kaldırım rabbim herkeze nasip et
herkezi kurtar diomuşumsırnaşık şey
annem hakkını helal et diomuşum
allahım herkezi cennetine al diomuşum
elimle cin parmamı göstererek şu kadarcık şifa verimisiniz diomuşum
sonra tekrar başa dönüp ölüoooom diomuşum
onlar geçiyor deikçe onlarada çok kızıomuşum geçmiooo diye
hemşirelerde şok olmuş seruma altı tane ağrı kesici atmışlar
bn serumuda çıkarmışım kolumdam
herkezi deli etmişim.delikafadulden..sezaryana girmenin tüm öfkesini çıkarmışım galiba
çok güldüm kendime kadeşim anlatırkenn
aman ALLAIM bn bumuyum dedim ...:roflol:
yaklaşık 3 saat sonra kendime geldim bu arada bebeği emzirmişim ama hatırlamıom
capır capır emmiş sıpam
kendime geldimde bbebeğimi sordum ve getirdiler hemen
o duygu anlatılmaz o nasıl masumluk öyleboshayallersmile
hemen emdi gözlerime bakarak ilk öpücümü verdim yanağını okşadım
ve harika bi kokusu vardı içime çektimm
RABBİM İSTEYEN HERKESE VERSİNN:Saruboceq:
eşim geldi çok ızdırap çektin dedi..gözleri doldu ve öptü :asigim:
akşam yine bel ve baş ağrısı çektim epiduralden dolayı sanırım
bol bol rezene itim sütümde geldi gazımda olmadı
ilk üç gün çok zor geçti göğüslermde yara oldu ama atlattık binlerce şükür
ve işte kavuştuk birbirimizeee tam 45 günlük oldukk
hergün büyüyüp tatlılaşıyoruzz:lepi::ecrin_bebek:
ilk günler depresyona girdim bakamıcam die ve annemin değerini çok ii anladım hakını helalet die ağladım hep:gitme:..vee işte artı bnde anneyimrabbim herkezin evladını hayırlı eylesin:Saruboceq:
tüm annelere sabır versin ve isteyen herkeze nasip etsinn
çok uzun oldu dimi ya hakkınızı helal edin
çenem düştü yinedelikafaduldena.s.:teytey:
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?