biraz uzun oldu ama yazınca rahatladım birazsenağlama
Nereden başlayacağımı bilmiyorum. Sadece gözlerim nemli...
Tam 22 yıl 9 ayım bu evde geçti, baba evinde.
Çok uzun bir süre değil, nasıl geçtiğini anlamadım bile.
Baba evimde şimdi sadece 23 günüm kaldı. 23 yılın yanında 23 gün nedir ki...
Evden nasıl ayrılacağım bilmiyorum, hiç bu kadar zor olacağını düşünmemiştim, zaman yaklaştıkça ayrılığın acısı yüreğime oturuyor.
Yeni evime nasıl alışacağım? Odaların konumu farklı, düzeni farklı.. yatak odamdan çıkınca solda annemlerin odası olmayacak artık. Sabah uyandığımda kendi yatağımı ve kardeşimin yatağını değil sadece kendi “çift” kişilik yatağımı toplayacağım.
Akşam yemeklerinde illa ki “salata da ye” diyen annem babam olmayacak, yemeklerimiz 2 kişilik ve sessiz sakin olacak.
Şimdi bütün eşyalarım bir odaya toplanmış gitmeyi bekliyor. Kıyafetlerimi ve kitaplarımı da toplayınca artık kendimi misafir olarak hissetmeye başladım. Babam “her hafta sonu gelirsiniz” diyor. Annem “sen gidince kim bize farklı tatlılar yapacak” diyor. İçten içe çok üzülüyorlar biliyorum ama hissettirmemeye çalışıyorlar. Bense onlardan kaç kat fazla üzülüyorum ama hiç belli etmiyorum. Belki de beni evlenme meraklısı diye düşünüyorlardır, içimin kanadığından kimsenin haberi yok.....
Artık eve geldiğimde annemin yaptığı hazır yemekler olmayacak, hepsini ben yapmak zorundayım. Artık hem mutfağı hem diğer odaları ben toplamak zorundayım, işleri paylaşacak kimse yok evimde.....
Bir yandan böyle üzülürken diğer yandan çok seviniyorum. Sevdiğim insana kavuşuyorum...
5 yıldır bu günlerin hayalini kuruyorduk ve o günler geldi çattı.
Sadece son 23 kaldı.... sevdiğimle beraber yeni bir hayat kurmak için son 23....
Artık bize karışan olmayacak, her şey rahat rahat olacak. Aslında hayatımızda heyecan da kalmayacak. Artık kimin için istanbuldan kayseriye 2 defa gizlice giderim ki! Ne büyük heyecanlardı benim için ikimiz için...
Şu an çok karmaşık duygular içindeyim, kendime çok şaşırıyorum. Hem kederli hem heyecanlı hem telaşlı hem mutlu... bir insan bu duyguların hepsini bir anda nasıl yaşayabilir ki...
Galiba büyüdüm artık, evlilik gibi büyük bir sorumluluk aldığımın farkına bugün vardım.
Artık daha fazla yazamayacağım. Yazmaya başlayınca gözlerim sadece nemliydi ama şimdi sırılsıklam oldu.
Evimden evime gitmeye son 23 gün............
senağlamasenağlama
lmaz:
yatk odam da bi türlü kurulamıyooo inşallh oda pazrtesi günü halılar da pazrtesi gübü gelicekk buyuk ölçüde hersey tamlanmıs olucak birtek resimci ve kuaför ve damatlık kına kıyfaetleri kaldı onlarıda en kısa zamnda halledrsek bi sorun olmıcak 
