2010 Ekim Anneleri'nin Doğum Hikayeleri

lavinya44 .!.:

Selam ben daha önce yazmıştım ama sadece doğum yaptığım günü böyle sizleri uzun uzun yazmış görünce en başından yazmaya karar verdik çünkü sizlerinkini okuyunca çıok duygulandım şimdi sizler tekrar benimkini okumak isterseniz buyrunnnnnnnn Biz 5 yıldır evliydik artık çocuk zamanı geldi dedik ve karar verdikten kısa bir süre sonra hamile kaldım ancak öncesinde iki kere kan tahlili yaptırdı ama hamilelik çıkmadı oysa hamileymişim 6 haftalıkken öğrendim hamile olduğumu çok istiyordu tahlillerde çıkmayınca çok üzülmüştüm ve hamileydim:2:eşime haber verdim tuhaf bir sevinç hoplayıp zıplayamıyoruz ama hamileyim sanki büyülenmişiz mide ağrıları başladı ve tam dokuz ay sürdü herşey güzel giderken şu lanet üçlü tarama testi yapıldı ve sonuç SİPİNA BİFİDA 190 DA BİR İHTİMAL Allahım ölüyorum sndım ağlamaktan göz pınarlarım kurudu yazarkende ağlıyorum sonra araştırma hastanesinde detaylı ultrason için gün verdiler tam2 hafta sonra öldük iki hafta eşim gözüme bakıyor huzursuzuz tartışıyoruz anltması çok güç sonra iki hafta doldu ve biz hastaneye gittik gece hep kabus gördüm çok fazla sıra bekledik güya prof muayene edecek sıra bana geldi başımda bir sürü tıp öğrencisi kadın anlatıyor tam bakarken sanki omurgasında bir gariplik var dedi yani SİPİNA BİFİDA ben ağlamaya başladım kadın bu defa çok küçük anlaşılmıyor gidin iki hafta sonra geri gelin bakalım bu arada ben 19 haftalık hamileyim o odadan çıkışımı hiç unutmaacağım ağlıyorum koridor hasta dolu ve herkes bana bakıyor eşim kolumu tuttu ben ağlıyorum oda çok kötü merdivenden çıkıyoruz hastaneden çıkmak için ağlamaktan çıkamadım eşim koluma girdi bana bişeyler söylüyor o anda gözümün önüden gitmiyor bu arada yazarken ağlamaya devam eve geldik ve bekliyemeyeceğimize karar verdik ANKARADA EYÜP EKİCİ DİYE BİRDOKTOR VARMIŞ ona gitmeye karar verdik ve apar topar gittik bu adam alanında uzman baktı yok öyle bişey dedi bide GÜVEN HASTANESİNDE SEDAT CÖMERT diye yanlış hatırlamadıysam ona muayene oldum oda yok dedi ve biz okadar mutlu oldukki evimize döndük ama ne yalan söyleyeyim ben bebeğimi kucağıma alıncaya kadar tam rahat edemedim sonra hamilelik ilerledi çok sıcak ve bunaltıcı bir yazdan sonra eylül oldu bende bir rahatlık sadece doğum çantam hazır 14 eylül akşamı sancılarım başladı sabah 8 e kadar dr aradım gel dedi gittim nst ye bağladı yok ama ben sancıdan bütün gece kıvrandım baktı ve son karar alalım dendi damar yolu açtılar bekliyoruz ama sancı gelince ölüp ölüp diriliyorum dr normal doğum için diretiyor ama ben öyle korkmuşumki yok dedim annem birtaraftan illa normal doğum olsun diyor ben kafaya sezeryanı bikere koymuşum öğlen bire kadar sancı çektim ve hemşire geldi seni alacağız dedi merdimenlerden çıktım ama içim bir garip ameliyathaneye girdim anestezi uzmanı şimdi iğne yapıcam dedi benim canım hiç acımadı çünkü nerdeyse 20 saat doğum sancısı çektiğim için biran önce bitsin istiyorum bir koşturmaca sonda takıldı hiç hissetmedim iyi tarafı bebeği gördükten sonra bira uyumak istermisin dedi dr tamamdedim içimde bişeyleryapıyorlar bastırıyolar garip bir duygu sonra kuzumun sesi geldi ıngaaaaaaaa baktım aklımda belinde bişey varmı diye sormak geçiyo soramadım 13 20 oğlum hayatımıza girdi ve kısa bir süre sonra beni diktiler ve odamıza indirdiler ama ben bi tuhafım sevinç şaşkınlık kuzumu annem gösterdi çok güzeldi ama minicikti eşim çok ağlamış bebeğimizi görünce annem sonradan söyledi ve emzirme kuzum memeyi tutamıyor emme refleksi gelişmemiş hemşire çekiyor memeyi yok sonradan zaten o çekiştirmelerden sonra meme uçlarım yara oldu mamaverdik sarılık olmasın diye ve akşama doğru hemşire gelip karnıma bastırdı bir çığlık attım canım acayip yandı unutamam sonra akşam yataktan ilk kalkış oda çok kötüydü bir daha tövbe dedimlmaz: ve gece bebeğim ememiyor moralim sıfır mama verdi annem yarım saatte bir sabah oldu ve evimize geldik ben eve gelince hiç yatmadım üç gün sonra bebeğim memeyi tuttu emmeye başladı emdikçe süt geldi bu arada bebegimin gazını çıkartırken belinde bir çıkıklık hissetim paranoyak olmuşum ya çocuk doktoruna götürdük çünkü göbeği iltahaplantı ben bu çıkıklığıda sorayım dedim meğer oğlum çok zayıfmıç bel kemiğiymiş o işte böyle kızlar benim dokuz ayım böyle stresli ve hep ACABAYLA geçti ÇOK ŞÜKÜR Kİ oğlum sağlıklı ve ben anne oldu artı çocuk varmı diye soranlara evet bir oğlum var demenin mutluluğu içindeyim ALLAH isteyen herkese versin benim yaşadıklarımı kimseye yaşatmasın ama tattığım anneliği her kadına yaşatsın o masum hallerini herkese göstersin umarım okurken sıkılmazsınız:kedi:

Genişletmek için tıkla...

GokceRana23 .!.:

kızlar geçmişten başlayıp size anlatmak istiyorum hikayeyi...tam 2 yıl 4 ay bekledim güzel kuzumu .. evlenince hemen olmasın dedik 6 ay sonra baaşladık çalışmalara ama gelmedi bizim kuzuu.. sonra dr a gittik testler felann derken bikaç sorunçıktı ilaç tedavisine başladık klomen kullandım iki ay olmadı sonra dr degiştirdik tekrar testler ve kendi haliyle olmayacak denildi aşılama yaptırdık büyük bi umutla beklenen 14 gün ve sonuç negatif .. tekrar ara verdik .. ve yeni umutlarla dr a tekrar gittik yeniden aşılama denedik bu sefer daha büyük bi umut vardı içimizde olucak dedik 14 gün büyük bi hevesle bekledik olmadı.. aglayarak geri döndüm eşim teselli etti ama o bende daha kırıktı umudu gitmişti .. bikaç ay sonra kendimizi toparlayınca denemeye karar verdk gene insan vazgecemiyor ne kadar umutsuz olsada .. dr la onuştuk ve laparsakopi yapılsın istedik tüplerime bakıldı açıktı ve rahimde perde vardı bebegin tutunmasını engelliyordu aldılar onu ve tüp bebek yaptırdık herşey normal gitti yumurtalarım büyüyo ve alındı .. bikaç gün içinde döllend ve çagrıldım hastaneye .. sonra uyutuldum kalktıgımda içimde iki tane döllenmş bebiş vardı resimlerinide aldık eve geldik karnımı sevdim e bekleyiş gene başladı .. 14 gün geçti .. gittik kan için .. ama olmadı eşim şöyleyemedi bana hemşire aradı gelmemişti bebegim...biten umutlar gene yerini aldı dr um umutluydu yaşım gençti yumurtlarım oluyodu ama sorun vardı neydiii... genetik test yaptırdık ve yumurtalarım çk saglıklı degildi kan pıhtılaşması vardı rahim tersti vs... bi sürü sorun... iki ay ara dedi dr um vucudum dinlensin sonra gene tüp bebek yaparız ..bende o aralar artık bıkmıştım bıraktık tedaviyi aldıgım kiloları vermek için spor a başlama kararı aldım tedaviyi bıraktıktan iki ay sonra ben bi yanda ev temizligi yapıyorum bi yandan spor a gidiyorum ohhhh göbek eritcem die :) koşuyorum durmadan halılar silkeliyorum :) ve adet günü geliyo 1 ün geçyo sonra 3 .. sonra 5.. sonra 6 gün ve ben komşumun beni rüyasında görmes diger komşunun dur falına bakayım.. aaa ana rahminde bebek var die bi yorum çıkarması falda ve bunun üzerine gebelik testi alıyoruz komşumla aynı gün eve geldik.. wc ye girdim . komşum teste bakıyo bense elimde sigara ya boşver diyorum yokkk.. olmazzz .. o kadar tedav ile olmadı olmaz... diyip duruyom komşum ise pembe bi çizgi daha var bak çıktı diyor kulaklarıma inanamıyorum .. sonra gözlerim bugluanıp duruyo inanmak için testi tekrar tekrar elime alıyorum aglıyorum .. komşuma sarılıp aglıorum hıçkırarak .. eşimi arıroyum sonra .. ona söylemek için o kadar hayaller kurarken hamile kaldıgım ı .. açtıgımda sadece aşkım test yaptım pozitifti diyebiliyorum :) ve iş yerinde eve gelmesi bikaç dakikasını alıyor eşimin sarılıyoruz oda aglıyo o kadar müthiş bi andı ki... ve güzel bi 9 ay geirdim kızımla hiç üzmedi beni.. dayanıklı mücadeleci kızım... 4 ekim günü dr a gittik alltan muayene olmak için dr çatımın dar oldugunu bebegin daha fazla büyürse dogumun zor olacagını ve 2 cm açılmam oldugunu perşembe yani 7 ekime kadar normal dogum yapabilirsem bekleyecegini yapamazsam cuma sezeryan olucagımı söyledi . perşembe tekrar gittik sancım yoktu cuma sezeryana karar verdik.. 8 ekim 2010 .. hastaneye gitmeden duş aldım gülüp etraftakilere moral veriyorum sanki onlar ameliyata giricek .. gittik giriş işlemleri yapıldı bekledik saat 4.30 da geldiler beni almaya.. üstümü giydim hastane önlügüde bi acaip arkada n açık olandan allah tan iki tane giydirdiler :) içeri girmeden anestesi uzmanı genel olacagını söyledi kabul etttik bizde ona foto çeksin die makina verdik kızımın ilk çıktıgı anı uyuyo olsamda fotodan gördüm :) sonra uyandıgımda etrafıma bakıyoru kimse yok yabancı insanlar .. her ilerleyişte bi kadın görüyom bakıyom bizimkiler deil .. bi erkek görüyom oda bizimkiler deil eşim ortada yok ablam yegenm annem abim kimse yok ortalar da .. megerse bebegin yanında beni unutmuşlar .. odama kadar yalnız geldim ..ay aklıma geldide hem komik hem üzücü yaa yalnız sandım kendimi.. ama ilk odaya girdigimde kızımı görünce tüm acılarım geçti melekti sanki.bana benzettiler babası biraz bozuldu kendine benzetilmedi die canım benim ama ikimize aitti kimse benziyosa benzesindi ..gökçemm .. gökçe naz ım yıllarca bekledigim melek gelmişti çok şükür .. rabbim herkese nasip etsin inşallahh..:ecrin_bebek:

Genişletmek için tıkla...

Dark .!.:

Kızlar bende yazayım doğum hikâyemi…
15.10.2010’da doktor kontrolumuz vardı gittik ve bebişin suyunun azaldığını ve artık beklemenin riskli olacağını söyledi doktorum. Önünde iki secenek var dedi, sezeryan yada suni sancı. Çünkü hiç sancım cıkmıyordu nst’de acımla da yoktu zaten. 40+2 olmuştuk artık,beklememin sebebi normal doğumu cok istememdi biliyorsunuz…
16.10.2010 sabahı 9’da uyandık eşimle hazırlıkları tamamladık.. Ablam,eşim ve ben hastanenin yolunu tuttuk.. Nst baglandım,yatışım yapıldı.. Tabi yine sancı felan yok benim nazlı oğlum gelmemekte inatcı :)
Odamıza çıktık, hemşire geldi, damar yolumu acmaya calıştı sağolsun ellerimi delik deşik etti, zar zor da olsa damar yolunu buldu oğluşum icin herseye değer sonunda ona kavuşacağım için kıza bir şey demedim onunda sucu yoktu zaten damarlarım cok kıvrımlıymış J Vee sonra lavman denilen şeye sıra geldi, o kadar da anlatıldıgı kadar kötü bir şey değilmiş : ))) koştur koştur wc’den cıkamadım bide wc’de o halime gülüp duruyordum ablam,eşim de benim sesime gülüp durdular bir sürüüü : ))
Saat sabah 11’de suni sancım verildi. Ben aslında kimsenin gelmesini istemedim, eşimin tarafı sağolsun boş bırakmadılar beni. İlk saatler sancı vs hiç bir şey yoktu. Ara ara belimden ağrılar giriyordu ama öyle adet sancısı gibi ağrılardı. Ayağa kalkıp yürümemi söylediler, kalktım yürüdüm hiç yatmadım da diyebilirim. Ebe geldi saat 18:00 gibiydi acılmam var mı diye baktı 1cm dedi ve gitti benim moral 0 tabi. Birde eli de o kadar ağırdı ki suratsız bir şeydi, nasıl canım yandı anlatamam..Artık moralim bozulmaya başlamıştı sancılarım da sıklaşmıştı eşim elimden tutup benimle birlikte burnundan nefes alıp veriyordu garibim benim, ben aglıyordum oda benimle ağlıyordu dayan aşkım deyip durdu hep. Millet yine tepem de tabi, ben bi ablamı istemiştim yanım da kızcağız oda dolu diye havasız kalıyorum diye odadan cıkıyordu yanımda bile kalmadı ama onlar anlamadı. En sonunda eşim gitmiş doktora söylemiş,napsın kaç kere söyledi anlamadılar.. doktor geldi ki, kızdı bir sürü herkezi dışarıya cıkarttı yanımda bi eşim ve ablam kalmıştı sadece. Ablam doktoru aradı napıcaz acılması da yok dedi. Doktorda bebegin inadını kırıcaz beklicez demiş. Neyse saat 21:00 olmuştu sancılarım iyice sıklaşmıştı artık, doğumhaneye aldılar beni.. Çıktım çatala.. Doktorum,suyumu felan patlattı. Cok kasıyorsun kendini rahat bırak dedi ama elimde degildi o kadar canım yanıyordu ki.. Su’yu patlattı ve acımla 3 cm dedi. Kaç saattir sancı cekiyordum ve daha acılmam 3cm’di. İyice moralmen sıfır olmuştum cektigim agrı, stres de cabasıydı…
Artık iyice agrılarım artmıştı çünkü serumun icine bi ilaç koymuşlar sanırım sancıyı arttırıcı bir şeydi ve bitane de ebe igne yaptı kalcamdan daha bi fena oldum. saat 23:00’dı dayanamayıp bagırmaya basladım. Braksalar yataktan kalkıp koşucaktım.. ablam, eşim yanımdaydı yine.. eşim dayanamadı beni öyle görmeye ağlayarak dışarıya çıktı. Nasıl yalvarıyorum ama ablama, abla ne olursun alsınlar dayanamıyorum artııık çok fena,bayıltsınlar alsınlar canım yanıyor vs diye… aklıma geldikçe gözlerim hala doluyor suni sancı gerceken cok fena bir şey.. ablam dayan kızım diyor ama yook diyorum dayanamıyorum ne olursunuz alsınlar sezeryana....O son 2 saatte cektigim sancının acısını anlatamam.. en başta tepemde o kadar millet olmasaydı kendimi kasmıcaktım belki de. Ben yine yalvarıyorum,eşim geldi o sırada.. ona da yalvardım gitti doktora söyledi sezeryan istiyoruz biz dedi baktı ki artık ben cok kötüyüm yıkıyorum ortalıgı. Annem,diğer ablam felan da gelmiş o sırada. Baktım onlar da ağlıyor ay cok fenaydı yaa… Herkez salya,sümük.. kaynanamın felan da umurunda degil. Aşağıya indirdiler onları.
Doktor geldi daha sonra baktı, 6cm olmuş ama bebeğin kafasını şişirmişsin sezeryana alalım dedi.Benim doktorum cunku hayatta almazdı 6cm acılma olmuşken,bebegi riske sokmuşum. Ben hem ağlıyorum hem de seviniyorum. Kapattılar serumu. Ağrılar hafifledi ama yine de ara ara vuruyordu artık dua ediyordum biran önce bayıltsınlar beni de acılarım dinsin diye..
Doktorum,wc girsin sondaya gerek yok dedi. Wc girdim neyse. Beni hazırladılar.. Ama dedigim gibi ara ara nasıl agrılar giriyor,eşim elimi tuttu asansöre kadar götürdü beni,ben ağlıyorum bir yandan o da ağlıyor. Bilseydim böyle olacağını sana acı cektirmezdim baştan sezeryan olurdun deyip durdu. Neyse ameliyathaneye indik, hiçç korkmadım vallahi o acıların yanında hiçti benim icin sonunda uyuyup,uyanacaktım ve oğlumu alacaktım kucagıma. Gerci o an bebegi bile dusunmuyordum : )))
Üstümü felan örttüler doktorumun baksa bi ameliyatı varmış onu bekledik biraz sohbet ettiler benimle. Artık sesim solugum cıkmıyordu düşünün..zorla konusuyordum.
Anestezi uzmanı geldi, seni simdi uyutucam say dedi, 1 dedim ve gittim..
Beni uyandırmaya calısıyorlardı, hemen uyandım ve dedigim suydu cok iyi hatırlıyorum, OH BE NE GÜZEL UYUMUŞUM,DİNLEDİM : ))))))) sonra beni cıkarttılar herkez beni bekliyordu koridorda hayal mayal hatırlıyorum eşim yine elimi tuttu. İlk sordugum soru şuymuş : Kapıyı süslediniz mi ahhaha : )) bebegi felan sormamışım J) zaten insanları da çift çift görüyordum gözlerim kapanıp duruyordu. Kaynanam sana benziyor kızım cok güzel bir bebek dedi. Eşimde bana benziyor diyedalga gecti : ))
Sonra beni oda’ya aldılar, yatırdılar yatagıma.üstümü felan örttüler yine insanları çift çift görüyorum tabi, bebegi göstermişler “ayy bu çok çirkin demişim” bunu hatırlamıyorum :)
Sonra emzirdim çok güzel bir duygu o an anladım işte bütün acılara değer dedim. Bebişim saat : 23:48’de dünya’ya gelmiş. Ben indikten 10dk sonra hemen çıkartmışlar yukarıya.
Sonra ebe geldi,karnıma masaj yaptı ama nasıl acıdı anlatamam o bastırdıkça kanama oldu foşur foşur.. :) Sabah 5' kadar cıplak yattım giydirmediler, ayağa da kaldırmadılar. Saat 5'de giyindim ve yürüttüler çok şükür hemen ayağa kalktım bebegimle felan ilgilendim. o kadar abarttıkları kadar kötü birşey değilmiş sezeryan. belki de ben normal doğumun da sancılarını fazlasıyla yaşadıgım icindir .
Benim hikayem de böyle kızlar.. Allah’a binlerce kez şükürler olsun ki bunu da böylece atlattım.
Biraz uzunca oldu ama idare ediverin, doruk uyurken yazıveriyim dedim ​

Genişletmek için tıkla...

rita1421 .!.:

canım zor bir dönem olmuş senn için...ama bak hepsine değdi..Allah oğluna uzun sağlıklı ömürler versin...

Genişletmek için tıkla...

duduu .!.:

slm kızlar bende doğum hikayemi sizlerle paylaşmak istedim.biz bebeğimizin olmasına karar verdikten epey sonra kavuştuk yavrumuza.eşimin varikosel olduğunu öğrendik ve tedavi olduk ama bi türlü gelmiyordu bebiş.sonra hiç beklemediğim ve kendimi dr a emanet etmeye hazırlarken o küçük iki çift çizgi girdi hayatıma.inanamadım.elim ayağım titriyordu resmen kimi tanıyorsam aradım ve hamileyim diye yaygara kopardım.sonra drumuza gittik ve o minik keseyi görüp serüvenimize başladık.evhamımdan dolayı her testte her kontrolde sevgili yavruma yoktan yere göz yaşları döktüm.ve koca 9 ay onu severek bekleyerek geçti.ne olacak kime benzeyecek sağlığı nasıl?yeni elbiseler yeni heyecanlar ve yeni korkularla.ve son haftalara gelmiştik heyecan içinde.sonra birden tansiyon yükseldi ve doğru 11 ekim günü hastaneye yatış.beni hastanede önce doğum servisine aldılar.korkudan ölüyordum kadınlar bağırıyor doğumlar oluyor ve ben deli gb korkuyordum.sonra beni hemen odaya aldılar ve uzun bekleyiş başladı.çünkü bebeğimin gününden önce gelmeye niyeti yoktu.hergün hastanede drlar muayene ediyor açılma var mı yok mu bakıyorlar bi de sen rahat doğum yaparsın die bana gaz veriyorlardı:)))veeeee 14 ekim günü artık sizi doğumhaneye alalım deiler.ağlamayı hastanede huy edinmiş olan ben birden başladım korkuyla ağlamaya ama kimseyede belli etmiyorum giydirdiler önlüğü doğru doğumhanaye.yatırdılar beni güzel bir yatağa sonra da manzaralı başka bir odada başka bir yatağa.sancım var am hissetmiyorum sadece nst de görüyorum derken açılma yok die suni sancı verdiler ve doğum nedir nasıl olur o an anlamaya başladım.sancılar yükseldi açılma arttı ama bu seferde bebişim gelmek istemiyor.kafasını çıkartmıyor.yalvarıyorum oğlum ne olur gel die ama yok istemiyor.saat 9 da indiğim doğumhanede saat 03: 00oldu.sonra doktorum sezeryanı uygun gördü ve sipinal sez. ile doğuma aldılar acılar umrumda değil çok az kaldı bebişimi görmeme.zaten iğneyle acı macı da kalmadı bende derken oğlun oldu dei dr ve bana dünyanın en güzel varlığını gösterdi istemeden 2 damla gözyaşıyla tüm acılarım sevince dönüştü.herşey bitti ve beni yoğun bakıma aldılar veeeeeeeee işte oğluşumuda kucağıma verdiler saat 03:45 hayatım değişti canım oğlum.iiki geldin iiki varsın.annen sadece senin için nefes aldığını öğrendi bugün.

Genişletmek için tıkla...

pike .!.:

darkcım lavinyacım ikinize de çok geçmiş olsun..

bebeklerimiz sağlıklı bi şekilde bizimle inşallah, çok şükür..

Genişletmek için tıkla...

rita1421 .!.:

canım ya...zor olmuş evet...normal için çok uğraşmıssın ama bak sezeryan da o kadar kötü değil diyorsun ne güzel...hayırlısı buymuş..suni sancının ne demek olduğunu iyi bilirim....neyse artık hepsi geri de kaldı...maşallah kızına da sana da..Allah uzun ömür versin tüm bebeklere ve ailelerine...

Genişletmek için tıkla...

duduu .!.:

slm kızlar bende doğum hikayemi sizlerle paylaşmak istedim.biz bebeğimizin olmasına karar verdikten epey sonra kavuştuk yavrumuza.eşimin varikosel olduğunu öğrendik ve tedavi olduk ama bi türlü gelmiyordu bebiş.sonra hiç beklemediğim ve kendimi dr a emanet etmeye hazırlarken o küçük iki çift çizgi girdi hayatıma.inanamadım.elim ayağım titriyordu resmen kimi tanıyorsam aradım ve hamileyim diye yaygara kopardım.sonra drumuza gittik ve o minik keseyi görüp serüvenimize başladık.evhamımdan dolayı her testte her kontrolde sevgili yavruma yoktan yere göz yaşları döktüm.ve koca 9 ay onu severek bekleyerek geçti.ne olacak kime benzeyecek sağlığı nasıl?yeni elbiseler yeni heyecanlar ve yeni korkularla.ve son haftalara gelmiştik heyecan içinde.sonra birden tansiyon yükseldi ve doğru 11 ekim günü hastaneye yatış.beni hastanede önce doğum servisine aldılar.korkudan ölüyordum kadınlar bağırıyor doğumlar oluyor ve ben deli gb korkuyordum.sonra beni hemen odaya aldılar ve uzun bekleyiş başladı.çünkü bebeğimin gününden önce gelmeye niyeti yoktu.hergün hastanede drlar muayene ediyor açılma var mı yok mu bakıyorlar bi de sen rahat doğum yaparsın die bana gaz veriyorlardı:)))veeeee 14 ekim günü artık sizi doğumhaneye alalım deiler.ağlamayı hastanede huy edinmiş olan ben birden başladım korkuyla ağlamaya ama kimseyede belli etmiyorum giydirdiler önlüğü doğru doğumhanaye.yatırdılar beni güzel bir yatağa sonra da manzaralı başka bir odada başka bir yatağa.sancım var am hissetmiyorum sadece nst de görüyorum derken açılma yok die suni sancı verdiler ve doğum nedir nasıl olur o an anlamaya başladım.sancılar yükseldi açılma arttı ama bu seferde bebişim gelmek istemiyor.kafasını çıkartmıyor.yalvarıyorum oğlum ne olur gel die ama yok istemiyor.saat 9 da indiğim doğumhanede saat 03: 00oldu.sonra doktorum sezeryanı uygun gördü ve sipinal sez. ile doğuma aldılar acılar umrumda değil çok az kaldı bebişimi görmeme.zaten iğneyle acı macı da kalmadı bende derken oğlun oldu dei dr ve bana dünyanın en güzel varlığını gösterdi istemeden 2 damla gözyaşıyla tüm acılarım sevince dönüştü.herşey bitti ve beni yoğun bakıma aldılar veeeeeeeee işte oğluşumuda kucağıma verdiler saat 03:45 hayatım değişti canım oğlum.iiki geldin iiki varsın.annen sadece senin için nefes aldığını öğrendi bugün.

Genişletmek için tıkla...

Dark .!.:

Kızlar bende yazayım doğum hikâyemi…
15.10.2010’da doktor kontrolumuz vardı gittik ve bebişin suyunun azaldığını ve artık beklemenin riskli olacağını söyledi doktorum. Önünde iki secenek var dedi, sezeryan yada suni sancı. Çünkü hiç sancım cıkmıyordu nst’de acımla da yoktu zaten. 40+2 olmuştuk artık,beklememin sebebi normal doğumu cok istememdi biliyorsunuz…
16.10.2010 sabahı 9’da uyandık eşimle hazırlıkları tamamladık.. Ablam,eşim ve ben hastanenin yolunu tuttuk.. Nst baglandım,yatışım yapıldı.. Tabi yine sancı felan yok benim nazlı oğlum gelmemekte inatcı :)
Odamıza çıktık, hemşire geldi, damar yolumu acmaya calıştı sağolsun ellerimi delik deşik etti, zar zor da olsa damar yolunu buldu oğluşum icin herseye değer sonunda ona kavuşacağım için kıza bir şey demedim onunda sucu yoktu zaten damarlarım cok kıvrımlıymış J Vee sonra lavman denilen şeye sıra geldi, o kadar da anlatıldıgı kadar kötü bir şey değilmiş : ))) koştur koştur wc’den cıkamadım bide wc’de o halime gülüp duruyordum ablam,eşim de benim sesime gülüp durdular bir sürüüü : ))
Saat sabah 11’de suni sancım verildi. Ben aslında kimsenin gelmesini istemedim, eşimin tarafı sağolsun boş bırakmadılar beni. İlk saatler sancı vs hiç bir şey yoktu. Ara ara belimden ağrılar giriyordu ama öyle adet sancısı gibi ağrılardı. Ayağa kalkıp yürümemi söylediler, kalktım yürüdüm hiç yatmadım da diyebilirim. Ebe geldi saat 18:00 gibiydi acılmam var mı diye baktı 1cm dedi ve gitti benim moral 0 tabi. Birde eli de o kadar ağırdı ki suratsız bir şeydi, nasıl canım yandı anlatamam..Artık moralim bozulmaya başlamıştı sancılarım da sıklaşmıştı eşim elimden tutup benimle birlikte burnundan nefes alıp veriyordu garibim benim, ben aglıyordum oda benimle ağlıyordu dayan aşkım deyip durdu hep. Millet yine tepem de tabi, ben bi ablamı istemiştim yanım da kızcağız oda dolu diye havasız kalıyorum diye odadan cıkıyordu yanımda bile kalmadı ama onlar anlamadı. En sonunda eşim gitmiş doktora söylemiş,napsın kaç kere söyledi anlamadılar.. doktor geldi ki, kızdı bir sürü herkezi dışarıya cıkarttı yanımda bi eşim ve ablam kalmıştı sadece. Ablam doktoru aradı napıcaz acılması da yok dedi. Doktorda bebegin inadını kırıcaz beklicez demiş. Neyse saat 21:00 olmuştu sancılarım iyice sıklaşmıştı artık, doğumhaneye aldılar beni.. Çıktım çatala.. Doktorum,suyumu felan patlattı. Cok kasıyorsun kendini rahat bırak dedi ama elimde degildi o kadar canım yanıyordu ki.. Su’yu patlattı ve acımla 3 cm dedi. Kaç saattir sancı cekiyordum ve daha acılmam 3cm’di. İyice moralmen sıfır olmuştum cektigim agrı, stres de cabasıydı…
Artık iyice agrılarım artmıştı çünkü serumun icine bi ilaç koymuşlar sanırım sancıyı arttırıcı bir şeydi ve bitane de ebe igne yaptı kalcamdan daha bi fena oldum. saat 23:00’dı dayanamayıp bagırmaya basladım. Braksalar yataktan kalkıp koşucaktım.. ablam, eşim yanımdaydı yine.. eşim dayanamadı beni öyle görmeye ağlayarak dışarıya çıktı. Nasıl yalvarıyorum ama ablama, abla ne olursun alsınlar dayanamıyorum artııık çok fena,bayıltsınlar alsınlar canım yanıyor vs diye… aklıma geldikçe gözlerim hala doluyor suni sancı gerceken cok fena bir şey.. ablam dayan kızım diyor ama yook diyorum dayanamıyorum ne olursunuz alsınlar sezeryana....O son 2 saatte cektigim sancının acısını anlatamam.. en başta tepemde o kadar millet olmasaydı kendimi kasmıcaktım belki de. Ben yine yalvarıyorum,eşim geldi o sırada.. ona da yalvardım gitti doktora söyledi sezeryan istiyoruz biz dedi baktı ki artık ben cok kötüyüm yıkıyorum ortalıgı. Annem,diğer ablam felan da gelmiş o sırada. Baktım onlar da ağlıyor ay cok fenaydı yaa… Herkez salya,sümük.. kaynanamın felan da umurunda degil. Aşağıya indirdiler onları.
Doktor geldi daha sonra baktı, 6cm olmuş ama bebeğin kafasını şişirmişsin sezeryana alalım dedi.Benim doktorum cunku hayatta almazdı 6cm acılma olmuşken,bebegi riske sokmuşum. Ben hem ağlıyorum hem de seviniyorum. Kapattılar serumu. Ağrılar hafifledi ama yine de ara ara vuruyordu artık dua ediyordum biran önce bayıltsınlar beni de acılarım dinsin diye..
Doktorum,wc girsin sondaya gerek yok dedi. Wc girdim neyse. Beni hazırladılar.. Ama dedigim gibi ara ara nasıl agrılar giriyor,eşim elimi tuttu asansöre kadar götürdü beni,ben ağlıyorum bir yandan o da ağlıyor. Bilseydim böyle olacağını sana acı cektirmezdim baştan sezeryan olurdun deyip durdu. Neyse ameliyathaneye indik, hiçç korkmadım vallahi o acıların yanında hiçti benim icin sonunda uyuyup,uyanacaktım ve oğlumu alacaktım kucagıma. Gerci o an bebegi bile dusunmuyordum : )))
Üstümü felan örttüler doktorumun baksa bi ameliyatı varmış onu bekledik biraz sohbet ettiler benimle. Artık sesim solugum cıkmıyordu düşünün..zorla konusuyordum.
Anestezi uzmanı geldi, seni simdi uyutucam say dedi, 1 dedim ve gittim..
Beni uyandırmaya calısıyorlardı, hemen uyandım ve dedigim suydu cok iyi hatırlıyorum, OH BE NE GÜZEL UYUMUŞUM,DİNLEDİM : ))))))) sonra beni cıkarttılar herkez beni bekliyordu koridorda hayal mayal hatırlıyorum eşim yine elimi tuttu. İlk sordugum soru şuymuş : Kapıyı süslediniz mi ahhaha : )) bebegi felan sormamışım J) zaten insanları da çift çift görüyordum gözlerim kapanıp duruyordu. Kaynanam sana benziyor kızım cok güzel bir bebek dedi. Eşimde bana benziyor diyedalga gecti : ))
Sonra beni oda’ya aldılar, yatırdılar yatagıma.üstümü felan örttüler yine insanları çift çift görüyorum tabi, bebegi göstermişler “ayy bu çok çirkin demişim” bunu hatırlamıyorum :)
Sonra emzirdim çok güzel bir duygu o an anladım işte bütün acılara değer dedim. Bebişim saat : 23:48’de dünya’ya gelmiş. Ben indikten 10dk sonra hemen çıkartmışlar yukarıya.
Sonra ebe geldi,karnıma masaj yaptı ama nasıl acıdı anlatamam o bastırdıkça kanama oldu foşur foşur.. :) Sabah 5' kadar cıplak yattım giydirmediler, ayağa da kaldırmadılar. Saat 5'de giyindim ve yürüttüler çok şükür hemen ayağa kalktım bebegimle felan ilgilendim. o kadar abarttıkları kadar kötü birşey değilmiş sezeryan. belki de ben normal doğumun da sancılarını fazlasıyla yaşadıgım icindir .
Benim hikayem de böyle kızlar.. Allah’a binlerce kez şükürler olsun ki bunu da böylece atlattım.
Biraz uzunca oldu ama idare ediverin, doruk uyurken yazıveriyim dedim ​

Genişletmek için tıkla...

bitterrr .!.:

canımm benimm valla nasıl zorluklar yaşamışsın yaa böle okuyunca kolayı seçtim die söleniorum kendime ama sonunda aldın doruk paşayı sağlıkla kucağına maaşallah hemde binlerce kez:)

Genişletmek için tıkla...

fragola .!.:

benimki çok klasik ve pek ilginç değil ama ben de yazayım bari :)

evleneli 2,5 yıl olmuştu ve artık bi bebeğimiz olsun mu diye konuşmaya başlamıştık. 2009'un sonuna doğru işyerimle de anlaşmazlıklarımız başlamıştı ve ben müdürüme iş bulur bulmaz çıkacağımı söylemiştim. bu arada da iş görüşmeleri falan canım iyice sıkılmaya başlamıştı ve bi gün dedim ki eşime ben korunmayı bırakıyorum, artık zamanıdır, neyi bekliyoruz, o da tamam dedi. ha deyince hemen olacak değil ya diye düşünüyodum. ama bi yandan da yeni işe girsem, ikinci ayında hamile kalsam o da hiç olmayacak, ne yapsam acaba korunmaya devam mı etseydim diye kendi kendime de çelişki içindeydim kiii benim minnoşum bütün bu acabalara son noktayı koydu :) 10 şubat'ta 2 hafta geciken adetimden sonra test yapmaya karar verdim ve işyerinde yaptığım iki testte de anında kopkoyu ikinci cizgi belirdi. adetlerim genelde geciktiği için ben yine kistim falan vardır, bi problem çıkmıştır ondan gecikmişimdir diyordum. pozitif çıkınca acaip şaşırdım. tam bi sürpriz oldu yani. çok sevindim ama aynı zamanda da ne yapacağımı şaşırdım. hemen doktordan randevu aldım.

hemen kız kardeşimi aradım ve annemle eşime sürpriz yapmaya karar verdik. iki küçük kutu içine birer minik emzik, birer nazar boncuğu ve birer kart koyduk. kartlara da baba ben geliyorum ve anneanne ben geliyorum yazdık, hediye paketi yaptık ve akşam önce eşime sonra da anneme hediyelerini verdik, aynı anda da kameraya çektik. o ilk şaşırmaları tepkileri çook güzeldi, iyi ki çekmişiz :) akşam eşimle konuştuktan sonra işten ayrılmaya karar verdim. zaten başka bir iş aradığım için bebişimin zamanlaması mükemmel oldu.

neyse çok uzattım 9 ayın ilk 4 5 ayı mide problemleri bana çok çektirdi ama başka bir sıkıntım olmadı. mide yanmaları ve hazımsızlıklar doğurana kadar devam etti. son 2 ayki kontrollerde bebeğim 1 hafta geri çıkmaya başlamıştı ve ben proteine ağırlık vererek beslenmeme daha fazla dikkat ettim. sonra 38. haftaya girdiğimdeki kontrolde bebişim baya az kilo almış göründü. pozisyonu da bi acaipti, kilosunu zor ölçtük zaten. neyse doktorum kilo alması çok azalmış. eğer böyle giderse dışarda daha iyi beslenir, o nedenle 38. hafta biter bitmez doğurturuz seni dedi. 3 gün sonra tekrar gel kilosuna tekrar bakalım dedi. eğer hala azsa doğurman gerekir dedi. endişelendim ama aynı zamanda feci heyecanlandım. doğurturuz derken nasıl yaparız diye sordum, suni sancıyla normal doğumu deneriz dedi. bütün hamileliğim boyunca cengaver cengaver normal doğum istiyorum diye gezmiştim, aslında ödüm kopuyordu ama yine de denemeye kararlıydım ama suni sancıyı falan duyunca bende o bit kadar cesaret de uçup gitti ve sonunda doktoruma küçük emrah bakışlarımla sezaryen olsa olmaz mı diye sormak zorunda kaldım :) o da sen nasıl istersen, bi dahaki kontrolde deyatları konuşuruz dedi ve 3 gün sonra görüşmek üzere diye ayrıldık. 3 gün sonra doktora gideceğim sabah nişanım geldi. kontrolde de geçen ölçümün, bebeğin o anki pozisyonundan ötürü sağlıklı bir ölçüm olmadığını, bebeğin kilosunun normal sınırlar içinde olduğunu ama nişanım geldiği için ve bebek kanala girmediği için bebeğin uzun süre beklemeyeceğini ve normal doğum sancılarımı beklemek istemiyorsam ertesi gün doğurmam gerektiğini söyledi doktorum. ben de zaten hiç cesaret kalmadığı için sezaryen olsun dedim. tamam dedi, epidural önerdi, detayları konuştuk ve 22 eylül 2010 da saat 11:00'de sezaryen ile doğum yapmama karar verdik. saat 9da hastanede ol dedi doktorum ve yarın görüşürüz diyerek ayrıldık.

açık konuşayım ertesi gün doğum yapacağımı bilmek beni acaip panikletti. elim ayağım birbirine dolaştı. elimde olsa bi 9 ay daha taşırdım yani hem bebeğime kavuşmak istiyordum hem de doğumdan feci korkuyordum. neyse hazırlıklarımızı gözden geçirdik ve ertesi sabah saat 6 gibi kalktık. duşumu aldım, akşam görümcem bizde kalmıştı sağolsun o saçlarıma şekil verdi. çantaları topladık ve saat 8bucuk civarı evden çıktık. saat 9da hastanedeydik. yatışım yapıldı. hemşireler gelip beni soyup o önlük gibi şeyi giydirdiler. doktorum ameliyattan 12 saat önceye kadar büyük tuvalete çıktınsa lavmana gerek yok demişti. ben sabah çıktığım için bana lavman yapmadılar. elimin üstünden damar yolunu açtılar ve beklemeye başladık. zaman hiç geçsin istemiyordum. saat 11e yaklaştıkça iyice korkmaya başlamıştım :) düşünüyorum da ne korkakmışım :) sonra doktorum geldi, birazdan alıyoruz seni dedi ve hazırlanmaya gitti. 15 dakika sonra hemşireler geldi ve beni ameliyathaneye götürdüler. ameliyathanenin önüne kadar cümbür cemaat gittik. o kapı açılıp da beni içeri soktuklarında ve herkes dışarda kaldığında işte o anda çok kötü oldum. ağlayacaktım ama tuttum kendimi içeriye sakladım :) ameliyathanede herkes çok pozitif ve çok iyiydi. beni çok rahatlattılar. epiduralim yapıldı, yavaş yavaş uyuşmaya başladı ayaklarım. bu arada eşimi sordum o da girecekti ve hala gelmemişti. birazdan alacağız dediler. başladıklarında eşim de içeri girmişti. önümde bi perde eşimle el ele beklemeye başladık. bi 5 10 dakika sonra doktorumuz "oo Lina'nın saçlarını görüyorum, gelmek üzere" dedi. 2 dakika sonra saat 11:54'te dünyanın en güzel sesini duydum. hala aşığım o sese :) uveaaaa diye bağırıyodu kuzummm :asigim: işte o an artık tutmadım kendimi ağlamaya başladım :) kordon kanı için hemen kenara aldılar kuzumu. eşim görmüştü ama ben daha görememiştim. ilk sorduğum soru kime benziyo oldu sanırım. sonra saçları ne renkmiş dedim :) dünya güzelimi temizlediler ve yanıma getirdiler. yanağımın yanında sıcacıktı. yüzünü yanağıma yasladı öpermiş gibi ve miss gibi kokladım kuzumu :) yüzü gözü şiş şiş yumuk yumuk bi kuzu, başkası baksa çirkin gelir eminim ama bana sorsalar dünyanın en güzel bebeğini doğurmuşum derim :) dünyanın en güzel en değişik hissi bu, allahım bütün isteyenlere nasip etsin. sonra bebişimi aldılar ve eşimle birlikle bebek bakım odasına gitti kuzum. ben bi yarım saat 45 dk. kadar daha kaldım içerde. işlem bitince beni odama getirdiler. hemşireler beni giydirip hazırladılar ve sonra da kuzumu getirdiler, emzirmeyi gösterdiler, bebişim göğüs ucum düz olduğu için tutamadı, sütüm gelmedi, silikon uçla boş boş ama gayretli gayretli emdi kuzum. hemşireler sağolsunlar biz çıkana kadar her çağırışımızda geldiler. saat başı kontrole geliyorlardı zaten. bebişimi yıkadılar, sürekli altını değiştirdiler, emzirmeme yardım ettiler. ertesi gün biraz biraz yürümeye başlamıştım ama sancım çoktu. her gün bir öncekinden çok daha azalıyordu sancım ve çıkış günü yürüyerek hastaneden ayrıldım. veee 3 kişilik yaşamımız böylece başlamış oldu.

biraz uzatmışım ama bizim hikayemiz de böyle arkadaşlar :)

Genişletmek için tıkla...

fragola .!.:

benimki çok klasik ve pek ilginç değil ama ben de yazayım bari :)

evleneli 2,5 yıl olmuştu ve artık bi bebeğimiz olsun mu diye konuşmaya başlamıştık. 2009'un sonuna doğru işyerimle de anlaşmazlıklarımız başlamıştı ve ben müdürüme iş bulur bulmaz çıkacağımı söylemiştim. bu arada da iş görüşmeleri falan canım iyice sıkılmaya başlamıştı ve bi gün dedim ki eşime ben korunmayı bırakıyorum, artık zamanıdır, neyi bekliyoruz, o da tamam dedi. ha deyince hemen olacak değil ya diye düşünüyodum. ama bi yandan da yeni işe girsem, ikinci ayında hamile kalsam o da hiç olmayacak, ne yapsam acaba korunmaya devam mı etseydim diye kendi kendime de çelişki içindeydim kiii benim minnoşum bütün bu acabalara son noktayı koydu :) 10 şubat'ta 2 hafta geciken adetimden sonra test yapmaya karar verdim ve işyerinde yaptığım iki testte de anında kopkoyu ikinci cizgi belirdi. adetlerim genelde geciktiği için ben yine kistim falan vardır, bi problem çıkmıştır ondan gecikmişimdir diyordum. pozitif çıkınca acaip şaşırdım. tam bi sürpriz oldu yani. çok sevindim ama aynı zamanda da ne yapacağımı şaşırdım. hemen doktordan randevu aldım.

hemen kız kardeşimi aradım ve annemle eşime sürpriz yapmaya karar verdik. iki küçük kutu içine birer minik emzik, birer nazar boncuğu ve birer kart koyduk. kartlara da baba ben geliyorum ve anneanne ben geliyorum yazdık, hediye paketi yaptık ve akşam önce eşime sonra da anneme hediyelerini verdik, aynı anda da kameraya çektik. o ilk şaşırmaları tepkileri çook güzeldi, iyi ki çekmişiz :) akşam eşimle konuştuktan sonra işten ayrılmaya karar verdim. zaten başka bir iş aradığım için bebişimin zamanlaması mükemmel oldu.

neyse çok uzattım 9 ayın ilk 4 5 ayı mide problemleri bana çok çektirdi ama başka bir sıkıntım olmadı. mide yanmaları ve hazımsızlıklar doğurana kadar devam etti. son 2 ayki kontrollerde bebeğim 1 hafta geri çıkmaya başlamıştı ve ben proteine ağırlık vererek beslenmeme daha fazla dikkat ettim. sonra 38. haftaya girdiğimdeki kontrolde bebişim baya az kilo almış göründü. pozisyonu da bi acaipti, kilosunu zor ölçtük zaten. neyse doktorum kilo alması çok azalmış. eğer böyle giderse dışarda daha iyi beslenir, o nedenle 38. hafta biter bitmez doğurturuz seni dedi. 3 gün sonra tekrar gel kilosuna tekrar bakalım dedi. eğer hala azsa doğurman gerekir dedi. endişelendim ama aynı zamanda feci heyecanlandım. doğurturuz derken nasıl yaparız diye sordum, suni sancıyla normal doğumu deneriz dedi. bütün hamileliğim boyunca cengaver cengaver normal doğum istiyorum diye gezmiştim, aslında ödüm kopuyordu ama yine de denemeye kararlıydım ama suni sancıyı falan duyunca bende o bit kadar cesaret de uçup gitti ve sonunda doktoruma küçük emrah bakışlarımla sezaryen olsa olmaz mı diye sormak zorunda kaldım :) o da sen nasıl istersen, bi dahaki kontrolde deyatları konuşuruz dedi ve 3 gün sonra görüşmek üzere diye ayrıldık. 3 gün sonra doktora gideceğim sabah nişanım geldi. kontrolde de geçen ölçümün, bebeğin o anki pozisyonundan ötürü sağlıklı bir ölçüm olmadığını, bebeğin kilosunun normal sınırlar içinde olduğunu ama nişanım geldiği için ve bebek kanala girmediği için bebeğin uzun süre beklemeyeceğini ve normal doğum sancılarımı beklemek istemiyorsam ertesi gün doğurmam gerektiğini söyledi doktorum. ben de zaten hiç cesaret kalmadığı için sezaryen olsun dedim. tamam dedi, epidural önerdi, detayları konuştuk ve 22 eylül 2010 da saat 11:00'de sezaryen ile doğum yapmama karar verdik. saat 9da hastanede ol dedi doktorum ve yarın görüşürüz diyerek ayrıldık.

açık konuşayım ertesi gün doğum yapacağımı bilmek beni acaip panikletti. elim ayağım birbirine dolaştı. elimde olsa bi 9 ay daha taşırdım yani hem bebeğime kavuşmak istiyordum hem de doğumdan feci korkuyordum. neyse hazırlıklarımızı gözden geçirdik ve ertesi sabah saat 6 gibi kalktık. duşumu aldım, akşam görümcem bizde kalmıştı sağolsun o saçlarıma şekil verdi. çantaları topladık ve saat 8bucuk civarı evden çıktık. saat 9da hastanedeydik. yatışım yapıldı. hemşireler gelip beni soyup o önlük gibi şeyi giydirdiler. doktorum ameliyattan 12 saat önceye kadar büyük tuvalete çıktınsa lavmana gerek yok demişti. ben sabah çıktığım için bana lavman yapmadılar. elimin üstünden damar yolunu açtılar ve beklemeye başladık. zaman hiç geçsin istemiyordum. saat 11e yaklaştıkça iyice korkmaya başlamıştım :) düşünüyorum da ne korkakmışım :) sonra doktorum geldi, birazdan alıyoruz seni dedi ve hazırlanmaya gitti. 15 dakika sonra hemşireler geldi ve beni ameliyathaneye götürdüler. ameliyathanenin önüne kadar cümbür cemaat gittik. o kapı açılıp da beni içeri soktuklarında ve herkes dışarda kaldığında işte o anda çok kötü oldum. ağlayacaktım ama tuttum kendimi içeriye sakladım :) ameliyathanede herkes çok pozitif ve çok iyiydi. beni çok rahatlattılar. epiduralim yapıldı, yavaş yavaş uyuşmaya başladı ayaklarım. bu arada eşimi sordum o da girecekti ve hala gelmemişti. birazdan alacağız dediler. başladıklarında eşim de içeri girmişti. önümde bi perde eşimle el ele beklemeye başladık. bi 5 10 dakika sonra doktorumuz "oo Lina'nın saçlarını görüyorum, gelmek üzere" dedi. 2 dakika sonra saat 11:54'te dünyanın en güzel sesini duydum. hala aşığım o sese :) uveaaaa diye bağırıyodu kuzummm :asigim: işte o an artık tutmadım kendimi ağlamaya başladım :) kordon kanı için hemen kenara aldılar kuzumu. eşim görmüştü ama ben daha görememiştim. ilk sorduğum soru kime benziyo oldu sanırım. sonra saçları ne renkmiş dedim :) dünya güzelimi temizlediler ve yanıma getirdiler. yanağımın yanında sıcacıktı. yüzünü yanağıma yasladı öpermiş gibi ve miss gibi kokladım kuzumu :) yüzü gözü şiş şiş yumuk yumuk bi kuzu, başkası baksa çirkin gelir eminim ama bana sorsalar dünyanın en güzel bebeğini doğurmuşum derim :) dünyanın en güzel en değişik hissi bu, allahım bütün isteyenlere nasip etsin. sonra bebişimi aldılar ve eşimle birlikle bebek bakım odasına gitti kuzum. ben bi yarım saat 45 dk. kadar daha kaldım içerde. işlem bitince beni odama getirdiler. hemşireler beni giydirip hazırladılar ve sonra da kuzumu getirdiler, emzirmeyi gösterdiler, bebişim göğüs ucum düz olduğu için tutamadı, sütüm gelmedi, silikon uçla boş boş ama gayretli gayretli emdi kuzum. hemşireler sağolsunlar biz çıkana kadar her çağırışımızda geldiler. saat başı kontrole geliyorlardı zaten. bebişimi yıkadılar, sürekli altını değiştirdiler, emzirmeme yardım ettiler. ertesi gün biraz biraz yürümeye başlamıştım ama sancım çoktu. her gün bir öncekinden çok daha azalıyordu sancım ve çıkış günü yürüyerek hastaneden ayrıldım. veee 3 kişilik yaşamımız böylece başlamış oldu.

biraz uzatmışım ama bizim hikayemiz de böyle arkadaşlar :)

Genişletmek için tıkla...

fragola .!.:

benimki çok klasik ve pek ilginç değil ama ben de yazayım bari :)

evleneli 2,5 yıl olmuştu ve artık bi bebeğimiz olsun mu diye konuşmaya başlamıştık. 2009'un sonuna doğru işyerimle de anlaşmazlıklarımız başlamıştı ve ben müdürüme iş bulur bulmaz çıkacağımı söylemiştim. bu arada da iş görüşmeleri falan canım iyice sıkılmaya başlamıştı ve bi gün dedim ki eşime ben korunmayı bırakıyorum, artık zamanıdır, neyi bekliyoruz, o da tamam dedi. ha deyince hemen olacak değil ya diye düşünüyodum. ama bi yandan da yeni işe girsem, ikinci ayında hamile kalsam o da hiç olmayacak, ne yapsam acaba korunmaya devam mı etseydim diye kendi kendime de çelişki içindeydim kiii benim minnoşum bütün bu acabalara son noktayı koydu :) 10 şubat'ta 2 hafta geciken adetimden sonra test yapmaya karar verdim ve işyerinde yaptığım iki testte de anında kopkoyu ikinci cizgi belirdi. adetlerim genelde geciktiği için ben yine kistim falan vardır, bi problem çıkmıştır ondan gecikmişimdir diyordum. pozitif çıkınca acaip şaşırdım. tam bi sürpriz oldu yani. çok sevindim ama aynı zamanda da ne yapacağımı şaşırdım. hemen doktordan randevu aldım.

hemen kız kardeşimi aradım ve annemle eşime sürpriz yapmaya karar verdik. iki küçük kutu içine birer minik emzik, birer nazar boncuğu ve birer kart koyduk. kartlara da baba ben geliyorum ve anneanne ben geliyorum yazdık, hediye paketi yaptık ve akşam önce eşime sonra da anneme hediyelerini verdik, aynı anda da kameraya çektik. o ilk şaşırmaları tepkileri çook güzeldi, iyi ki çekmişiz :) akşam eşimle konuştuktan sonra işten ayrılmaya karar verdim. zaten başka bir iş aradığım için bebişimin zamanlaması mükemmel oldu.

neyse çok uzattım 9 ayın ilk 4 5 ayı mide problemleri bana çok çektirdi ama başka bir sıkıntım olmadı. mide yanmaları ve hazımsızlıklar doğurana kadar devam etti. son 2 ayki kontrollerde bebeğim 1 hafta geri çıkmaya başlamıştı ve ben proteine ağırlık vererek beslenmeme daha fazla dikkat ettim. sonra 38. haftaya girdiğimdeki kontrolde bebişim baya az kilo almış göründü. pozisyonu da bi acaipti, kilosunu zor ölçtük zaten. neyse doktorum kilo alması çok azalmış. eğer böyle giderse dışarda daha iyi beslenir, o nedenle 38. hafta biter bitmez doğurturuz seni dedi. 3 gün sonra tekrar gel kilosuna tekrar bakalım dedi. eğer hala azsa doğurman gerekir dedi. endişelendim ama aynı zamanda feci heyecanlandım. doğurturuz derken nasıl yaparız diye sordum, suni sancıyla normal doğumu deneriz dedi. bütün hamileliğim boyunca cengaver cengaver normal doğum istiyorum diye gezmiştim, aslında ödüm kopuyordu ama yine de denemeye kararlıydım ama suni sancıyı falan duyunca bende o bit kadar cesaret de uçup gitti ve sonunda doktoruma küçük emrah bakışlarımla sezaryen olsa olmaz mı diye sormak zorunda kaldım :) o da sen nasıl istersen, bi dahaki kontrolde deyatları konuşuruz dedi ve 3 gün sonra görüşmek üzere diye ayrıldık. 3 gün sonra doktora gideceğim sabah nişanım geldi. kontrolde de geçen ölçümün, bebeğin o anki pozisyonundan ötürü sağlıklı bir ölçüm olmadığını, bebeğin kilosunun normal sınırlar içinde olduğunu ama nişanım geldiği için ve bebek kanala girmediği için bebeğin uzun süre beklemeyeceğini ve normal doğum sancılarımı beklemek istemiyorsam ertesi gün doğurmam gerektiğini söyledi doktorum. ben de zaten hiç cesaret kalmadığı için sezaryen olsun dedim. tamam dedi, epidural önerdi, detayları konuştuk ve 22 eylül 2010 da saat 11:00'de sezaryen ile doğum yapmama karar verdik. saat 9da hastanede ol dedi doktorum ve yarın görüşürüz diyerek ayrıldık.

açık konuşayım ertesi gün doğum yapacağımı bilmek beni acaip panikletti. elim ayağım birbirine dolaştı. elimde olsa bi 9 ay daha taşırdım yani hem bebeğime kavuşmak istiyordum hem de doğumdan feci korkuyordum. neyse hazırlıklarımızı gözden geçirdik ve ertesi sabah saat 6 gibi kalktık. duşumu aldım, akşam görümcem bizde kalmıştı sağolsun o saçlarıma şekil verdi. çantaları topladık ve saat 8bucuk civarı evden çıktık. saat 9da hastanedeydik. yatışım yapıldı. hemşireler gelip beni soyup o önlük gibi şeyi giydirdiler. doktorum ameliyattan 12 saat önceye kadar büyük tuvalete çıktınsa lavmana gerek yok demişti. ben sabah çıktığım için bana lavman yapmadılar. elimin üstünden damar yolunu açtılar ve beklemeye başladık. zaman hiç geçsin istemiyordum. saat 11e yaklaştıkça iyice korkmaya başlamıştım :) düşünüyorum da ne korkakmışım :) sonra doktorum geldi, birazdan alıyoruz seni dedi ve hazırlanmaya gitti. 15 dakika sonra hemşireler geldi ve beni ameliyathaneye götürdüler. ameliyathanenin önüne kadar cümbür cemaat gittik. o kapı açılıp da beni içeri soktuklarında ve herkes dışarda kaldığında işte o anda çok kötü oldum. ağlayacaktım ama tuttum kendimi içeriye sakladım :) ameliyathanede herkes çok pozitif ve çok iyiydi. beni çok rahatlattılar. epiduralim yapıldı, yavaş yavaş uyuşmaya başladı ayaklarım. bu arada eşimi sordum o da girecekti ve hala gelmemişti. birazdan alacağız dediler. başladıklarında eşim de içeri girmişti. önümde bi perde eşimle el ele beklemeye başladık. bi 5 10 dakika sonra doktorumuz "oo Lina'nın saçlarını görüyorum, gelmek üzere" dedi. 2 dakika sonra saat 11:54'te dünyanın en güzel sesini duydum. hala aşığım o sese :) uveaaaa diye bağırıyodu kuzummm :asigim: işte o an artık tutmadım kendimi ağlamaya başladım :) kordon kanı için hemen kenara aldılar kuzumu. eşim görmüştü ama ben daha görememiştim. ilk sorduğum soru kime benziyo oldu sanırım. sonra saçları ne renkmiş dedim :) dünya güzelimi temizlediler ve yanıma getirdiler. yanağımın yanında sıcacıktı. yüzünü yanağıma yasladı öpermiş gibi ve miss gibi kokladım kuzumu :) yüzü gözü şiş şiş yumuk yumuk bi kuzu, başkası baksa çirkin gelir eminim ama bana sorsalar dünyanın en güzel bebeğini doğurmuşum derim :) dünyanın en güzel en değişik hissi bu, allahım bütün isteyenlere nasip etsin. sonra bebişimi aldılar ve eşimle birlikle bebek bakım odasına gitti kuzum. ben bi yarım saat 45 dk. kadar daha kaldım içerde. işlem bitince beni odama getirdiler. hemşireler beni giydirip hazırladılar ve sonra da kuzumu getirdiler, emzirmeyi gösterdiler, bebişim göğüs ucum düz olduğu için tutamadı, sütüm gelmedi, silikon uçla boş boş ama gayretli gayretli emdi kuzum. hemşireler sağolsunlar biz çıkana kadar her çağırışımızda geldiler. saat başı kontrole geliyorlardı zaten. bebişimi yıkadılar, sürekli altını değiştirdiler, emzirmeme yardım ettiler. ertesi gün biraz biraz yürümeye başlamıştım ama sancım çoktu. her gün bir öncekinden çok daha azalıyordu sancım ve çıkış günü yürüyerek hastaneden ayrıldım. veee 3 kişilik yaşamımız böylece başlamış oldu.

biraz uzatmışım ama bizim hikayemiz de böyle arkadaşlar :)

Genişletmek için tıkla...

Dark .!.:

İnsan anlatırken o anlara nasıl gidiyor dimi bitti,geçti, gitti bile bak canım Lina kuzuuusu simdi yanında.. Maşallah ikinize de.. a.s.

Genişletmek için tıkla...

rita1421 .!.:

maşallah tatlım...lina bence de çok güzel bir kız...Allah onu ayırmasın sizden...bu arada kordon kanı olayını süper yapmışsın..pişmanlıklarımdan biridir...

Genişletmek için tıkla...

bitterrr .!.:

bir solukta okudum desem yalan olmaz :) ne kadar güsel anlatmışsın canım gerçekten lina kuzusu okadar güselki maaşallah her övgüyü hak edio :))) yumuk yumuk hep o resmini görünce burda olsada ısırsam diorumm :)) maaşallah yavru kuzuyaaa

Genişletmek için tıkla...