kızlar dünyanın en güzel duygusu sanırım anne olmak.22 temmuzu 23 'e bağlayan gece eşimde bende heyecandan uyuyamadık.ertesi gün oğlumuz kucağımızda olacaktı.içimde asla korku yoktu.sadece heyacan vardı.bide sağlıklı bi bebek isteği.sabaha karşı dalmışız.çok geçmeden alarm çaldı.hemen fırladım.eşimi annemi uyandırdım.hazırlandık.çok tatlı bi heyecan vardı.ne anlatılan acı duyacağıma dair hikayeler ne çekeceğim ağrılar vardı aklımda.sadece oğlumu görme heyecanı.hastaneye gittik.yatış işlemleri yaptık.yavrum içimde kıpır kıpırdı.sabah 8.30 gibi beni hazırlamaya başladılar.heyecanım iyice arttı.halam ise devamlı kameraya alıyordu beni.kamerayı hemşire aldı içerde çekim yaparız diye.doktorum geldi.anestezi uzmanıyla sohbet ettiğimi hatırlıyorum iğne yaparken.sonra gözümü açtığımda bi bebek sesi duyuyordum.uyanırken hemen bebek nasıl oldu ilk cümlem.iyi dediler.ben kaç kilo boyu ne kadar çocuk doktoru gördümü diye sorular sordum.kendimde değildim di,yebilirim.uykuyla uyanıklık arası bi şey.sonra oğlumu bana gösterin dedim.yanıma getirdiler.yüzünü tam göremiyordum.emzirmem için yanıma verdiklerinde oluşan duygusal bağı aitlik ve koruma şefkat duygularını anlatamam.gşu an en zevk aldığım şey onu emzirmek.şimdi ise onu izlerken emzirirken ilgilenirken öyle büyük bi zevk alıyorumki..canım yandığı ve zorlandığım halde altını değiştirmek yatağına koymak gibi tüm ihtiyaçlarını ben yapmak istiyorum.bu yüzdn ilk günün akşamından kendimi zorlaya zorlaya canım yana yana oğlumla ben ilgilendim.annem kızdı dikişleri zorlarsın diye ama inanın her şeyini ben yapmak istiyorum ve zevk alıyorum.şimdilik böyle kızlar.oğlum uyanabilir.her an çıkabilirim
lmaz
oktordan iyi biliyor herkes niyeyse. Bir tane çocuk doğur, tamam senden bilgilisi yok
Geçen denize gittiğimizde annemle aramızda geçen diyalog:
