4. yılımıza girmiştik, rahata da cok alışmıştık eşimle. Hayat keyifliydi arada acaba zamanı mı bebek yapmanın diye konuşsak ta cesaret edemedik bir türlü. Hem istiyordum hem de sorumluluğu taşımak zor gelecek diye düşünüyordum. En çokta hamilelik gözümü korkutuyordu. Karnı kocaman bir hamile görünce bile bayılacak gibi oluyordum korkudan.. Şimdi ki aklım olsa o 4 seneye 2 cocuk sığdırırdım. Yaşamadan bilemiyo insan. Anne olmadan anlayamıyo gerçekten…18 Aralık 2008’de reglim gecikince öğrendim, henüz 1 aylık bile değildi. İşyerinin tuvaletinde görünce çift çizgiyi korkudan saatlerce ağladım. 9 ay hem cok zor hem cok kolay geçti benim için. Hamilelik şekeri dışında sorun yaşamadım. Ama o kadar evhamlı olmuştum ki durduramıyordum kendimi. Acaba sağlıklı mı, bir yerinde bişey var mı? Sürekli olumsuz düşünüyordum nedenini bilmeden. Doğum yaklaştıkça daha da korkmaya başladım. Tam 3 doktor değiştirmek zorunda kaldığım için doğuma girecek doktoru doğumdan önce tam 2 kez gördüm.. bu da güvensizlik yarattı bende. 37+5’te kendi isteğim ile spinal sezeryana karar verdik. 7 aylık hamileyken erken doğum sancısı yaşadığım için normal doğum yapamayacağıma karar verdim. 14 ağustos sabahı kalktım, öğlen hastenede olacaktık. Eşim, annem, babam, kuzenler hep beraber gittik. Devlet hastanesi olduğu için üst kata çıkmadan aşağıda vedalaştım herkesle, hamileyken o sahneyi düşündüğümde bile ağlardım ama hiç ağlamadım. Bir arkadaşım da orada hemşire idi, oda doğumuma girecekti resim çekmek için. Birlikte yukarı cıktık. Geceliğimi giydim doğumhanede, lavman yapıldı. Saat 14.00 te girdim doğumhaneye ama 16.40 ta girebildim doğuma. Geçen sürede normal doğum yapmaya çalışanların sesleri, önümden sedye ile gelip geçen sezeryanlılar yavaş yavaş korkmaya başlamıştım. Neyse sıra bana geldi ameliyat önlüğümü giydim ameliyathaneye girdim, ama vazgeçmiştim doğurmaktan J hele spinal hiç bana göre değildi, nasıl uyanıkken yaptıracağımı düşünmüştüm ki kendime inanamıyordum. Çaktırmadan yattım sedyeye. Herkes hızlı hızlı hareket ediyor kalbim fırlayacak gibi çarpıyordu. Koluma serum taktılar. Önce spinal yapılıp sonra sonda takılacaktı. Spinali yapacak doktor korktuğumun farkındaydı, doğruldum yerini bulmaya calışıyorum iğneyi yapmıyorum korkma dedi ama o sırada yapmış gerçekten hiç acımadı. Bacaklarım kollarım göğsümün altından itibaren uyuşmuştu, uzandım tekrar birde baktım ki serumu takarken damarı bulamamışlar kolum balon gibi şişmiş onu görünce zaten korkudan ölüyorum tutamadım kendimi, bu arada sondayı takmaya çalışıyolar o da ne dokunuşları hissediyorum, başladım ben hissediyorum demeye oysa biliyorum dokunuşları hissedeceğimi. Ama sakinliğimi koruyamadım. Sakinleştirici ile uyuttular beni 9 dakika sürmüş işlem doktorun işi bittiği gibi uyandım bebeğimi götürmüşlerdi bile. O kadar çok kızdım ki kendime ilk anını göremedim diye, öyle çok ağladım ki. Doğduktan tam 2.5 saat sonra gördüm oğlumu. Yeryüzündeki en güzel yüz en güzel koku inanamıyordum gözlerime. 51 cm boyunda 3.060 gr, sağlıklı eli ayağı düzgün Allah’ın özene bezene yaratıp bana hediye ettiği şahane varlık. Artık o benim her şeyim. Ben onsuz nasıl yaşamışım, 30 yılımı nasıl bu duygudan yoksun yaşamışım cok kızıyorum kendime. 72 saat hiç uyumadan onu seyrettim gözümü kırpmadan, psikopat annelerden oldum anlayacağınız, herkesten her şeyden kıskanıyorum onu, kimse dokunsun istemiyorum, çok büyük bir aşk yaşıyoruz oğlumla, eşim hiç hoşnut değil bu durumdan… buldumcuk annelerden olacağım hiç aklıma gelmezdi hele ikinci bebeği düşüneceğim. 2 yıl sonra bir tane daha istiyorum hemen.. çocuk yapmayı düşünenler sakın ertelemeyin, yeryüzünde yaşanabilecek en güzel duygu, hiçbişey bunun önüne geçemez, oğlum doğduğundan beri o kadar güçlüyüm o kadar gözüm kara ki hayata karşı ben bile şaşırıyorum kendime.. spinal sezeryan çok büyük rahatlık yanında sakinleştirici de olursa tadından yenmez J düşünen arkadaşlar ben cok rahat ettim hiç yatmadım bünyeden bünyeye değişir belki ama spinal ile doğum yapacaklara tek tavsiyem doğumdan 8 saat sonra sade nescafe ve bitter çikolata ile su almaları, ne baş ağrısı ne de halsizlik yaşamadım. Umarım herkesin doğumu benim gibi kolay geçer.