Gerçekten herkeste ayrı bir dert var kayınvalide/anne mevzusunda. Benim annem yanımdaydı Çarşamba gününe kadar, Çarşamba günü kayınvalidem geldi görev devir teslim yaptılar. Lohusalıktan mı, annelikle birdenbire yüklendiğimiz sorumluluklar ve bunların getirdiği yorgunluktan mıdır bilmiyorum ben şahsen azcık kaprisli olduğumun farkındayım. Öyleki kendi annemin bile bazı hareketlerine tahammül edemez duruma gelmiştim. Hep kapris yapıyorum hem de sonrasında üzülüyorum, keyfim, modum yerindeyken annemden uygun bir dille özür diliyordum. Şimdi ise durum daha farklı. Kayınvalideme karşı daha dikkatli olmam gerek. Zira kendisi hassas ötesi bir insandır. Bir de hemen herşeyi stres yapar. Bebeği kucağına almaktan bile korkuyor zaten. Geçenlerde bizimkinin ağlama krizi tuttu. Ağlarken katılır gibi oldu hatta. Kayınvalidemin de tansiyon takıntısı vardır. zırt pırt tansiyonu yükselir ona göre. bizimki ağlarken baktım kaçmış mutfağa tansiyonuna bakıyor. Ben de sinir oldum, dedim bebek bu, ağlayacak tabii. Hemen bunu niye stres yapıyorsun? Yeterki hasta olmasın yavrucak yoksa ağlaması vs. alışacağız. Bizler zaten endişelenmeye, üzülmeye müsait bir dönemdeyiz, bir de yardımcı olmak için yanımıza gelmiş insanların bizden daha çok stres yapmasına da ben dayanamıyorum. Onların bizi rahatlatması gerekir oysaki.
(sizinde bu kadar kusuyormu, mamaya degil ama zar zor sagip verdigim sutut kusunca icim gidiyor zaten bi gidim anne sutu aliyor, onunda yarisi disari
