Beybim, erkeklerin doğasında ne yazık ki incelik yok
En iyisi bile odun. Bunu kabullenmek gerek. Ama kabullenirken de her şeyi üstlenmemek gerek, onlara sorumluluklarını hatırlatacağız! Ağlamayan çocuğa meme vermiyoruz, biz de onlara ağlayacağız (mecazen ya da gerçek anlamda). Biz duygusal olarak iyiyiz. Ama ben briktirem hiç bir şeyi. 2, en çok 3.de söylerim. Yatağın köşesine yatma, sarılırsam bebişe uzak kalma durumu bizde de var. Söyledim mesela. Ben sana sarılmak istiyorum ama sen kıçını dönüp uyuyorsun, dedim. Şimdi dikkat ediyor.
Onur günde 4 saat yollarda. Oklu - ev arası çok uzak ve aracımız yok
ayrıca anadolu lisesinde henüz ilk yılı, eşşek gibi ders çalışması, hazırlık yapması gerekiyor, bu nedenle de çok yoruluyor. Evde olduğu sürenin tamamında bana ait değil yani... Kendi işleri var. Kaldırabildiğim kadar kendim götürmeye çalışıyorum. Ama dün gece Onur uyuyakaldı, Druk da uyumadı ve resmen sinirlerim hopladı. gece 2.30 olmuş ben depresif müzikler eşliğinde Doruk'u sallıyorum, sıpa fıldır fıldır beni izliyor... Çıldıracaktım, gittim kaldırdım! Kalk, sallıcan mı, kucağında mı uyutcan, napcaksan yap, dedim. Acımadım yani! Ve bugün yapmayı planladığım yemek ve ütü işlerimin birini bile yapamadım. Uyuyamadım da... Çünkü Doruk 24 saattir ağzımıza mıçmakla meşgul. Kafam ambale oldu, leyla gibiyim. Sıpa yeni uyudu, Onur'a bir gömlek ütüleyip sızıcam. Tabii Doruk izin verirse!
Cınsel açıdan kısıtlıyız tabii.. bilmem kaç ayın acısını çıkarmak istiyoruz ama en güzel yerinde Doruk zırlamaya başlad geçen gün. Ya da niyetlensek de sıpa uyumuyor. O uyuyor, biz göçmüş oluyoruz. Artık denk gelirse!!! Ama denk gelince de güzel oluyor bea! Özlemişiz...