- 17 Ekim 2008
- 2.687
- 0
benim ruh halim günden güne değişiyor esracım. cerenin yüzü güldükçe değmeyin keyfime, benden mutlusu yok. ama o azcık ağlasa, hele degözünden yaş süzülse ben de başlıyorum ağlamaya. eşim inanamıyor "sen bu kadar sulu göz müydün" diye şaşırıyor. bakıp bakıp ağlıyorum kızıma. sevgi patlaması filan oluyor herhalde içimde. uykusuzluk ve yorgunluk, düzenin tamamen bozulmuş olması, eve tıkılıp kalmak gibi faktörler sinirlerimi zayıflattı galiba. ee tabi bi de hormonlar..... lohusalık çok zor geçecek galiba.
sürekli kızımı da alıp gezmeye filan gitmek istiyorum. migrosa alışverişe gitmek bile iyi geliyor ama bu kez de aklım evde cerenimde kalıyor. 5 dakikada bir arayıp anneme kızımı soruyorum. cerenle annemin arası çok iyi. benim kucağımda ağlayan kız annem alınca gülücükler saçıyor. galiba beni sütlük gibi görüyor.
canım bende de aynı durum olmuştu. kahrolmuştum. ama doktorum çok moral verdi. illa ki gelecek sütün dedi. pompayı ilk kullandığım günler yarım saatte 10-20ml geliyordu. kilo kaybı normal düzeyde olmasına rağmen sütüm az geliyor diye çocuk doktoru mama takviyesi önerdi. önce sütünü ver doymazsa mamayı kaşıkla yedir dedi. allah şükür bir iki gün içersinde bebeğime yetecek kadar süt gelmeye başladı. yine de ben günde 2 ölçek kadar mama veriyorum. yoksa mememi bırakmıyor. eee memede de süt bitiyor eninde sonunda bu kez de sinirleniyor mememe. ben de o noktada mamaya geçiyorum hemen. hiç moralini bozma. pek çok kadının başında aynı sorun var. emin ol zamanla sütün artacak. buna inanman çok önemli. lütfen kendini üzme sen de benim gibi.
benimki çok beyaz tenli ve de nasıl soyuldu anlatamam. resmen kabuk değiştirdi kızım. çok normalmiş. hücreleri kendini yeniliyormuş. bu büyüdüğüne işaretmiş. biz ilk günden beri yıkıyor ve günde en az 2 kere losyon sürüyoruz. doktor tavsiye etti. hatta günde bir kez de bebeyağı. giydirmekle hiç alakası yok yani EVRİŞ cim.
ben bazen bu sevgiden kafayı yiyecek gibi oluyorum. tekrar alıp içime sokasım geliyor. pamuklara sarıp sarmalamak istiyorum. onu izlemekten hiç bıkmıyorum. hatta bazen o uyurken yanıma alıp ona sarılıp yatıyorum. uyumuyorum tabi. nefesimizi hissediyoruz karşılıklı. bazen emerken uyuyup kalınca hemen koymuyorum beşiğine, önce biraz göğsümde yatırıyorum. benim nefes alırken göğsüm kabarıp kabarıp indikçe sanki onun da içine huzur doluyormuş ona beşik oluyormuşum gibi geliyor.
yatağına ben yatırınca en fazla 10 dak uyuyor ama annem yatırınca 2 saat filan. ben bu işin sırrını çözzemedim.
ben günden güne daha az acı hissediyorum. sanırım alıştım. henüz göğüslerim de yara olmadı. oysa o acıyla kesin yara olacak sanmıştım.
biz iki kere doktora gittik bile.
benim kızın memişleri de çok hafif kabardı. zaten uyarmışlardı, ceviz kadar bile olabilir diye. inşallah o kadar olmaz da....
canım bebeğin emiş kuvveti pompanınkinden fazlaymış. gerçi pompasına göre değişir ama mesela benimki medelanın elektriklisi, bizim eve ziyarete gelen hemşire bana sütümü sağdırdı ve dedi ki "bebek daha kuvvetli emer, pompadan daha fazla süt sağar kendine" o zaman moralim düzelmişti. ama hastanedeki pompalar çok kuvvetli. onlarla yarışamaz herhalde bebişim.
ben dün gece denek için sağdım, 5 dak bi göğsümü 5 dak diğerini. tabi ceren hanımın emmesinin üzerinden 2 saat geçtikten sonra. 40ml süt çıktı. çok moralim düzeldi.
benim dikiş yerime hiç bant filan yapıştırmadılar. garip bir sprey sıktılar çizginin üzerine (çizgi diyorum zira ben dikiş filan göremedim sadece ince bir çizgi vardı) bu sprey kuruyunca dondu ve incecik bir bant gibi oldu. su geçirmiyor yıkanabilirsin dediler ben eve geldiğim ilk günden beri duş alıyorum.