ebrucuğum bence de hiçte kıyafet mıyafet alma! hayırlısıyla biz şurda nisan sonu bile panik olacakken sen birde düğün mü düşüneceksin? boşveeerr... sengözlerimebaksanab
kızlar eşleriniz konusundaki yorumlarınıza üzülüyorum. :bbo: zira benim eşim sağolsun bana her konuda yardımcı. çoğu şeyimizi biz birlikte aldık. ve halen ikimizde bişey görünce deli oluyoruz. benim arkadaşlarımla gittiğim alışverişlerde oldu tabii.. ama mutlaka onları akşama görsün diye kanepeye sergiliyodum:teytey: oda sevgiyle eline alıyor onları. ya biz ailelerimizi her konuda hiçbirşeye karıştırmıyoruz evliliğimizin başından beri.. onlarda zaten onlar halletmişlerdir diye sanırım bulaşmıyorlar. yani kafamız rahat..
kendimi çok şanslı hissediyorum eşim konusunda
:asigim:
ama şu doğumdan sonra yanında kalma mevzusuna takıktım. çünkü ben kendi annemde dahil öyle çok uzun süreyi çekemem walla. hemen o konuda da tavrımı koydum, bana göbek bağı düşene kadar, en fazla 1 hafta 10 gün falan birileri dönüşümlü kalsın yeter dedim. zaten alışmam lazım ne varmış herkes nası büyütüyo sanki falan dedim.. çünkü kendi annnemle asla anlaşamayız
hem eski kafalılık konusunda hemde annem çok memnuniyetsizdir.. eşimin ablası bana biraz çıkarcı bi tip geliyor ve temizlik hastası
kızkardeşi de çok cingöz ve temizlik hastası.. evimde asla insanların benden habersiz bişeyler yapmasından hoşlanmam. onlar geldiğinde arkamdan biryerleri topladıklarında ben acayip rahatsız oluyorum ki doğumdan sonra neler olur allah bilir.. ben kalkamayınca... ya krize girmekten korkuyorum.. ama eşim bunların hiçbirine izin vermeyeceğini söylüyor bakalım:) yani bunları paylaşabilmekte bişey..
ya bazen de kızıyorum kendime sen hayırlısıyla şu çocuğu bi sağ salim doğurmaya bakta, bu tip tırı vırı şeyleri o kadar takıntı etme diye.. çünkü böyle ince hesaplar yaparsam başıma kötü birşey geleceğinden, allahımın belki beni, bizi (eşimle) cezalandırabileceğinden korkuyorumşakkıdı hep ağzımdan hayırlısıyla, hayırlısıyla kelimesinden başka bişey diyemez oldum. bu durum beni artık öyle kasıyor ki.. ama böyle düşünmemin sebebi var arkadaşlar, geçen mayıs bi düşük yapmıştımsenağlama bu bizi çok sarsmıştı.. hep "neden ben" sorusu aklımdan çıkmadı. bize bir ders mi vermek istedi allahım bilemiyorum. bunun bilimsel nedenleri de var tabii ki de, ben hep bize neden kısmet olmadığını o ilk bebeğimizin manevi bir yönle soruşturur oldum
işte bu yüzden bi kucağıma alsam sağ salim bebeğimizi hayırlısıyla bi oooohhhhhhhhhhhhh!! çekicem ki!!
ama bir yandan da allahımın işine bakın ki geçen 10 mayısta kürtaj olmak zorunda kalmıştım ve bu mayısta dr. ve ultrasonların dedği tarihe göre de 10 mayısta doğacak bebeğimiz inşallah! bu bir mucize değil de ne? bu tarihi ilk duyduğumda bile mahfolmuştum.. işte bu sebeple o doğumda öyle bir ıkınmak:) öyle bir yardımcı olmak istiyorum ki bebişimize, çünkü artık ha bişey oldu ha olacak derdi yok. artık son.. biraz çabayla kollarında.. hep bunlarla motive edicem kendimi çünkü bu bebişimizde de başlarda, bilmeden kullandığım ilaçlardan ötürü yine kanamalı, riskli günler geçirmiştim. yine yatalaktım 3 ay falan. ikincinin de böyle riskli denmesi çok zor arkadaşlar. allah kimseye yaşatmasın.. kalkıp yemek bile yapamıyordum öyle zor günlerdi ki :çok üzgünüm:çok şükür allahıma geçti o günler ve bugünlere kadar geldik. ve artık doğumdan sonra hayatımda çok şeyi de değiştirmek istiyorum! öncelikle şu "düşük" kelimesini sarfetmemek için elimden geleni yapıyorum. o kelimenin baskısından kurtulucam:) bütün korkularımdan arınıcam, sımsıkı sarılıcam sevgimle bebişimize inşallah! ve daha birçok şey..
neyse, çok daraldım... ama paylaşmak istedim sizlerle.
şu ana kucağından bahsedeyim, ben ondan almadım, şu puset denen şeylerden aldık. hem araba hem evde kullanılıyor. daha mantıklı geldi. dışarıda o kucağı takacağımı pek sanmıyorum ben ama ihtiyaç olursa da arkadaşımda iki tane varmış. hiç birinde de durduramadım öyle duruyo alma denersin veririm dedi. bebek arabası aldık. dışarıya arabasız çıktığımda bebek arabasıyla gezdirmeyi planlıyorum.
sevgiler a.s.