- 30 Ocak 2016
- 573
- 619
-
- Konu Sahibi Rainbow21212121
- #41
Şu dönemde o kadar çok duydum ki sebepsiz bebek kayıplarını,ben artık koronaya bağlıyorum iyice komplo teorisyeni oldum çıktım. Sebep bulunsa keşke de aynı şeyler yaşanmasa defalarca.
Şu dönemde o kadar çok duydum ki sebepsiz bebek kayıplarını,ben artık koronaya bağlıyorum iyice komplo teorisyeni oldum çıktım. Sebep bulunsa keşke de aynı şeyler yaşanmasa defalarca.İlk kaybım tüp bebekti enfeksiyona bağladılar araştırmadım bir sene sonra kendiliğimden hamile kaldım Aynı dönemde aynı şekilde kaybettim bebeğimi yine bir sebebe bağlayamadılar. Doktor yine gebe kal gel diyor. Aynı şeyleri yaşamaktan korkuyorum Nedenini araştırmayı düşünüyorum. toparlanmaya çalışıyorum 1 ay oldu. Bu arada bir kızım var.
dediğiniz gibi sebebi bilebilsek keşke, en azından ona göre bir tedavi uygulanır, size de çok sabırlar diliyorumŞu dönemde o kadar çok duydum ki sebepsiz bebek kayıplarını,ben artık koronaya bağlıyorum iyice komplo teorisyeni oldum çıktım. Sebep bulunsa keşke de aynı şeyler yaşanmasa defalarca.
Ahh ahhMerhaba herkese. Yıllardır siteye üyeyim,bazen aktif oldum,bazen izleyici olarak konuları takip ettim. İlk açacağım konunun bu şekilde acı içereceğini hiç tahmin etmemiştim. Bir kızım var ve kardeş zamanının geldiğini düşünerek ve de bebek sevmeyi özlediğimizi fark ederek denediğimiz ikinci ay olan Haziran'da hamile kaldım.Her şey ne kadar da güzeldi...Bir kızım daha olsun istiyordum içten içe, kızımın erkek kardeş istiyorum, erkek olacak diye ısrarlarına rağmen kız olduğunu öğrendik 13. Haftamda ve mutluluğum katlanmıştı. Önceden bebek kaybım olmadığı için 16.haftamda başladım bebeğime alışveriş yapmaya.Kıyafetler,yastık,yorgan,müslinler,ne görürsem ihtiyaç olarak hissettiğim aldım.Nereden bilebilirdim ki sebepsiz yere kızımın gideceğini ve de bu aldıklarımın şu an her onlara baktığımda bana işkence çektireceklerini...Hamileliğim güzel gidiyordu,her kontrolde bebeğimin tek tek organlarına bakıp normal olduklarını söylüyordu doktorum. Ama benim içimde birden kötü bir his oluştu akıntılarım sanki koyu renkliydi, kötü koku yoksa normaldir denildi,zaten fiziksel bir yanma, kaşıntı gibi rahatsızlığım yoktu.Kotu hislerim dinmedi ve de 19.haftamın sonlarına doğru lekelenmem oldu bir iki damla,acile gittim hemen ultrasonda uzun uzun incelendi,her şey normal sadece plasenta rahim ağzına biraz yakın o sebep olmuş olabilir denildi. Yine de bu gece yatış yapalım takip edelim denildi sonra da devamlı takibini yapan doktoruna görünebilirsin denildi.Tahliller yapıldı normalde düşük çıkan kan değerlerim bile yükselmişti,her şey yolunda görünüyordu ama kötü hisler beni bırakmıyordu,doktordan rapor rica ettim çalıştığım için,dinlenirsem korurum bebeğimi diye düşündüm ama öyle olmadı. Kendi doktoruma randevu aldım 2-3 gün sonra ve randevuya gideceğim günün sabaha karşı 5inde bir ıslaklık ile uyandım,dehşete kapıldım çünkü 20.haftadaydım artık ve bu yoğunlukta gelen kan da olsa su da olsa hayra alamet değildi bunu çok iyi biliyordum.Baktım gelen şey suydu ve bir su bardağından fazla gelmişti,ıslanmıştı pijamam ve de ayağa kalktığımda halı.İlk kızımda su gelmemişti ve bu durum bana çok yabancıydı. Allah'ım çok erken deyip duruyordum eşim de uyandı tabi ve takibimin yapıldığı hastaneyi arayıp ne yapalım diye bilgi aldık,çanta hazırlayın muhtemelen yatacaksiniz biz de doktorunuza haber vereceğiz denildi.Gittik hastaneye hemen ebe ultrason ile baktı su var görünüyor kalp atışları da var sorun yok şu an dedi,biraz rahatladım ama o kötü his kaybolmadı hiç.Doktoruma telefonda bilgi verildi,serum önerdi, progestan vs düşük tehdidi tedavisine başlandı. İki saat sonra da kendisi geldi ve ultrason ile inceledi,suyun gelme sebebini bilemiyoruz,her şey şu an normal,su da yeterli miktarda,kesede açılan deliğin kapanma ihtimali var ama her şeye hazırlıklı olun dedi. Bu gece burda kalacaksınız bu 24 saat önemli dedi. Kan tahlili yapılıyordu ve enfeksiyonum yükseliyordu, antibiyotikler verildi,titreme nöbetleri,ateşler derken akşam 9da yoğun bir şekilde tekrardan suyum geldi ve bebeğimin hareketleri kesildi. Biliyordum artık herşeyin bittiğini ama itiraf edemiyor insan kendine kolayca.O gece meyve suları içtim,şekerli şeyler yedim ufacık bir hareket hissedebilmek uğruna. Olmadı. İlaçların etkisi geçince titreme nöbetleri eşliğinde ateşim çıkıyordu,sabahı yaptık bu şekilde ve doktorum gelince ultasonla bakınca direk kalbinin atmadığını gördük hep birlikte,su da hiç kalmamıştı. Artık resmen her şey bitmişti ve suni sancılarla doğum başlatıldı. Ölü bebek doğurmak çok zormuş hem fiziken hem ruhen.Şu an kızım mezarında,benim de ruhum onunla birlikte mezarda. Bir ay oldu bunları yaşayalı, dışarıya yansıtmamaya çalışsam da enkaza dönmüş gibi hissediyorum her aynaya baktığımda.En çok kabullenmekte zorlanıyorum,somut bir sebep olmaksızın bu durumu yaşamış olmak zor geliyor.Benim yaşadığımı yaşayanlar varsa bu süreci nasıl atlattınız,deneyimlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
Başınız sağolsun çok üzüldüm.Kaybetmenizin sebebi neymiş peki? Acıya alışmaya çalışıyorum hala, gözümde akmaya hazır bir yaş hep var,içimde kocaman bir boşluk... İçim yanıyor sözünün ne ifade ettiğini şimdi anlıyorum,sönmeyen bir ateş var artık içimde.Ahh ahh
6 eylül sabahına tatile gittiğimiz neşeli bir gün bebeğimin hareketlerini hissetmedim ve 7 eylülde 36 haftalık ölü doğum yaptım sizi çok iyi anlıyorum. Ben 40 ım çıkar çıkmaz destek aldım, mdr zihin çalışmaları, teta, şükürler olsun çok iyiyim. Ama 2 ay boyunca ağlamadığım 1 günüm olmadı, sonuna kadar yas tuttum ve dibe batıp çıktım. Benimde 2 yavrum vardı çünkü ve artık o halim beni yormuştu. Dilerim en kısa sürede atlatırsınız, acılar aynı ama söylenecek sözde yok. Alışılmaz sanıyordum ama insan onunla yaşamaya alışıyor. ilk adım kabullenmek
Bir sebep olmamasına hala inanamıyorum,sözde anne karnında ameliyat yapılacak kadar gelişmişti tıp, gülüyorum buna şu an sadece.Evet bazı günler bu acıdan öleceğim heralde diyordum
Tüm testler herşey normaldi. Bebekte hiç birşey yoktu benimde doğum sonrası tüm testleriö yapıldı ancak Tıbben ne bende ne onda hiç bir sebep bulunamadısapasağlam 37 haftalık çocuk gitti yani
Otopsi yaptırmadık sadece bebekten parçalar alınıp patolojiye gönderildi,temiz dendi.Siz otopsi yaptırdınızmı birşey çıktımı?
Gozlerim doldu..Merhaba herkese. Yıllardır siteye üyeyim,bazen aktif oldum,bazen izleyici olarak konuları takip ettim. İlk açacağım konunun bu şekilde acı içereceğini hiç tahmin etmemiştim. Bir kızım var ve kardeş zamanının geldiğini düşünerek ve de bebek sevmeyi özlediğimizi fark ederek denediğimiz ikinci ay olan Haziran'da hamile kaldım.Her şey ne kadar da güzeldi...Bir kızım daha olsun istiyordum içten içe, kızımın erkek kardeş istiyorum, erkek olacak diye ısrarlarına rağmen kız olduğunu öğrendik 13. Haftamda ve mutluluğum katlanmıştı. Önceden bebek kaybım olmadığı için 16.haftamda başladım bebeğime alışveriş yapmaya.Kıyafetler,yastık,yorgan,müslinler,ne görürsem ihtiyaç olarak hissettiğim aldım.Nereden bilebilirdim ki sebepsiz yere kızımın gideceğini ve de bu aldıklarımın şu an her onlara baktığımda bana işkence çektireceklerini...Hamileliğim güzel gidiyordu,her kontrolde bebeğimin tek tek organlarına bakıp normal olduklarını söylüyordu doktorum. Ama benim içimde birden kötü bir his oluştu akıntılarım sanki koyu renkliydi, kötü koku yoksa normaldir denildi,zaten fiziksel bir yanma, kaşıntı gibi rahatsızlığım yoktu.Kotu hislerim dinmedi ve de 19.haftamın sonlarına doğru lekelenmem oldu bir iki damla,acile gittim hemen ultrasonda uzun uzun incelendi,her şey normal sadece plasenta rahim ağzına biraz yakın o sebep olmuş olabilir denildi. Yine de bu gece yatış yapalım takip edelim denildi sonra da devamlı takibini yapan doktoruna görünebilirsin denildi.Tahliller yapıldı normalde düşük çıkan kan değerlerim bile yükselmişti,her şey yolunda görünüyordu ama kötü hisler beni bırakmıyordu,doktordan rapor rica ettim çalıştığım için,dinlenirsem korurum bebeğimi diye düşündüm ama öyle olmadı. Kendi doktoruma randevu aldım 2-3 gün sonra ve randevuya gideceğim günün sabaha karşı 5inde bir ıslaklık ile uyandım,dehşete kapıldım çünkü 20.haftadaydım artık ve bu yoğunlukta gelen kan da olsa su da olsa hayra alamet değildi bunu çok iyi biliyordum.Baktım gelen şey suydu ve bir su bardağından fazla gelmişti,ıslanmıştı pijamam ve de ayağa kalktığımda halı.İlk kızımda su gelmemişti ve bu durum bana çok yabancıydı. Allah'ım çok erken deyip duruyordum eşim de uyandı tabi ve takibimin yapıldığı hastaneyi arayıp ne yapalım diye bilgi aldık,çanta hazırlayın muhtemelen yatacaksiniz biz de doktorunuza haber vereceğiz denildi.Gittik hastaneye hemen ebe ultrason ile baktı su var görünüyor kalp atışları da var sorun yok şu an dedi,biraz rahatladım ama o kötü his kaybolmadı hiç.Doktoruma telefonda bilgi verildi,serum önerdi, progestan vs düşük tehdidi tedavisine başlandı. İki saat sonra da kendisi geldi ve ultrason ile inceledi,suyun gelme sebebini bilemiyoruz,her şey şu an normal,su da yeterli miktarda,kesede açılan deliğin kapanma ihtimali var ama her şeye hazırlıklı olun dedi. Bu gece burda kalacaksınız bu 24 saat önemli dedi. Kan tahlili yapılıyordu ve enfeksiyonum yükseliyordu, antibiyotikler verildi,titreme nöbetleri,ateşler derken akşam 9da yoğun bir şekilde tekrardan suyum geldi ve bebeğimin hareketleri kesildi. Biliyordum artık herşeyin bittiğini ama itiraf edemiyor insan kendine kolayca.O gece meyve suları içtim,şekerli şeyler yedim ufacık bir hareket hissedebilmek uğruna. Olmadı. İlaçların etkisi geçince titreme nöbetleri eşliğinde ateşim çıkıyordu,sabahı yaptık bu şekilde ve doktorum gelince ultasonla bakınca direk kalbinin atmadığını gördük hep birlikte,su da hiç kalmamıştı. Artık resmen her şey bitmişti ve suni sancılarla doğum başlatıldı. Ölü bebek doğurmak çok zormuş hem fiziken hem ruhen.Şu an kızım mezarında,benim de ruhum onunla birlikte mezarda. Bir ay oldu bunları yaşayalı, dışarıya yansıtmamaya çalışsam da enkaza dönmüş gibi hissediyorum her aynaya baktığımda.En çok kabullenmekte zorlanıyorum,somut bir sebep olmaksızın bu durumu yaşamış olmak zor geliyor.Benim yaşadığımı yaşayanlar varsa bu süreci nasıl atlattınız,deneyimlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
Çok teşekkür ediyorum...Gozlerim doldu..
Allah sabir versin size..
sızı okadar ıyı anlıyorum kı yazdıklarınızın bırebıre aynısını aynı haftada 3 ay önce yasadımm benımm bebeğimde kızdıMerhaba herkese. Yıllardır siteye üyeyim,bazen aktif oldum,bazen izleyici olarak konuları takip ettim. İlk açacağım konunun bu şekilde acı içereceğini hiç tahmin etmemiştim. Bir kızım var ve kardeş zamanının geldiğini düşünerek ve de bebek sevmeyi özlediğimizi fark ederek denediğimiz ikinci ay olan Haziran'da hamile kaldım.Her şey ne kadar da güzeldi...Bir kızım daha olsun istiyordum içten içe, kızımın erkek kardeş istiyorum, erkek olacak diye ısrarlarına rağmen kız olduğunu öğrendik 13. Haftamda ve mutluluğum katlanmıştı. Önceden bebek kaybım olmadığı için 16.haftamda başladım bebeğime alışveriş yapmaya.Kıyafetler,yastık,yorgan,müslinler,ne görürsem ihtiyaç olarak hissettiğim aldım.Nereden bilebilirdim ki sebepsiz yere kızımın gideceğini ve de bu aldıklarımın şu an her onlara baktığımda bana işkence çektireceklerini...Hamileliğim güzel gidiyordu,her kontrolde bebeğimin tek tek organlarına bakıp normal olduklarını söylüyordu doktorum. Ama benim içimde birden kötü bir his oluştu akıntılarım sanki koyu renkliydi, kötü koku yoksa normaldir denildi,zaten fiziksel bir yanma, kaşıntı gibi rahatsızlığım yoktu.Kotu hislerim dinmedi ve de 19.haftamın sonlarına doğru lekelenmem oldu bir iki damla,acile gittim hemen ultrasonda uzun uzun incelendi,her şey normal sadece plasenta rahim ağzına biraz yakın o sebep olmuş olabilir denildi. Yine de bu gece yatış yapalım takip edelim denildi sonra da devamlı takibini yapan doktoruna görünebilirsin denildi.Tahliller yapıldı normalde düşük çıkan kan değerlerim bile yükselmişti,her şey yolunda görünüyordu ama kötü hisler beni bırakmıyordu,doktordan rapor rica ettim çalıştığım için,dinlenirsem korurum bebeğimi diye düşündüm ama öyle olmadı. Kendi doktoruma randevu aldım 2-3 gün sonra ve randevuya gideceğim günün sabaha karşı 5inde bir ıslaklık ile uyandım,dehşete kapıldım çünkü 20.haftadaydım artık ve bu yoğunlukta gelen kan da olsa su da olsa hayra alamet değildi bunu çok iyi biliyordum.Baktım gelen şey suydu ve bir su bardağından fazla gelmişti,ıslanmıştı pijamam ve de ayağa kalktığımda halı.İlk kızımda su gelmemişti ve bu durum bana çok yabancıydı. Allah'ım çok erken deyip duruyordum eşim de uyandı tabi ve takibimin yapıldığı hastaneyi arayıp ne yapalım diye bilgi aldık,çanta hazırlayın muhtemelen yatacaksiniz biz de doktorunuza haber vereceğiz denildi.Gittik hastaneye hemen ebe ultrason ile baktı su var görünüyor kalp atışları da var sorun yok şu an dedi,biraz rahatladım ama o kötü his kaybolmadı hiç.Doktoruma telefonda bilgi verildi,serum önerdi, progestan vs düşük tehdidi tedavisine başlandı. İki saat sonra da kendisi geldi ve ultrason ile inceledi,suyun gelme sebebini bilemiyoruz,her şey şu an normal,su da yeterli miktarda,kesede açılan deliğin kapanma ihtimali var ama her şeye hazırlıklı olun dedi. Bu gece burda kalacaksınız bu 24 saat önemli dedi. Kan tahlili yapılıyordu ve enfeksiyonum yükseliyordu, antibiyotikler verildi,titreme nöbetleri,ateşler derken akşam 9da yoğun bir şekilde tekrardan suyum geldi ve bebeğimin hareketleri kesildi. Biliyordum artık herşeyin bittiğini ama itiraf edemiyor insan kendine kolayca.O gece meyve suları içtim,şekerli şeyler yedim ufacık bir hareket hissedebilmek uğruna. Olmadı. İlaçların etkisi geçince titreme nöbetleri eşliğinde ateşim çıkıyordu,sabahı yaptık bu şekilde ve doktorum gelince ultasonla bakınca direk kalbinin atmadığını gördük hep birlikte,su da hiç kalmamıştı. Artık resmen her şey bitmişti ve suni sancılarla doğum başlatıldı. Ölü bebek doğurmak çok zormuş hem fiziken hem ruhen.Şu an kızım mezarında,benim de ruhum onunla birlikte mezarda. Bir ay oldu bunları yaşayalı, dışarıya yansıtmamaya çalışsam da enkaza dönmüş gibi hissediyorum her aynaya baktığımda.En çok kabullenmekte zorlanıyorum,somut bir sebep olmaksızın bu durumu yaşamış olmak zor geliyor.Benim yaşadığımı yaşayanlar varsa bu süreci nasıl atlattınız,deneyimlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
bır teshis konuldumu sizeÇok geçmiş olsun, bende sizinle aynı şeyleri yaşadım üstelik ikİ kere. Biri 20 haftalıktı dİğeri 19 haftalıktı aniden suyum gelmesiyle kaybettim ikisinide. 1 ay oldu acım taze. Rabbim herkese hayırlı olanı nasip etsin
Belki inanmayacaksınız ama son 6 ay içinde çevremdeki gebeliklerin yarısı ileri haftalarda sonlandı ve yabancı kaynaklardan araştırma yaptım,corona sonrası gebelik kayıpları virüs olmayan döneme göre %60 artmış,inanılmaz bir oran bu. Okuduğum makalenin birinde Corona sebebiyle gebelerin kontrolleri azaltıldığı için sorunlar tespit edilemedi ve bebekler kaybedildi diyordu,bir açıdan mantıklı ama kendi adıma benim kontrollerimde herhangi bir azalma söz konusu değildi bence bu çıkarım yeterli değil. Komplo teorisi deyin,paranoyaklık deyin ne derseniz deyin ama henüz tespit edilemeyen bir şekilde direk virüsün kendisiyle bağlantılı olduğunu düşünüyorum bu kayıpların.sızı okadar ıyı anlıyorum kı yazdıklarınızın bırebıre aynısını aynı haftada 3 ay önce yasadımm benımm bebeğimde kızdı
canım benımkı bununla ilgili değil bn her hafta kontrole giderdim , hatta düşükten bir gün öncede gittim hersey normaldiBelki inanmayacaksınız ama son 6 ay içinde çevremdeki gebeliklerin yarısı ileri haftalarda sonlandı ve yabancı kaynaklardan araştırma yaptım,corona sonrası gebelik kayıpları virüs olmayan döneme göre %60 artmış,inanılmaz bir oran bu. Okuduğum makalenin birinde Corona sebebiyle gebelerin kontrolleri azaltıldığı için sorunlar tespit edilemedi ve bebekler kaybedildi diyordu,bir açıdan mantıklı ama kendi adıma benim kontrollerimde herhangi bir azalma söz konusu değildi bence bu çıkarım yeterli değil. Komplo teorisi deyin,paranoyaklık deyin ne derseniz deyin ama henüz tespit edilemeyen bir şekilde direk virüsün kendisiyle bağlantılı olduğunu düşünüyorum bu kayıpların.
bır sebebi var 2. trımester kayıplarının en büyük nedenı rahım ağzı yetmezliğidir bir sonrakı gebeliğinizde dikiş düşünebilşrsinizdediğiniz gibi sebebi bilebilsek keşke, en azından ona göre bir tedavi uygulanır, size de çok sabırlar diliyorumhiç kolay değil gerçekten
Sağlıklı dünyaya gelecek olan bebeği düşürmek çok zor olduğu gibi sağlıksız olanı da içerde tutmaya çalışmak çok zordur diyordu dinlediğim bir jinekolog.Tespit edilemeyen sorun neyse tekrarlanmamasını dilemekten başka çare yok.canım benımkı bununla ilgili değil bn her hafta kontrole giderdim , hatta düşükten bir gün öncede gittim hersey normaldi
Başınız sağolsun, Allah aynı acıyı bir daha yaşatmasın inşallah, ben de ağustos ayında 16 haftalık düşük yaptım, bebeğim de ben de sağlıklıydık, 1 gün önce muayeneye gitmiştik her şey çok güzeldi. Ertesi sabah önce kanamam başladı hastaneye koştuk, o sırada suyum gelmiş bilmiyordum suyumun geldiğini bile, ultrasonda bakılınca suyum yoktu ama bebeğimin kalp atışı vardı. Sonrasında bebeğim de geldi zaten devamında kürtaja alındım. 4 buçuk ay olcak neredeyse sürekli hastane tahlil vs uğraşıyoruz, sebep bir türlü anlaşılmıyor. Üstüne bir de pıhtılaşma sorunum varmış, şimdi onunla uğraşıyoruz. Bu acı geçmiyor maalesef ki, biraz geçti zannediyorum ama geçmiyor bir türlü. Toparlanmak çok zor ama insan yine kendini düşünmüyor, ileride olacak evlatlarını düşünüp kendini yıpratmamaya çalışıyor, sizin bir evladınız daha varmış Allah ona sağlık versin uzun mutlu hayırlı ömür versin inşallah. Herkes başka bir şey söylüyor yine olur diyor ya da size de belki içten içe nasıl olsa bir evladın daha var diyorlardır ama gerçekten kaybettiğimizin yerini doldurmak çok zor. İnançlı bir insansanız sadece Allaha sığının, mutlaka bunda da bir hayır vardır diye düşünün, biliyorum böyle şeyin hayrı mı olur diyebilirsiniz ama gerçekten hayatımız bir bilinmezlik içinde gidiyor. Neyin hayırlı olup olmadığını bilemeyiz.Merhaba herkese. Yıllardır siteye üyeyim,bazen aktif oldum,bazen izleyici olarak konuları takip ettim. İlk açacağım konunun bu şekilde acı içereceğini hiç tahmin etmemiştim. Bir kızım var ve kardeş zamanının geldiğini düşünerek ve de bebek sevmeyi özlediğimizi fark ederek denediğimiz ikinci ay olan Haziran'da hamile kaldım.Her şey ne kadar da güzeldi...Bir kızım daha olsun istiyordum içten içe, kızımın erkek kardeş istiyorum, erkek olacak diye ısrarlarına rağmen kız olduğunu öğrendik 13. Haftamda ve mutluluğum katlanmıştı. Önceden bebek kaybım olmadığı için 16.haftamda başladım bebeğime alışveriş yapmaya.Kıyafetler,yastık,yorgan,müslinler,ne görürsem ihtiyaç olarak hissettiğim aldım.Nereden bilebilirdim ki sebepsiz yere kızımın gideceğini ve de bu aldıklarımın şu an her onlara baktığımda bana işkence çektireceklerini...Hamileliğim güzel gidiyordu,her kontrolde bebeğimin tek tek organlarına bakıp normal olduklarını söylüyordu doktorum. Ama benim içimde birden kötü bir his oluştu akıntılarım sanki koyu renkliydi, kötü koku yoksa normaldir denildi,zaten fiziksel bir yanma, kaşıntı gibi rahatsızlığım yoktu.Kotu hislerim dinmedi ve de 19.haftamın sonlarına doğru lekelenmem oldu bir iki damla,acile gittim hemen ultrasonda uzun uzun incelendi,her şey normal sadece plasenta rahim ağzına biraz yakın o sebep olmuş olabilir denildi. Yine de bu gece yatış yapalım takip edelim denildi sonra da devamlı takibini yapan doktoruna görünebilirsin denildi.Tahliller yapıldı normalde düşük çıkan kan değerlerim bile yükselmişti,her şey yolunda görünüyordu ama kötü hisler beni bırakmıyordu,doktordan rapor rica ettim çalıştığım için,dinlenirsem korurum bebeğimi diye düşündüm ama öyle olmadı. Kendi doktoruma randevu aldım 2-3 gün sonra ve randevuya gideceğim günün sabaha karşı 5inde bir ıslaklık ile uyandım,dehşete kapıldım çünkü 20.haftadaydım artık ve bu yoğunlukta gelen kan da olsa su da olsa hayra alamet değildi bunu çok iyi biliyordum.Baktım gelen şey suydu ve bir su bardağından fazla gelmişti,ıslanmıştı pijamam ve de ayağa kalktığımda halı.İlk kızımda su gelmemişti ve bu durum bana çok yabancıydı. Allah'ım çok erken deyip duruyordum eşim de uyandı tabi ve takibimin yapıldığı hastaneyi arayıp ne yapalım diye bilgi aldık,çanta hazırlayın muhtemelen yatacaksiniz biz de doktorunuza haber vereceğiz denildi.Gittik hastaneye hemen ebe ultrason ile baktı su var görünüyor kalp atışları da var sorun yok şu an dedi,biraz rahatladım ama o kötü his kaybolmadı hiç.Doktoruma telefonda bilgi verildi,serum önerdi, progestan vs düşük tehdidi tedavisine başlandı. İki saat sonra da kendisi geldi ve ultrason ile inceledi,suyun gelme sebebini bilemiyoruz,her şey şu an normal,su da yeterli miktarda,kesede açılan deliğin kapanma ihtimali var ama her şeye hazırlıklı olun dedi. Bu gece burda kalacaksınız bu 24 saat önemli dedi. Kan tahlili yapılıyordu ve enfeksiyonum yükseliyordu, antibiyotikler verildi,titreme nöbetleri,ateşler derken akşam 9da yoğun bir şekilde tekrardan suyum geldi ve bebeğimin hareketleri kesildi. Biliyordum artık herşeyin bittiğini ama itiraf edemiyor insan kendine kolayca.O gece meyve suları içtim,şekerli şeyler yedim ufacık bir hareket hissedebilmek uğruna. Olmadı. İlaçların etkisi geçince titreme nöbetleri eşliğinde ateşim çıkıyordu,sabahı yaptık bu şekilde ve doktorum gelince ultasonla bakınca direk kalbinin atmadığını gördük hep birlikte,su da hiç kalmamıştı. Artık resmen her şey bitmişti ve suni sancılarla doğum başlatıldı. Ölü bebek doğurmak çok zormuş hem fiziken hem ruhen.Şu an kızım mezarında,benim de ruhum onunla birlikte mezarda. Bir ay oldu bunları yaşayalı, dışarıya yansıtmamaya çalışsam da enkaza dönmüş gibi hissediyorum her aynaya baktığımda.En çok kabullenmekte zorlanıyorum,somut bir sebep olmaksızın bu durumu yaşamış olmak zor geliyor.Benim yaşadığımı yaşayanlar varsa bu süreci nasıl atlattınız,deneyimlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
Başınız sağolsun, Allah bir daha yaşatmasın, Allah karnınızdaki evladınıza sağlık sıhhat versin inşallah. Enfeksiyon sebebi ile demişsiniz ama nasıl oldu, benim de 16.haftamda suyum geldi ve idrar yolu enfeksiyonum vardı ama çok yüksek değildi, buna bağlı olup olmadığını bir türlü anlayamıyoruz.Ilk hamileligimde oglumu kaybettim sonra saglikli 2 kizlarim oldu.. ilk kaybim enfeksiyon nedeniyle oldu malesef doktorum bunu gormemis... 2. Kaybimda hamileligimin basindan beri kanamam vardi hafif hafif nedeni belli degildi.. iyi arastirmadan sonra enfeksiyon cikti tedaviye basladim derken 17 haftalikken kizimi kaybettim. Sonra ardindan tekrar hemen hamile kaldim ve bu seferde kordon dolanmasi nedeniyle oglumu kaybettim 17 haftalikken. Son 2 kayibimi ard arda yasadim ve suan tekrar hamileyim... nasip
Benim melek kızım da 4 buçuk aylikti suyu bitti kaybettik sebep6olarak malesef kromozom bozukluğu dedi doktorum ultrason bulgusunda öyle göstermişBaşınız sağolsun, Allah aynı acıyı bir daha yaşatmasın inşallah, ben de ağustos ayında 16 haftalık düşük yaptım, bebeğim de ben de sağlıklıydık, 1 gün önce muayeneye gitmiştik her şey çok güzeldi. Ertesi sabah önce kanamam başladı hastaneye koştuk, o sırada suyum gelmiş bilmiyordum suyumun geldiğini bile, ultrasonda bakılınca suyum yoktu ama bebeğimin kalp atışı vardı. Sonrasında bebeğim de geldi zaten devamında kürtaja alındım. 4 buçuk ay olcak neredeyse sürekli hastane tahlil vs uğraşıyoruz, sebep bir türlü anlaşılmıyor. Üstüne bir de pıhtılaşma sorunum varmış, şimdi onunla uğraşıyoruz. Bu acı geçmiyor maalesef ki, biraz geçti zannediyorum ama geçmiyor bir türlü. Toparlanmak çok zor ama insan yine kendini düşünmüyor, ileride olacak evlatlarını düşünüp kendini yıpratmamaya çalışıyor, sizin bir evladınız daha varmış Allah ona sağlık versin uzun mutlu hayırlı ömür versin inşallah. Herkes başka bir şey söylüyor yine olur diyor ya da size de belki içten içe nasıl olsa bir evladın daha var diyorlardır ama gerçekten kaybettiğimizin yerini doldurmak çok zor. İnançlı bir insansanız sadece Allaha sığının, mutlaka bunda da bir hayır vardır diye düşünün, biliyorum böyle şeyin hayrı mı olur diyebilirsiniz ama gerçekten hayatımız bir bilinmezlik içinde gidiyor. Neyin hayırlı olup olmadığını bilemeyiz.
Başınız sağolsun sizin de çok üzüldüm, Rabbim bir daha böyle üzüntü yaşatmasın, otopsiye gönderdiniz mi kromozom bozukluğunu ultrasonda nasıl farkettiler ki, biz hiç birşey bilmediğimiz için otopsiye de göndermemiştik. Ben de o kadar uzun süre kendime gelemedim ki hala geldiğim söylenemez, karnım acıkınca kendimi suçlu hissediyordum bir şeylere gülecek olursam kendimi suçlu hissediyordum, o kadar zordu ki.Benim melek kızım da 4 buçuk aylikti suyu bitti kaybettik sebep6olarak malesef kromozom bozukluğu dedi doktorum ultrason bulgusunda öyle göstermişdediğin gibi geçmiyor bu aci gecmicek de bazen diyorum ki kizin gitti hala nasıl yaşıyorsun dayaniyosun bu aciya.. Derin düşününce cok kotu oluyorum sonra dua edip toparlıyorum baska care de yok zaten..