Sevgiliyken de oynuyordu ama bu kadar degil. Yorumunuz icin tesekkurler.
Sevgiliyken de oynuyordu ama bu kadar degil. Yorumunuz icin tesekkurler.Erkekler geç buyur .Ayrıca ben yaşla ılgılı oldunu dusunuorum.Yeterınce tanısaydınız telefonla vok oynadıgını o zamanda bılırdınız .
Ben sex esnasında duyunca daha da sevıyorum.Sonrasına gerek yok.Her birey farklı işte :):)Sex den sonra sarılıp yatmak bi kac cumle guzel soz duymak gibisi yok bi kadina en büyük terapi ama gelde bizim odunlara anlat bunlari
Olay yine sexse geldi:):):)Sex den sonra sarılıp yatmak bi kac cumle guzel soz duymak gibisi yok bi kadina en büyük terapi ama gelde bizim odunlara anlat bunlari
Surekli sakalasmak derken?Ben sizin ilgiye çok duskun oldugunuzu dısunuorum.Sexden sonra sarılıp konuşmak .Süreklı şakalaşmak gln.Belki şakayı sevmıyor.Mesela ben hıc hoşlanmam.Arada yapılan makbuldur.
Olay yine sexse geldi:):):)
Anladım .Sürekli ciddisiniz.Siz ona şaka yapın o zaman .Surekli sakalasmak derken?hic olmayan bir durumdan dert yaniyorum. Evliligimde sakalasmadigimizi ve iletisimizinin az oldugundan bahsediyorum. Surekli sakalasmayi seven birisi olsaydim bir komedyenle felan evlenirdim sakayi sevmiyor derken de el sakasi vs bahsetmiyorum. Normal sohbet arasinda olmasi gereken sakalasmadan bahsediyorum. Dediginiz gibi arada yapilan makbuldur. Hic yapilmayan degil. Tesekkurler yorum icin.
Aynen oyle.Turkıyede sex bence bataklık .Insanların çogu hazza ulaşamadıkları için mutsuzOlay Ordan hic gitmiyor ki insanin hem ruhunun hem bedeninin doyuma ulasmasi için bir nevi anahtar gorevi goruyor forumda yazilanlara bakarsak en cok eksikligi hissedilen sey bu
Aynen oyle.Turkıyede sex bence bataklık .Insanların çogu hazza ulaşamadıkları için mutsuz
Bir an eşimi yazıyorsunuz gibi hissettimEsim gercekten benimle vakit gecirmiyor… gercekten cok can yakici. Eglenceli birisiyim aslinda ama beni huzursuz biri haline getirdi bazi zamanlarda davranislari. Yuruyus yapma fikrini bir kere soyledigimde isten zaten yorgun geliyorum yuruyus yapamam oldu. Ama onun bahanesi oldugunun farkindayim. Mutfakta yemek yapmayi sevmiyor, kitap okumayi sevmiyor ( aksine ben ikisini cok seviyorum) hatta bir keresinde konustugumuzda ; “ iliski de sadece kendini gelistiren kisinin ben olmasindan cok sıkıldım “ diye bir serzeniste bulunmuslugum bile var… ben caykolik birisiyim ve yemekten sonra muhakak iceriz, o esnada bir sey izlesek bile elinde yine telefin coinleri takip ediyor… hatta laf atiyorum bilerek lafimi 2 kere 3 kere tekrarliyorum hiih diyor, sagir misin kac kere soyledim diyorum, bir seye dalmistim diyor ama bu surekli oluyor maalesef. Dediginiz gibi yapmak istediklerimi soyluyorum ben iletisime acik bir insanim. Kendi isteklerimde ona soylerim, bundan hoslanirim soyle yapalim vs diye. Tamam yaparız der ve gecistirir. Hep bahaneside “ araba alinca gezeriz “ oluyor. Pandemi dolayisiyla da henuz araba da alamadik gercekten bunaldim. Cocuk konusunda da yorumunuz icin tesekkur ederim. Zaten yapmaya calismadik agustos gibi dusunuyorduk ama aile terapistine kesinlikle gitmemiz gerektiginin farkina yorumlariniz sayesinde daha da net fark ettim. Degerli yorumunuz icin tesekkur ederim.
Bu kadar şey sanki anaokulu çocuğuna yapılacak aktivite gibi olmuşDerdinizi anlatabildiğiniz icin teşekkür ederim öncelikle.
Pandeminin sizi etkilediği kısmına katılıyorum.
Ama eşiniz de genel olarak sizinle zaman geçirmeye çalışmıyor gibi geldi bana.
Sizin yerinizde olsam yarından itibaren eşime yürüyüş yapmayı teklif ederdim.
Birlikte yemek ve tatlı yapma fikri de iyi olacaktır. Amac mutfakta birlikte zamam geçirmek.
Sonra her aksam birlikte film ya da dizi izleyin. Çay yapın oturun izleyin.
Biz eşimle izleriz mesela. Dizideki kadınlar ve erkekler için sence yakışıklı mı ya da güzel mi diye birbirimize sorarız. Amac muhabbet .
Sonra kitap okuyun ve okuduğunuz ortak kitaplar hakkında konuşun.
Eşinize teklifler yöneltin.
Yapmak isteyin. Eğer yapmazsa o zaman aile terapistine gitmeyi önerin.
Yaşınız çok küçük. Sakın cocuk düsünmeyin. Ve esinize de evliliğiniz düzelmedikce cocuk istemedigibizi belirtin.
Hepsini okuyamadan sabir edemedim yas 23 niye acele ediyorsunuz. Arkadaşlarinizda hangi asla sebep pskolojin iyi değil diyorlar. Suan hazır değilsiniz. Bence zaten cok gencssiniz. Eşiniz yaskm 28 diyormuş ama çocuklada ilgilenmeyecegi belli. Bence aynen böyle söyleyin. Yinede siz bilirsiniz tabii kavgaya vesile olmayalimMerhabalar arkadaslar.
Kadinlar kulubunu biliyordum fakat yeni uye oldum. Oncelikle 23 yasindayim, ekim 2019 da esimle evlendim. Esimle 2015 yilinda tanistik 4 yillik birliktelik sonrasi evlendik. Sevgiliyken de sorun olan bazi seyler hala daha evliligimizde devam ediyor maalesef ki. Esim 28 yasinda. Evliligimiz koronaya denk geldi bununla mi alakali bilmiyorum ama aramizda hic enerji yok eglenmek yok ve bu benim canimi cok sikiyor. Evlendigimiz ilk zamanlar cinsellik olarakta cok iyiydik, hafta da 3-4 kere birliktelik yasiyorduk su son zamanlarda hafta da bir kere birliktelik yasiyoruz ve ben boga burcuyum cinselligi seviyorum ve onemsiyorum. Karsimdaki insani rencide etmeden fikirlerimi her zaman beyan eden bir insanim ve cinselligi sevdigimi bu konuda dikkat etmesi gerektigini söylememe ragmen cevabi “ hafta da bir kere oldugunda daha cok haz aliyorum” cevabini aldim ama ben tatmin olmuyorum. Ten uyumumuz gercekten cok iyi cinsel birlikteligimiz sirasinda zamanimiz guzel geciyor. Cinsel birlesme bittiği zaman direk eline telefonu aliyor ve coinlere bakiyor, instagramda dolasiyor. Sevisme sonrasi sarilarak konuşmayı cok seviyorum ama surekli konusan taraf ben oluyorum ve kendimi geveze hissediyorum. Konusmadigim zamanlarda ise modum asiri dusuk oluyor ve kendimi mutsuz hissediyorum. Ben sosyal birisiyim. Ailem kalabalik bir aileden geldim ve cocuk buyutmenin zorlugunu goren birisi olarak daha sevgiliyken esime hemen bebek istemedigimi soylemistim o da mantikli bulmustu. Simdi yasinin 28 oldugunu ve artik bebege hazir oldugunu soyluyor. Acikcasi bende bebegim olsun istiyorum ama kafam cok karisik. Kendim cocuk gelisimi mezunuyum, cocuklari cok seviyorum ama insanin kendi cocugu olmasi hayati biraz daha karmasik yapiyor. İstedigin zaman “ al annesi bu agliyor” diyemeyecegim ve kendim bakacagim icin buna hazir miyim bilemiyorum. Arkdaslarimla konustugumda kendine güvenmiyorsun bununla alakali sorunun var psikolojik yardim al bence demislerdi. Kendime güvenmemek demiyeyim ama yasimin genc olmasindan kaynakli kafamda hep bir acabalar var. Esimin de cocuk oldugu zaman cok iyi bir baba olacagina kesinlikle eminim fakat sorumluluk altinda beni yalniz birakir mi diye dusunemeden edemiyorum. Esimin birde hic yaşıtı evli arkadasi ya da kuzeni yok(erkek). O yuzden onlar esimi cagirdiginda ve ben bebekle oldugum zamanlar tepkimi zorlayacağından daha olmadan adim kadar eminim. Ben esimi kisitlayan veya kiskanan birisi degilim. Ama bazi davranislari artik gozume batiyor. Ozellikle surekli elinde telefon olmasi ruhumu daraltiyor. İlgi manyagi birisi degilim ama allah askina her gun 7/24 neredeyse bir insanin elinde telefon surekli bakar mi ya. (Coin takip ediyor beyefendi) bu durumdan rahatsiz olduğumu beni bazen boşanmayi dusundurmeye ittigini soyledigimde,ozur diliyor sariliyor, o an yumusak laflar ediyor ve uzatmamak adina ozrunu kabul ediyorum ama artik ilgisizligi canima tak etti. Daha bu zamanlarda boyleysek evliligin ilerleyen zamanlarinda nasil olacagiz? Ya da olmali miyiz? Psikolojiyi seviyor ve takip ediyorum. Esim olmadigini düşündüğümde icimde bir bosluk oluyor gercekten onu seviyorum onunda beni sevdigini en icten kalbimde hissediyorum ama iletisimsizlik, sohbet etmemek, sakalasmamak, gercekten artik ruhumu daraltti. Birde pandemi dolayisi ile calistigim is yeri kapandi bu vesiliyle evdeyim. Ailem otobusle 40 dakika uzaklikta ama yasaklardan dolayi gidemiyorum. Gercekten cok bunaldim. Esimle olan sorunlarimi baskalarina anlatan birisi sevgiliykende olmadim ama artik dayanamiyorum akil almak istiyorum. Bazi arkadaslarim pandemiden dolayi bir sey yapamiyorsunuz bu yuzden bu kadar hareketleri gozune batiyor diyor. Dusundugumde bununda etkisinin old. Goruyorum ama ondan istedigim sohbet etmek telefonu evde olabildiğince minumum a indirmek sakalasmak, vs vs. Bunu her insanin erkek ya da kadin olmasi farketmeksizin istemesinin normal old. Dusunuyorum. Velhasil kelam ilgisizligi beni gun gectikce yoruyor. İlgisizliginden şikayetçi oldugumu soyledigimde duzeltecegini dikkat edecegini söylüyor ama bir degisiklik yok. Evlilik gercekten guzel bir olgu ama insanlar bu sekilde iletişimsizligi insani ve evliligi yiprandiriyor. Kendimi her gun mutsuz hissetmekten yoruldum. Ne yapmam gerekli hic bilmiyorum…
Benimki de on yıldır oynuyor 101...Merhabalar arkadaslar.
Kadinlar kulubunu biliyordum fakat yeni uye oldum. Oncelikle 23 yasindayim, ekim 2019 da esimle evlendim. Esimle 2015 yilinda tanistik 4 yillik birliktelik sonrasi evlendik. Sevgiliyken de sorun olan bazi seyler hala daha evliligimizde devam ediyor maalesef ki. Esim 28 yasinda. Evliligimiz koronaya denk geldi bununla mi alakali bilmiyorum ama aramizda hic enerji yok eglenmek yok ve bu benim canimi cok sikiyor. Evlendigimiz ilk zamanlar cinsellik olarakta cok iyiydik, hafta da 3-4 kere birliktelik yasiyorduk su son zamanlarda hafta da bir kere birliktelik yasiyoruz ve ben boga burcuyum cinselligi seviyorum ve onemsiyorum. Karsimdaki insani rencide etmeden fikirlerimi her zaman beyan eden bir insanim ve cinselligi sevdigimi bu konuda dikkat etmesi gerektigini söylememe ragmen cevabi “ hafta da bir kere oldugunda daha cok haz aliyorum” cevabini aldim ama ben tatmin olmuyorum. Ten uyumumuz gercekten cok iyi cinsel birlikteligimiz sirasinda zamanimiz guzel geciyor. Cinsel birlesme bittiği zaman direk eline telefonu aliyor ve coinlere bakiyor, instagramda dolasiyor. Sevisme sonrasi sarilarak konuşmayı cok seviyorum ama surekli konusan taraf ben oluyorum ve kendimi geveze hissediyorum. Konusmadigim zamanlarda ise modum asiri dusuk oluyor ve kendimi mutsuz hissediyorum. Ben sosyal birisiyim. Ailem kalabalik bir aileden geldim ve cocuk buyutmenin zorlugunu goren birisi olarak daha sevgiliyken esime hemen bebek istemedigimi soylemistim o da mantikli bulmustu. Simdi yasinin 28 oldugunu ve artik bebege hazir oldugunu soyluyor. Acikcasi bende bebegim olsun istiyorum ama kafam cok karisik. Kendim cocuk gelisimi mezunuyum, cocuklari cok seviyorum ama insanin kendi cocugu olmasi hayati biraz daha karmasik yapiyor. İstedigin zaman “ al annesi bu agliyor” diyemeyecegim ve kendim bakacagim icin buna hazir miyim bilemiyorum. Arkdaslarimla konustugumda kendine güvenmiyorsun bununla alakali sorunun var psikolojik yardim al bence demislerdi. Kendime güvenmemek demiyeyim ama yasimin genc olmasindan kaynakli kafamda hep bir acabalar var. Esimin de cocuk oldugu zaman cok iyi bir baba olacagina kesinlikle eminim fakat sorumluluk altinda beni yalniz birakir mi diye dusunemeden edemiyorum. Esimin birde hic yaşıtı evli arkadasi ya da kuzeni yok(erkek). O yuzden onlar esimi cagirdiginda ve ben bebekle oldugum zamanlar tepkimi zorlayacağından daha olmadan adim kadar eminim. Ben esimi kisitlayan veya kiskanan birisi degilim. Ama bazi davranislari artik gozume batiyor. Ozellikle surekli elinde telefon olmasi ruhumu daraltiyor. İlgi manyagi birisi degilim ama allah askina her gun 7/24 neredeyse bir insanin elinde telefon surekli bakar mi ya. (Coin takip ediyor beyefendi) bu durumdan rahatsiz olduğumu beni bazen boşanmayi dusundurmeye ittigini soyledigimde,ozur diliyor sariliyor, o an yumusak laflar ediyor ve uzatmamak adina ozrunu kabul ediyorum ama artik ilgisizligi canima tak etti. Daha bu zamanlarda boyleysek evliligin ilerleyen zamanlarinda nasil olacagiz? Ya da olmali miyiz? Psikolojiyi seviyor ve takip ediyorum. Esim olmadigini düşündüğümde icimde bir bosluk oluyor gercekten onu seviyorum onunda beni sevdigini en icten kalbimde hissediyorum ama iletisimsizlik, sohbet etmemek, sakalasmamak, gercekten artik ruhumu daraltti. Birde pandemi dolayisi ile calistigim is yeri kapandi bu vesiliyle evdeyim. Ailem otobusle 40 dakika uzaklikta ama yasaklardan dolayi gidemiyorum. Gercekten cok bunaldim. Esimle olan sorunlarimi baskalarina anlatan birisi sevgiliykende olmadim ama artik dayanamiyorum akil almak istiyorum. Bazi arkadaslarim pandemiden dolayi bir sey yapamiyorsunuz bu yuzden bu kadar hareketleri gozune batiyor diyor. Dusundugumde bununda etkisinin old. Goruyorum ama ondan istedigim sohbet etmek telefonu evde olabildiğince minumum a indirmek sakalasmak, vs vs. Bunu her insanin erkek ya da kadin olmasi farketmeksizin istemesinin normal old. Dusunuyorum. Velhasil kelam ilgisizligi beni gun gectikce yoruyor. İlgisizliginden şikayetçi oldugumu soyledigimde duzeltecegini dikkat edecegini söylüyor ama bir degisiklik yok. Evlilik gercekten guzel bir olgu ama insanlar bu sekilde iletişimsizligi insani ve evliligi yiprandiriyor. Kendimi her gun mutsuz hissetmekten yoruldum. Ne yapmam gerekli hic bilmiyorum…
Öncelikle yaşın çok genç çocuktan korkman çok normal. Eşin de bir çeşit çocuk henüz sürekli telefonla oynayıp eve ve sana dair sorumluluklara katılmıyorsa bu yüzden iyice emin olana kadar çocuk falan yapma. Yaşın en azından 26-27 olsun bence. İkincisi aynı evde yaşayan sevgili nişanlı partner eş ne olursa olsun hem kendine ait bir alan hem de ortak bir alan yaratmalı. Yani eşinle 1-2 saat sohbet edersin birlikte ev işi yemek çamaşır falan halledersin sonra herkes yapmak istediği şeyi yapar bir süreliğine bu çok normal. Ama sizde sürekli coin takip eden bir adam. İşi nu olmadığı halde. Sevgilimle ben aynı evde yaşıyorum sürekli telefonda olması gereken bir işi var. Konuşmalarımız ya da birlikte bir şeyler yaptığımız zamanlarda telefonuna bile bakmaz. Bazen interneti kapatır bazen sessize alır. Çünkü o paylaşıma onun da ihtiyacı var. Eşinizin sizle bir paylaşım yapmaya sanırım ihtiyacı yok öyle gözüküyor. Ve evet çocuk olsa sizi pek çok sorumlulukta yalnız bırakacak. Şöyle bir hayal edin. O çocuk ağlayacak emzirilmesi gerekecek altının temizlenmesi gerekecek gece uyanacak hasta olacak. Kafadını coinden kaldırmayan eşiniz gece kalkacak mı mesela çocuğa bakmaya. Bir şey isteyeceksiniz telefondan kafasını kaldırmadan cevap verecek.Merhabalar arkadaslar.
Kadinlar kulubunu biliyordum fakat yeni uye oldum. Oncelikle 23 yasindayim, ekim 2019 da esimle evlendim. Esimle 2015 yilinda tanistik 4 yillik birliktelik sonrasi evlendik. Sevgiliyken de sorun olan bazi seyler hala daha evliligimizde devam ediyor maalesef ki. Esim 28 yasinda. Evliligimiz koronaya denk geldi bununla mi alakali bilmiyorum ama aramizda hic enerji yok eglenmek yok ve bu benim canimi cok sikiyor. Evlendigimiz ilk zamanlar cinsellik olarakta cok iyiydik, hafta da 3-4 kere birliktelik yasiyorduk su son zamanlarda hafta da bir kere birliktelik yasiyoruz ve ben boga burcuyum cinselligi seviyorum ve onemsiyorum. Karsimdaki insani rencide etmeden fikirlerimi her zaman beyan eden bir insanim ve cinselligi sevdigimi bu konuda dikkat etmesi gerektigini söylememe ragmen cevabi “ hafta da bir kere oldugunda daha cok haz aliyorum” cevabini aldim ama ben tatmin olmuyorum. Ten uyumumuz gercekten cok iyi cinsel birlikteligimiz sirasinda zamanimiz guzel geciyor. Cinsel birlesme bittiği zaman direk eline telefonu aliyor ve coinlere bakiyor, instagramda dolasiyor. Sevisme sonrasi sarilarak konuşmayı cok seviyorum ama surekli konusan taraf ben oluyorum ve kendimi geveze hissediyorum. Konusmadigim zamanlarda ise modum asiri dusuk oluyor ve kendimi mutsuz hissediyorum. Ben sosyal birisiyim. Ailem kalabalik bir aileden geldim ve cocuk buyutmenin zorlugunu goren birisi olarak daha sevgiliyken esime hemen bebek istemedigimi soylemistim o da mantikli bulmustu. Simdi yasinin 28 oldugunu ve artik bebege hazir oldugunu soyluyor. Acikcasi bende bebegim olsun istiyorum ama kafam cok karisik. Kendim cocuk gelisimi mezunuyum, cocuklari cok seviyorum ama insanin kendi cocugu olmasi hayati biraz daha karmasik yapiyor. İstedigin zaman “ al annesi bu agliyor” diyemeyecegim ve kendim bakacagim icin buna hazir miyim bilemiyorum. Arkdaslarimla konustugumda kendine güvenmiyorsun bununla alakali sorunun var psikolojik yardim al bence demislerdi. Kendime güvenmemek demiyeyim ama yasimin genc olmasindan kaynakli kafamda hep bir acabalar var. Esimin de cocuk oldugu zaman cok iyi bir baba olacagina kesinlikle eminim fakat sorumluluk altinda beni yalniz birakir mi diye dusunemeden edemiyorum. Esimin birde hic yaşıtı evli arkadasi ya da kuzeni yok(erkek). O yuzden onlar esimi cagirdiginda ve ben bebekle oldugum zamanlar tepkimi zorlayacağından daha olmadan adim kadar eminim. Ben esimi kisitlayan veya kiskanan birisi degilim. Ama bazi davranislari artik gozume batiyor. Ozellikle surekli elinde telefon olmasi ruhumu daraltiyor. İlgi manyagi birisi degilim ama allah askina her gun 7/24 neredeyse bir insanin elinde telefon surekli bakar mi ya. (Coin takip ediyor beyefendi) bu durumdan rahatsiz olduğumu beni bazen boşanmayi dusundurmeye ittigini soyledigimde,ozur diliyor sariliyor, o an yumusak laflar ediyor ve uzatmamak adina ozrunu kabul ediyorum ama artik ilgisizligi canima tak etti. Daha bu zamanlarda boyleysek evliligin ilerleyen zamanlarinda nasil olacagiz? Ya da olmali miyiz? Psikolojiyi seviyor ve takip ediyorum. Esim olmadigini düşündüğümde icimde bir bosluk oluyor gercekten onu seviyorum onunda beni sevdigini en icten kalbimde hissediyorum ama iletisimsizlik, sohbet etmemek, sakalasmamak, gercekten artik ruhumu daraltti. Birde pandemi dolayisi ile calistigim is yeri kapandi bu vesiliyle evdeyim. Ailem otobusle 40 dakika uzaklikta ama yasaklardan dolayi gidemiyorum. Gercekten cok bunaldim. Esimle olan sorunlarimi baskalarina anlatan birisi sevgiliykende olmadim ama artik dayanamiyorum akil almak istiyorum. Bazi arkadaslarim pandemiden dolayi bir sey yapamiyorsunuz bu yuzden bu kadar hareketleri gozune batiyor diyor. Dusundugumde bununda etkisinin old. Goruyorum ama ondan istedigim sohbet etmek telefonu evde olabildiğince minumum a indirmek sakalasmak, vs vs. Bunu her insanin erkek ya da kadin olmasi farketmeksizin istemesinin normal old. Dusunuyorum. Velhasil kelam ilgisizligi beni gun gectikce yoruyor. İlgisizliginden şikayetçi oldugumu soyledigimde duzeltecegini dikkat edecegini söylüyor ama bir degisiklik yok. Evlilik gercekten guzel bir olgu ama insanlar bu sekilde iletişimsizligi insani ve evliligi yiprandiriyor. Kendimi her gun mutsuz hissetmekten yoruldum. Ne yapmam gerekli hic bilmiyorum…