20 aylik evliyim, esim surekli telefonla oynuyor.

Yari Otomatik Portakal .!.:

Ya siz arkadaş çevrenizi önce bi değiştirin bence. Bu ne yahu, çocuk yapmak istemiyosunuz senin kendine güvenin yok terapi al diyolar sanki bu aşırı anormal biseymis bi hastalikmis gibi, eşim benimle ilgilenmiyo diyosunuz pandemidendir diyolar. Ucundan kıyısından bi tane bi yaraya merhem olacak fikir düşünce yok. Çocuk istemiyosaniz istemiyosunuzdur, zaten böyle bi adama çocuk yaparsanız eşiniz coin takip ederken siz deli gibi çocuk sallamaktan kafayı yersiniz. Bence eşinize ciddi yaptırımlar uygulamanız gerekiyor, düzelmedigi sürece çocuk yapmayacaginizi, bikac gün kandırmak için düzelmiş gibi yapmalarını da yemeyeceginizi belirterek mesela. Bi süre kendinizi tamamen geri de çekebilirsiniz, bir iletişim çabası içine girmeyin, o sizinle konuşmadan siz onunla konuşmayın, bir sohbet açmaya çalışmayın. Eğer farkeder de noluyo diye yanınıza gelirse gözünüzü yumar ağzınizi açarsınız. Ama yok farketmezse ve oh canıma minnet diye hayatına devam ederse durum vahim demektir...

Genişletmek için tıkla...

Yinecokhakliyim .!.:

Bu coin sevdası bütün evliliklere gölge gibi düştü ya benim eşim de telefonunu nereye koyduğunu unuturdu şimdi telefona yapışık geziyor ama eşiniz yapı olarak böylemiydii hep? Sevgiliyken de ilgisiz miydi? Çocuk için hiç acele etmeyin. Zaten aranız da iletişim az bide çocuk olunca sizin bütün ilginiz çocuk olucak. Eşinizle iletişiminiz tamamen kopar. Her şeyden önce çözüm bulabilmeniz için bunların sorun olduğuna eşinizin inanması lazım. Ama o normal görüyor sanırım.

Genişletmek için tıkla...

mavera110 .!.:

Ben de 8 aylık evliyim. Coin konusu şu an bizim evliliğimizde de büyük muhabbet konumuz. Yazdıklarınız çok anlamlı, burda size yapılan gerçekten fesat ruh yorumlarını takmayın. Evlilik öyle bir şeymiş ki, biz kadınlar kendimizi evliliğe ve eşe adamaya hazırken, onların bu niyette olmadığını görünce hayal kırıklığına uğruyoruz. Onlar bizim kadar yer vermiyorlar evliliğe, cinselliğe, mutlu etmeye... ben büyük sorun göremedim. Benim de boşanmak aklıma çok geliyor, ama bu zamanın getirisi sanırım. Özgürlük hep cezbediyor. Ama onun da sonu yok. İnsanoğluyuz. Hiçbir zaman hiç bir şey bizi tam anlamıyla tatmin etmiyor, eş olarak seçtiğimiz insan da etmiyor. Erkekler eşini mutlu etmekten aciz. Yani zaman böyle.

Genişletmek için tıkla...

girlz34 .!.:

Merhabalar arkadaslar.
Kadinlar kulubunu biliyordum fakat yeni uye oldum. Oncelikle 23 yasindayim, ekim 2019 da esimle evlendim. Esimle 2015 yilinda tanistik 4 yillik birliktelik sonrasi evlendik. Sevgiliyken de sorun olan bazi seyler hala daha evliligimizde devam ediyor maalesef ki. Esim 28 yasinda. Evliligimiz koronaya denk geldi bununla mi alakali bilmiyorum ama aramizda hic enerji yok eglenmek yok ve bu benim canimi cok sikiyor. Evlendigimiz ilk zamanlar cinsellik olarakta cok iyiydik, hafta da 3-4 kere birliktelik yasiyorduk su son zamanlarda hafta da bir kere birliktelik yasiyoruz ve ben boga burcuyum cinselligi seviyorum ve onemsiyorum. Karsimdaki insani rencide etmeden fikirlerimi her zaman beyan eden bir insanim ve cinselligi sevdigimi bu konuda dikkat etmesi gerektigini söylememe ragmen cevabi “ hafta da bir kere oldugunda daha cok haz aliyorum” cevabini aldim ama ben tatmin olmuyorum. Ten uyumumuz gercekten cok iyi cinsel birlikteligimiz sirasinda zamanimiz guzel geciyor. Cinsel birlesme bittiği zaman direk eline telefonu aliyor ve coinlere bakiyor, instagramda dolasiyor. Sevisme sonrasi sarilarak konuşmayı cok seviyorum ama surekli konusan taraf ben oluyorum ve kendimi geveze hissediyorum. Konusmadigim zamanlarda ise modum asiri dusuk oluyor ve kendimi mutsuz hissediyorum. Ben sosyal birisiyim. Ailem kalabalik bir aileden geldim ve cocuk buyutmenin zorlugunu goren birisi olarak daha sevgiliyken esime hemen bebek istemedigimi soylemistim o da mantikli bulmustu. Simdi yasinin 28 oldugunu ve artik bebege hazir oldugunu soyluyor. Acikcasi bende bebegim olsun istiyorum ama kafam cok karisik. Kendim cocuk gelisimi mezunuyum, cocuklari cok seviyorum ama insanin kendi cocugu olmasi hayati biraz daha karmasik yapiyor. İstedigin zaman “ al annesi bu agliyor” diyemeyecegim ve kendim bakacagim icin buna hazir miyim bilemiyorum. Arkdaslarimla konustugumda kendine güvenmiyorsun bununla alakali sorunun var psikolojik yardim al bence demislerdi. Kendime güvenmemek demiyeyim ama yasimin genc olmasindan kaynakli kafamda hep bir acabalar var. Esimin de cocuk oldugu zaman cok iyi bir baba olacagina kesinlikle eminim fakat sorumluluk altinda beni yalniz birakir mi diye dusunemeden edemiyorum. Esimin birde hic yaşıtı evli arkadasi ya da kuzeni yok(erkek). O yuzden onlar esimi cagirdiginda ve ben bebekle oldugum zamanlar tepkimi zorlayacağından daha olmadan adim kadar eminim. Ben esimi kisitlayan veya kiskanan birisi degilim. Ama bazi davranislari artik gozume batiyor. Ozellikle surekli elinde telefon olmasi ruhumu daraltiyor. İlgi manyagi birisi degilim ama allah askina her gun 7/24 neredeyse bir insanin elinde telefon surekli bakar mi ya. (Coin takip ediyor beyefendi) bu durumdan rahatsiz olduğumu beni bazen boşanmayi dusundurmeye ittigini soyledigimde,ozur diliyor sariliyor, o an yumusak laflar ediyor ve uzatmamak adina ozrunu kabul ediyorum ama artik ilgisizligi canima tak etti. Daha bu zamanlarda boyleysek evliligin ilerleyen zamanlarinda nasil olacagiz? Ya da olmali miyiz? Psikolojiyi seviyor ve takip ediyorum. Esim olmadigini düşündüğümde icimde bir bosluk oluyor gercekten onu seviyorum onunda beni sevdigini en icten kalbimde hissediyorum ama iletisimsizlik, sohbet etmemek, sakalasmamak, gercekten artik ruhumu daraltti. Birde pandemi dolayisi ile calistigim is yeri kapandi bu vesiliyle evdeyim. Ailem otobusle 40 dakika uzaklikta ama yasaklardan dolayi gidemiyorum. Gercekten cok bunaldim. Esimle olan sorunlarimi baskalarina anlatan birisi sevgiliykende olmadim ama artik dayanamiyorum akil almak istiyorum. Bazi arkadaslarim pandemiden dolayi bir sey yapamiyorsunuz bu yuzden bu kadar hareketleri gozune batiyor diyor. Dusundugumde bununda etkisinin old. Goruyorum ama ondan istedigim sohbet etmek telefonu evde olabildiğince minumum a indirmek sakalasmak, vs vs. Bunu her insanin erkek ya da kadin olmasi farketmeksizin istemesinin normal old. Dusunuyorum. Velhasil kelam ilgisizligi beni gun gectikce yoruyor. İlgisizliginden şikayetçi oldugumu soyledigimde duzeltecegini dikkat edecegini söylüyor ama bir degisiklik yok. Evlilik gercekten guzel bir olgu ama insanlar bu sekilde iletişimsizligi insani ve evliligi yiprandiriyor. Kendimi her gun mutsuz hissetmekten yoruldum. Ne yapmam gerekli hic bilmiyorum…

Genişletmek için tıkla...

girlz34 .!.:

Esim gercekten benimle vakit gecirmiyor… gercekten cok can yakici. Eglenceli birisiyim aslinda ama beni huzursuz biri haline getirdi bazi zamanlarda davranislari. Yuruyus yapma fikrini bir kere soyledigimde isten zaten yorgun geliyorum yuruyus yapamam oldu. Ama onun bahanesi oldugunun farkindayim. Mutfakta yemek yapmayi sevmiyor, kitap okumayi sevmiyor ( aksine ben ikisini cok seviyorum) hatta bir keresinde konustugumuzda ; “ iliski de sadece kendini gelistiren kisinin ben olmasindan cok sıkıldım “ diye bir serzeniste bulunmuslugum bile var… ben caykolik birisiyim ve yemekten sonra muhakak iceriz, o esnada bir sey izlesek bile elinde yine telefin coinleri takip ediyor… hatta laf atiyorum bilerek lafimi 2 kere 3 kere tekrarliyorum hiih diyor, sagir misin kac kere soyledim diyorum, bir seye dalmistim diyor ama bu surekli oluyor maalesef. Dediginiz gibi yapmak istediklerimi soyluyorum ben iletisime acik bir insanim. Kendi isteklerimde ona soylerim, bundan hoslanirim soyle yapalim vs diye. Tamam yaparız der ve gecistirir. Hep bahaneside “ araba alinca gezeriz “ oluyor. Pandemi dolayisiyla da henuz araba da alamadik gercekten bunaldim. Cocuk konusunda da yorumunuz icin tesekkur ederim. Zaten yapmaya calismadik agustos gibi dusunuyorduk ama aile terapistine kesinlikle gitmemiz gerektiginin farkina yorumlariniz sayesinde daha da net fark ettim. Degerli yorumunuz icin tesekkur ederim.

Genişletmek için tıkla...

girlz34 .!.:

Merhabalar arkadaslar.
Kadinlar kulubunu biliyordum fakat yeni uye oldum. Oncelikle 23 yasindayim, ekim 2019 da esimle evlendim. Esimle 2015 yilinda tanistik 4 yillik birliktelik sonrasi evlendik. Sevgiliyken de sorun olan bazi seyler hala daha evliligimizde devam ediyor maalesef ki. Esim 28 yasinda. Evliligimiz koronaya denk geldi bununla mi alakali bilmiyorum ama aramizda hic enerji yok eglenmek yok ve bu benim canimi cok sikiyor. Evlendigimiz ilk zamanlar cinsellik olarakta cok iyiydik, hafta da 3-4 kere birliktelik yasiyorduk su son zamanlarda hafta da bir kere birliktelik yasiyoruz ve ben boga burcuyum cinselligi seviyorum ve onemsiyorum. Karsimdaki insani rencide etmeden fikirlerimi her zaman beyan eden bir insanim ve cinselligi sevdigimi bu konuda dikkat etmesi gerektigini söylememe ragmen cevabi “ hafta da bir kere oldugunda daha cok haz aliyorum” cevabini aldim ama ben tatmin olmuyorum. Ten uyumumuz gercekten cok iyi cinsel birlikteligimiz sirasinda zamanimiz guzel geciyor. Cinsel birlesme bittiği zaman direk eline telefonu aliyor ve coinlere bakiyor, instagramda dolasiyor. Sevisme sonrasi sarilarak konuşmayı cok seviyorum ama surekli konusan taraf ben oluyorum ve kendimi geveze hissediyorum. Konusmadigim zamanlarda ise modum asiri dusuk oluyor ve kendimi mutsuz hissediyorum. Ben sosyal birisiyim. Ailem kalabalik bir aileden geldim ve cocuk buyutmenin zorlugunu goren birisi olarak daha sevgiliyken esime hemen bebek istemedigimi soylemistim o da mantikli bulmustu. Simdi yasinin 28 oldugunu ve artik bebege hazir oldugunu soyluyor. Acikcasi bende bebegim olsun istiyorum ama kafam cok karisik. Kendim cocuk gelisimi mezunuyum, cocuklari cok seviyorum ama insanin kendi cocugu olmasi hayati biraz daha karmasik yapiyor. İstedigin zaman “ al annesi bu agliyor” diyemeyecegim ve kendim bakacagim icin buna hazir miyim bilemiyorum. Arkdaslarimla konustugumda kendine güvenmiyorsun bununla alakali sorunun var psikolojik yardim al bence demislerdi. Kendime güvenmemek demiyeyim ama yasimin genc olmasindan kaynakli kafamda hep bir acabalar var. Esimin de cocuk oldugu zaman cok iyi bir baba olacagina kesinlikle eminim fakat sorumluluk altinda beni yalniz birakir mi diye dusunemeden edemiyorum. Esimin birde hic yaşıtı evli arkadasi ya da kuzeni yok(erkek). O yuzden onlar esimi cagirdiginda ve ben bebekle oldugum zamanlar tepkimi zorlayacağından daha olmadan adim kadar eminim. Ben esimi kisitlayan veya kiskanan birisi degilim. Ama bazi davranislari artik gozume batiyor. Ozellikle surekli elinde telefon olmasi ruhumu daraltiyor. İlgi manyagi birisi degilim ama allah askina her gun 7/24 neredeyse bir insanin elinde telefon surekli bakar mi ya. (Coin takip ediyor beyefendi) bu durumdan rahatsiz olduğumu beni bazen boşanmayi dusundurmeye ittigini soyledigimde,ozur diliyor sariliyor, o an yumusak laflar ediyor ve uzatmamak adina ozrunu kabul ediyorum ama artik ilgisizligi canima tak etti. Daha bu zamanlarda boyleysek evliligin ilerleyen zamanlarinda nasil olacagiz? Ya da olmali miyiz? Psikolojiyi seviyor ve takip ediyorum. Esim olmadigini düşündüğümde icimde bir bosluk oluyor gercekten onu seviyorum onunda beni sevdigini en icten kalbimde hissediyorum ama iletisimsizlik, sohbet etmemek, sakalasmamak, gercekten artik ruhumu daraltti. Birde pandemi dolayisi ile calistigim is yeri kapandi bu vesiliyle evdeyim. Ailem otobusle 40 dakika uzaklikta ama yasaklardan dolayi gidemiyorum. Gercekten cok bunaldim. Esimle olan sorunlarimi baskalarina anlatan birisi sevgiliykende olmadim ama artik dayanamiyorum akil almak istiyorum. Bazi arkadaslarim pandemiden dolayi bir sey yapamiyorsunuz bu yuzden bu kadar hareketleri gozune batiyor diyor. Dusundugumde bununda etkisinin old. Goruyorum ama ondan istedigim sohbet etmek telefonu evde olabildiğince minumum a indirmek sakalasmak, vs vs. Bunu her insanin erkek ya da kadin olmasi farketmeksizin istemesinin normal old. Dusunuyorum. Velhasil kelam ilgisizligi beni gun gectikce yoruyor. İlgisizliginden şikayetçi oldugumu soyledigimde duzeltecegini dikkat edecegini söylüyor ama bir degisiklik yok. Evlilik gercekten guzel bir olgu ama insanlar bu sekilde iletişimsizligi insani ve evliligi yiprandiriyor. Kendimi her gun mutsuz hissetmekten yoruldum. Ne yapmam gerekli hic bilmiyorum…

Genişletmek için tıkla...

girlz34 .!.:

Merhabalar arkadaslar.
Kadinlar kulubunu biliyordum fakat yeni uye oldum. Oncelikle 23 yasindayim, ekim 2019 da esimle evlendim. Esimle 2015 yilinda tanistik 4 yillik birliktelik sonrasi evlendik. Sevgiliyken de sorun olan bazi seyler hala daha evliligimizde devam ediyor maalesef ki. Esim 28 yasinda. Evliligimiz koronaya denk geldi bununla mi alakali bilmiyorum ama aramizda hic enerji yok eglenmek yok ve bu benim canimi cok sikiyor. Evlendigimiz ilk zamanlar cinsellik olarakta cok iyiydik, hafta da 3-4 kere birliktelik yasiyorduk su son zamanlarda hafta da bir kere birliktelik yasiyoruz ve ben boga burcuyum cinselligi seviyorum ve onemsiyorum. Karsimdaki insani rencide etmeden fikirlerimi her zaman beyan eden bir insanim ve cinselligi sevdigimi bu konuda dikkat etmesi gerektigini söylememe ragmen cevabi “ hafta da bir kere oldugunda daha cok haz aliyorum” cevabini aldim ama ben tatmin olmuyorum. Ten uyumumuz gercekten cok iyi cinsel birlikteligimiz sirasinda zamanimiz guzel geciyor. Cinsel birlesme bittiği zaman direk eline telefonu aliyor ve coinlere bakiyor, instagramda dolasiyor. Sevisme sonrasi sarilarak konuşmayı cok seviyorum ama surekli konusan taraf ben oluyorum ve kendimi geveze hissediyorum. Konusmadigim zamanlarda ise modum asiri dusuk oluyor ve kendimi mutsuz hissediyorum. Ben sosyal birisiyim. Ailem kalabalik bir aileden geldim ve cocuk buyutmenin zorlugunu goren birisi olarak daha sevgiliyken esime hemen bebek istemedigimi soylemistim o da mantikli bulmustu. Simdi yasinin 28 oldugunu ve artik bebege hazir oldugunu soyluyor. Acikcasi bende bebegim olsun istiyorum ama kafam cok karisik. Kendim cocuk gelisimi mezunuyum, cocuklari cok seviyorum ama insanin kendi cocugu olmasi hayati biraz daha karmasik yapiyor. İstedigin zaman “ al annesi bu agliyor” diyemeyecegim ve kendim bakacagim icin buna hazir miyim bilemiyorum. Arkdaslarimla konustugumda kendine güvenmiyorsun bununla alakali sorunun var psikolojik yardim al bence demislerdi. Kendime güvenmemek demiyeyim ama yasimin genc olmasindan kaynakli kafamda hep bir acabalar var. Esimin de cocuk oldugu zaman cok iyi bir baba olacagina kesinlikle eminim fakat sorumluluk altinda beni yalniz birakir mi diye dusunemeden edemiyorum. Esimin birde hic yaşıtı evli arkadasi ya da kuzeni yok(erkek). O yuzden onlar esimi cagirdiginda ve ben bebekle oldugum zamanlar tepkimi zorlayacağından daha olmadan adim kadar eminim. Ben esimi kisitlayan veya kiskanan birisi degilim. Ama bazi davranislari artik gozume batiyor. Ozellikle surekli elinde telefon olmasi ruhumu daraltiyor. İlgi manyagi birisi degilim ama allah askina her gun 7/24 neredeyse bir insanin elinde telefon surekli bakar mi ya. (Coin takip ediyor beyefendi) bu durumdan rahatsiz olduğumu beni bazen boşanmayi dusundurmeye ittigini soyledigimde,ozur diliyor sariliyor, o an yumusak laflar ediyor ve uzatmamak adina ozrunu kabul ediyorum ama artik ilgisizligi canima tak etti. Daha bu zamanlarda boyleysek evliligin ilerleyen zamanlarinda nasil olacagiz? Ya da olmali miyiz? Psikolojiyi seviyor ve takip ediyorum. Esim olmadigini düşündüğümde icimde bir bosluk oluyor gercekten onu seviyorum onunda beni sevdigini en icten kalbimde hissediyorum ama iletisimsizlik, sohbet etmemek, sakalasmamak, gercekten artik ruhumu daraltti. Birde pandemi dolayisi ile calistigim is yeri kapandi bu vesiliyle evdeyim. Ailem otobusle 40 dakika uzaklikta ama yasaklardan dolayi gidemiyorum. Gercekten cok bunaldim. Esimle olan sorunlarimi baskalarina anlatan birisi sevgiliykende olmadim ama artik dayanamiyorum akil almak istiyorum. Bazi arkadaslarim pandemiden dolayi bir sey yapamiyorsunuz bu yuzden bu kadar hareketleri gozune batiyor diyor. Dusundugumde bununda etkisinin old. Goruyorum ama ondan istedigim sohbet etmek telefonu evde olabildiğince minumum a indirmek sakalasmak, vs vs. Bunu her insanin erkek ya da kadin olmasi farketmeksizin istemesinin normal old. Dusunuyorum. Velhasil kelam ilgisizligi beni gun gectikce yoruyor. İlgisizliginden şikayetçi oldugumu soyledigimde duzeltecegini dikkat edecegini söylüyor ama bir degisiklik yok. Evlilik gercekten guzel bir olgu ama insanlar bu sekilde iletişimsizligi insani ve evliligi yiprandiriyor. Kendimi her gun mutsuz hissetmekten yoruldum. Ne yapmam gerekli hic bilmiyorum…

Genişletmek için tıkla...

girlz34 .!.:

Merhabalar arkadaslar.
Kadinlar kulubunu biliyordum fakat yeni uye oldum. Oncelikle 23 yasindayim, ekim 2019 da esimle evlendim. Esimle 2015 yilinda tanistik 4 yillik birliktelik sonrasi evlendik. Sevgiliyken de sorun olan bazi seyler hala daha evliligimizde devam ediyor maalesef ki. Esim 28 yasinda. Evliligimiz koronaya denk geldi bununla mi alakali bilmiyorum ama aramizda hic enerji yok eglenmek yok ve bu benim canimi cok sikiyor. Evlendigimiz ilk zamanlar cinsellik olarakta cok iyiydik, hafta da 3-4 kere birliktelik yasiyorduk su son zamanlarda hafta da bir kere birliktelik yasiyoruz ve ben boga burcuyum cinselligi seviyorum ve onemsiyorum. Karsimdaki insani rencide etmeden fikirlerimi her zaman beyan eden bir insanim ve cinselligi sevdigimi bu konuda dikkat etmesi gerektigini söylememe ragmen cevabi “ hafta da bir kere oldugunda daha cok haz aliyorum” cevabini aldim ama ben tatmin olmuyorum. Ten uyumumuz gercekten cok iyi cinsel birlikteligimiz sirasinda zamanimiz guzel geciyor. Cinsel birlesme bittiği zaman direk eline telefonu aliyor ve coinlere bakiyor, instagramda dolasiyor. Sevisme sonrasi sarilarak konuşmayı cok seviyorum ama surekli konusan taraf ben oluyorum ve kendimi geveze hissediyorum. Konusmadigim zamanlarda ise modum asiri dusuk oluyor ve kendimi mutsuz hissediyorum. Ben sosyal birisiyim. Ailem kalabalik bir aileden geldim ve cocuk buyutmenin zorlugunu goren birisi olarak daha sevgiliyken esime hemen bebek istemedigimi soylemistim o da mantikli bulmustu. Simdi yasinin 28 oldugunu ve artik bebege hazir oldugunu soyluyor. Acikcasi bende bebegim olsun istiyorum ama kafam cok karisik. Kendim cocuk gelisimi mezunuyum, cocuklari cok seviyorum ama insanin kendi cocugu olmasi hayati biraz daha karmasik yapiyor. İstedigin zaman “ al annesi bu agliyor” diyemeyecegim ve kendim bakacagim icin buna hazir miyim bilemiyorum. Arkdaslarimla konustugumda kendine güvenmiyorsun bununla alakali sorunun var psikolojik yardim al bence demislerdi. Kendime güvenmemek demiyeyim ama yasimin genc olmasindan kaynakli kafamda hep bir acabalar var. Esimin de cocuk oldugu zaman cok iyi bir baba olacagina kesinlikle eminim fakat sorumluluk altinda beni yalniz birakir mi diye dusunemeden edemiyorum. Esimin birde hic yaşıtı evli arkadasi ya da kuzeni yok(erkek). O yuzden onlar esimi cagirdiginda ve ben bebekle oldugum zamanlar tepkimi zorlayacağından daha olmadan adim kadar eminim. Ben esimi kisitlayan veya kiskanan birisi degilim. Ama bazi davranislari artik gozume batiyor. Ozellikle surekli elinde telefon olmasi ruhumu daraltiyor. İlgi manyagi birisi degilim ama allah askina her gun 7/24 neredeyse bir insanin elinde telefon surekli bakar mi ya. (Coin takip ediyor beyefendi) bu durumdan rahatsiz olduğumu beni bazen boşanmayi dusundurmeye ittigini soyledigimde,ozur diliyor sariliyor, o an yumusak laflar ediyor ve uzatmamak adina ozrunu kabul ediyorum ama artik ilgisizligi canima tak etti. Daha bu zamanlarda boyleysek evliligin ilerleyen zamanlarinda nasil olacagiz? Ya da olmali miyiz? Psikolojiyi seviyor ve takip ediyorum. Esim olmadigini düşündüğümde icimde bir bosluk oluyor gercekten onu seviyorum onunda beni sevdigini en icten kalbimde hissediyorum ama iletisimsizlik, sohbet etmemek, sakalasmamak, gercekten artik ruhumu daraltti. Birde pandemi dolayisi ile calistigim is yeri kapandi bu vesiliyle evdeyim. Ailem otobusle 40 dakika uzaklikta ama yasaklardan dolayi gidemiyorum. Gercekten cok bunaldim. Esimle olan sorunlarimi baskalarina anlatan birisi sevgiliykende olmadim ama artik dayanamiyorum akil almak istiyorum. Bazi arkadaslarim pandemiden dolayi bir sey yapamiyorsunuz bu yuzden bu kadar hareketleri gozune batiyor diyor. Dusundugumde bununda etkisinin old. Goruyorum ama ondan istedigim sohbet etmek telefonu evde olabildiğince minumum a indirmek sakalasmak, vs vs. Bunu her insanin erkek ya da kadin olmasi farketmeksizin istemesinin normal old. Dusunuyorum. Velhasil kelam ilgisizligi beni gun gectikce yoruyor. İlgisizliginden şikayetçi oldugumu soyledigimde duzeltecegini dikkat edecegini söylüyor ama bir degisiklik yok. Evlilik gercekten guzel bir olgu ama insanlar bu sekilde iletişimsizligi insani ve evliligi yiprandiriyor. Kendimi her gun mutsuz hissetmekten yoruldum. Ne yapmam gerekli hic bilmiyorum…

Genişletmek için tıkla...

vesikaliyarim .!.:

Boşan

Genişletmek için tıkla...

girlz34 .!.:

Dediklerinizi uyguladım, soguk davraniyorum, cumle arasinda tatlı laflar atiyorum rahatsiz oldugumu fark etsin diye ama bir degisme yok. Tartismalarimizda da sen soylesin sen boylesin diye laflr atarak tartismiyorum. Yasim
Benim evet cogu kisiye gore cocuk ya da kucuk olabilir ama kendimi gelistirmis birisiyim. Pozitif iletisimi 14 yasimdan beridir surekli takip eder ve uygularım. Tartisma esnasnda da bu sekilde yapman soylemen beni uzuyor, bu davranisindan rahatsiz oluyorum diye belirtirim her zaman. Rahatsiz oldugumu bilmesine ragmen, devam etmesi zaten artik kafamda bazi seyleri bitiriyor o yuzden buraya yazdim fikir alabilmek icin acaba kendim mi abartiyorum diye. Ama hicte abartmiyormusum. Herkes nasil hissediyorsan aynisini yazmis. Birisi bana yazmis ; “ ufak sarilmalar ve ozurle hayatin gecer “ diye. Bir seyler degismezse boyle olacak herhalde… bir seyler degismeli. Bakalim. Degisecek ins. Yorumunuz icin tesekkur ederim.

Genişletmek için tıkla...