ya ben benimkiyle tartıştığımda hemen aklıma ayrılık düşüncesi giriyor, ayrılalım, o daha mutlu olur falan die.. neden böyleyim bilmiyorum, neden normal insanlar gibi yasamıyorum bazı seyleri.. onu kaybetmekten çok korkuyorum, korktukça da kendi ellerimle kaybedesi geliyo.. dengesizim, kabul ediyorum...
ayyy işte bu bende de var bune bir türlü engel olamıyorum. Bende tam tersi ayrılayım böyle kavgayla nereye kadar diyorum dert sıkıntı niye çekiyorum diyorum hemen ayrılalım muhabbetine giriyorum. Şimdi hakkını yemeyeyim çok iyi koştu peşimde az öncede dedi senin degil benim hatam ben alıştırdım böyle seni dedi
ayrırkende özlüyorum ne olacak böyle yaşın başın geldi seni böyle kim çekecek diyorum :) seviyor, ilgili, arayıp soruyor daha ne istiyorsun diyorum :) ama en ufak kavgada ayrılalıma dönüyorum 
