2 yaşındaki oğlum ve ben boşanmak isteyen eş

Neden öyle diyordu napiyordunki
Yani ben her saman konuşmasına dikkat eden, kaba patavatsız konuşan bir insan değilim, asla hakaret etmem, ama çok düzeltme huyum vardır, bu yüzden sen herşeyi çok iyi biliyorsun beni saymıyorsun falan yani anlamıyorumda, ailem para veriyor, lafı etmediğim halde sen bana lafını ediyorsun diyor ama ben öyle biri değilim, ve herkese beni böyle şikayet ediyor
Bu alınan arabalar neden hep erkeklerim üzerine oluyor?
Hemde sıkıntılı bir evlilikte, yuzden yetmiştik kısmını siz karşılıyorken. Bu kısmı hiç anlamıyorum.
Abiniz araba konusunda yanlış düşünüyor bu arada. Onun kendi hayatı yok mu, nereye kadar sizi finanse edecek? Arabayı eşinize bırakmayın mümkünse.
Aslında ana konu araba değil malda değil onlar bi şekilde hallolur ve ben 40 yaşıma giriyorum, oğlum çok küçük tek başıma bakabilir miyim ona yetebilir miyim korkusu var, baba baba diye tutturduğunda bu süreçi yönetebilir miyim ? Ve artık ile girmem gerek onu kreşe vermem gerek birbirimizden ayrı kalmayı başarabilir miyim ?
 
Yargılamayın dedim, ilk 2 gün çocuk küçük yapma gel konuşalım dedim, baktım o düşünmüyor bende tavrımı koydum ve bozmadım, 38 yaşındaydım ve anne olmak istiyordum, bir evladım olsun istediğim için Allah nasip etti,

Arkadaşım yargılamayın derken. ama buraya konu açtıysaniz olumlu olumsuz yazılacakları kabullenmen lazım. Bende konu açtığımda olumsuz yorum aliyorum.
38 yaşındasın ,toksit bir ilişkin var ve sadece sen anne olmak istediğin için çocuk yaptın . Sen seçtiğin hayatı yaşıyorsun o çocuk senin seçtiğin hayatı yaşayacak. Hiç kusura bakma bu bencillik. Boşanmasan aranızdaki olumsuzluklara büyüyecek, boşansan aranızda bumerang olacak.
 
Bu alınan arabalar neden hep erkeklerim üzerine oluyor?
Hemde sıkıntılı bir evlilikte, yuzden yetmiştik kısmını siz karşılıyorken. Bu kısmı hiç anlamıyorum.
Abiniz araba konusunda yanlış düşünüyor bu arada. Onun kendi hayatı yok mu, nereye kadar sizi finanse edecek? Arabayı eşinize bırakmayın mümkünse.
Bu arada abim sadece bu süreçte bana destek olacak tabii yinede ona güvenerek haraket etmiyorum ve bende işe girip çalışacağım bakmam gereken bir oğlum ve bir ev olacak
 
Arkadaşım yargılamayın derken. ama buraya konu açtıysaniz olumlu olumsuz yazılacakları kabullenmen lazım. Bende konu açtığımda olumsuz yorum aliyorum.
38 yaşındasın ,toksit bir ilişkin var ve sadece sen anne olmak istediğin için çocuk yaptın . Sen seçtiğin hayatı yaşıyorsun o çocuk senin seçtiğin hayatı yaşayacak. Hiç kusura bakma bu bencillik. Boşanmasan aranızdaki olumsuzluklara büyüyecek, boşansan aranızda bumerang olacak.
Emin olun bende geçmişe dönebilsem böyle bir hatayı hem oğluma hemde kendime yapmazdım ama geriye dönüp bilet yapamıyoruz demi? O yüzden ben bundan sonrası için konuşuyorum ve bundan sonrasıniçin sizlerden fikir istiyorum
 
Merhaba,
Evliliğimin başlarında sıkıntılar yaşamıştım, ilk zamanlar olur dedik, toksik bi ilişkimiz vardı, ama 3,5 yıl sevgililik 5,5 yıl evlilik, uzun süre alışkanlık bağımlılık vardı, tedavi sonrası bebeğim oldu Allah isteyen herkese nasip etsin, 28 hafta doğdu 75 gün küvözde kaldı, zor günler di, bakacak kimsem olmadığı için prematüre olduğu için iznim bitince işi bıraktım, ailemin (abimin) maddi durumu iyi, bana her ay düzenli para gönderir haricinde yine sıkıştığımız zaman destek olurlar, ben biraz para biriktirmiştim 1 sene de 250 bin bana gelen haçlıklarla, eşime dedim arabayı yükseltelim, üstüne 150 bin kredi çekip 1 milyonluk suv araç aldık bendeki 250 binde koyarak, sattığımız arabanın %70 ni hamile iken çalıştığım dönemde kredisini ben ödemiştim, neyse bunları yazdım asla malda gözüm olduğu düşünülmesin, çocuğum aşırı aktif, bebekken düşük kiloda olduğu için ağlarken nefesini çeviremediğinden katılma nöbeti geçiriyordu ve bu yüzden onu ağlatmadan bugünlere getirdik ve haliyle aşırı yaramaz bir çocuk oldu, çocuğa tek ben baktığım için çok yoruluyordum ama evde temizlik yemek evin bakımını ihmal etmiyordum, biraz yorgun ve huysuz olabiliyordum, neyse geçen hafta eşim ile bir konu hakkında kavga değil konuşurken birden alevlendi ve ayrılalım artık diyerek bir sürü şey söyledi ve bende tamam git o zaman dedim, daha sonra ailemi arayıp bitti bu iş ben ayrılacağım demiş, ve ailem bizim gururumuzu onurumuzu yerle bir ediyor, bu bir değil iki değil diyorlar ve asla burda kalmamı isteniyorlar, abim çık o evden gerisini düşünme diyor ama oğlum babasına o kadar düşkün ve küçük ki bir umut bekledim ama duruşumu bozmadım, ilk iki gün yanaştım yapma çocuğumuz küçük dedim, benden nefret eder gibi konuştu, şuan 1 hafta oldu benimle asla konuşmuyor bende konuşmuyorum tabi, çünkü konuşsam diyecek ki ben boşanmak istedim sen yalvardın diye, daha önce demişt çünkü, 1 eylülü bekliyormuş dava açacakmış, şuan adli tatilmiş, ve bugün arabayı Whatsap durumuna koymuş satılık diye, bende dişimden tırnağımdan artırdım benimle konuşmadan mal paylaşımı yapmadan satamazsın dedim, sadece sen mi ödedin parayı dedi, sanırım mahkeme öncesi arabayı satacak, bir yanım gurursuzuk etme 1 eylülde git diyor, bir yanım çocuğun çok küçük belki düzelir diyor, bu arda eşim evlilik içinde ki sorumluluklarını yerine getiri alışveriş fatura falan filan, ev babasının, ama bana ben bişey söylemeden asla akıla gelip almaz, bir hediye bir sevgi bir ilgi yok, ama istediğimi alır, alkol kumar yok, başkası var mı bilemem, hiç bir erkek için yok diyemem ama bişeyine şahit olmadım, her akşam aynı saatte eve gelir, o da oğluna çok düşkün, şimdi onu aldı sahile gezmeye götürdü ve ben ilk defa oğlumdan ayrı kaldım, çok uzun oldu, lütfen yargılamayın bana akıl verin ne yap ak istiyor ve ne yapmalıyım? Eşim evliliğimiz boyunca genelde tartışmalarda daha öncekilerde hep tamam bitsin modundaydı, hep böyledir, eşim agresif acaip ateş alan biri, bu yüzden hiç arkadaşı yok, çok yazdım çok doluyum affedin, abim bırak arabayı kaybettiğin zararı ben veririm kendini küçük düşürme diyor. Bu adam hep yaptı yine yapacak, gücümüz imkanımız varken çık o evden diyor ama ben hiç aklımda yokken birden boşanma duyunca kurşun yemiş gibi oldum, küçük çocukla tek başına hayat korkutuyor yapabilir miyim bilmiyorum, yalnız bir evde, babasız zor olur mu ? Ne bileyim hala böyle bi yere giderken balkonda. arkalarından bakıp ağlıyorum, seviyordum yani kocamdı, çok karışığım
Arkadanızda aileniz var bırakın şu toksiği keşke her boşanmak isteyen kadının arkasında böyle ailesi olsa
 
Emin olun bende geçmişe dönebilsem böyle bir hatayı hem oğluma hemde kendime yapmazdım ama geriye dönüp bilet yapamıyoruz demi? O yüzden ben bundan sonrası için konuşuyorum ve bundan sonrasıniçin sizlerden fikir istiyorum

Ozaman senin konun, senin gibi toksit ilişkisi olup kocası baba olmayı haketmeyenlere örnek olsun ki; onlarda küçücük yavruları kişisel bencilliklerine alet etmesinler . Zira sen yaptım bir hata oldu diyorsun ama o çocuk için bitmiyor malesef. Boşanmış bir ailenin çocuğu olarak bunu net yazıyorum
 
Ozaman senin konun, senin gibi toksit ilişkisi olup kocası baba olmayı haketmeyenlere örnek olsun ki; onlarda küçücük yavruları kişisel bencilliklerine alet etmesinler . Zira sen yaptım bir hata oldu diyorsun ama o çocuk için bitmiyor malesef. Boşanmış bir ailenin çocuğu olarak bunu net yazıyorum
Çok mu zor boşanmış bir ailenin çocuğu olmaz çok mu yıprandınız
 
Çok mu zor boşanmış bir ailenin çocuğu olmaz çok mu yıprandınız

Söyle soyliyim , Ben 5 para etmez bir adamın ilk evliliğinden olan kızıyım .Benim annem boşandı. Ben boşanmanın travmaları yaşadım yaşıyorum. Yıllar sonra o 5 para etmez adamın 2.evliliginden olan 4 kızı ile tanıştım onlarında psikolojileri bozuk .onların anneleri boşanmaya cesaret edemeyip sürekli düzelir diye çocuk yapmış. Yani sorun boşanmak veya boşanmamak değil sorun bu 5 PARA ETMEZ ADAMLARDAN ÇOCUK YAPMAMAK. EVLAT ZİYANLIĞI OLUYOR
 
Bir an bile düşünmeden boşanın bence. Hatta o geri dönmek isterse bile siz kabul etmeyin. Hayat böyle toksik tipleri çekmek için çok kısa. Çocuğunuzun daha sağlıklı bir ortamda büyümesi için bence hiç arkanıza bile bakmayın. Ayrıca sizi maddi manevi destekleyen bir ailenizin olması çok büyük bir şans. Bırakın da eşiniz olacak toksik adam derdine yansın. Unutmayın siz çok değerlisiniz. 🌸
 
Bir an bile düşünmeden boşanın bence. Hatta o geri dönmek isterse bile siz kabul etmeyin. Hayat böyle toksik tipleri çekmek için çok kısa. Çocuğunuzun daha sağlıklı bir ortamda büyümesi için bence hiç arkanıza bile bakmayın. Ayrıca sizi maddi manevi destekleyen bir ailenizin olması çok büyük bir şans. Bırakın da eşiniz olacak toksik adam derdine yansın. Unutmayın siz çok değerlisiniz. 🌸
Çok sağolun güzel yüreğinizden öpüyorum
 
Bir an bile düşünmeden boşanın bence. Hatta o geri dönmek isterse bile siz kabul etmeyin. Hayat böyle toksik tipleri çekmek için çok kısa. Çocuğunuzun daha sağlıklı bir ortamda büyümesi için bence hiç arkanıza bile bakmayın. Ayrıca sizi maddi manevi destekleyen bir ailenizin olması çok büyük bir şans. Bırakın da eşiniz olacak toksik adam derdine yansın. Unutmayın siz çok değerlisiniz. 🌸
Söyle soyliyim , Ben 5 para etmez bir adamın ilk evliliğinden olan kızıyım .Benim annem boşandı. Ben boşanmanın travmaları yaşadım yaşıyorum. Yıllar sonra o 5 para etmez adamın 2.evliliginden olan 4 kızı ile tanıştım onlarında psikolojileri bozuk .onların anneleri boşanmaya cesaret edemeyip sürekli düzelir diye çocuk yapmış. Yani sorun boşanmak veya boşanmamak değil sorun bu 5 PARA ETMEZ ADAMLARDAN ÇOCUK YAPMAMAK. EVLAT ZİYANLIĞI OLUYOR
Çok üzgünüm çok üzüldüm ve çok haklısınız
 
Merhaba,
Evliliğimin başlarında sıkıntılar yaşamıştım, ilk zamanlar olur dedik, toksik bi ilişkimiz vardı, ama 3,5 yıl sevgililik 5,5 yıl evlilik, uzun süre alışkanlık bağımlılık vardı, tedavi sonrası bebeğim oldu Allah isteyen herkese nasip etsin, 28 hafta doğdu 75 gün küvözde kaldı, zor günler di, bakacak kimsem olmadığı için prematüre olduğu için iznim bitince işi bıraktım, ailemin (abimin) maddi durumu iyi, bana her ay düzenli para gönderir haricinde yine sıkıştığımız zaman destek olurlar, ben biraz para biriktirmiştim 1 sene de 250 bin bana gelen haçlıklarla, eşime dedim arabayı yükseltelim, üstüne 150 bin kredi çekip 1 milyonluk suv araç aldık bendeki 250 binde koyarak, sattığımız arabanın %70 ni hamile iken çalıştığım dönemde kredisini ben ödemiştim, neyse bunları yazdım asla malda gözüm olduğu düşünülmesin, çocuğum aşırı aktif, bebekken düşük kiloda olduğu için ağlarken nefesini çeviremediğinden katılma nöbeti geçiriyordu ve bu yüzden onu ağlatmadan bugünlere getirdik ve haliyle aşırı yaramaz bir çocuk oldu, çocuğa tek ben baktığım için çok yoruluyordum ama evde temizlik yemek evin bakımını ihmal etmiyordum, biraz yorgun ve huysuz olabiliyordum, neyse geçen hafta eşim ile bir konu hakkında kavga değil konuşurken birden alevlendi ve ayrılalım artık diyerek bir sürü şey söyledi ve bende tamam git o zaman dedim, daha sonra ailemi arayıp bitti bu iş ben ayrılacağım demiş, ve ailem bizim gururumuzu onurumuzu yerle bir ediyor, bu bir değil iki değil diyorlar ve asla burda kalmamı isteniyorlar, abim çık o evden gerisini düşünme diyor ama oğlum babasına o kadar düşkün ve küçük ki bir umut bekledim ama duruşumu bozmadım, ilk iki gün yanaştım yapma çocuğumuz küçük dedim, benden nefret eder gibi konuştu, şuan 1 hafta oldu benimle asla konuşmuyor bende konuşmuyorum tabi, çünkü konuşsam diyecek ki ben boşanmak istedim sen yalvardın diye, daha önce demişt çünkü, 1 eylülü bekliyormuş dava açacakmış, şuan adli tatilmiş, ve bugün arabayı Whatsap durumuna koymuş satılık diye, bende dişimden tırnağımdan artırdım benimle konuşmadan mal paylaşımı yapmadan satamazsın dedim, sadece sen mi ödedin parayı dedi, sanırım mahkeme öncesi arabayı satacak, bir yanım gurursuzuk etme 1 eylülde git diyor, bir yanım çocuğun çok küçük belki düzelir diyor, bu arda eşim evlilik içinde ki sorumluluklarını yerine getiri alışveriş fatura falan filan, ev babasının, ama bana ben bişey söylemeden asla akıla gelip almaz, bir hediye bir sevgi bir ilgi yok, ama istediğimi alır, alkol kumar yok, başkası var mı bilemem, hiç bir erkek için yok diyemem ama bişeyine şahit olmadım, her akşam aynı saatte eve gelir, o da oğluna çok düşkün, şimdi onu aldı sahile gezmeye götürdü ve ben ilk defa oğlumdan ayrı kaldım, çok uzun oldu, lütfen yargılamayın bana akıl verin ne yap ak istiyor ve ne yapmalıyım? Eşim evliliğimiz boyunca genelde tartışmalarda daha öncekilerde hep tamam bitsin modundaydı, hep böyledir, eşim agresif acaip ateş alan biri, bu yüzden hiç arkadaşı yok, çok yazdım çok doluyum affedin, abim bırak arabayı kaybettiğin zararı ben veririm kendini küçük düşürme diyor. Bu adam hep yaptı yine yapacak, gücümüz imkanımız varken çık o evden diyor ama ben hiç aklımda yokken birden boşanma duyunca kurşun yemiş gibi oldum, küçük çocukla tek başına hayat korkutuyor yapabilir miyim bilmiyorum, yalnız bir evde, babasız zor olur mu ? Ne bileyim hala böyle bi yere giderken balkonda. arkalarından bakıp ağlıyorum, seviyordum yani kocamdı, çok karışığım
Arkanda böylesine destek olan ailen varken hala düşünüyor olman çok üzücü.
Abine helal olsun
 
Çok mu zor boşanmış bir ailenin çocuğu olmaz çok mu yıprandınız
Belli bir yaşa kadar huzurun olmadığı bir evde yaşadım.
Annemden nefret ettim,kocasından vazgeçemiyor diye.
Annem o cesareti bulup iyiki boşandı,şuan annem ve kardeşimle ilişkim çok iyi ama o evliliğe devem etseydi muhtemelen ondan nefret eder ve suçlardık.
Ayrıldıklarında babama söylediğim tek şey "Yüzünü bile görmek istemiyorum" olmuştu.
Kardeşim küçüktü henüz ilk zamanlar ara ara babamı istiyorum diye ağlıyordu 4-5 yaşlarındaydı.Sonra hiç umursamadı.
Annem hep bizi görüştürmeye çalıştı ayrılınca hiç engel de olmadı ama ben direkt reddettim.Kardeşim biraz iletişim kurdu ama bencilin teki deyip kesti ilişkisini hiç babamda kalmadı,tatile gitmedi.
Bilmiyorum benim için boşanmaları mükemmeldi keşke daha önce ayrılsaydın diye hep konuşuruz hatta.
Huzursuz ve sevgisiz bir ortam da büyüyen çocuk ileride size de saygı,sevgi duymayacak kendi içinde yaşayacağı sıkıntılara değinmiyorum dahi.

Mantıklı olan hemen vakit kaybetmeden avukata gidin,banka hesapları ve araç için harekete geçin.
Abiniz destekte olsa haklarınızdan vazgeçmeyin çocuk kreşe giderken çalışmaya başlayın.Olmayanı oldurmaya çalışmak aslında en büyük zararı veriyor çocuklara.
 
Merhaba,
Evliliğimin başlarında sıkıntılar yaşamıştım, ilk zamanlar olur dedik, toksik bi ilişkimiz vardı, ama 3,5 yıl sevgililik 5,5 yıl evlilik, uzun süre alışkanlık bağımlılık vardı, tedavi sonrası bebeğim oldu Allah isteyen herkese nasip etsin, 28 hafta doğdu 75 gün küvözde kaldı, zor günler di, bakacak kimsem olmadığı için prematüre olduğu için iznim bitince işi bıraktım, ailemin (abimin) maddi durumu iyi, bana her ay düzenli para gönderir haricinde yine sıkıştığımız zaman destek olurlar, ben biraz para biriktirmiştim 1 sene de 250 bin bana gelen haçlıklarla, eşime dedim arabayı yükseltelim, üstüne 150 bin kredi çekip 1 milyonluk suv araç aldık bendeki 250 binde koyarak, sattığımız arabanın %70 ni hamile iken çalıştığım dönemde kredisini ben ödemiştim, neyse bunları yazdım asla malda gözüm olduğu düşünülmesin, çocuğum aşırı aktif, bebekken düşük kiloda olduğu için ağlarken nefesini çeviremediğinden katılma nöbeti geçiriyordu ve bu yüzden onu ağlatmadan bugünlere getirdik ve haliyle aşırı yaramaz bir çocuk oldu, çocuğa tek ben baktığım için çok yoruluyordum ama evde temizlik yemek evin bakımını ihmal etmiyordum, biraz yorgun ve huysuz olabiliyordum, neyse geçen hafta eşim ile bir konu hakkında kavga değil konuşurken birden alevlendi ve ayrılalım artık diyerek bir sürü şey söyledi ve bende tamam git o zaman dedim, daha sonra ailemi arayıp bitti bu iş ben ayrılacağım demiş, ve ailem bizim gururumuzu onurumuzu yerle bir ediyor, bu bir değil iki değil diyorlar ve asla burda kalmamı isteniyorlar, abim çık o evden gerisini düşünme diyor ama oğlum babasına o kadar düşkün ve küçük ki bir umut bekledim ama duruşumu bozmadım, ilk iki gün yanaştım yapma çocuğumuz küçük dedim, benden nefret eder gibi konuştu, şuan 1 hafta oldu benimle asla konuşmuyor bende konuşmuyorum tabi, çünkü konuşsam diyecek ki ben boşanmak istedim sen yalvardın diye, daha önce demişt çünkü, 1 eylülü bekliyormuş dava açacakmış, şuan adli tatilmiş, ve bugün arabayı Whatsap durumuna koymuş satılık diye, bende dişimden tırnağımdan artırdım benimle konuşmadan mal paylaşımı yapmadan satamazsın dedim, sadece sen mi ödedin parayı dedi, sanırım mahkeme öncesi arabayı satacak, bir yanım gurursuzuk etme 1 eylülde git diyor, bir yanım çocuğun çok küçük belki düzelir diyor, bu arda eşim evlilik içinde ki sorumluluklarını yerine getiri alışveriş fatura falan filan, ev babasının, ama bana ben bişey söylemeden asla akıla gelip almaz, bir hediye bir sevgi bir ilgi yok, ama istediğimi alır, alkol kumar yok, başkası var mı bilemem, hiç bir erkek için yok diyemem ama bişeyine şahit olmadım, her akşam aynı saatte eve gelir, o da oğluna çok düşkün, şimdi onu aldı sahile gezmeye götürdü ve ben ilk defa oğlumdan ayrı kaldım, çok uzun oldu, lütfen yargılamayın bana akıl verin ne yap ak istiyor ve ne yapmalıyım? Eşim evliliğimiz boyunca genelde tartışmalarda daha öncekilerde hep tamam bitsin modundaydı, hep böyledir, eşim agresif acaip ateş alan biri, bu yüzden hiç arkadaşı yok, çok yazdım çok doluyum affedin, abim bırak arabayı kaybettiğin zararı ben veririm kendini küçük düşürme diyor. Bu adam hep yaptı yine yapacak, gücümüz imkanımız varken çık o evden diyor ama ben hiç aklımda yokken birden boşanma duyunca kurşun yemiş gibi oldum, küçük çocukla tek başına hayat korkutuyor yapabilir miyim bilmiyorum, yalnız bir evde, babasız zor olur mu ? Ne bileyim hala böyle bi yere giderken balkonda. arkalarından bakıp ağlıyorum, seviyordum yani kocamdı, çok karışığım
Boşanma sebebinizi anlayamadım. Tartıştımız ve boşanmaya mi karar verdi* verdiniz?
 
Bu alınan arabalar neden hep erkeklerim üzerine oluyor?
Hemde sıkıntılı bir evlilikte, yuzden yetmiştik kısmını siz karşılıyorken. Bu kısmı hiç anlamıyorum.
Abiniz araba konusunda yanlış düşünüyor bu arada. Onun kendi hayatı yok mu, nereye kadar sizi finanse edecek? Arabayı eşinize bırakmayın mümkünse.
Gerçekten neden ya? Bu erkeklere cidden bir şey oldu, her şey tersine döndü diyecem de o da olmadı, kadınlar artık hem maddi hem manevi bakıyorlar heriflere.. bütün gün eşek gibi çalışıp çocuğa bakan da arabayı alan da bilmem ne de kadın, bu nasıl iş? İyice kebap artık işleri..

Ama Türkiye’deki erkekler özellikle kötü, batıda en azından kendi yemeğini yapıyorlar, çamaşır yıkıyorlar, Almanya’dayım, çocukları okuldan çıkışta ne kadar anne alıyorsa o kadar da baba alıyor. Yazık bu iki arada kalan kadınlara 😢
 
Çocuk şimdi kaç yaşında..küçük,yaramaz çocuk evlilikte dengeleri alt-üst ediyor, insanda sinir kalmıyor,yıpranıyor..çocuk büyüdükçe herşey daha iyiye gidiyor,bu dönemde eşlerin birbirine sabırlı ve destek olması gerekiyor..ama her gerginlikte boşanalım demesi doğru değil, acılan bir dava bile yokken mal kaçırma dersine düşmesi çok çirkin..satilacaksa yarısını size verecek mi peki?keşke en başından üzerinize alsaymisşiniz..Madem çocuğuna çok düşkün, boşanınca da çocuğundan da ayrı kalacak haliyle, bunu göze alıyor ya da ne yaptığını bilmiyor blöf yapıyor.. aileniz de size destekse ,beni istemeyeni ben hiç istemem diyip gidin..para,ekonomi varsa hiçbirşey korkutmasın sizi..arabaya da şerh koydurun..ıyice pişman olsun ..çocuk büyütmenin ne olduğunu bilmiyor daha bu salak adamlar
 
Yargılamayın dedim, ilk 2 gün çocuk küçük yapma gel konuşalım dedim, baktım o düşünmüyor bende tavrımı koydum ve bozmadım, 38 yaşındaydım ve anne olmak istiyordum, bir evladım olsun istediğim için Allah nasip etti,
Allah evladınızı siz bağışlasın
yaş ilerlemiş diye evlat sahibi olmayı isteyebilirsiniz bunu tuhaf bulmuyorum ben

ama hani, zaten toksik ilişki, zaten her kavgada ayrılalım diyen bir adam

İlk başlarda yaşadığım sorunlarda, çocuğumuz olduktan sonra böyle bişey yaşamadık ve beklemiyordum, çocuğundan ayrı kalabileceğini düşünmemiştim
çocuk olunca normal ya da kavgasız diyelim ilişkiler bile sarsılıyor, çocuk büyütmek zor (prematüre olmasaydı bile zordu). cinsel hayat sarsılıyor. kadın işi bırakıyor evde bunalıyor. aileler salça oluyor. hepsi ayrı ayrı sıkıntı.

siz zaten kavgalı, abiden maddi destekli bir evlilik yürütüyormuşsunuz. gerçi başka da ne derdiniz var anlamadım neden kavga ediyordunuz ki siz?

Aslında ana konu araba değil malda değil onlar bi şekilde hallolur ve ben 40 yaşıma giriyorum, oğlum çok küçük tek başıma bakabilir miyim ona yetebilir miyim korkusu var, baba baba diye tutturduğunda bu süreçi yönetebilir miyim ? Ve artık ile girmem gerek onu kreşe vermem gerek birbirimizden ayrı kalmayı başarabilir miyim ?
yani hal böyleyken sizin en baştan "bak babalık yapacaksan yap değilse ben kendim büyütürüm çocuğumu hır gür istemem" gibi bir kafada olmanız gerekmez mi?

ne biliyim ben olsam bu adam olmadan çocuğumu büyütebilecek totom var mı ona bakardım bu evliliğe çocuk yapmak için...
 
Merhaba,
Evliliğimin başlarında sıkıntılar yaşamıştım, ilk zamanlar olur dedik, toksik bi ilişkimiz vardı, ama 3,5 yıl sevgililik 5,5 yıl evlilik, uzun süre alışkanlık bağımlılık vardı, tedavi sonrası bebeğim oldu Allah isteyen herkese nasip etsin, 28 hafta doğdu 75 gün küvözde kaldı, zor günler di, bakacak kimsem olmadığı için prematüre olduğu için iznim bitince işi bıraktım, ailemin (abimin) maddi durumu iyi, bana her ay düzenli para gönderir haricinde yine sıkıştığımız zaman destek olurlar, ben biraz para biriktirmiştim 1 sene de 250 bin bana gelen haçlıklarla, eşime dedim arabayı yükseltelim, üstüne 150 bin kredi çekip 1 milyonluk suv araç aldık bendeki 250 binde koyarak, sattığımız arabanın %70 ni hamile iken çalıştığım dönemde kredisini ben ödemiştim, neyse bunları yazdım asla malda gözüm olduğu düşünülmesin, çocuğum aşırı aktif, bebekken düşük kiloda olduğu için ağlarken nefesini çeviremediğinden katılma nöbeti geçiriyordu ve bu yüzden onu ağlatmadan bugünlere getirdik ve haliyle aşırı yaramaz bir çocuk oldu, çocuğa tek ben baktığım için çok yoruluyordum ama evde temizlik yemek evin bakımını ihmal etmiyordum, biraz yorgun ve huysuz olabiliyordum, neyse geçen hafta eşim ile bir konu hakkında kavga değil konuşurken birden alevlendi ve ayrılalım artık diyerek bir sürü şey söyledi ve bende tamam git o zaman dedim, daha sonra ailemi arayıp bitti bu iş ben ayrılacağım demiş, ve ailem bizim gururumuzu onurumuzu yerle bir ediyor, bu bir değil iki değil diyorlar ve asla burda kalmamı isteniyorlar, abim çık o evden gerisini düşünme diyor ama oğlum babasına o kadar düşkün ve küçük ki bir umut bekledim ama duruşumu bozmadım, ilk iki gün yanaştım yapma çocuğumuz küçük dedim, benden nefret eder gibi konuştu, şuan 1 hafta oldu benimle asla konuşmuyor bende konuşmuyorum tabi, çünkü konuşsam diyecek ki ben boşanmak istedim sen yalvardın diye, daha önce demişt çünkü, 1 eylülü bekliyormuş dava açacakmış, şuan adli tatilmiş, ve bugün arabayı Whatsap durumuna koymuş satılık diye, bende dişimden tırnağımdan artırdım benimle konuşmadan mal paylaşımı yapmadan satamazsın dedim, sadece sen mi ödedin parayı dedi, sanırım mahkeme öncesi arabayı satacak, bir yanım gurursuzuk etme 1 eylülde git diyor, bir yanım çocuğun çok küçük belki düzelir diyor, bu arda eşim evlilik içinde ki sorumluluklarını yerine getiri alışveriş fatura falan filan, ev babasının, ama bana ben bişey söylemeden asla akıla gelip almaz, bir hediye bir sevgi bir ilgi yok, ama istediğimi alır, alkol kumar yok, başkası var mı bilemem, hiç bir erkek için yok diyemem ama bişeyine şahit olmadım, her akşam aynı saatte eve gelir, o da oğluna çok düşkün, şimdi onu aldı sahile gezmeye götürdü ve ben ilk defa oğlumdan ayrı kaldım, çok uzun oldu, lütfen yargılamayın bana akıl verin ne yap ak istiyor ve ne yapmalıyım? Eşim evliliğimiz boyunca genelde tartışmalarda daha öncekilerde hep tamam bitsin modundaydı, hep böyledir, eşim agresif acaip ateş alan biri, bu yüzden hiç arkadaşı yok, çok yazdım çok doluyum affedin, abim bırak arabayı kaybettiğin zararı ben veririm kendini küçük düşürme diyor. Bu adam hep yaptı yine yapacak, gücümüz imkanımız varken çık o evden diyor ama ben hiç aklımda yokken birden boşanma duyunca kurşun yemiş gibi oldum, küçük çocukla tek başına hayat korkutuyor yapabilir miyim bilmiyorum, yalnız bir evde, babasız zor olur mu ? Ne bileyim hala böyle bi yere giderken balkonda. arkalarından bakıp ağlıyorum, seviyordum yani kocamdı, çok karışığım
Ülkemizdeki erkekler şöyle bir sorun var; Anne babalarının jenerasyonu gibi eşleri herşeye sussun, ses çıkarmasın, hiçbir şeyi eleştirmesin, hatalarını görmezden gelsin, kan kusup kızılcık şerbeti içtim desin, ama bir erkeğin alması gereken sorumlulukları da alsın, çocuğa da baksın işe de gitsin..vs. Amaaaa kendilerine gelince en ufak başarısızlıkta strese girerler, zora gelince bütün mutsuzluğunu evdeki karısına çocuğuna kusarlar. Kadın ondan güçlü olunca kendi yetersizliklerini görmeyip kadını aşağı çekmeye çalışırlar…asla ama asla eşiyle gurur duymazlar. Takdir etmeyi bilmezler. Kadın hep iyi güçlü olacak ve onu hep pohpohlayacak. Bunları yapmadı mı, hemen ayrılalım boşanalım. Çocuklu çocuksuz farketmez onlar için. Boşanıp bekar ve sorumlulukladı olmayan hayatlarına dönmek isterler hemen. Nasılsa kadın çocuğu ona bırakacak değil. Eee ailesi de destekleyen değil mi!
Gerçekten batı ile ortadoğu kültürünün arasında kalmışız. Ne batılıyız ne ortadoğulu!
Ortadoğu da erkek sorumluluklarını bilir kadına iş bırakmaz ama kadına da saygı az. Batı da ise iş paylaşımı var ama kadına da saygı var. Ama türkiyede ise kadına saygı da yok, iş paylaşımı da yok.
Kısaca hanımefendicim, kocaman adamı adam etmeye uğraşma. Kendi yoluna bak. Gitmek isteyeni tutamazsın. Ailen arkanda. Başta zor olur ama bunlar da geçer gider. Boşver ayrıl, ne hali varsa görsün.
 
X