2 yaşındaki çocuk?

büyük ihtimalle kıskanıyor.iki yaş sendromu geçiriyor olabilir bu durumdaki cocuk aşırı öfkeli kıskanç kimseyi dinlemez oluyo yardım alabilme şansı varsa bi profosyonelle konuşun.
 
En mantıklı çözüm bu. Herşeyin bir bedelinin olduğunu minicikken öğretmek gerek bu minnoşlara :)
 
Aynı olmasa da, sanıyorum 2 yaşına yakınken benim kızımda saçma sapan bir ısırma huyu belirmişti. Sadece sevdiği insanları ısırmaya başlamıştı durup dururken.

O dönemi atlatana kadar başka çocukların bulunduğu ortamlarda resmen gölgesi gibi gezdim. Parklarda kaydırak tepelerinde bekledim resmen ola ki başka bir çocuğa zarar verir korkusuyla. Yeltendiği an "Hayır, bu doğru değil." diye uyarıp ortamdan uzaklaştırdım. Onlarca kez bunun neden yanlış olduğunu anlattım. Hatta bir gün beni ısırdığında elimi sargiya aldım bana zarar verdiğini anlasın diye. Biraz zaman sonra sorun çözüldü.

Böyle durumlarda akranlarıyla beş dakika bile yalnız bırakmak tehlikeli durumlar açığa çıkarabiliyor malesef.
 
büyük ihtimalle kıskanıyor.iki yaş sendromu geçiriyor olabilir bu durumdaki cocuk aşırı öfkeli kıskanç kimseyi dinlemez oluyo yardım alabilme şansı varsa bi profosyonelle konuşun.
birde size nacizane tavsiyem çocuğa ceza uygulaması yapmayın ceza daha çok teşvik ediyo bazen hayır diye sert bi şekilde uyarın ve daha sonra yaptığının yanlış olduğunu karşısındakinin canı açıldığını gerekirse defalarca anlatin zamanla geçecek bu durum.
 
Cok uzuldum bizimki başka cocuklara yapiyor o daha kötü keske bize yapsa diye söyleniyoruz
 
Hic yanliz birakmiyoruz gozumuz hep ustunde oluyor ama gozumuzun önunde bile tam dalacakken tutmaya kalktigimiz an yapiyor tek cozumu surekli pesinde gezmek ve oyun oynarken bile yaninda oturmak olacak koltuktan oyle mudahele etmeyi beklemekle olmuyor
 
Tahmin edebiliyorum o kadar beklenmedik anlarda yapıyorlar ki insan şaşırıyor. Bir süre gölge olmakta fayda var bence.
 
Benim oğlumu anlattınız. O yaşlarda etrafında hiç şiddet içeren bir durumla karşılaşmamasına rağmen benzer durumu yaşamıştım. Öyle ki parkta kaydıraktan kaymaya bile yalnız çıkaramıyordum ve orada gördüğü herhangi bir çocuğun yüzüne direk saldırıyordu. Çok üzüldüm, her defasında uyardım.
Bu durum yaklaşık 3 yaşına kadar azalarak devam etti. Şimdi ise çevresinde olanları idrak etmesi ve bizi iyice anlamaya başlamasıyla beraber tamamen bitti. Sabredin vebıkmadan usanmadan anlatın. Gerektiği yerde yaşıyla uyumlu ufak yaptırımlarda bulunun
 
Benim kızım bir buçuk yaşında bile değildi ablasını ısırırdı ablada 3 buçuk yaşında pedogog konuşun ciddi bir şekilde dedi ısırmak yok diye dedi işe yaradı bıraktı gerçekten de birde yalnız bırakmayın hiç bir çoçukla
 
Yanliz degilmisiz icimi rahatlattiniz gercekten cok tesekkur ederim
 
Ah ah biz mudahale edene kadar gözumuzun önunde yapiyor boyle bi cocugu yanliz birakamayiz zaten.
Anlatmaktan vazgecmicez insallah atlatiriz
 
Huy.
Sebebi bu.
O anki içinde yaşadığı öfke, kıskançlık, ifade yetersizliği direkt bu şekilde anlatıyor.
Bu kadar basit.
Nasıl geçer bilmiyorum, benim evde 2 sıpa var.
Her gün birbirlerini dövüyorlar, arada ben heba oluyorum.
Kan revan içinde yaşıyoruz.
Ama elbet bu bir dönem, kendilerini daha iyi ifade edip sendromları geçtiğinde azalacak, eğitimle beraber sıfırlanacak.
 
Insallah biran once gecer yoksa bu huyunu unutana kadar baska cocuklarla yanyana getiremicez
 
Ah ah biz mudahale edene kadar gözumuzun önunde yapiyor boyle bi cocugu yanliz birakamayiz zaten.
Anlatmaktan vazgecmicez insallah atlatiriz
İnşallah atlatırsınız ansızın yapıyordu kızımda şimdi 2 buçuk yalında kızsa kapacak gibi oluyor oda malesef alışknlıklar uzun sürüyor
 
Insallah biran once gecer yoksa bu huyunu unutana kadar baska cocuklarla yanyana getiremicez
Ben getirmiyorum mesela.
Aslında çocuklar direkt saldırgan tavırlar sergilemiyor, anne başka bir şeyle ilgileniyorsa, diğer çocukla konuşmaya başlamış ya da onda kendinde olmayan bir şey gördüyse direkt algıları açılıyor ve bu kıskançlığı, hırsı bastıramıyor.
Büyük oğlum asla zarar veren bir çocuk değildi ta ki kardeşi 1,5 yaşlarına gelip evde ‘ben de varım’ diye boy gösterene kadar.
O günden sonra işler çığrından çıktı bizde.
Şuan büyük 4 yaşında, tüm bu davranışları kıskançlık temelli ama bayağı azaldı.
Benimli direkt ısırır ya da suratını 2 eliyle hava almasını engelleyecek şekilde sıkar, boğar tarzı bir şey yapıyor, eşya fırlatması da cabası.
Ama azaldı, artık ancak haftada 1 falan ısırıyor kardeşini

Ha bir de şöyle bir yöntem bulduk biz, asla doğru diyemem belki de çok kötüdür ama kardeşine vurduysa, kardeşini çağırıp ‘şimdi sıra sende, ona vuracaksın ödeyeceksiniz’ diyoruz.
Büyük olana da ‘bir canlıya zarar verdiğin an kendini savunur ve ne yaparsan aynını sana yapar, bak kardeşin de sana vurdu, ikinizin de canı acıdı’ gibi konuşmalar yapıyoruz.
 
Tırnaklarını kısa tutun.2 yas için cok normal konuşun ama pek anlamaz.
 
Gerçekten mi bu yazdıklarınız şiddetin kötü olduğunu karşımızdaki vursada bizim şiddetsiz bir şekilde karşılık vermemiz gerektiğini anlattığm iki çoçuk bile yeri geliyor şiddete başvuruyor kaldıki sırayla dövüştülenler şidette bıraksın öfkesini kontrol etmeyi öğretin elma ısırmak sakız çiğnemek yatık yumruklamak gibi
 
Oynarlarken yanında oturacaksiniz , tam diplerinde, hamle yapacakken engel olacaksınız , bir daha teşebbüs ederse oyunu bitirip eve gotureceksiniz nedenini güzelce açiklayarak, inada bindirmeden.

Başka yol gelmedi aklıma.
 
Ben kendi çocuğunda faydasını görüyorum, söylediğim gibi yöntem kötü olabilir.
Şiddeti desteklemek açısından değil, benim görüşümce, göz göre göre canının acıması sebebiyle buna izin veriyor olmak anne olarak sancıdır, çocukla alakalı hiç sizin açınızdan görmüyorum olayı.
Dünya öyle toz pembe değil ve bu gerçekle büyümeleri şart.
Şiddet gösteren bir çocuk, kendinin de yumruk yiyebileceğini bildiğinden atmaz ancak ‘aa bu çok kötüdür’ diye mantık mekanizması devreye girmez.
Girmediği gibi, okuldan eve geldiğinde sürekli hırpalanan çocuklar da can sıkıcı.
Her yetişkin gibi kendini kurtarmayı bilmeli.

Keza kötü olduğunu bildiğini birçok şeyi bırakın çocukları, yetişkinler olarak yapıyoruz.
Nasıl ki kanunlarımızda ‘caydırıcılık’ esastır, ben bunu benimsedim.
Ne ekersen, onu biçersin stratejisi ile devam ediyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…