- 29 Mayıs 2013
- 2.768
- 4.827
Valla ben sizin gibi anneleri asla anlayamayacağım. Ne demek daha reşit olmayan hayatını kurmamış bir çocuğu koca için bırakmak. Koca yazıda kocadan kızınıza sıra gelmemiş, bir zahmet bundan sonra iyi korunun da anne olmayı.ilk evliliğim 17 yaşında tanışıp 21 yaşında evlenip 22 yaşımda bir çocuk sahibi olmakla başladı eşim çok iyiydi fakat monotonluğu . oturduğu yerde uyuması . misafirliğe dahi gttğmzde uyuması onca uyarmama ramen doktora gtmemesi umursamazlığı . hiçbir erkekden kıskanmaması. kendimi onun yanında güvende hissetmiodum. öyle böyle 10 yıl geçti ve boşandım. biriyle tanıştım yani şuanki ikinci eşim. çok sevdim onu. bir dediğini iki etmedm. kızımla çok ii anlaşıodu. kendi çocukları gbi ilgileniodu. sonradan hayatımda yaptğm bi hatayı anlatmak zorunda kaldım dürüst bir evlilik istiodum. anlatmasamda sonradan duyucakdı. zaten bizim ilişkimiz ciddiye bindğnde birtakım yaşadığım kötü olaylarda beni korudu kolladı. hiçbir zmn hatamı başıma kakmadı. evlendik ama bu hatamdan dolayı istanbulda yaşamak istemedi. muğlaya yerleşti banada ister gelrsn ister kızınla kalırsın dedi. bnm yaşadığm olaylardan aileme dert olmamak için kabul ettm. kızımı yanıma alamadım çünkü gelmedi düzenini bozmak istemedi. 2017 yılında evlendm muğlaya gttm ilk gün eşim beni asla üzmüceni falan söledi. sonradan başladı dertler. okdr şey varki kısa kısa anlatcam. önce ev aldı iş bulamadı o şehirde sezonlukdu işler işsiz kaldı . istanbulda parayla oynayan adam işsiz kalınca daha çok psikolojisi bozuldu. öle böle kavgalar oldu bisürü evde. bni evden kovdu tekrr barıştık falan sonra evi sattık mecbur. muğlanın başka ilçesinde o parayla dükkan açtı. evide taşıdık kiraya çıktık. bakkal işletmeye başladık. hiç istemesemde yanında oldum destek oldum. hem ev hem dükkana koştum. bu sürede psikolojik şiddet gördm. sürekli hakaret küfür . zaten küfürsüz günü geçmiodu. her kavgada evden kovuodu. bikeresinde gtmiorum die eve kitledi beni üçgün. sonra abisi girdi araya aradı konuştu barıştık. dükkanda sürekli kıskanan bi tipti. o ne dedi bu nie konuştu. bn kafam önümde kimseyle konuşamıodum. enson geçen gün bi erkek müşteri ped alcakdı yardımcı oldum. gördü ve bn nie dibinde duruomuşum die bana o..pusun sen die hakaret etti. değilim dedm. kabul et o sun dedi. karısına o.. sun diyen kişide adam değildir dedm. adam dğilmiyim he diyip gtti bavulu getrdi çabuk hemen toparla gidiosun dedi. gtmicem dedm. çünkü ailemin yanına ikinci kez gtmek okdr zorki. o bnm limanımdı çok seviodum oyuzden yaptğı hiçbirşeyi görmüodum. gurursuz olmştm. baktı ben bavulu toplamıorum bıçağı aldı geldi baktı yine toplamıorum. busefer telefonumu aldı hattımı çıkardı. nezmn gidersin ozmn verrm telini dedi. o gece telefonsuz arka odada yattm oda salonda. saatlerce kendi kendime konştm düşündm ama çıkar yol bulamıodum. ailem kabul edio gel dio ama benm yeniden başlamaya mecalim kalmamıştı. gücüm yokdu. sabah o dükkana gtti kalktım normal gün gbi kahvaltı hazırladım dükkana gttm eve gidip kahvaltı etsn die. s.tr ol git dedi. telimi ver ozmn annemler merak eder dedm. ederse beni arar bnde anlatrm dedi. nezmngdersin ozmn verrm dedi. tmm gidicem dedm. nyse dün gtti gece 1 bçuğa otobüs bileti aldı bana. boşancam diodu her kavgamızda tekrr barışıoduk. şuan yine aynı durumdayız. ama bnm biyanım ondan vazgeçemio sevince gurursuz oluorum en kötü yanım bu. şuan otobüsteym alabildğm kdr eşyamı aldı kalanını o yollucakmış. otobüse bindirirken beni hiç konuşmadık. sadece yüzüne sonkez baktım oda baktı ve otobüs hareket ederken gtti. bn onun sağ koluydum herşeyine koşuodum. istiorumki burnu sürtsün pişman olsun kaybetme korkusu yaşasın. ama zor . şuan psikolojim berbat. otobüste ruh gbym yol bitmio. 36 yaşında yeniden hayata tutunmak okdr zor gelioki bana. annemlerin ev çok küçük kendileri sığmıo bide ben tekrr gidiorum. onu Allaha havale ediorum. annemlerin evinde ev üstüme gelio . kendmi sığıntı gbi hissediorum.Allah yardımcım olsun. ist a gttğmde eski psikiyatrime gidicem . yoksa toparlanamam. stresten bişi yiyemiorum sadece sigara çay kahve bisküvi vs . sanki şu bindğm otobüs değil cenaze aracım. güçlü olmak için dik durmaya çalışıorum ama olmuo. buzamana kdr ayrılmama nedenim ona zaafım var gtsemde geri dönerm en ufak ışık yaktğnda ondan gtmedm. şuanda mecburlukdan gidiorum. bakalım bensiz hem ev hem dükkan nasıl durcak. eğer dava açarsa ki açıcam dedi. yapabilceğm bişi kalmıcak artık yalvaramam onu unutmanın yollarını arıycam. spora falan yazılcam. sonrada iş bakıcam. ama dön derse döndğmde aynı şeyleri yaşamak istemiorum. ama onu hala çok seviorum. yaptğm hatadan dolayı unutamıo ondan böle davranıo eskiye geçmişe takılı kaldı farkındayım. Nolur bu süreçte napabilirim bana fikir verin. umarım herşey güzel olur . bi ev açma imkanım olsa keşke bukdr zor olmazdı dönmek. zamanla belki kızımla ayrı ev açarım böle biterse. başka bişi gelmio aklıma. şuan sadece boşluktayım.
şoklar içinde okudum. İnsan onuru diye bişey var. Hata üstüne hata yapmışsn. Tamam üstüne bir iftira atılmış olabilir, isteyen istediğini düşünsün önemli olan sen ve kızın dimi? Lütfen destek al şuan hiç sağlıklı düşünemiyosun. O yaratık koca müsveddesine asla dönme.
