- 23 Ağustos 2020
- 4.169
- 7.413
- 34
-
- Konu Sahibi handegunerler
- #361
E sen de
Konunun kızla hiçbir alakası yok
Umarım eşine kızıp, kıza sarmıyorsundur
E sen deE Peki kendiliğinden düşünse evi zaten kalabalık kadinin diye?
Eşiniz kendisinimi terbiye etse acaba önce?Çocuk babasını istiyor çagırıyor cevap vermemekle nasıl terbiye ediyor?Konuşarak terbiye edilir görmezden gelerek değil.Esimin ilk eşinden olan kızı tatilin ilk gününden itibaren yanınızdayız kiz 9 yasinda
Benim de 5 yasinda bir çocuğum.var.biri de 5 aylik henüz.dun de bir arkadaş gelmişti oturmaya.onun da 11 yasinda bir oglu var.aksama kadar oturdular cocuk geceyi bizde geçirmek istedi.tamam dedim.
Sabah oldu benim 5 yaşındaki coxuk huysuzluk yapıyor surekli mizmizlaniyor benn de erken kalkıp kahvaltımı yapmıştım.ama evdekilere kahvaltı hazırladım.5 yaşındaki oğlum huysuzluk yapıyor babasına biseyler diyor ben salonda temizliğe başladım bu arada.babasina belki 50 kere baba baba baba baba diye bisey demek istiyor adam duymazdan geliyor.cocuk yanıma geliyor bana sikayet ediyor bisey yapamıyorum tekrar babasına gidiyor baba baba diyor adam sallamıyor.kizdim cevap versene cocugq dedim sen benim yöntemlerime ne karisiyon diyor terbiye ediyormuş o şekilde davranarak
Coxuk daha beter sinirleniyor bir yandan.bir yandan salonu toparlıyorum neyse oglum geldi salona dun misafir gelen arkadasin cocugu var onunla oynuyor biseyler söylüyor bu sefer cocuk bunu sinirlendiriyor yapma dediğini yapıyor cocuk bağırınca gülüyor.bu sefer ona bisey diyemiyorum benimkine kızıyorum yapma diye anlamıyor.zaten dün akşam da oğluma korkunc bir video izletmis cocuk çok korktu.ben de izledim cocuk nedne bu kadar korktu diye gerçekten korkunc bir video
Neyse bir yandan da benim bebek ağlamaya başladı.bu arada arkadas ariyor hastaneye gidecem oglum biraz daha sende kalsi diyor ortalık tımarhaneye döndü.ben de msj yazdim arkadaşa durumlar iyi degil burda dedim geldi aldi cocugunu.adama da kızdım cocuk sana 50 kere baba diyor bir cevap versene diyorum ben onu terbiye ediyorum diyor.nasil terbiye anlamaidm.
Adamla da ayrı kavga oldu.nasil yorumlarınız bu durumu arkadaşlar?
İstediğiniz yorumu yapabilirsiniz. Şiddete eğilimli olması pedagog raporlarıyla ve öğretmen görüşüyle de belirli zaten. Anne de şiddete eğilimli çünkü. Ve bazı üyeler kız çocuğu demiş, erkek çocuğu arkadaşlar. Ayrıca 5 şahit huzurunda dediğim de çarpıtılmış evet çünkü annesi defalarca asılsız şikayette bulundu. Çocuk arkadaşlarıyla kavga ediyor okulda, mahallede sürekli. Bir yeri morarsa ifade vermeye karakola ben giderim siz değil. Bu yüzden de asla başbaşa kalmadım, kalmam da.
Bir de size neden kadına yüklenmek daha kolay geliyor? Ben çocuksuz ve evlenmemiş bir kadın olarak, eşimin başına silah dayamadım evlenmek için. Evlenmeden önce de yaşadıklarım çerçevesinde eşimle konuştum, kendimi farklı göstermedim. Yani ben sanki silah zoruyla eşimle evlendim gibi neden sorumluluk bende oluyor. Eşimin hep şansı oldu, gidip kendini babalığına ve eski eşiyle mahkemelerine adayabilirdi. Sanırım bana saldırmak kolay geliyor, erkek sanki aklına girilen ve yönlendirilen bir varlık gibi. Siz burada kraldan çok kralcılık oynuyorsunuz, eşime bir yaptırımım yok bugün anlaşmalı boşanıp kendi gidip kendi hayat kaosunu sürdürebilir. Ama ben başkalarının seçimlerinin kurbanı olmayacağım.
Son olarak, 8-9-10 yaşlarında (benim tanıdığım yaşlar) çocukların nasıl şiddet eğilimi olabilir denmiş. Ben bir sürü annenin konusunu okuyorum yıllardır, kreş çağında bile çocuğu zorbalığa uğrayan anneler var. Size neden bu kadar garip geldi anlamadım. Çocuk eşyaları kırıyor, sürekli öfke nöbeti halinde, zaten zorla babasında kaldığında babasına da vuruyor, merak etmeyin, tek bana değil. Çocuktan nefret vs denilip duyar kasılmış, ben kendimi koruyorum sadece. O çocuğun zamanında çamaşırlarına dek yıkayıp, ders çalıştıran, yemek yediren ve ilişki kurmaya çalışan kişiydim ben. Sanırım illa "katıksız kötü" olmam gerekiyor.
Ben kimseden hakaret, kötü söz, saygısızlık ve vurma eylemlerine maruz kalmak zorunda değilim kusura bakmayın. 5000 kişi kınasa bu fikrim değişmeyecek. Kan bağı ya da dünyaya gelmeyi seçmemesi benim sorunum değil. Siz çocuklarınıza bunu öğretiyorsanız siz bilirsiniz, geleceğin zorbalarını yetiştiriyorsunuz.
Burada zorla yapacaksın edeceksin diyenlere de sadece gülüyorum. Fikirlerimi beğenmeyebilirsiniz, çünkü mağdur edebiyatı yapmıyorum. İhtiyacım yok. Burada 14 yaşında eşinin erkek çocuğunun üstüne yürüdüğü, kadına inat olsun diye temizlik kovasına tuvaletini yaptığını anlatan bir üye vardı. Sanırım ancak tüm bunlara izin verirsem kutsal kadın olacağım.
Olmayacağım sorun yok, ayrıca yüzlerce mesajım var bir sürü konuda. Bu konulara da yazabilirim, ev satan da ev satma konularına yazıyor, herkes istediğini yazar. Bu kadar takılmayın. Farklı görüşler de güzeldir, farklı bakış açısı sağlar. Burada adam asmaca oynamayalım.
İstediğiniz yorumu yapabilirsiniz. Şiddete eğilimli olması pedagog raporlarıyla ve öğretmen görüşüyle de belirli zaten. Anne de şiddete eğilimli çünkü. Ve bazı üyeler kız çocuğu demiş, erkek çocuğu arkadaşlar. Ayrıca 5 şahit huzurunda dediğim de çarpıtılmış evet çünkü annesi defalarca asılsız şikayette bulundu. Çocuk arkadaşlarıyla kavga ediyor okulda, mahallede sürekli. Bir yeri morarsa ifade vermeye karakola ben giderim siz değil. Bu yüzden de asla başbaşa kalmadım, kalmam da.
Bir de size neden kadına yüklenmek daha kolay geliyor? Ben çocuksuz ve evlenmemiş bir kadın olarak, eşimin başına silah dayamadım evlenmek için. Evlenmeden önce de yaşadıklarım çerçevesinde eşimle konuştum, kendimi farklı göstermedim. Yani ben sanki silah zoruyla eşimle evlendim gibi neden sorumluluk bende oluyor. Eşimin hep şansı oldu, gidip kendini babalığına ve eski eşiyle mahkemelerine adayabilirdi. Sanırım bana saldırmak kolay geliyor, erkek sanki aklına girilen ve yönlendirilen bir varlık gibi. Siz burada kraldan çok kralcılık oynuyorsunuz, eşime bir yaptırımım yok bugün anlaşmalı boşanıp kendi gidip kendi hayat kaosunu sürdürebilir. Ama ben başkalarının seçimlerinin kurbanı olmayacağım.
Son olarak, 8-9-10 yaşlarında (benim tanıdığım yaşlar) çocukların nasıl şiddet eğilimi olabilir denmiş. Ben bir sürü annenin konusunu okuyorum yıllardır, kreş çağında bile çocuğu zorbalığa uğrayan anneler var. Size neden bu kadar garip geldi anlamadım. Çocuk eşyaları kırıyor, sürekli öfke nöbeti halinde, zaten zorla babasında kaldığında babasına da vuruyor, merak etmeyin, tek bana değil. Çocuktan nefret vs denilip duyar kasılmış, ben kendimi koruyorum sadece. O çocuğun zamanında çamaşırlarına dek yıkayıp, ders çalıştıran, yemek yediren ve ilişki kurmaya çalışan kişiydim ben. Sanırım illa "katıksız kötü" olmam gerekiyor.
Ben kimseden hakaret, kötü söz, saygısızlık ve vurma eylemlerine maruz kalmak zorunda değilim kusura bakmayın. 5000 kişi kınasa bu fikrim değişmeyecek. Kan bağı ya da dünyaya gelmeyi seçmemesi benim sorunum değil. Siz çocuklarınıza bunu öğretiyorsanız siz bilirsiniz, geleceğin zorbalarını yetiştiriyorsunuz.
Burada zorla yapacaksın edeceksin diyenlere de sadece gülüyorum. Fikirlerimi beğenmeyebilirsiniz, çünkü mağdur edebiyatı yapmıyorum. İhtiyacım yok. Burada 14 yaşında eşinin erkek çocuğunun üstüne yürüdüğü, kadına inat olsun diye temizlik kovasına tuvaletini yaptığını anlatan bir üye vardı. Sanırım ancak tüm bunlara izin verirsem kutsal kadın olacağım.
Olmayacağım sorun yok, ayrıca yüzlerce mesajım var bir sürü konuda. Bu konulara da yazabilirim, ev satan da ev satma konularına yazıyor, herkes istediğini yazar. Bu kadar takılmayın. Farklı görüşler de güzeldir, farklı bakış açısı sağlar. Burada adam asmaca oynamayalım.
Mahkeme, pedagog raporlarında olan ve öğretmen tarafından sayısızca bununla ilgili çağrılan eşimi gördüğüm, ve ben de şahit olarak maruz kaldığım için olabilir mi?:) Ne darp raporu Allah aşkına, şaka gibisiniz:)Çocuk şiddet gösteriyor yeni yalanın mı çocuk konusunda mağduru oynamak için kullandığın? Darp raporunda vardır kesin, çocuktan şikayetçi olmayı düşünmüşsündür, ama kıyamamışsındır.
Senin beceriksiz kocanın yetiştiremediği bu çocuk şiddet gösteriyor, kocan düzgün bir baba olamamış, sorumluluklarını yerine getiremeyen bir zavallı ama o 9 yaşındaki çocuk suçlu, hmm, evet. Sen yoksa en başında çocuğu sevmişsin, hayatında kabul etmişsin, evet.
İçten içe çıldırıyorsun, çocuklu kadınlara karşı, çocuğu olan ve boşanmış her kadın senin gözünde yalancı, iftiracı, fitneci. Hatta bir konuna çocuk yalan söylüyordur yazacak kadar korkunç birisin. Yatıyorsun, kalkıyorsun nerde çocuğuyla boşanmış kadın var onun konusundasın. Hayatında hiç çocuk olmamış gibi çocuklardan nefret ediyorsun resmen.
En mağdur sensin gerçekten bir çocuktan şiddet görme riskin var canın tehlikede ah canım ya.
Anneye mahkemede uzman raporuyla ve avukat tarafından da söylendi, uyarıldı. Eşimle biz bir uzmana gidip danıştık, velayeti kendinde bulunduran tarafında işbirliği içinde olması gerek, öğretmeni tarafından da uyarıldığı halde karşı taraf böyle bir şeyi gerekli bulmuyor. Çünkü kendisinin de bu problemi olduğu için, normal olarak görüyor. Önce anne tedavi edilmeli.Sizi anlıyorum. Sadece bir konuda ricam var. Çocuk böyle öfke problemleri ile büyürse ileride size de topluma da zararlı bir insan olur. Eşinizi ikna etseniz ve bu çocuğu bir terapisti götürse olmaz mı? Belki hala düzelme şansı vardır.
Mahkeme, pedagog raporlarında olan ve öğretmen tarafından sayısızca bununla ilgili çağrılan eşimi gördüğüm, ve ben de şahit olarak maruz kaldığım için olabilir mi?:) Ne darp raporu Allah aşkına, şaka gibisiniz:)
Çocuklu boşanmış yakın dostlarım var, hepsini de çok seviyorum. Ayrıca herkes çocuklu ve boşanmış adayıdır eğer anneyse:) Çocuklu boşanarak kendi hırsına çocuğu alet eden ve eski eşine zorbalık yapan hiçbir kadını mağdur görmek ve sevmek zorunda değilim evet. Tıpkı erkeği olduğu gibi:)
Aynen beni linç ettirin bence:)
Sizin nerenize dokundum fikirlerimle yanlışlıkla anlayamadım ama bence daha düzgün bir üslupla konuşabilirsiniz:)
E geleceğinin fragmanını görmussun işte , allahin şanslı kuluymussun ki imzadan önce de pek çok şeyi görmüşsün.Ben yukarıdaki üyenin anlattığı durumu birebir yaşamış bir kadın olarak yazayım. Politik doğruculuk hiç ilgimi çekmiyor, gerçekte olanı yazayım.
Nişanlıyken düğünüme 2 ay kala yaz döneminde 1 ay (mahkeme yazın 1 ay diyor) çocuk bize yollandı. Babayla olsun denildi, aynı şehirde yaşamasına rağmen baba ve çocuk. Tamam dedik sonuçta babayla vakit geçirsin. Karşı taraf "ev taşıyor diğeri gelinlik seçiyor" demeyecekti sonuçta. Ki bana göre çocuk bu kadar detaya maruz kalmak zorunda da değildi fakat baba 9 gün izinli olduğundan bilin bakalım 8 yaşındaki çocukla kim evlilik hazırlığı yaptı? Davetiyeyi beraber seçmek bence çocuğun çok hoşuna gitmemiştir fakat "zorunluyduk" anne baba eşit çünkü ya.
Geçtiğimiz yaz, yeniden aynı karın ağrıları başladı. Ben anne tarafından bir sürü adli makama şikayet edildiğim için çocuğa "annen seni hiç sevmiyor vs demem zarar vermem gibi bir sürü iftira ile birlikte, gel bizle yaşa velayetini alalım" diyormuşum. ( Ki burada karar mercii ben olmadığım gibi son 2 yıldır çocukla değil evimde birebir bir yerde bile başbaşa kalmam kendisi şiddet eğilimli bir çocuk). Ben eşime tavrımı söyledim, iznini al, ki izni yok, bir otele git. 1 ay kalın. Ben asla sorumluluk kabul etmiyorum. O çocukla en fazla halka açık bir yerde en az 5 şahitle bir arada dururum çünkü.
Burada bazı üyeler etikten, çocuk psikolojisinden vs bahsediyor. Burada ilk etik kendime karşı. Çocuğun anasının dinlenmeye ihtiyacı var diye dinlenecek, babası çalışmam lazım diye işe gidecek, ben evde sinir hastası ve benden nefret eden bir çocukla evcilik oynayacağım:)
Bir de en saçması "babasının evi" konsepti. Burada erkek ailelerinin yaptığı zorbalıktan farkı yok. Oğlumuzun evi gireriz, çıkarız gelin kim ki? Birebir aynısı. Guya ikinci eşi pasifleştirecekler. Neymiş benim söz hakkım yokmuş. O zaman doldursun eve kocam kardeşini, babasını, anasını, kuzenini, kimi isterse kan bağı olsun yeter ki.
Benden ufak bir tavsiye, eski eşiniz yeniden evlenirse, eşiyle arkadaş olun, saygı duyun tanışın, çocuğunuza abla istiyorsanız hak edin. Çocuğunuzla yeni eşin bağ kurması için uğraşın.
Elalemin kadının annelikten yorulmasını ben tazmin etmek zorunda değilim:) İyi olup insan olan eski eşiyle de yeni eşle de insanca iletişim kurar, ancak o zaman rica edilir.
Zorbalık yapan zorbalık görür.
-Eşim nafakayı kadına bırakmadı, çocuğa bıraktı, zaten tercih meselesi değil yasal yükümlülük.özdeğer duygunuzu nasıl kazandınız?
merhaba, ilk kez konu açıyorum ve deneyimlerinizi merak ediyorum. 33 yaşında eğitimli modern bir ailede yetişmiş bir kadın olmama rağmen kendime verdiğim değer konusunda çok ciddi problemlerim var. arka plan oluşturması açısından yetiştiğim aileden ve şu güne dek olan zamandan bahsedeyim. annem...www.kadinlarkulubu.com
Lena, zor mutsuz sevilmemiş bir çocuk olarak büyüyüp, şuan bir yetişkin olarak bir başka çocuğun aynı sevgisizlikle büyümesine neden oluyorsun. Kocanın eski eşi bahsettiğin gibi kötü birisi değil öyle olsa adam evlenirken evi, velayeti,nafakayı vs kadına bırakmazdı. Allah bilir naptı nasıl boşandı da bunlar kadına sıkıntısız kaldı. Çocuğun anne tarafından kaçırılmasına ek, intihar eğilimleri, çocuğu kaçırma vs vs, bunlar gerçek olsa bu kadın çoktan akıl hastanesine ya da hapislere düşerdi. Yazdıkların o kadar yalanki, her konuda kendin için daha fazla mağduriyet gösteriyorsun, eskiden çocuğun şiddet gösterdiğini yazmıyordun, şimdi yazasın tutmuş.
Sen eğer sana zararı olmayan bugün çocuk olan bir insana bu kadar kötü kırıcı davranmamış olsaydın düzgün konuşurdum. Ama hak etmiyorsun.
Kendi içindeki mutsuz çocuğun hıncını, eşinin çocuğundan alıyorsun belliki. Bir gün pişman olursun vicdan azabından. Sen belki ilk kez sevildiğini düşünüyorsundur eşinle olan ilişkinden, onun çocuğuna ilgi,zaman, sevgi göstermesi belliki seni hırçınlaştırıyor, bu yüzden eve gelmesin, eşin görüşmesin istiyorsun, bir çocuğun en güzel anılarını yaşamasına engel oluyorsun. Saf kötülük bu.
Geçmiş konulardan bahsedildi:) Çektiğim bir şey yok, evliliğimde. Teşekkür ederim, siz bir şey yapmayın.E geleceğinin fragmanını görmussun işte , allahin şanslı kuluymussun ki imzadan önce de pek çok şeyi görmüşsün.
Hala daha evlendiysen çek, biz ne yapalım?
özdeğer duygunuzu nasıl kazandınız?
merhaba, ilk kez konu açıyorum ve deneyimlerinizi merak ediyorum. 33 yaşında eğitimli modern bir ailede yetişmiş bir kadın olmama rağmen kendime verdiğim değer konusunda çok ciddi problemlerim var. arka plan oluşturması açısından yetiştiğim aileden ve şu güne dek olan zamandan bahsedeyim. annem...www.kadinlarkulubu.com
Lena, zor mutsuz sevilmemiş bir çocuk olarak büyüyüp, şuan bir yetişkin olarak bir başka çocuğun aynı sevgisizlikle büyümesine neden oluyorsun. Kocanın eski eşi bahsettiğin gibi kötü birisi değil öyle olsa adam evlenirken evi, velayeti,nafakayı vs kadına bırakmazdı. Allah bilir naptı nasıl boşandı da bunlar kadına sıkıntısız kaldı. Çocuğun anne tarafından kaçırılmasına ek, intihar eğilimleri, çocuğu kaçırma vs vs, bunlar gerçek olsa bu kadın çoktan akıl hastanesine ya da hapislere düşerdi. Yazdıkların o kadar yalanki, her konuda kendin için daha fazla mağduriyet gösteriyorsun, eskiden çocuğun şiddet gösterdiğini yazmıyordun, şimdi yazasın tutmuş.
Sen eğer sana zararı olmayan bugün çocuk olan bir insana bu kadar kötü kırıcı davranmamış olsaydın düzgün konuşurdum. Ama hak etmiyorsun.
Kendi içindeki mutsuz çocuğun hıncını, eşinin çocuğundan alıyorsun belliki. Bir gün pişman olursun vicdan azabından. Sen belki ilk kez sevildiğini düşünüyorsundur eşinle olan ilişkinden, onun çocuğuna ilgi,zaman, sevgi göstermesi belliki seni hırçınlaştırıyor, bu yüzden eve gelmesin, eşin görüşmesin istiyorsun, bir çocuğun en güzel anılarını yaşamasına engel oluyorsun. Saf kötülük bu.
Lena isimli üye ile birçok konu başlığında karşılıklı yazıştım. Kızdım zaman zaman , o da bana kızmıştır. Aynı noktada değilim kendisi ile. Diyelim ki yazdıkları yalan, eski eş sorunlu değil, çocuk şiddet eğilimli değil.
Peki burada bir çocuğun babası ile en güzel anılarını yaşayamamasının sebebi hayatındaki kadının engellemelerine rest çekmeyen, sen kimsin ki evladimla arama giriyorsun demeyen baba mı? Yoksa lena mı?
Sizin dediğiniz gibi kötü bir çocukluk geçirmiş ve belki de bu yüzden çocuk sahibi olmak istememiş birisi kan bağı olmayan bir çocuğa sonsuz sevgi ve anlayış gösteremeyebilir. Bu illa onun kötü bir insan olduğu anlamina gelmez. İnsan kendi öz çocuğunu büyütürken bile çocukluk travmalarindan, yanlış şemalarında dolayı sabretmekte, doğru davranışı göstermekte sorun yaşıyor.
Bu hikayedeki adam ne olgun biri olup doğru eş seçimi yapmış, ne çocuğu yaparken adamakıllı düşünmüş, ne de boşandıktan sonra eski eşi ve çocuğuyla ilişkisini yürütebilmiş. Eski eş lenya, lena eski eşe kızıyor. Adam aradan sıyrılıyor. Adete KIzılcık Şerbeti Apo.
-Eşim nafakayı kadına bırakmadı, çocuğa bıraktı, zaten tercih meselesi değil yasal yükümlülük.
-7 yaşında bir çocuğun velayeti anne istediği sürece anneye bırakılır
-Evin kullanım hakkını verdi, protokole de sabit olarak gereken süre yazıldı, fakat belirlenen süreyi kasıtlı olarak aşarak haksız işgal yapıldı, evden de yasal yolla çıkarıldı kendisi.
-Her intihar eğilimi olan, intiharla tehdit eden, çocuğuna şiddet uygulayan anne şu an Türkiye'de akıl hastanesinde mi:)?
-Yazdıklarım UYAP'ta da mevcut:)
-Çocuğa hangi kırıcı davranışım olmuş, kanıtlayıp yazabilir misiniz:) Karşı taraf kanıtlayamadı da, takipsizlik verilip duruyor.
-İlk kez sevilmiyorum, uzun ilişkilerim oldu eşimden önce. Evliliği ilk kez yaptım. Eşimin çocuğu tam 1.5 yıl evimize geldi:) Hatta kayıtlı olarak kendisine yaptığım doğumgünleri, hediyeler, çıkılan tatiller var:)
Çocuğun en güzel anıları annesinin alıp vermelerde ve çocuk bizdeyken geçirdiği sinir krizleri:)
Saf kötüyüm, şimdi içeri gidip bir iksir hazırlayıp eşimi zehirleyeceğim, çünkü onun beyni yok, bu iksirler sayesinde karar alıyor:)
İyi geceler:)
Antidepresan kullanan, postpartum depresyondan sonra toparlanamayan, şiddet eğilimli ve bir aile figürü olmadan yetişen bir kadın profili size çok uzak geliyorsa ben bunu bilemem. Bakın geçen konuda da düzelttiğim halde hala aynı şeyi söylüyorsunuz, kadının ailesinden çocuğu döven yok, kadın ailesinden şiddet görerek büyüyen biri. Anne çocukken gitmiş, farklı evlilikler, üvey babalar var. Daha yazmayacağım başka detay.Ben şunu kabul ediyorum, yeni eş, eşinin eski eşinden olan çocuğa bakmak zorunda değil. Ama onu hayatında istememek, çocuğun kötülüğünü istemek çok sıkıntılı bir davranış. Bence sevgi de göstermesine gerek yok sadece varlığına saygı duymalı. Bugün 10 yaşında olan çocuk, yarın 30 yaşında yetişkin olacak.
Lenayla ilgili şöyle bir sıkıntı var,
lenanın kocasının eski eşi güya ilaç kullanıyor, intihar eğilimi var, çocuğunu dövüyor üstelik güya evliyken eşini de dövüyormuş, güya kadının ailesinden de çocuğu dövenler olmuş, kadın çocuğu 4 ay boyunca bir akrabasına bırakmış ve lenanın kocası da bu 4 ay çocuğu hiç görmemiş, güya kadın çocuğu kaçırmış, güya çocuk şiddet eğilimli vs. Ama lenaya göre bunlara göz yuman kocası muhteşem iyi kalpli birisi.kadın ısrarla eski yerden yere vurup, kocasını savunuyor toz kondurmuyor. Ben hep kocası beceriksiz biri diye yazdım. Yukarıda da yazdım kim bilir nasıl boşandı her şey eşe kaldı diye.
9 yaşındaki çocuk için ondan böyle nefretle bahsediyorsa bu kötü bir insan olmaktır. Çünkü bir çocuğa nefret beslemek, sokaktaki bir ağaca nefret beslemek gibi bir şey.
Sizin kadar detayları şu anda hatırlayamadım. Gerçekten üst üste bu yazdıklarınız bir çocuk için çok fazla. Umarım yalandır, abartıdır.Ben şunu kabul ediyorum, yeni eş, eşinin eski eşinden olan çocuğa bakmak zorunda değil. Ama onu hayatında istememek, çocuğun kötülüğünü istemek çok sıkıntılı bir davranış. Bence sevgi de göstermesine gerek yok sadece varlığına saygı duymalı. Bugün 10 yaşında olan çocuk, yarın 30 yaşında yetişkin olacak.
Lenayla ilgili şöyle bir sıkıntı var,
lenanın kocasının eski eşi güya ilaç kullanıyor, intihar eğilimi var, çocuğunu dövüyor üstelik güya evliyken eşini de dövüyormuş, güya kadının ailesinden de çocuğu dövenler olmuş, kadın çocuğu 4 ay boyunca bir akrabasına bırakmış ve lenanın kocası da bu 4 ay çocuğu hiç görmemiş, güya kadın çocuğu kaçırmış, güya çocuk şiddet eğilimli vs. Ama lenaya göre bunlara göz yuman kocası muhteşem iyi kalpli birisi.kadın ısrarla eski yerden yere vurup, kocasını savunuyor toz kondurmuyor. Ben hep kocası beceriksiz biri diye yazdım. Yukarıda da yazdım kim bilir nasıl boşandı her şey eşe kaldı diye.
9 yaşındaki çocuk için ondan böyle nefretle bahsediyorsa bu kötü bir insan olmaktır. Çünkü bir çocuğa nefret beslemek, sokaktaki bir ağaca nefret beslemek gibi bir şey.
Asıl sorunlu ve sorumlu ebeveyn tabi ki. Ben genel olarak eş çocuklarını sorunlu hatta küçük bir cani gibi anlatan üyelerin, çocuk gerçekten sorunlu da olabilir bu arada ama bu sorundan eşlerini hiç sorumlu tutmalarına ve hatta o eşleri yere göğe sigdiramamalarina, harika babalar olduğuyla ilgli siraladiklari cümleleri doğru bulmuyorum.Lena isimli üye ile birçok konu başlığında karşılıklı yazıştım. Kızdım zaman zaman , o da bana kızmıştır. Aynı noktada değilim kendisi ile. Diyelim ki yazdıkları yalan, eski eş sorunlu değil, çocuk şiddet eğilimli değil.
Peki burada bir çocuğun babası ile en güzel anılarını yaşayamamasının sebebi hayatındaki kadının engellemelerine rest çekmeyen, sen kimsin ki evladimla arama giriyorsun demeyen baba mı? Yoksa lena mı?
Sizin dediğiniz gibi kötü bir çocukluk geçirmiş ve belki de bu yüzden çocuk sahibi olmak istememiş birisi kan bağı olmayan bir çocuğa sonsuz sevgi ve anlayış gösteremeyebilir. Bu illa onun kötü bir insan olduğu anlamina gelmez. İnsan kendi öz çocuğunu büyütürken bile çocukluk travmalarindan, yanlış şemalarında dolayı sabretmekte, doğru davranışı göstermekte sorun yaşıyor.
Bu hikayedeki adam ne olgun biri olup doğru eş seçimi yapmış, ne çocuğu yaparken adamakıllı düşünmüş, ne de boşandıktan sonra eski eşi ve çocuğuyla ilişkisini yürütebilmiş. Eski eş lenya, lena eski eşe kızıyor. Adam aradan sıyrılıyor. Adete KIzılcık Şerbeti Apo.
Özellikle işaretlediğim kısma o kadar katılıyorum ki. Adam çocuğundan soğumuş, çocuğun annesi yüzünden. Hani şu adamın kendi bulup evlendiği, çocuk yaptığı. İnanılmaz gerçekten. Konu eski eşler, yeni eşler falan değil. Malesef bu tip adamlar hem eski eşe, hem o çocuğa hem de yeni eşe en büyük zararı veriyor.Asıl sorunlu ve sorumlu ebeveyn tabi ki. Ben genel olarak eş çocuklarını sorunlu hatta küçük bir cani gibi anlatan üyelerin çocuk gerçekten sorunlu da olabilir bu arada ama bu sorundan eşlerini hiç sorumlu tutmalarına ve hatta o eşleri yere göğe sigdiramamalarina, harika babalar olduğuyla ilgli siraladiklari cümleleri doğru bulmuyorum.
Ortada sorunlu bir çocuk varsa bunun en az yüzde elli sorumlusu babadır. Ve sorunun çözümü o babanın çocuğundan vazgeçecebuk derecede uzak durması değildir. Bu yine yeni eşin sorunu olmayabilir günün sonunda. Benim gördüğüm erkekler ya çocuklarını yok sayıyorlar ikinci evliliklerinde ya eşlerini eziyor, ezdiriyorlar. Dengeyi kuran cok az. Ya kadin magdur oluyor ya cocuk, beyfendilere yine hiçbir şey olmuyor.
Bu kısım da işte o çocuğun annesi babası arasında. Burada benim bir katkım olduğunu düşünmüyorum. Ben eşimin benden önce evlenmesini, çocuk yapmasını ya da boşanmasını sağlamadım. Boşandıktan sonra nasıl ilişki kuracaklarını da ben belirlemedim. Fakat evlendiyse, bana karşı da sorumlulukları var. Ben kendime zarar verdirtmem, eşimle aileysem eğer eşim hiçbir konuda beni ezdirmemeli. Bunu yapacağına dair şüphem olsa evlenmezdim.Özellikle işaretlediğim kısma o kadar katılıyorum ki. Adam çocuğundan soğumuş, çocuğun annesi yüzünden. Hani şu adamın kendi bulup evlendiği, çocuk yaptığı. İnanılmaz gerçekten. Konu eski eşler, yeni eşler falan değil. Malesef bu tip adamlar hem eski eşe, hem o çocuğa hem de yeni eşe en büyük zararı veriyor.
Bence de sizin meseleniz değil. Hep söyledim.Bu kısım da işte o çocuğun annesi babası arasında. Burada benim bir katkım olduğunu düşünmüyorum. Ben eşimin benden önce evlenmesini, çocuk yapmasını ya da boşanmasını sağlamadım. Boşandıktan sonra nasıl ilişki kuracaklarını da ben belirlemedim. Fakat evlendiyse, bana karşı da sorumlulukları var. Ben kendime zarar verdirtmem, eşimle aileysem eğer eşim hiçbir konuda beni ezdirmemeli. Bunu yapacağına dair şüphem olsa evlenmezdim.
Bugün ben eşimden ayrılsam, eşim farklı mı davranır? Ya da şu an kendisine bir yaptırım mı uyguluyorum? Benden anlaşmalı 1 günde boşanıp ne istiyorsa onu yapabilir. Özgür iradesi olan bir insandan bahsediyorum. Neden tüm "kötü" olan ve "sorumluluk sahibi" kişi ben olayım? O adam da (ben onu kandırmadım, açık oldum sınırlarım konusunda) benimle evlenmeyi kendi seçmedi mi?
Bazı üyeler zannediyor ki ben boşansam, baba farklı davranacak. Adam istemiyor, maddi manevi bir sürü kayıp, her görüşmede yeni olay, çocukla ilişki normal değil, uzman anne baba işbirliği yapmalı diyor, karşı taraf kin kusmak dışında asla diyor. Ama nedense günah keçisi ben?
Ben kendimi sorumlu görmüyorum, evlenirken, çocuk yapılırken, boşanırken ve sonrasında ağızlar dolusu küfürler, davalar havada uçuşurken bana sorulmadı. Nedense bu ilişkiyi onarması gereken ya da babayı başka bir fikre itmesi gereken kilit kişi ben oldum?
Eşim canı ne isterse yapabilir, hatta isterse bugün benden boşanıp eski eşiyle yeniden evlenip çocuğa mutlu(!) bir yuva da sağlayabilir. Herkesin özgür iradesi. Benim sorumluluğum yok. Eşimi eski eşine ve çocuğuna ısındırmak ya da sağlıklı bir düzleme geçirmek zorunda değilim. Benim meselem değil.