İyi haftalar kızlar, derdimi kimselere açamadım yine size koştum geldim
Derdim yine malum kişi. 4.5 aylık sevgiliyiz. Biliyorsunuz 14 şubat geldi geçti. Ama kızgınlığı bende geçmedi.
Biz buluşamıyoruz, ben bunu kabul ettim. Uzaktan ilişki yürüten bir çok insan var dedim. Ama ben o gün bir şeyler beklemiştim. Kendisinin gelip sürpriz yapmasını bekledim, onu yapamazsa çiçek göndermesini bekledim. Hadi hediyeyi çiçeği geçtim, güzel bir mesaj bekledim. O gün farklı hissetmek istedim. Ama geçin güzel bir mesajı, o gün bana mesaj atmadı resmen. Zaten normalde de pek mesajlaşmaz, whatsaap'a girmez.
O gün kurstaydım, arkadaşımın sevgilisi ta Türkiye'nin öteki ucundan gelmiş sürpriz yapmış. Bir başkası elinde çiçekler geziyor. Sosyal medyaya girdim, girmez olsaydım. Yanlış anlaşılmasın kıskanmıyorum, ama imrendim. Ben de bekliyordum. Hakkım değil miydi?..
Bende ''yeter artık'' temalı mesaj attım. Aradı, size saydığım şeyleri ona da saydım. Bana adresini ver diyor
Haklısın, beklenti içinde olduğunu bilmiyordum diyor. Neden beklenti içinde olmayım benim sevgilim yok mu dedim. Biz daha önce konuşmuştuk, kutlarız demişti. Bana daha önce ''sevmem öyle günleri'' dese beklenti içinde olmazdım.
Vermedim adresimi. Günümü mahvettin ya altın sandıklarda hediye bile göndersen kabul etmem dedim. İşte o gün başka olaylar olmuş da bilmem ne.Susuyor dinliyor haklısın deyip duruyor. Konuşmak istemiyorum deyip suratına kapattım.
Arkadaşıma anlattım ''ne var ayol, biz de kutlamadık. Saçma bir gün zaten. Adama ağır konuşuyorsun'' dedi. Sizde mi öyle düşünüyorsunuz? Abartıyor muyum?
Şimdi konuşuyoruz ama sinirliyim. Hala çok sinirliyim... Biliyorum ayrılmam gerek, ama pes etmek istemiyorum. Off emin değilim hiçbir şeyden. Sadece içimde kaldı 14 şubat.. Ben hayatımda hiçbir özel günü bir erkekle kutlamadım ondan heveslendim taktım belki de...