Bu giremediğim sürede benim için çok güzel gelişmeler oldu kendi içimde ..
Resmen bir Polyana oldum
Sizinle de paylaşmak istedim ciddi anlamda bu topiğe çok alıştım bazen sırf güçlü görünmek için arkadaşlarıma hissettirmediklerimi size anlatıyorum teşekkürler kızlar ..
Daha önceden bahsetmiştim size .
Bölümüm konusunda çok kararsızdım.
Neden? Tam bir neden olmamakla beraber ben öğretmenlik yapamayacağımı düşünüyordum.
Çünkü ben sabırsız bir insanım.
Bir labaratuvara girip saatlerce oradan çıkmadan araştırmalar yapmaktı hayalim.
Eczacılık mantıklı geliyordu.
Eczane açmak olarak değil bir ilaç firmasında çalışarak ..
Bu bölümü neden yazmıştım o zaman ..
İnsan bazen gözlerini her şeye kapatıyor ya ..
2 yıllık bir ilişkim vardı ve ciddi anlamda aşıktım hiç bir şeyi görmüyordu gözüm.
O ise sadece 1 sene için Ankarada olacaktı amacım onunla aynı şehirde olabilmekti.
Yanlış mı evet yanlış ama olan oldu artık o konuda yapacak hiç bir şey yoktu ..
Neyse ben bu sene tekrar sınava girip bölüm değiştirsem mi diye yaklaşık 3 aydır düşünüyorum ama ciddi anlamda canımı sıkıyordu bu konu ..
Ve sonunda bundan vazgeçtim.
Acaba eczacılık okursam mutlu olabilecek miyim?
Ben sonuçta çok fazla ders çalışmayı seven bir öğrenci değilim yapamam daha doğrusu yaparım ama mutlu olamam ..
İleride hayatımı tamamen dolduracak eğer hedefim olduğu şekilde araştırmalarla uğraşırsam ..
Oysa ben ileride her şeye zaman ayrabileceğim bir hayat istiyorum.
Bunun haricinde okulda etrafımdakilere bakıyorum.
Hoş bir şey dğeil belki bunu söylemek ama inanın o kadar boş insan görüyorum ki.
Dersten anladığı onu sadece ezberleyip gelmek saatlerce deliler gibi çalışan ama düşünmeyi bilmeyen ama düşünmesine izin verilmemiş.
Ve konuşması oluyor hepsi özel ders versin para kazansın iyi bir hayat sürsün.
Tabiki bunlar öneli şeyler sonuçta yaşamak zorundayız ama nerede öğrencilere değerlerimizi öğretecek nerede hayatı anlatacak yii insan olmayı öğretecek öğretmenler.
Neden ilk hedefler bunlar değil ?
Neden hedef kpss'yi kazanmak da kendini geliştirmek değil.
Ben istiyorum ki evet kpss'yi kazanmak zorundayım istediğimi yapabilmek için ama önce bir doğuya gidip 6-7 yıl orada kalabilmek istiyorum henüz hayatımı tam kurmamışken.
İnsanların sürekli kaçmak istediği ücra köşelerde görev yapabileyim ki bir şey katabileyim onlara.
Biliyorum Fen bilgisi öğretmem mümkün değil.
Ama vatanını sevmeyi öğretebilirim bu millete sahip çıkmayı öğretebilirim.
Diyorum ki 3-4 kişinin dağa çıkmasını engelleyebilsem benim yapacağım daha güzel bir şey var mıdır?=
Belki o dağa çıkmasını engellediğim 1 insan bizim askerlerimizi öldürecek.
Belki bir insanın hayatının kurtulmasını sağlayacağım.
Çok uç noktalar mı düşüncelerim bilmiyorum.
Ama en azından ben kendi adıma elimden geleni yapabilirim diye düşünüyorum.
Şimdiye kadar ben bu okulda ciddi bir şey öğrenmedim diyebilirim.
Çünkü hiç çalışmadan da geçebilecek sınırda bir not alabiliyordum.
Bundan sonra yine sınavlar için olmasa da kendimi geliştirmek için daha çok uğraşacağım.
Zaten mümkün oldukça sosyal alanda yapıyorum bunu ama bilimsel alanda da uğraşacağım ki ben de boş bir şekilde bitirmeyeyim şu okulu ..
İşte böyle kızlar ..
Ne dersiniz sizce seçimim doğru mu?
Sonracığıma .. Başınızı ağrıttım farkındayım ama ..
Eskierkek arkadaşımı ciddi anlamda aklımdan çıkaramadım.
Beraberken çok sorun yaşadığımız olduğu gibi çok destek de olduk birbirimize.
Hakkını yiyemem her yerde her şeye karşı korudu beni.
Ama aramızdaki ufacık sorunlar büyüyüp kötü noktalara gitmişti.
Bu arada mesleğinin stresini de bana yansıtması ayrı bir problemdi ..
Hayatımdaki herkesi çıkarmıştım hayatımdan onun için diyebilirim.
En baştan başladım ondan sonra her şeye.
Çok zorlandım kötü bir dönem geçirdim.
Ama karar verdikten sonra yapmak zorundaydım ve yaptım.
Şuan aklımda olsa bile olabildikçe iyi durumdayım.
Ama ne insanlara güvenim kalmıştı.
Ne de bir şeyler için çabam.
Düşüncem iyi olduğuö için kaybettim hep o yüzden iyi olmayacğaım ben ..
Bununla ilgili düşündüm oldukça.
Ama fark ettim ki ben istesem bile birilerinin arkasından iş çevirip yüzlerine gülemem.
Ben istesem de insanlar hakkında kötü düşünemem onlar kötü olsa bile ..
Nasıl anladım bunu.
Ufak bir olay.
Çalıştığım yerdeki arkadaşlarla oturduk bir gün konuştuk iş yerindeki olayları.
Bana göre her şey harika.
Oysa çarpık ilişkiler mi yokmuş birbirlerinin arkasından sürekli konuşanlar mı? Yoksa bizim yaptığımız işi yapmamış gösterip parasını alan patronlar mı ..
Hiç mi fark etmedin dediler? herkes farkındaydı ama ben saf ..
Direk saf ..
Biliyorum hiç iyi bir şey değil.
Ama ben böyle şeylerden yola çıkarak acaba insanlar kötü mü diye düşünürsem mutlu olamam ki.
Karar verdim..
Üzülmem gerekiyorsa üzüleyim kırılmam gerekiyorsa kırılayım ama bu hayatta insan bir türlü hak ettikleriyle karşılaşır.
10 sene sonra olsa da ben iyi olmamın dürüst doğru olmamın karşılığını alcağıma inanıyorum ..
Hem ben Hilalim onlar gibi kötü olursam Hilal olmamın ne anlamı kalır ki ben o olmam ..
Böyle düşündüm taşındım ve Polyana olmaya başladım.
Ve inanın çok mutluyum şuan ..
Sizinle de paylaşmak istedim çok uzun oldu kusura bakmayın ama ...
(
bundan sonra sana su içtinmi diye hep sorucam 
:44: kola hem zararlı hemde çok kalorili
