İnsanın gözünde kilolar hiç bitmeyecek hiç verilmeyecek gibi geliyor. hele yeni başlamışken ya da tıkanmışken başarısız olacakmış hissiyatı şahsen bende oluşuyordu.
Başka şeylerden medet ummak bu evrede gelişiyor sanırım bu iş biraz daha kolay olsun istiyoruz ama zor olduğunu beynimize söyleyen bunu kendimize işleyen biziz çünkü vücut bazlı farklılıklar(metabolizma, tiroid gibi) olmasa dahi zayıf insanlar kilo vermek kolay almak zor geliyor diyor. Bana sorarsanız bu sadece yemeğe verilen anlamla alakalı . Hani derler ya yaşamak için yemek veya yemek için yaşamak bizim onlarla olan en büyük farklılığımız
Ama inanın bu kilo vermek muhabbeti kolay en büyük engel cidden biziz. kendimizi yemeğe itendeee yemeği doymak için değilde sanki sorunları dertleri çözecekmiş gibi yiyende...
Olayın aslı matematikle(kalori saymak+ makro takibi) uğraşmak istemiyorsak besinleri yemeden önce düşünmek yeterli bence. Mesela bu besine ihtiyacım var mı bu fast food u yemek bana ne kazandıracak ne kaybettirecek ya da kahvenin yanında gözüme çarpan çikolatayı yemesem ölür müyüm
gibi soruların cevabını kafada vermek gerekiyor
Bu kilo verme sürecinin uzun bir yol olduğunu da unutmamak gerekiyor. Çünkü kilo verilir arkadaşlar ama eğer yemeğe verdiğimiz anlamı kafada oturtmayıp sadece o elbiseye girmek için ya da bir rakama varmak için kendimizi kasıp verirsek ve koruyamazsak aynı hızda geri alırız. Önceliğimiz mental ve fiziksel sağlığımız olduğunu kavramak gerekiyor.
Bunları dünkü menümden sonra söylemek ne kadar mantıklı bilmiyorum ama düşüncelerim bu yönde kendimi de bunları yazarak bu yönde aşılamaya çalışıyorum.