Anlatmaya nereden başlasam bilemiyorum artık içimi dökme zamanım geldi sanırım. 20 yaşımda benden 7 yaş büyük biri ile tanışmıştım yaşıtlarımdan daha farklı gelmişti. O dönem bana yol gösterecek birine ihtiyacım vardı annem yerine koyduğum canımdan çok sevdiğim birini kaybetmiştim hayata karşı çok öfkeliydim ne yapacağımı asla bilmiyordum. Çeşitli hatalar yapmış, insanlardan kaçar olmuştum. Okuduğum okulu bırakacaktım başka şehre gidip hayatıma sıfırdan başlayacaktım. Gençliğin verdiği delilik işte :) beni o tüm saçma kararlardan uzaklaştırdı okulumu bitirmemi sağladı. Bu sırada sürekli iş başvurusunda bulunuyordu mezun olunca ben o da iş bulunca evlenecektik sürekli bana umut aşılıyordu ben de yeni bir hikayeye başlarım diyodum. Tabiki işler öyle düşüldüğü gibi olmadı...
Bir anda iş aramayı bıraktı bir süre ailesinden gelen para ile yaşamaya devam edeceğini söyledi , saygı duydum mülakatlar çok zor olabiliyordu ben atanırım lüks içinde yaşamamıza gerek yok o sırada iş arayabilir hayatımızı bir düzene oturturuz dedim. Bunları okurken ne kadar salak olunabilir sorusunu sorarak okuyabilirsiniz. Yazarken ben bile hayret ediyorum.. Bu iyi niyetim 7 yıl suistimal edildi.. Bu sırada çok zor süreçlerden geçtim hem ailevi olarak hem maddi olarak ve sonucunda 56 kilodan 43 kiloya düştüm. Bana sürekli kilo verdiğim için çirkin olduğumu söyledi.. Ağlamak dışında bir şey yapamadım. Haklıydı çirkindim yüzüm çok uzundu kemiklerim çıkmıştı göğüslerim çok sarkmıştı.. Ben ağladıkça psikolojik destek almam gerektiğini hasta olduğumu beni ondan başka birisinin sevemeyeceğini söyledi.. ailevi sorunlarımı bildiği için ailemin bile beni sevmediğini beni istemediklerini hatırlattı.. O anda farklı bir çaresizlik yaşıyorsunuz evet çok saçma ama bunu her gün bir şekilde duyduğunuzu düşünün doğrunuz o hastalıklı cümleler oluyor. Böyle böyle bir şekilde yıllar geçti..
Bir gün şehir dışında bir düğüne katıldım kına ve düğün boyunca biri beni izledi çok hoşuma gitti bunun yanlış olduğunu biliyordum sonuçta sevgilim varken birinin ilgisi hoşuma giderse aldatmış sayılırdım kendimden nefret etmiştim ama bana biri bakılmaya değer olduğumu hatırlattı. O anda bir ampül yandı dedim yanlış giden bir şeyler var ve ayrılmayı kafama koydum ama çok korkuyordum nasıl yapacağımı bilemiyordum. Nitekim ayrılmama izin vermediği gibi beni aşağıladı psikolojimi alt üst etti ve aklımdan çok kötü şeyler geçmeye başladı bu dünyada kardeşimi yalnız bırakamam bana ihtiyacı var desem de yüksek bir yere çıktığımda veya karşıdan karşıya geçerken acaba denesem mi demeye başlamıştım..
Neyse aradaki detayları atlasam iyi olacak. atandım işe başladım ve bana evlilik teklifi etmesini bekledim. Koca yürekliyim anlayışlıyım ya işsizliği sorun değildi ya hani en azından bunu haketmiştim.. Etmemişim
Bu konuyu ne zaman açsam sen evlenilecek biri değilsin şu psikolojini düzelt sen hastasın dedi.. Doğruydu onun yanındayken içime kapanıyordum minik bir kavgada ağlamaya başlıyordum. Bu arada bana bunu derken sürekli kendini hazırla bak ya haziran ya da eylül diyip durdu. Haziran geliyo eylül geliyo mevsimler değişiyor yıllar geçiyor adam ortada yok. Bu arada duygusal şiddet devam ediyordu.
Bir gün doğal afet derecesinde yağmur yağıyordu arkadaşlarıyla şehir dışında düğüne gitmişti. O gün içimden yok olmasını istediğimde dedim ne olursa olsun bugün son konuşmayacağım ve sözümü ilk kez tuttum. Başarmıştım. Şok oldu bir anda benden esirgenen ne varsa bana yağmaya başladı.. iş çıkışıma mı gelmeler benimle asla mesajlaşmayacağını söyleyen adamdan gelen mesajlar mı hemen evlenelim demeler mi iş bulacağım söz veriyorum demeler mi.. içimde 9 yıl boyunca ne attıysam kustum oturdu ağladı.. tek derdi ben kötü biri miyim hep kötü şeylerimden bahsettin oldu.. beni böyle mi terk edeceksin ben hiç birini hak etmedim oturup konuşalım dedi indim arabadan gittim.
Bir süre sonra özgürdüm içimdeki her şey ölmüştü iyiydim. Öyle sanıyordum aslında.. Üniversiteden arkadaşımla tekrar görüşmeye başladım kim olursa olsun içimi dökecektim. Yıllardır beğendiğinden bahsetti kahve içelim dedi kabul ettim kahvede sorun yoktu.. Bana prenses gibi hissettirdi.. Yıllardır alamadığım ne varsa kısa sürede almıştım bir anda nişandan ailelerin tanışmasından bahsetti bu kadar emin bir erkekle tanışmak inanılmaz bir duyguydu.. Deneyelim dedim ve yaşadığım zorlukları anlattım hassas olduğumu söyledim o da kendi hayatındaki zorlukları anlattı.. Amacının başka olduğunu çok geç anladım tacize uğradığımda.. Kendimi çok zor kurtardım bana yıllardır ailemin beni sevmediğini söyleyip duran adama rağmen konuyu onlara açtım beni kurtardılar ama ben kendime gelemedim. Metroda sürekli bir yerden çıkacak beni yine taciz edecek diye ağlar olmuştum yalnız kalamıyordum..
Denize düşen yılana sarıldı.. eski erkek arkadaşımı aradım. Bir insan ne kadar hata yapabilirse bütün tuşlara basmalıydım.. Beni kabul etti kendince ama evlenmem artık bir süre dedi tamam dedim evlenecek kadar değerli değildim zaten sorun yoktu artık kabullenmiştim sevilmeyecektim hiçbir zaman.. Bir süre kendimi onu avuturken buldum onu nasıl bırakırmışım diye konuyu açıp aynı konuları tekrar tekrar konuşuyorduk kendimi dünyanın en acımasız insanı gibi hissediyordum çünkü içimde ay neden ayrıldım hata ettim düşüncesi hiç yoktu.. Bu sırada sürekli aklımda taciz edildiğim gün vardı psikolojik destek de alsam rahat edemiyordum..
Bir gece uyuyamadım sürekli üniversiteden konuştuğum kişinin hayatımı berbat edeceğini düşündüm. Ve sevgilimin yanına gittim instagramından engellersem ona ulaşamaz dedim en azından hayatımın bir noktasından uzak tutarım dedim. telefonunu almak için izin istedim kendi elleriyle verdi instagramına girdim bir sürü kız hikaye atmıştı reels oynuyordu bir kadın vardı tuhaftı ama bir gram şüphelenmedim profil kısmına bir girdim bambaşka bir ad ne oluyor ya dedim ana sayfaya bir baktım yarı çıplak kadınlar ve en üzücüsü bana zayıfsın diyordu ya hepsi balık etli kadınlardı 257 balık etli çekici kadın tek tek seçip eklemiş.. beynimden vurulmuşa döndüm.. nefesimi tuttum kendi profiline geçiş yaptım engelleyeceğimi engelledim istek kısmını kapattım bir de deneme yaptım beni instagramına eklememişti mesaj attım iletildi hemen sildim o profili açıp bıraktım. Bu sırada odasından koşarak bir anda yanıma geldi telefonum nerede çabuk telefonumu ver diye o anda benim gördüğümü anladığını anladım. Renk vermedim sigara içmeye çıkıyorum dedim belli kriz geçirecektim yanında geçiremezdim.. Çatıya çıktım inanılmaz bir yağmur yağıyordu ıpıslak oldum bağıra bağıra ağladım.. Haketmiştim.. Bir saat çatıda kalmışım ve aralıksız ağladım.. Aşağıya indim hastanelere gittim her yerde seni aradım falan dedi onu görüne daha çok ağladım..
O sırada içimden bir ses sus eve git diyordu ama gidemedim. Neyin var dedi.. Kendime birini engelledim demeyi yakıştıramadım sorun yok dedim.. Kafayı iyice yedin demeler mi.. Kimsenin beni neden sevmediğini ( arkadaş edinmekte zorluk yaşıyorum) mi.. Ailesi ile iyi olmadığım için hayal kırıklığına mı uğramadığı.. demediği acımasız şey kalmamıştı.. bu sırada ben katıla katıla ağlıyordum... beni dışarı herkesin içine çıkarttı evime bırak diye yalvardım yalvarırken daha da ağladım.. evime götürmedi herkesin içinde beni azarladı.. diyemedim ki beni aldattın.. sonradan öğreniyorum bu aldatma çok uzun süredir varmış..
Kendime çeki düzen vermeye başladım intikam alacaktım kalbim donmuştu artık.. Bendeki değişimi gördükçe saatlerce hazırlanıp şık giyindiğim günler demiş olduğu "şu tipine bi bak ya hahahahah" dan "aaaa ne güzel olmuşsun" a döndü cümleler. Her dediğinde içimden küfrettim. Bir gün her şeyi bildiğimi söyledim çocuk gibi ağladı iftira attığımı bir gururu olduğunu söyledi.. Dolandırıldım benim adıma hesaplar açıldı bu hesabı da onlar açmış hep eskort takip etmiş ( eskort olduklarını da biliyor yani ) kartımdan paralar çekildi dedi. Dediklerine bir gram inanmadım ama birinin günahını almayı asla istemedim koskoca adam neden ağlasın ki mantıksızdı.. Ama eskisi gibi olmadım beni terk etmesini bekledim.. Etmedi.. Bir gün restorantta yemek yerken ağza alınmayacak hakaretler etti sustum zaten ölmüştüm artık.
İçimi kimseye dökemedim bu dert beni yerken bir gün yeni tanıştığım birine içimi döktüm ağladım bana sarıldı her şeyin düzeleceğini ama bu adamla ömür geçmeyeceğini söyledi mantıklı açıklamalar yaptı bir anda ağlamam kesildi ve o akşam bir mesajla noktayı koydum. Bana hata yaptığımı söyledi döndürmeye çalıştı beni rahat bırakması için arkadaş kalalım o zaman dedim ve üzerinden aylar geçti..
Bir gün mesajları fotoğrafları silerken baktım engellemiş hem de her yerden
Ayrılmayalım diyen yanındayım her zaman diyen adam engellemiş.. Bana bu kadar zulüm edip helallik almadan bir nefretle nasıl engelledi aklım ermiyor bazen. Ama en iyisi böyle sanırım. Hala kendimi çirkin hissediyorum biri beni sevdiğinde çok şaşırıyorum. Zamanla yaralarımın sarılacağına inanıyorum
Benimle aynı durumları yaşayan varsa durmasın kurtarsın kendini hayat bir şekilde devam ediyor.
Not: Bu kadar dolandırılmamın üstüne elinde satılık köprü olan varsa yazsın bendeki saflık bitmeyecek gibi
Ek Bilgi: Erkek delisi değilim. Öyle düşünenler olmuş bir süredir yalnızım gelen teklifleri de değerlendirmeyi bile düşünmedim. Evet dersimi aldım. Bir daha dönmeyi düşünmüyorum. Engellemesine takıldım düzenli psikolojik şiddetten sonra tabiki insan helallik bekliyor. Engellemesine sadece şok oldum. Kaldırsa yazsa bile dönmek diye bir yol yok artık bambaşka biriyim. Asla asla deme derler ama kesinlikle asla diyorum. Melankoliğim ama yağmur altında ağlamamın olayı şuydu ağlarken bile sürekli baskı altında kalıyordum kimsenin dışarıda olmadığı görmediği ve sesimi duyamadığı bir yerde istediğim gibi ağladım. Ve hayır profillerini engellediğini gördükten sonra bir kere bile stalklamadım.
Bir anda iş aramayı bıraktı bir süre ailesinden gelen para ile yaşamaya devam edeceğini söyledi , saygı duydum mülakatlar çok zor olabiliyordu ben atanırım lüks içinde yaşamamıza gerek yok o sırada iş arayabilir hayatımızı bir düzene oturturuz dedim. Bunları okurken ne kadar salak olunabilir sorusunu sorarak okuyabilirsiniz. Yazarken ben bile hayret ediyorum.. Bu iyi niyetim 7 yıl suistimal edildi.. Bu sırada çok zor süreçlerden geçtim hem ailevi olarak hem maddi olarak ve sonucunda 56 kilodan 43 kiloya düştüm. Bana sürekli kilo verdiğim için çirkin olduğumu söyledi.. Ağlamak dışında bir şey yapamadım. Haklıydı çirkindim yüzüm çok uzundu kemiklerim çıkmıştı göğüslerim çok sarkmıştı.. Ben ağladıkça psikolojik destek almam gerektiğini hasta olduğumu beni ondan başka birisinin sevemeyeceğini söyledi.. ailevi sorunlarımı bildiği için ailemin bile beni sevmediğini beni istemediklerini hatırlattı.. O anda farklı bir çaresizlik yaşıyorsunuz evet çok saçma ama bunu her gün bir şekilde duyduğunuzu düşünün doğrunuz o hastalıklı cümleler oluyor. Böyle böyle bir şekilde yıllar geçti..
Bir gün şehir dışında bir düğüne katıldım kına ve düğün boyunca biri beni izledi çok hoşuma gitti bunun yanlış olduğunu biliyordum sonuçta sevgilim varken birinin ilgisi hoşuma giderse aldatmış sayılırdım kendimden nefret etmiştim ama bana biri bakılmaya değer olduğumu hatırlattı. O anda bir ampül yandı dedim yanlış giden bir şeyler var ve ayrılmayı kafama koydum ama çok korkuyordum nasıl yapacağımı bilemiyordum. Nitekim ayrılmama izin vermediği gibi beni aşağıladı psikolojimi alt üst etti ve aklımdan çok kötü şeyler geçmeye başladı bu dünyada kardeşimi yalnız bırakamam bana ihtiyacı var desem de yüksek bir yere çıktığımda veya karşıdan karşıya geçerken acaba denesem mi demeye başlamıştım..
Neyse aradaki detayları atlasam iyi olacak. atandım işe başladım ve bana evlilik teklifi etmesini bekledim. Koca yürekliyim anlayışlıyım ya işsizliği sorun değildi ya hani en azından bunu haketmiştim.. Etmemişim
Bu konuyu ne zaman açsam sen evlenilecek biri değilsin şu psikolojini düzelt sen hastasın dedi.. Doğruydu onun yanındayken içime kapanıyordum minik bir kavgada ağlamaya başlıyordum. Bu arada bana bunu derken sürekli kendini hazırla bak ya haziran ya da eylül diyip durdu. Haziran geliyo eylül geliyo mevsimler değişiyor yıllar geçiyor adam ortada yok. Bu arada duygusal şiddet devam ediyordu.Bir gün doğal afet derecesinde yağmur yağıyordu arkadaşlarıyla şehir dışında düğüne gitmişti. O gün içimden yok olmasını istediğimde dedim ne olursa olsun bugün son konuşmayacağım ve sözümü ilk kez tuttum. Başarmıştım. Şok oldu bir anda benden esirgenen ne varsa bana yağmaya başladı.. iş çıkışıma mı gelmeler benimle asla mesajlaşmayacağını söyleyen adamdan gelen mesajlar mı hemen evlenelim demeler mi iş bulacağım söz veriyorum demeler mi.. içimde 9 yıl boyunca ne attıysam kustum oturdu ağladı.. tek derdi ben kötü biri miyim hep kötü şeylerimden bahsettin oldu.. beni böyle mi terk edeceksin ben hiç birini hak etmedim oturup konuşalım dedi indim arabadan gittim.
Bir süre sonra özgürdüm içimdeki her şey ölmüştü iyiydim. Öyle sanıyordum aslında.. Üniversiteden arkadaşımla tekrar görüşmeye başladım kim olursa olsun içimi dökecektim. Yıllardır beğendiğinden bahsetti kahve içelim dedi kabul ettim kahvede sorun yoktu.. Bana prenses gibi hissettirdi.. Yıllardır alamadığım ne varsa kısa sürede almıştım bir anda nişandan ailelerin tanışmasından bahsetti bu kadar emin bir erkekle tanışmak inanılmaz bir duyguydu.. Deneyelim dedim ve yaşadığım zorlukları anlattım hassas olduğumu söyledim o da kendi hayatındaki zorlukları anlattı.. Amacının başka olduğunu çok geç anladım tacize uğradığımda.. Kendimi çok zor kurtardım bana yıllardır ailemin beni sevmediğini söyleyip duran adama rağmen konuyu onlara açtım beni kurtardılar ama ben kendime gelemedim. Metroda sürekli bir yerden çıkacak beni yine taciz edecek diye ağlar olmuştum yalnız kalamıyordum..
Denize düşen yılana sarıldı.. eski erkek arkadaşımı aradım. Bir insan ne kadar hata yapabilirse bütün tuşlara basmalıydım.. Beni kabul etti kendince ama evlenmem artık bir süre dedi tamam dedim evlenecek kadar değerli değildim zaten sorun yoktu artık kabullenmiştim sevilmeyecektim hiçbir zaman.. Bir süre kendimi onu avuturken buldum onu nasıl bırakırmışım diye konuyu açıp aynı konuları tekrar tekrar konuşuyorduk kendimi dünyanın en acımasız insanı gibi hissediyordum çünkü içimde ay neden ayrıldım hata ettim düşüncesi hiç yoktu.. Bu sırada sürekli aklımda taciz edildiğim gün vardı psikolojik destek de alsam rahat edemiyordum..
Bir gece uyuyamadım sürekli üniversiteden konuştuğum kişinin hayatımı berbat edeceğini düşündüm. Ve sevgilimin yanına gittim instagramından engellersem ona ulaşamaz dedim en azından hayatımın bir noktasından uzak tutarım dedim. telefonunu almak için izin istedim kendi elleriyle verdi instagramına girdim bir sürü kız hikaye atmıştı reels oynuyordu bir kadın vardı tuhaftı ama bir gram şüphelenmedim profil kısmına bir girdim bambaşka bir ad ne oluyor ya dedim ana sayfaya bir baktım yarı çıplak kadınlar ve en üzücüsü bana zayıfsın diyordu ya hepsi balık etli kadınlardı 257 balık etli çekici kadın tek tek seçip eklemiş.. beynimden vurulmuşa döndüm.. nefesimi tuttum kendi profiline geçiş yaptım engelleyeceğimi engelledim istek kısmını kapattım bir de deneme yaptım beni instagramına eklememişti mesaj attım iletildi hemen sildim o profili açıp bıraktım. Bu sırada odasından koşarak bir anda yanıma geldi telefonum nerede çabuk telefonumu ver diye o anda benim gördüğümü anladığını anladım. Renk vermedim sigara içmeye çıkıyorum dedim belli kriz geçirecektim yanında geçiremezdim.. Çatıya çıktım inanılmaz bir yağmur yağıyordu ıpıslak oldum bağıra bağıra ağladım.. Haketmiştim.. Bir saat çatıda kalmışım ve aralıksız ağladım.. Aşağıya indim hastanelere gittim her yerde seni aradım falan dedi onu görüne daha çok ağladım..
O sırada içimden bir ses sus eve git diyordu ama gidemedim. Neyin var dedi.. Kendime birini engelledim demeyi yakıştıramadım sorun yok dedim.. Kafayı iyice yedin demeler mi.. Kimsenin beni neden sevmediğini ( arkadaş edinmekte zorluk yaşıyorum) mi.. Ailesi ile iyi olmadığım için hayal kırıklığına mı uğramadığı.. demediği acımasız şey kalmamıştı.. bu sırada ben katıla katıla ağlıyordum... beni dışarı herkesin içine çıkarttı evime bırak diye yalvardım yalvarırken daha da ağladım.. evime götürmedi herkesin içinde beni azarladı.. diyemedim ki beni aldattın.. sonradan öğreniyorum bu aldatma çok uzun süredir varmış..
Kendime çeki düzen vermeye başladım intikam alacaktım kalbim donmuştu artık.. Bendeki değişimi gördükçe saatlerce hazırlanıp şık giyindiğim günler demiş olduğu "şu tipine bi bak ya hahahahah" dan "aaaa ne güzel olmuşsun" a döndü cümleler. Her dediğinde içimden küfrettim. Bir gün her şeyi bildiğimi söyledim çocuk gibi ağladı iftira attığımı bir gururu olduğunu söyledi.. Dolandırıldım benim adıma hesaplar açıldı bu hesabı da onlar açmış hep eskort takip etmiş ( eskort olduklarını da biliyor yani ) kartımdan paralar çekildi dedi. Dediklerine bir gram inanmadım ama birinin günahını almayı asla istemedim koskoca adam neden ağlasın ki mantıksızdı.. Ama eskisi gibi olmadım beni terk etmesini bekledim.. Etmedi.. Bir gün restorantta yemek yerken ağza alınmayacak hakaretler etti sustum zaten ölmüştüm artık.
İçimi kimseye dökemedim bu dert beni yerken bir gün yeni tanıştığım birine içimi döktüm ağladım bana sarıldı her şeyin düzeleceğini ama bu adamla ömür geçmeyeceğini söyledi mantıklı açıklamalar yaptı bir anda ağlamam kesildi ve o akşam bir mesajla noktayı koydum. Bana hata yaptığımı söyledi döndürmeye çalıştı beni rahat bırakması için arkadaş kalalım o zaman dedim ve üzerinden aylar geçti..
Bir gün mesajları fotoğrafları silerken baktım engellemiş hem de her yerden
Ayrılmayalım diyen yanındayım her zaman diyen adam engellemiş.. Bana bu kadar zulüm edip helallik almadan bir nefretle nasıl engelledi aklım ermiyor bazen. Ama en iyisi böyle sanırım. Hala kendimi çirkin hissediyorum biri beni sevdiğinde çok şaşırıyorum. Zamanla yaralarımın sarılacağına inanıyorumBenimle aynı durumları yaşayan varsa durmasın kurtarsın kendini hayat bir şekilde devam ediyor.
Not: Bu kadar dolandırılmamın üstüne elinde satılık köprü olan varsa yazsın bendeki saflık bitmeyecek gibi
Ek Bilgi: Erkek delisi değilim. Öyle düşünenler olmuş bir süredir yalnızım gelen teklifleri de değerlendirmeyi bile düşünmedim. Evet dersimi aldım. Bir daha dönmeyi düşünmüyorum. Engellemesine takıldım düzenli psikolojik şiddetten sonra tabiki insan helallik bekliyor. Engellemesine sadece şok oldum. Kaldırsa yazsa bile dönmek diye bir yol yok artık bambaşka biriyim. Asla asla deme derler ama kesinlikle asla diyorum. Melankoliğim ama yağmur altında ağlamamın olayı şuydu ağlarken bile sürekli baskı altında kalıyordum kimsenin dışarıda olmadığı görmediği ve sesimi duyamadığı bir yerde istediğim gibi ağladım. Ve hayır profillerini engellediğini gördükten sonra bir kere bile stalklamadım.
Son düzenleme:
ama çok haklısınız, hayat bir şekilde devam ediyor sadece başıma geleni anlatmak istemiştim
