Arkadaşlar dün erkek arkadaşımla ayrıldık.
İnsanlar bir konu hakkında büyük kavgalar edip zaman zaman çözüme de ulaşabiliyor. Ama biz tam bir yıldır yani ilişkinin başından beri hep aynı konular yüzünden kavga ettik ve bir arpa boyu yol alamadık. Birincisi giyimim ikincisi sosyal hesaplar. Ben kapalıyım ama pardesü vs giymiyordum tanıştığımızda. Kot pantolon giyiyorum ama üzerine mutlaka uzun şeyler giyiyorum. Ayak bileğim görünüyor diye sorun ediyor. Gömleğimin kolunu biraz geri çeksem indir diyor. Tamam doğru bir şeye yönlendirmeye çalışıyor belki ama bunu benim isteyerek yapmam gerekir. Baştan beni böyle gördü şimdi değiştirmeye çalışıyor. İkincisi de sosyal hesaplarımdan herkesi sildirmeye çalışıyor. Erkek arkadaşlarımı istemiyor.
Aşırı derecede bencil. Sadece kendi isteklerini dayatıyor. Örneğin instagramdaki tüm erkekleri sil diyor. Neden diyorum ben hoşlanmıyorum diyor. Sende de kızlar ekli diyorum al telefonumu sil ben sana silme demem ki diyor. İyi de benim böyle bir talebim yok ki ikimizin de arkadaşları olabilir. Herhangi bir aldatma vs olacaksa ben silsem de yapar karakterle ilgili bir durum bu.
Ve ben 30 yaşındayım. Liseli gibi onu sil bunu giyme vs. Katlanamıyorum gerçekten. Dün kendimi güzelce ifade eden bir mesaj yazdım. Artık bunlara dayanamadığımı ama konuşamadığımızı belirttim. Ben böyleyim diyerek ilişkiyi çıkmaza soktuğunu söyledim. Madem ki bu dilden anlıyorsun ben de böyleyim ve değişmeyeceğim dedim.
En son geldiğimiz nokta ayrılık oldu. Telefonda bitirmek istemem ama artık toparlayacak gücüm de yok, uygun olduğunda söylersen konuşuruz dedim. Gerek yok çokta önemli değil dedi. Onu çok iyi tanıyorum aşırı derecede öfkeliydi bence. Benim canımı acıtmak icin söylediğine eminim.
Evlenme teklif etmişti tek taş yüzükle. Yüzüğü konu etmek istemezdim ama bir şeylerde ciddi olduğumun farkına varmasını istiyorum. Yüzüğü vermek isterdim ama öyle diyorsan kardeşinin arkadaşına bırakırım oradan alırsın dedim. Bizim orada kardeşinin arkadaşı çalışıyor yolumun üzerinde. Oraya bırakacağımı söyledim. Bi 10 saniye kadar sessiz kaldı ve tamam dedi. Böylece ayrıldık.
Sabah baktım Twitter’dan beni engellemiş ama whatsapp ve instagramdan engellememişti. Şöyle düşündüm Twitter’ı ben gizli kullanmıyordum ben. Kızmıştı gizlemişti hesabımı. Gizliliğini tekrar kaldırdım diye sinirlendi engelledi diye düşündüm.
Sonra iş çıkışımda babam almaya geldi ve bahsettiğim yere yüzüğü bırakamadım. Ona da mesaj attım. Yüzüğü bugün bırakamadığımı en geç Cuma günü bırakacağımı söyledim tamam yazdı. Ve sonra baktım ki her yerden sildi beni çocuk gibi. Whatsapp instagram. İnstagramdan engellemiş bir de. Hiçbir şey yapmadım ben de.
Birkaç saat sonra whatsapptan yazdı. Yüzüğü oraya bırakmanı doğru bulmuyorum. Kimsenin bu konu hakkında bir şey bilmesini istemiyorum. Sana zahmet olmayacaksa müsait olduğun bir gün hastanenin orda bir yere bırakabilirsen ben de ordan alırım olur mu yazmış.
Sanki kan davalıyız. Yüz yüze gelemiyoruz. Bir yere bırakacağım ama nasıl bir yer acaba kaldırım taşı falan mı? Gerçekten çocuk gibi. Sırf istediği olmadı diye yaptığı şeyler gerçekten artık sabrımı taşırdı. Bir ay sonra aileler tanışacak isteme olacaktı ama Gerçekten çok yoruldum artık.
Nereye bırakayım diye sordum farketmez bir yere bırak bana haber ver dedi. O da biliyor ki kaldırıma bırakıp dönmeyeceğim ama yüz yüze görüşelim demediğini vurgulamaya çalışıyor. Çok komiksin kan davalı gibi asla yüz yüze gelmiyoruz dedim. Birazdan evden çıkıcam hastaneye geldiğimde nereye bıraktığımı yazarım gelip alırsın dedim. Belli ki ben öyle der demez çıkmış evden. Daha ben yoldayken mesaj attı. Hastanenin bahçesindeyim bir yere bırak ben alırım yazmış. Nerde olduğunu tahmin ettim oraya gittim yüzüğü yanından geçerken eline uzatıp yoluma devam ettim. Ne o durdu ne de ben. Zıt yönlere yürümeye devam ettik.
Çok uzun oldu biliyorum ama gerçekten çok üzgünüm. O kadar çok konuştum anlaşılmak için çaba sarfettim ki. Geldiğimiz noktayı hiç haketmedim. Ne olacak bilmiyorum. Lütfen bir şeyle söyleyin
