İyi de epi topu bir tane çocuğunuz var, hadi olsun iki tane. Yani çocuğumun kaba motor becerisini ne alemde, ince motor becerisi ne alemde, desteğe ihtiyacı olan bir şey varsa nedir, ben bu çocuğu her gün bir yere gönderiyorum ama orada ne yapıyorlar , ne yapmıyorlar, ne yapılması gerekirdi...
Yani bunlar ekstrem düşünceler değil ki. Bir çocuk dünyaya getiriyorsan o sana ve babasına muhtac bir canlıdır.
Hani eski zaman annesi olsanız tarlada çalışan, peşpeşe beş çocuk doğuran, büyüğe küçüğü emanet eden, cahil gelmiş cahil giden yine hak vereceğim, bilmiyordur diyeceğim. Ama siz gayet bilincli bir kadınsiniz, elinizin altında internet var. Her yer çocuk gelişimci kaynıyor.
Bilmiyorum,bana ilginç geliyor.
Neyse, olan olmuş. Hala yolun başında sayılır.
Ben az kalsın birinci sınıfta kalacakmisim, harfleri bile öğrenemeden ikinci dönem okul degistirmisim. Anaokuluna da gitmemisim, annemin hastalığı, ameliyatı ,taşınması vs kötü zamanına geldiğim için benim okul öncesi dönem öyle haybeye geçmiş, ayakkabı baglamayi, kalem tutmayı, sağımı solumu öğrenemeden okula başlamışım. Bjr şekilde arayı kapattım. Ama hala sağımı solumu karıştırırim, adres tarifini asla anlamam, ayakkabıyı o kadar kötü bağlarım ki düğüm olur, yazım çirkindir vs.
Bazı şeyler zamanında oturuyor insanda. Benim çocuğuna gerektiği ilgiyi gösteremeyen anne babalara kızgınlığım bu yüzden, çünkü ben de buna bir örneğim. Yıllarca arama kurtarma eğitimi aldım, tatbikatlarına katıldım,depreme gittim, telsiz kullanma sertifikam var. Kendimi gerçekten geliştirmeye çalıştım ama yani bazı şeyler zamaninda oturmayinca oturmuyor . Sağ - sol, kuzey -guney bilgisi yok yani. Bu sadece bir örnek
