- 27 Ağustos 2019
- 856
- 1.248
-
- Konu Sahibi kaderdevarsa
- #41
Ben gece eve gelmemesine takıldım. Deney yapıyor bile olsa gelmemesi mantıksız. Ögretim üyesi tanıdıklarım var cok mesguller evet ama evde çalısıyorlar.
Son bi kez mahkemeyle uğrasırım. Sonra da onun değerli vaktini ona bırakırım. Zaten yanlızsınız. En azından eşim var yanlızım demezsinizmerhabalar herkese. hiç buraya bunu yazacağımı hayal etmezdim ancak kendi kendime düşünmekten bunaldım. 29 yaşındayım, çocuğum yok, çalışıyorum, 1.5 yıldır evliyim eşimle evlilik öncesinde de 1 yılıık sevgililik sürecimiz oldu. herşey sevgiliyken gayet güzeldi. ancak evliliğimizle beraber sıkıntılar başladı. eşim neredeyse ilk günden ilgisiz davranmaya başladı. birlikte yaptığımız aktivite yok, benimle zaman geçirmiyor, sohbet dahi etmiyoruz , varsa yoksa işi. çok yoğun çalışıyor ama insan 1.5 yılda hiç mi zaman bulamaz yani eşiyle vakit geçirmeye, birşeyler paylaşmaya. işim gereği ben eve geç geldiğim zaman dönüp yüzüme bile bakmıyor. sarılıp öpmez, güzel bir çift laf etmez. gözümün içine bakıp da seni seviyorum bile demiyor evlendiğimizden beri. düzenli bir cinsel yaşamımız yok. bazen 1 ayda sadece 2 kez birlikteliğimizin olduğu zamanlar oluyor. çalıştığı için eve geç saatlerde geldiği, hatta bazen hiç gelmediği oluyor. ben bu durumları istemediğimi kaç kere söyledim. gidip ben sarıldım, ben öptüm. ama bunların sonucunda bana işim bitmeden seninle ilgilenemem, konuşamam, benden ilgi bekleme diyor. sorunları çözmeye bile yanaşmıyor. gerçekten boğuluyorum. evin içinde tamamen yalnızım. yürürken, kahve içerken, tv izlerken , alışveriş yaparken, evi temizlerken, hatta uyurken. hep yalnızım. böyle olsun diye evlenmedim ki ben. çook çook mutsuzum. boşanmayı düşünüyorum. ama onu hala seviyorum. en son bana çok istiyorsan boşanabilirsin ama ben mahkemeyle uğraşamam, onun için bile vaktim yok sadece kendin uğraşırsın dedi. kızlar sizlerden bişeyler duymak istiyorumm .
Ne işle uğraşıyor sizde yardım edin işi bitsin vakit ayırın birbirinizemerhabalar herkese. hiç buraya bunu yazacağımı hayal etmezdim ancak kendi kendime düşünmekten bunaldım. 29 yaşındayım, çocuğum yok, çalışıyorum, 1.5 yıldır evliyim eşimle evlilik öncesinde de 1 yılıık sevgililik sürecimiz oldu. herşey sevgiliyken gayet güzeldi. ancak evliliğimizle beraber sıkıntılar başladı. eşim neredeyse ilk günden ilgisiz davranmaya başladı. birlikte yaptığımız aktivite yok, benimle zaman geçirmiyor, sohbet dahi etmiyoruz , varsa yoksa işi. çok yoğun çalışıyor ama insan 1.5 yılda hiç mi zaman bulamaz yani eşiyle vakit geçirmeye, birşeyler paylaşmaya. işim gereği ben eve geç geldiğim zaman dönüp yüzüme bile bakmıyor. sarılıp öpmez, güzel bir çift laf etmez. gözümün içine bakıp da seni seviyorum bile demiyor evlendiğimizden beri. düzenli bir cinsel yaşamımız yok. bazen 1 ayda sadece 2 kez birlikteliğimizin olduğu zamanlar oluyor. çalıştığı için eve geç saatlerde geldiği, hatta bazen hiç gelmediği oluyor. ben bu durumları istemediğimi kaç kere söyledim. gidip ben sarıldım, ben öptüm. ama bunların sonucunda bana işim bitmeden seninle ilgilenemem, konuşamam, benden ilgi bekleme diyor. sorunları çözmeye bile yanaşmıyor. gerçekten boğuluyorum. evin içinde tamamen yalnızım. yürürken, kahve içerken, tv izlerken , alışveriş yaparken, evi temizlerken, hatta uyurken. hep yalnızım. böyle olsun diye evlenmedim ki ben. çook çook mutsuzum. boşanmayı düşünüyorum. ama onu hala seviyorum. en son bana çok istiyorsan boşanabilirsin ama ben mahkemeyle uğraşamam, onun için bile vaktim yok sadece kendin uğraşırsın dedi. kızlar sizlerden bişeyler duymak istiyorumm .
kesinlikle öyle. acaba psikolojik bir problemi var da ben mi anlamadım veya anlamıyorum? düşünmekten kafa , beyin kalmadı. pandemiden önce gece de üniversitede odasında çalışıyordu. pandemiden sonra evde çalışmaya geçildi ama ben dikkatini dağıtırmışım diye yine üniversitedeki odasında çalışmaya gidiyor.Adam ruhen sizi terk etmiş gibi görünüyor. Evlendikten hemen sonra boyle bir degisim korkutucu geliyor
evet kesinlikle işkolik. ve işi ve aile hayatını birarada götüremeyen birisi eğer bunun için çabalamazsa bundan sonra da götüremez. hayatta hiçbir zaman iş, koşuşturmaca bitmiyor, bitmeyecek de. bunun farkında olup anı güzel geçirmek gerekiyor ama yıllarca böyle yaşamış birisini nasıl değiştirebilirim ki. ve sıkıntı şurada, sevgili olduğumuz dönemde ilgi, alaka en üst düzeydeydi her iş çıkışı beni alırdı. birlikte çay, kahve içer veya yemek yerdik, yürüyüş yapardık birlikte. ama şimdi hiçbirisi yok.Anladığım kadarıyla adam işkolik.
Haz aldığı şeyler bunlar.
Hayatında kadına, aşka ihtiyaç duymuyor ki..
Şişme bebek yetermiş ona boşuna evlenmiş.
Aynen bu yazdigimi okutun.
Bir zahmet de anlaşmalı boşanma başvurusu için mahkemeye 5 dk birlikte uğrasın.
Demezsem de çatlarım pardon. "Salak herif!"
size kesinlikle katılıyorum. bana verilen bir değer yok bu evde, olsam da olur, olmasam da olur. ama nasıl bu duruma gelindi anlayamıyorum, bi insanın bu kadar değişebilmesi için çift kişilikli filan olması gerekiyor.Bence size vakit ayırmamasının nedeni işinin yoğunluğu değil. Sizi sevmemesi, değer vermemesi. Daha doğrusu kendisini, yaptığı işi çok üst düzeyde görüp sizi kendisinden çok alt düzeyde görmesi. Terazide o ve işi 'değer' olarak üstte, siz alttasınız.
Yıllar geçtikçe düzelir, çocuk olur düzelir diye düşünüyorsanız. Bence yanılıyorsunuz. Seven, ilgi gösteren adam ilk günden yapar. Evlenmiş olmak için evlenmiş bir erkek.
Çözüm? Ya evlilik içinde yalnızlığınızı ve mutsuzluğunuzu kabullenerek kendinize tek kişilik bir dünya kurup devam edeceksiniz ya da cesur olup ayrılacaksınız.
Sanırım hayatımda duyduğum en kIrıcı cümlelerden biri. Adam sizinle konuşmak şöyle dursun, sizden boşanmaya "BİLE" tenezzül etmiyor.en son bana çok istiyorsan boşanabilirsin ama ben mahkemeyle uğraşamam, onun için bile vaktim yok sadece kendin uğraşırsın dedi.
Ay yaşlanınca da işiyle oturur muhabbet eder, sevgiyi de isinden alsin. Ne iş sevdaliligi bu ya tamam biz de işimize dikkat ediyoruz ama özel hayatimiz da var onu da ayni zamanda götürüyoruz. İsterseniz tekrar oturun konuşun ama boşanmak umrunda olmayan bir adamla ilerlemenin de bir anlami yokkesinlikle öyle. acaba psikolojik bir problemi var da ben mi anlamadım veya anlamıyorum? düşünmekten kafa , beyin kalmadı. pandemiden önce gece de üniversitede odasında çalışıyordu. pandemiden sonra evde çalışmaya geçildi ama ben dikkatini dağıtırmışım diye yine üniversitedeki odasında çalışmaya gidiyor.
Evin bir odasında bayılıp kalsanız,orda ölseniz haberi olmaz.
Banyoda kayıp düşseniz kalkıp bakmaz.
Sizden boşanmaya bile vakti olmayan bir adamın, evlilik yürütmeye vakti olur mu?
Üniversitede çalışmayı da abartma sebebi işkolik olması değil. Sizi sevmiyor olması.
Sevdiği birkadın bulsa... ve siz de onun sevdiği kadına verdiği vakit ve ilgiye şahit olsanız ancak o zaman anlarsınız
Aynılarını bende yaşıyorum inanın buralarda zaman geçiriyorum psikolojim bozuldu artık gerçekten çocuk yapmak istedim o da olmadı çok iyi anlıyorum sizi ama boşanmak da çözüm değil ailem arka çıkmaz bana ailemin de yanına dönemem istemiyorum onları da eşimle de mutlu değilim sanırım kafayı yiyip ölecğmmerhabalar herkese. hiç buraya bunu yazacağımı hayal etmezdim ancak kendi kendime düşünmekten bunaldım. 29 yaşındayım, çocuğum yok, çalışıyorum, 1.5 yıldır evliyim eşimle evlilik öncesinde de 1 yılıık sevgililik sürecimiz oldu. herşey sevgiliyken gayet güzeldi. ancak evliliğimizle beraber sıkıntılar başladı. eşim neredeyse ilk günden ilgisiz davranmaya başladı. birlikte yaptığımız aktivite yok, benimle zaman geçirmiyor, sohbet dahi etmiyoruz , varsa yoksa işi. çok yoğun çalışıyor ama insan 1.5 yılda hiç mi zaman bulamaz yani eşiyle vakit geçirmeye, birşeyler paylaşmaya. işim gereği ben eve geç geldiğim zaman dönüp yüzüme bile bakmıyor. sarılıp öpmez, güzel bir çift laf etmez. gözümün içine bakıp da seni seviyorum bile demiyor evlendiğimizden beri. düzenli bir cinsel yaşamımız yok. bazen 1 ayda sadece 2 kez birlikteliğimizin olduğu zamanlar oluyor. çalıştığı için eve geç saatlerde geldiği, hatta bazen hiç gelmediği oluyor. ben bu durumları istemediğimi kaç kere söyledim. gidip ben sarıldım, ben öptüm. ama bunların sonucunda bana işim bitmeden seninle ilgilenemem, konuşamam, benden ilgi bekleme diyor. sorunları çözmeye bile yanaşmıyor. gerçekten boğuluyorum. evin içinde tamamen yalnızım. yürürken, kahve içerken, tv izlerken , alışveriş yaparken, evi temizlerken, hatta uyurken. hep yalnızım. böyle olsun diye evlenmedim ki ben. çook çook mutsuzum. boşanmayı düşünüyorum. ama onu hala seviyorum. en son bana çok istiyorsan boşanabilirsin ama ben mahkemeyle uğraşamam, onun için bile vaktim yok sadece kendin uğraşırsın dedi. kızlar sizlerden bişeyler duymak istiyorumm .
Çocuk yapmak mı çözüm? Mutsuz bir evliliğe çocuk yaparak ne olacak zannediyorsunuz?Aynılarını bende yaşıyorum inanın buralarda zaman geçiriyorum psikolojim bozuldu artık gerçekten çocuk yapmak istedim o da olmadı çok iyi anlıyorum sizi ama boşanmak da çözüm değil ailem arka çıkmaz bana ailemin de yanına dönemem istemiyorum onları da eşimle de mutlu değilim sanırım kafayı yiyip ölecğm