Bir arkadaşım vardı aynen böyle. insanların yüzüne bakmaya bile çekinirdi.
yavaş yavaş yaklaştım. özünde ne kadar iyi kalpli, ne kadar zeki, ne kadar güzel olduğunu göstermeye çalıştım.
az biraz başarılı da oldum sanırım ki bir iki sene sonra o kız gitti yerine bambaşka, ışıl ışıl bi kız geldi.
düşünce yapısını biraz değiştirmek lazım.
Etrafındaki insanların senden çok üstün bir tarafı yok.
en az herkes kadar güzel, en az herkes kadar zekisin.
seni eleştirenlerin, yargılayanların, olmaz ya sana gülenlerin büyük bir çoğunluğu aslında seni anlamadığından ya da seni eleştirebilecek kadar tanımadıklarından o şekilde davranıyor.
eksiklerin varsa da herkesinkinden fazla değil. bunları kapatmak için de önünde bir sürü zaman var. bunun farkındasın. çoğu insan değil.
ellerin, gözlerin, saçların ne kadar güzel farketmedin mi hiç?
gerçekten istedikten sonra yapamayacağın şeylerin sayısı aslında çok az.
burada özgüveninin eksik olduğunu farkedip, bunu düzeltmeye çalışıyor olman bile aslında ne kadar olumlu ne kadar çözüm üretici bir insan olduğunun kanıtı bence.
herkes sorunla karşılaşabilir, bunlar karşısında umutsuzluğa da kapılabilir, ama sen bunları düzeltmeye çalışanlardansın.
başka bir sen yok. ve inan bana, dünyanın en özgüvenli hatunu bile gelse seni ona değişmeyecek insanlar var çevrende.