Baştan sona bütün yazılanları okudum, bazen insan bu tarz şeylerin sadece kendi başına geldiğini düşünüyor o zaman da yalnız ve umutsuz oluyorsun.. Ne yazık ki o kadar patavatsız o kadar halden anlamayan, o kadar bencil ve hain insan var ki onlarla uğraşmak bile ruhunu yoruyor insanın..
Benim yaşadıklarım ne yazık ki beni hiç bir zaman motive etmedi aksine üzüldükçe daha çok yedim, daha çok hırslandım, ağlayarak yemek yediğim günler oldu inanın..
Ben çocukluğumdan beri kiloluydum, hep birileri benim kilomla dalga geçti, beni dışladı, laf soktu küçümsedi, sayısını hatırlamıyorum bile, ama en son yaşadığım olay beni yıktı bunun üzerine neredeyse 20 kilo aldım, hayatım mahvoldu..
Üniversitenin son yılında bir çocukla çıkmaya başladım önceden beri sınıf arkadaşımdı yani yıllardır tanışıyorduk, ondan önce uzun bir ilişkim olmuştu ve ayrılık acısında benim en büyük desteğim oldu, tabi aylar geçtikçe bişeyler oldu ve çıkmaya başladık, 8 ay çıktık ama bu sürede farklı şehirlerde oturmamıza rağmen çikolatası çiçeğiyle geldi ailemle tanıştı, onlara niyetinin ciddi olduğunu söyledi, ben bu sıralarda 100 kilo falandım belki de 108.Kilo vermemi istemişti o zaman çok ağladım çok
üzüldüm ama ayrılamadım, diyete ve spora başladım, 6 kilo falan verdim. Ben okulu bitirdim, o daha okuyordu, doğum günümde okuduğu şehre gitmek istedim ama kilo verememiştim 6 kilodan başka, mesajlaşırken söyledim seni çok özledim ama ynına gelmeye korkuyorum kilo veremedim dedim, sabah akşam kapımdan ayrılmayan, beni çok seven(!!) adam diyemeyeceğim kusura bakmayın, ya saçmalama gel kç aydır görüşmedik yazacağına, hiç mi ? yazdı. Yine de gittim biletimi falan almıştım, zaten gittiğimde iki gün uyudu, beni görmek istemedi bile sonra da gitmemden bir gün önce ayrıldı, ortak arkadaşlarımıza kötü görünmek istemedi herhalde, ayrılırken ağlayarak özür diledi,kilolu olduğum için ailesinin beni istemeyeceğini söyledi, küfredip iki tane patlatacağıma önemli değil dedim, sonrası malum cehennem aileme söylemek zorunda kaldım, halama,babaanneme, anaanneme hepsi tanışmıştı rezilliği düşünebiliyor musunuz, ve hepsi de çok sevmişti, sonra tabi aylarca gelemedim kendime günlerce yataktan çıkamadım, kendimden tiksinmenin doruklarına vardım ama kilo veremedim, vermedim, galiba kilo verirsem o istediği için vermiş olucam diye düşündüm bilmiyorum açıkçası ...
Bir kaç gün önce tartıya çıktım 120 kilo yuh dedim ya sen napıyosun??!?!?! Allahın belası bu insanlardan her yerde var, her köşede her delikte, gün gelecek yine çıkacak bunlardan birisi, ve diyete başladım daha yeni bir buçuk hafta falan ama inşallah bu sefer bitecek, bitireceğim çünkü iyi hissetmiyorum kendimi merdivn çıkamıyorum, erkeklerden zaten öyle bir tiksindim ki kimseye bakmıyorum bile zaten onların da bana bakmaya pek hevesi yok :)
Neyse demem o ki ben bunu kendi için yapıyorum şimdi Ahmet, Mehmet, Veli istediğini söylesin, bir de mümkünse giyotinde can versin :) Nickimde de söylediğim gibi ben bu oyunu bozarım diye başladım bu yola, inşallah sonuna kadar gideceğim, Çok dağıttım konuyu ama özetlemem gerekirse kimsenin size dediğinin, yaptığının cezasını kendinizden çıkarmayın varsın ağzı olan konuşsun siz kendiniz için kendinize olan saygınız ve sağlığınız için verin bu kararı, hepinizi çok seviyorum ve öpüyorum :)
şu internet sitelerinden Allah razı olsun, alışveriş sitelerine her gün girip bakmak resmen beni motive ediyor.. sadece kıyafet evet beni motive eden tek şey bu..
Ararlar mı mesaj mı atarlar bilmiyorum ama o gün gelince o bir kişinin suratına tüküreceğim hem de incecik bir kız olarak 
ben tarçınlı yoğurt içine 1-1,5 tatlı kaşığı ev yapımı reçel veya marmelat katarak adet dönemimde bile tatlı krizlerini kestim çok zor değil emin ol bi ara dr a gidip kan tahlili yaptır mutlaka insülin direncini sor 
bu arada ben de 94 kiloyken hoooop dedim şu an 65 teyim hedefim 58 :) emin ol zor değil sadece zaman alacak biraz sabret
