Bir süredir ara ara bilinç bulanıklığı yasiyorum. Kelime olarak ancak bunu secebiliyorum çünkü tarif edemiyorum.
Gözümüzü anlık kapariz ya, yada kirpariz. O ara böyle sanki hani orgazm olmadan hemen önceki evre gibi ama daha farklı birşey oluyor. Kulağım ve zihnim aynı anda karincalasiyor gibi oluyor. Sanki TV karincalasmasi gibi. Kulağım kasinma yada çınlama gibi değişik birşey oluyor. Bu gözümü kapattigim an zihnimle beraber oluyor.
İlk başladığında sanırım çok uzun üst üste uykusuzluk yaşamıştım. Tabi benim uykusuzluğum. Başkasına göre normal ama. Üst üste 3-4 gün 4-5 saat uyumuştum. Sanırım ilk o zaman oldu.
Sonraki olduğunda hafif usutmustum. Zaten sinüzit var. Herhalde dedim beyne giden damarlar sinuzitten anlık böyle oluyor ondan. Eş zamanlı olarak flagy isminde bir antibiyotik kullanıyordum. Yan etkilerinde bilinç bulanıklığı yazıyor. Ondan herhalde diye dusundum. Doktora danışarak flagy i bıraktım. Ve zaten uyumuştum da sonra geçti.
Ara ara yine uykusuz kaldığımda daha kısa süreli yaşadım.
Cumartesi gecesinden beri uyku dengem bozuldu. Sabaha doğru uyuyorum. Sabah da bir şekilde bir isim çıkıyor vs uyuyamıyorum. Yani yine 4-5 saatlik uykular uyudum..
Pazartesi sabaha karşı kuvvetli bir panik atak yaşadım. İki tane o.5 mg zanax aldim. Bunlar yine kafama göre alınan şeyler değil. Doktorumun çok kötü olursan alabilirsin dediği dozlar. Ama beni bir tanesi bile sonradan iki üç gün uykulu yaparken iki tanesi ile kafam Leyla oldu.
Pazartesi ofis gunuydu hatta daha çok uyumak icin kendi aracımla gittim geldim ama uykumu yerine koyamadim. Dün gece yine geç saatleri buldu uyumam. Ve sabah hastane randevum olduğu için öğlene kadar uyuyamadım. Eve gelince parça parça iki kez uyudum. Kafama yerine gelmedi ve bütün gün ayık olduğum her an yukarda tarif ettiğim bilinç bulanıklığınu yasadim. Bir sürü isim vardi ama kafam yerine gelmediği için hiçbirini yapamadım. Bilgisayar ve telefondan uzak kalıp biraz balkonda hava almaya çalıştım. Yemek yedim. Bir iki camasir astım ve şimdi uyucam. Telefonu sessize alıp kesintisiz uyumayı planliyorim.
Tabii aslında çalıştıgim için bunu yapamıyorum işle ilgili telefonlar geliyor falan. Ama yarın mecbur yapcam çünkü iyice çalışamaz hale geliyorum.
Şimdi sorum şu. Bu yaz 39 yaşına basicam. Ve ben kendimi bildim bileli zihnimi çok yoruyorum. Uykuya bile hayalle geçerim ve o hayali detaylı ve gerçekçi olması için zihnimi yorarim. Hayal dediğim olmasini hedefledigim hayaller değil. Bir nevi dizi gibi. Bir senaryo yazarım onun baş karakteri olurum. Genelde uykuya geçiş kolay olsun diye yaparım ama bazen farkediyorum ki resmen kendimi zorliyorum detaylarla.
Bir de birşeyler izlerken sadece birşey izlemem. Hem dizi izlerim hem telefonda oyun oynarım. Bayadir yapamiyorim ama dizi izlerim veya örgü orerim gibi. Ev işi yaparken bisiler izlemek zaten Fix.
Diyelim biriyle telde uzun konuscam hoparlöre alırım , telefon ekranından da oyun oynarım.
Oyun bağımlısı falan değilim sadece tek bir işi yaparken sıkılıyorum. Tek bir yapmak bana sanki o saati amaçsız ve boş geçiriyor hissi getiriyor.
Acaba diyorum yaşla beraber zihnim mi yoruluyor?
Uzun süredir kullandigim antidepresan ve yardımcı ilaçlardan dolayı mı oluyor? ( Zanax sık aldığım bir ilaç değil. Su an buspon ve dulester düzenli kullaniyorum.)
Veya nörolojik bir sıkıntı mı var. Açıkçası doktora gitmek istemiyorum. Çünkü sağlık anksiyetesi yaşıyorum ve çok gittim doktora zaten. 2-3 yıl önce beyin mr im da çekilmişti..
Bugün bu kadar yoğun yaşayınca biraz zihnimi hafifletmem gerektiğini farkettim. Hafiflet ve devam ederse doktora gidersin dedim kendime.
Ama yine de sormak istedim. Akıl akıldan üstündür.
Gözümüzü anlık kapariz ya, yada kirpariz. O ara böyle sanki hani orgazm olmadan hemen önceki evre gibi ama daha farklı birşey oluyor. Kulağım ve zihnim aynı anda karincalasiyor gibi oluyor. Sanki TV karincalasmasi gibi. Kulağım kasinma yada çınlama gibi değişik birşey oluyor. Bu gözümü kapattigim an zihnimle beraber oluyor.
İlk başladığında sanırım çok uzun üst üste uykusuzluk yaşamıştım. Tabi benim uykusuzluğum. Başkasına göre normal ama. Üst üste 3-4 gün 4-5 saat uyumuştum. Sanırım ilk o zaman oldu.
Sonraki olduğunda hafif usutmustum. Zaten sinüzit var. Herhalde dedim beyne giden damarlar sinuzitten anlık böyle oluyor ondan. Eş zamanlı olarak flagy isminde bir antibiyotik kullanıyordum. Yan etkilerinde bilinç bulanıklığı yazıyor. Ondan herhalde diye dusundum. Doktora danışarak flagy i bıraktım. Ve zaten uyumuştum da sonra geçti.
Ara ara yine uykusuz kaldığımda daha kısa süreli yaşadım.
Cumartesi gecesinden beri uyku dengem bozuldu. Sabaha doğru uyuyorum. Sabah da bir şekilde bir isim çıkıyor vs uyuyamıyorum. Yani yine 4-5 saatlik uykular uyudum..
Pazartesi sabaha karşı kuvvetli bir panik atak yaşadım. İki tane o.5 mg zanax aldim. Bunlar yine kafama göre alınan şeyler değil. Doktorumun çok kötü olursan alabilirsin dediği dozlar. Ama beni bir tanesi bile sonradan iki üç gün uykulu yaparken iki tanesi ile kafam Leyla oldu.
Pazartesi ofis gunuydu hatta daha çok uyumak icin kendi aracımla gittim geldim ama uykumu yerine koyamadim. Dün gece yine geç saatleri buldu uyumam. Ve sabah hastane randevum olduğu için öğlene kadar uyuyamadım. Eve gelince parça parça iki kez uyudum. Kafama yerine gelmedi ve bütün gün ayık olduğum her an yukarda tarif ettiğim bilinç bulanıklığınu yasadim. Bir sürü isim vardi ama kafam yerine gelmediği için hiçbirini yapamadım. Bilgisayar ve telefondan uzak kalıp biraz balkonda hava almaya çalıştım. Yemek yedim. Bir iki camasir astım ve şimdi uyucam. Telefonu sessize alıp kesintisiz uyumayı planliyorim.
Tabii aslında çalıştıgim için bunu yapamıyorum işle ilgili telefonlar geliyor falan. Ama yarın mecbur yapcam çünkü iyice çalışamaz hale geliyorum.
Şimdi sorum şu. Bu yaz 39 yaşına basicam. Ve ben kendimi bildim bileli zihnimi çok yoruyorum. Uykuya bile hayalle geçerim ve o hayali detaylı ve gerçekçi olması için zihnimi yorarim. Hayal dediğim olmasini hedefledigim hayaller değil. Bir nevi dizi gibi. Bir senaryo yazarım onun baş karakteri olurum. Genelde uykuya geçiş kolay olsun diye yaparım ama bazen farkediyorum ki resmen kendimi zorliyorum detaylarla.
Bir de birşeyler izlerken sadece birşey izlemem. Hem dizi izlerim hem telefonda oyun oynarım. Bayadir yapamiyorim ama dizi izlerim veya örgü orerim gibi. Ev işi yaparken bisiler izlemek zaten Fix.
Diyelim biriyle telde uzun konuscam hoparlöre alırım , telefon ekranından da oyun oynarım.
Oyun bağımlısı falan değilim sadece tek bir işi yaparken sıkılıyorum. Tek bir yapmak bana sanki o saati amaçsız ve boş geçiriyor hissi getiriyor.
Acaba diyorum yaşla beraber zihnim mi yoruluyor?
Uzun süredir kullandigim antidepresan ve yardımcı ilaçlardan dolayı mı oluyor? ( Zanax sık aldığım bir ilaç değil. Su an buspon ve dulester düzenli kullaniyorum.)
Veya nörolojik bir sıkıntı mı var. Açıkçası doktora gitmek istemiyorum. Çünkü sağlık anksiyetesi yaşıyorum ve çok gittim doktora zaten. 2-3 yıl önce beyin mr im da çekilmişti..
Bugün bu kadar yoğun yaşayınca biraz zihnimi hafifletmem gerektiğini farkettim. Hafiflet ve devam ederse doktora gidersin dedim kendime.
Ama yine de sormak istedim. Akıl akıldan üstündür.
iki sene boyunca okunacak makalelerin özetlerinden öteye geçemedim. Bende hiperaktivite şurada devreye giriyordu: alıntı yapabileceğim bir cümle görünce ayağa kalkıp ofisin içine dolanmaya başlıyordum “şunu da yazarım, bunu da yazarım, buradan kendime atıf alırım, şu dergiye göndereyim, o dergi olursa şu kadar teşvik alırım, teşvik parasıyla şuraya gideriz, giderken şunu giyerim, ama onunla şu ayakkabı iyi gider, ben bi ayakkabı bakayım” diye düşünerek. İşin sonu yine alışveriş sitelerinde bitiyordu. Şu an gerçekten okuyup yazabiliyorum. Ayrıca müthiş bir beyin sisim vardı. Bunu tarif etmek çok zor, sanki ben dahil herkes ve her şey bir perdenin arkasında gibiydi. Zihnim ve vücudum bir koordinasyon halinde çalışmıyor gibiydi bu perde yüzünden. Kendimi sürekli aptal gibi hissediyordum, çünkü olan biteni net olarak anlamak için müthiş bir enerji harcamam gerekiyordu. Şu an beyin sisim neredeyse yok oldu, algılarım keskinleşti. Zaman organizasyonum hiç yoktu, işleri önem sırasına koymak benim için mümkün değildi. Bir sıraya koyamadığım için hiç bir şeye başlayamıyordum. Şu an zaman organizasyonu konusunda önemli bir yol aldığımı düşünüyorum. Hala doğru önem sırasına göre işlerimi ayarlayamıyorum ama en azından bir sıraya koyabiliyorum. 
Bir de i-na-nıl-maz sakar bir insanım ben, bir kimyasalı devirdiğim için 5 katlı binanın tamamen tahliye olmasına sebep olmuşluğum var. Sakarlık da yetişkin tip DEB belirtilerinden biriymiş. Ben kendimde bir değişiklik görmüyorum ama eşim “uzun zamandır kendimi kestim, şunu döktüm, bunu kırdım falan demiyorsun, tedavi işe yarıyor galiba” dedi geçen gün. Tamamen tesadüf de olabilir bu tabi :)
