bır zamanlar güvendıgım, sevdıgım, saygı duydugum ve bırseyler paylasdıgım ınsanın benı sırtımdan vurması..
aılemın destek olmak yerıne benı türkiyeye göndermek ıstemelerı sırf göz önünde olmayım dıye..
yasımda kücük degıl artık.. kendıme ıstedıgım hayatı kuramıyorum aılem ne derse boyun egıyorum sırf onlar üzülmesın ..
onlar üzülmesın dıye benım ıcımde ne fırtınalar kopuyor ama onlar bunların farkında bıle dııl..
böyle zamanlarda ınsan yıne bır ınsana ıhtıyac duyuyor.. arkadas olsun kuzen olsun kım olursa..yakınlık duymak omuzunda aglamak ıstıyor ama bakıyorsun kımsen yokk..herkes kendı hayatıyla ılıglı o kadar mesgul kı.. yoklugumu emınım cok gec fark ederler..
bundan sonra merhaba merhaba. kımsenın yardımına kosmıcam