Ben yukarıdaki yorumunu okudum, sorunu biraz gördüm.
İlgilendikçe kapar zeki çocuk, elinden gözünden duruşundan alır; çok açıklayıp ilgilenme, öğretme derim ben. Biraz tersine bir tavsiye gibi gelebilir, doğruluğu tartışılır (Çünkü kapasitesi o bilgiyi ister sürekli) ama şöyle açıklamaya çalışayım; ben her şeyi sürekli sorar ve denerdim, deli gibi gözlemlerdim ki akıllara zarardı bu huyum, görsel hafızam da hala iyidir bebeykenki anıları da hatırlarım; ben sordukça annem anlatır-gösterirdi, aynı şekilde babam da. Matematik dört işlem (ki bölmeyi bile birinci sınıfta öğretmiyorlardı benim zamanımda, şimdi ne oldu bilmem) ve okuma yazma bilerek okula başlamıştım öyle söyleyeyim, bildikçe de her şeye nane olur itirazı artar çocuğun, ilkokulda öğretmenimle çok kapıştım, annemle de öğrendikçe kapışırdım. Anlatabildim mi bilmiyorum, belli bir dereceyi ver çekil. Atıyorum bir konuda çocuk aklının alabileceği a, b, c bilgileri varsa; a ile byi ver cyi verme, bırak daha büyüdüğünde nasıl olsa onu keşfedecek. Bildikçe sıkıntısı artar, çözdükçe ilgisini kaybeder. :) Ben yaşadım bunu çocukken ve hala daha huyumdur yaşarım; ilgim çabuk kaybolur.
Bunu bu şekilde yaşadığım için, benim kuzuya böyle yapmıyorum. Bak yemek yapmayı biliyor 33 aylık çocuk ama eline tamamen bırakıp denetmiyorum; hep sınırlı "Nasıl basıyorsun, ateş mi yanıyor?" soruyor "Büyümen lazım bunu sonra anlatırım sana" diyorum göstermiyorum nasıl yaptığımı, gerçi bunu sen de yapmazsın ocak işi tehlikeli olduğu için; yani hep bir sınır ve bilgi esi veriyorum diyeyim sana. Bulaşık, çamaşır makinelerini ayarlayıp çalıştırmayı biliyor mesela ama deterjanı şu kadar dökersin diye göstermedim, deterjan gireceğini de biliyor ve soruyor bit kadar şey "Napıyorsun, nasıl döküyorsun? Nasıl doluyor?" diye, elimden kapmasın diye önünde deterjan doldurmamaya çalışıyorum "Büyüyünce öğrenmen lazım onu, şimdi olmaz" diyor geçiyorum. açık bir şekilde anlatabildim mi bilmiyorum. Çeşitli etkinliklere de yolla ama daldan dala atlatmamaya çalış, hızlı bilgi yüklenmesin :)