benim yatma saatim gece 1 sabah 8dir ve bu kadarı bana yeter,uykusuz falan olmam gayet dinç olurum ama aylardır onlara bunu anlatamadım,''kızım saat 10 oldu hadi yat..kızım bak psikolojin bozulur uykusuz kalırsın derslerine veremezsin kendini...''kızım aşağı kızım yukarı..
pazar günleri plan yapmışım hiiç umrunda olmaz babamın,aklına eser ''hadi x amcalara,y teyzelere gidiyoruz..'' normaldede böyledir babam,zorla tatile götürdü mesela geçen yaz beni,saat 7 gibi hava yeni açılmışken denize girmek çok keyifli olur yaparım arada,hemen başlarlar ''sabah 7de denize mi girilir,aaa aç karna o kadar enerji harcama kızım bayılırsın boğulursun,öğlen denize girme kızım güneş çok fena yakar ''
yada mesela hasta oluyorum bazen,misafir geldiği zaman haliyle öpmüyorum,''sen neden onun elini öpmedin,neden yanağına uzandığında geri çekildin,neden sarılmadın ayıp oldu bak tühh üfff..'' hastayım falan dinlemezler,
mesela geçen regl oldum haliyle gece yarıları lavaboya kalkıyorum,babam olay çıkarıyo '' sen yatmadın mı hala,niye hala gürültü çıkarıyosun,ne işin var bu saatte ortalıkta''
yani kısacası yurtta kalsam ailemde olduğu kadar bunalacağımı sanmıyorum zorlukları olsada
canım 4 yıldır istanbulda ailemden uzakta yaşıyorum ve benim gibi yaşayan bir sürü arkadaşım var.hep şunu düşünmüşümdür keşke uludağ üni de okusaydım ailemin yanında olsaydım eve geldiğim de yiyecek yemeğim beni dinleyecek ailem olsaydı diye.ama malesef olmuyor bu söylediklerim.istanbul gibi bir yerde başımın caresine bakmak zorundayım.inan uzaktan davulun sesi hoş geliyor.yurda cıkacaksın 8 kişiyle aynı odayı 50 kişiyle aynı tuvaleti kullanacaksın.senin sınav döneminde oda arkadaşların bunu umursamayacak sen kafayı yiyeceksin.tam uykuya dalarken pat diye birinin teli çalacak fısır fısır saatlerce sevgilisiyle konuşacak.ha uyarırım kapattırırım o teli dersin belki ama kapattıramıyorsun işte.çıkan yemeklerin içinden binbir türlü yabancı madde cıkacak.sabahları uyku sersemi kahvaltı kuyruğunda bekleyeceksin.yurt yemeklerini beğenmeyip dısardan yemeye baslıyacaksın hem kilo alacaksın hem paran gidecek fazlasıyla.sırf rahat rahat dısarı cıkayım,sevgilimin yanına gideyim,daha rahat olayım diye bunu istiyorsan valla sen bilirsin.3 aya kalmaz ailenin yanına kaçarsın
Ailen aslında sana iyilikten ziyade seni ileriye hazırlarken kendine güvensiz ve pasif bir insan yapıyor bilerek veya bilmeyerek..sen annenin bedeninden cıktın ya herşeyinle ona aitsin herşeyiniz kollektif.sen düşünemezsin onlar senin yerine düşünür,sen yapamazsın onlar senin yerine yapar.sen aclığını fark edemezsin onlar senin yerine eder.....
Bunu hakikten anlamıyorum ve annelere de soruyorum:
çocuğunuzu doğurmanız demek onun yaşantısını da mı yaratmanız anlamına geliyor..kanınızı verin canınızı verin mayanıızı verin ama lütfen kendi dogmatik doğrularınızı vermeyin..bırakın yaşayalım..tecrübe bizlere sizden sonra yardımcı olucak tek anahtar.
ayrı bir birey olduğumuzu unutuyorsunuz,karar verme kabiliyetimiz olduğunun farkına varmak istemiyorsunuz..
özgürlüğümüzden korkuyorsunuz ve hep aynı lafların arkasına sığınıyorsunuz.sana güveniyorum ortama güvenmiyorum..
televizyonlardan izlediğinz,gördüğünüz ortam mı heryerde her tabanda olan?
hayır asla değil..
bizleri güvensiz olarak yetiştirmeyin..belki an gelicek gün gelicek,yalnız yasamayı tercih edeceğiz.
hayatımızı güvensiz nasıl idame ettireceğiz bu sekilde?
herkes evlenmek zorunda değil.nuhun gemisine herkes çift olarak girdi diye biz de hayatımızı sürdürmek için bir ikinci kişiye ihtiyacımız yok..
gece eve gelmeme arkadaşlarımda kalmama alkol almama bişey demeyen sevgilim (yani sevgilim bana karışmıyor fazla),ailem değil,ailem alkol almama karşı,gece geç gelmemde diyelimki konsere gittim,yanımda güvendikleri biri olacak,arkadaşımda kaldığımdada arkadaşımın abisi falan evde olmayacak ve babam bırakıp alacak,bu arada arkadaşımdaykende arıyolar geç oldu niye hala yatmadın diye..zaten bunlar için izin almaya bir hafta öncesinden başlıyorum,ve bu saydıklarım anca 2-3 ayda bir oluyor,
ama ben şöyle istiyorum,mesela geçenlerde bir grup arkadaşın akşam işi yokmuş,hadi çıkalım yemeğe gidelim dediler,ordan da sahil gezmesi falan yaptılar ben tabi gidemedim,yada diyelimki 2 gün sonraya hoca sınav verdi,hadi önümüzdeki 2 gün x'te kalalım beraber çalışalım diye planlıyorlar tabi buna da dahil olamıyorum,
el öpmekten falan gocunmuyorum demek istediğim bana karşı pek anlayışlı değiller hep onların dediklerini yapmamı istiyorlar,
arkadaşım bende kalıyor diyelim,gece geç yatıp kaynatma gibi bi lüksüm yok,çok kilo aldım ama onlara kalsa zayıflıktan ölücem,ağır çok yağlı şeyler yemiyeyim diyorum kızıyorlar biticek o tabak diyolar,yani böyle anlatınca bişey yok gibi duruyor ama hayatımın her alanına böyle ufak ufak karışıyorlar çok bunalıyorum.
ama genel olarak yorumlarınızı okudum yurtta çok zormuş ya ben bu kadarını bilmiyordum,yani istediğin çarşafı sermemen yemeklerin kötü olması en ufak şeyin bile çalınması falan...
eve çıkmak daha mantıklı görünüyorbilmiyorumkismile
yurdun zorluklarindan gozun korkmasin evinde zorluklari var:)) biri devamli arkadaslarini getirir,digeri cimridir yediklerimin parasini oderim der,oteki yemek yapmayi bilmem der vs..herseyin zorluklari var yani.ama bu sekilde de hayati ve ayakta durmayi ogreneceksin.insanlari daha iyi taniyacaksin.belki cok saglam dostluklar kuracaksin..arkadaslarinin yurduna git ortami gor,eve cikanlara git nasil anlasiyorlar ev hayatiniogren,gozlemle..en azindan fikrin olur..ona gore de kararini verirsin.