Arkadaşlar merhaba,
Yazışmaların çocuğu okuyamadım. Yakın bir arkadaşım da yolunda gitmeyen birşeyler var ve dr. lar istersen donasyon düşün demişler. Yumurta donasyonu yaptıran arkadaşlara bir sorum olacak.
Gerçekten söylendiği gibi, içinizde büyümesi, tekmeleri, kalp atışını duymak yeterli geldi mi ? O bebeğin size ait olduğunu hissedebiliyor musunuz ? Ara ara ruh halinizde gel git oluyor mu ? Psikolojik yardım aldınız mı yoksa çok istediğiniz için üstesinden geldiniz mi ?
Ben bile bazen oğluma çok kızdığımda " kime çektinse" diyen cümlelerle fırçaya başlıyorum. Ama bakıyorum kızdığım huyların bir bölümü benden. Anlatabiliyor muyum kaş, göz benzemesi hikaye. Genetik olarak hiçbir benzerlik olmayacak, kan yoluyla anneden beslense bile dr.lar açık açık onun değil kocasının çocuğu olacağını onun sadece bu hazzı yaşayacağını söylemişler.
Arkadaşım takmış durumda vereceği kararla ya bu hayatı çocuksuz geçirecek yada bir çocuk sahibi olacak. Ben kendimi onun yerine koyuyorum, sanırım yapamazdım. Her baktığımda aklıma gelirdi. Yada aklıma gelme ihtimali beni bitirirdi. Tabiki onu caydırmam gibi birşey yok ama sadece öğrenmek istiyorum, onun yanında olabilmem için öğrenmem gerektiğini düşünüyorum.
Sorularım sizleri üzer türdeyse kusura bakmayın.
Selam adunul,
Papatya bence çok doğru bir noktaya değinmiş. Sorduğun soru yanıtı kişinin inançları, hayata bakış tarzı, yetiştiği kültür gibi bir çok parametreye göre değişkenlik gösterir. Arkadaşını en iyi sen tanırsın ve onun özelliklerine göre kabullenip kabullenemeyeceğine sen karar verebilirsin bence. Ne kendini onun yerine koymakla ne de bizim fikirlerimiz onun olaya bakışını belirleyemez. Mesela sen ben olsam yapamazdım diyorsun ama ben hiçbir önemi yok diyorum. sevgi emektir genlerinin kime ait olduğunun önemi yok. ben yetiştirirsen benim çocuğum olur. hatta ben doğuramazsam evlat edinmeyi düşünüyorum. onun da benim için bir farkı yok.
selamlar.