- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Yumurta ve Sperm Donasyonu ile Tüp Bebek
- Konu Sahibi Editor
- Başlangıç Tarihi
amın canım inş hepımız alırız kucaklarımıza bebeklerımızı genelde fıyatlar hepsınde ayn sorun ne senın ne donasyonu ne zaman gıdıyorsun ????
ymrt dnsynu evet fiyatlar aynıda konaklama falan ulaşım dahil değil savaş beyde 4500 euro dahil olursada tabi artar fiyat bende kısmetse bu hafta aracı dr gidecem yarın arayıp randevu alcam ahmet beylede iletişim haldeyim ne zaman gel derlerse o zaman gidecem benim sorunum sizinkinden biraz farklı ben doğuştan adet görmedim ilaçla oluyorum cyclo ile yumi yok yani bende hiç üretemedim bu yaşıma kadar işte böyle hormon eksikliği mi fazlalığımı onuda anlamadım ya neyse boş ver
Son düzenleme:
amın cnm ıns rabbım herkese nasıp etsın
amin balım amin sonrada bebişlerimiz yazar birbirine ben bunun kızı ben bunun oğlu falan diye güzel olur valla hamişler partisi veririz şurda...
valla ılk zamanlar cok uzuldum cok yıprandım ama sonra kendımı toparladım en azından boyle bır sansım var tup bebek gıbı dusunuyorum o yuzden hıc takılmıyom artık ıns rabbım bu sene kucagımıza melekler nasıp eder
stress sıkıntı yı kendinden uzak et sen elinden geleni yap gerisini rabbimize bırak eğer zamanımız şimdi ise olur ama yok eğer daha varsa biz kendimizi yırtsak ta boş kendine dikkat et efsune arkadaşımızın dediği gibi dr dediği ilaçlardan başka ilaç alma
rowınacım bısey sorcam kıbrısa gıderken pasaport veya vıze almaya gerk varmı haberın varmı????
Arkadaşlar merhaba,
Yazışmaların çocuğu okuyamadım. Yakın bir arkadaşım da yolunda gitmeyen birşeyler var ve dr. lar istersen donasyon düşün demişler. Yumurta donasyonu yaptıran arkadaşlara bir sorum olacak.
Gerçekten söylendiği gibi, içinizde büyümesi, tekmeleri, kalp atışını duymak yeterli geldi mi ? O bebeğin size ait olduğunu hissedebiliyor musunuz ? Ara ara ruh halinizde gel git oluyor mu ? Psikolojik yardım aldınız mı yoksa çok istediğiniz için üstesinden geldiniz mi ?
Ben bile bazen oğluma çok kızdığımda " kime çektinse" diyen cümlelerle fırçaya başlıyorum. Ama bakıyorum kızdığım huyların bir bölümü benden. Anlatabiliyor muyum kaş, göz benzemesi hikaye. Genetik olarak hiçbir benzerlik olmayacak, kan yoluyla anneden beslense bile dr.lar açık açık onun değil kocasının çocuğu olacağını onun sadece bu hazzı yaşayacağını söylemişler.
Arkadaşım takmış durumda vereceği kararla ya bu hayatı çocuksuz geçirecek yada bir çocuk sahibi olacak. Ben kendimi onun yerine koyuyorum, sanırım yapamazdım. Her baktığımda aklıma gelirdi. Yada aklıma gelme ihtimali beni bitirirdi. Tabiki onu caydırmam gibi birşey yok ama sadece öğrenmek istiyorum, onun yanında olabilmem için öğrenmem gerektiğini düşünüyorum.
Sorularım sizleri üzer türdeyse kusura bakmayın.
Yazışmaların çocuğu okuyamadım. Yakın bir arkadaşım da yolunda gitmeyen birşeyler var ve dr. lar istersen donasyon düşün demişler. Yumurta donasyonu yaptıran arkadaşlara bir sorum olacak.
Gerçekten söylendiği gibi, içinizde büyümesi, tekmeleri, kalp atışını duymak yeterli geldi mi ? O bebeğin size ait olduğunu hissedebiliyor musunuz ? Ara ara ruh halinizde gel git oluyor mu ? Psikolojik yardım aldınız mı yoksa çok istediğiniz için üstesinden geldiniz mi ?
Ben bile bazen oğluma çok kızdığımda " kime çektinse" diyen cümlelerle fırçaya başlıyorum. Ama bakıyorum kızdığım huyların bir bölümü benden. Anlatabiliyor muyum kaş, göz benzemesi hikaye. Genetik olarak hiçbir benzerlik olmayacak, kan yoluyla anneden beslense bile dr.lar açık açık onun değil kocasının çocuğu olacağını onun sadece bu hazzı yaşayacağını söylemişler.
Arkadaşım takmış durumda vereceği kararla ya bu hayatı çocuksuz geçirecek yada bir çocuk sahibi olacak. Ben kendimi onun yerine koyuyorum, sanırım yapamazdım. Her baktığımda aklıma gelirdi. Yada aklıma gelme ihtimali beni bitirirdi. Tabiki onu caydırmam gibi birşey yok ama sadece öğrenmek istiyorum, onun yanında olabilmem için öğrenmem gerektiğini düşünüyorum.
Sorularım sizleri üzer türdeyse kusura bakmayın.
Niye oradan yakayım ki, sadece yardım istedim. Ne var bunda ? O psikolojiyi yaşayanlar dışında en doğru kimden öğrenebiliriz? Dr.lar donasyon deyip çıkıyor ama bunu kabullenmek için ne kadar zaman geçiyor, sizler neler yaşadınız ? Bence kolay birşey değil , yoksa kolay mı ? Güle oynaya dr. donasyon dedi denmez herhalde. Bir sindirme süresi vardır, bir kabulleniş vardır.
Herkes önce kendi çocuğu için uğraşmadı mı, olmayınca bu yola başvurmadı mı ? Herhalde kimse kendi yumurtası varken sırf değişiklik için bu yolu seçmedi ? Yardım etmek zor birşey mi , neler hissedildiğini anlatmak zor mu ?
Ben yaptım bitti mi deniliyor bu işlerde ? Niçin aynı yola çıkacak birine ne hissedildiği anlatılamıyor da, buyur burdan yak deniliyor.
Herkes önce kendi çocuğu için uğraşmadı mı, olmayınca bu yola başvurmadı mı ? Herhalde kimse kendi yumurtası varken sırf değişiklik için bu yolu seçmedi ? Yardım etmek zor birşey mi , neler hissedildiğini anlatmak zor mu ?
Ben yaptım bitti mi deniliyor bu işlerde ? Niçin aynı yola çıkacak birine ne hissedildiği anlatılamıyor da, buyur burdan yak deniliyor.
Son düzenleme:
merhaba adunul
merak ettiğin şeyi çok güzel açıklamışsın ve haklısın ben bu foruma birkaç gündür bakıyorum tam istediğim gibi bir konu açılmış. açanlara ve yorum katanlara teşekkür ederim. öncelikle benimde sorunum aynı yani donasyondan başka çare yok, kendi materyallerimizden çocuk olması için çok çok uğraştığımızı söylememe tabi gerek yok.
senin çocuğun var anladığım kadarıyla bize karşı empati yap desemde insan yaşamadan bunun acısını asla bilemez, senide anlıyorum, ama dediğin şeylerin bazısı doğru bazısı yanlış bu kararı hemen vermiyorsunuz tabiki bir sindirme zamanı geçiyor herşeyi tartıyorsunuz ve seni temin ederimki bu işi yapanların aklında en ufak bir kırıntı kalmıyordur tahminim. benim kalmadı en azından. bir çocuk istiyorum ve onu doğuran yetiştiren biz olacağımız için onun şekillenmeside bizim elimizde nasıl yetiştirirsen öyle olur. kimse mükemmel deildir kendi hücrelerinden çocuk olunca onun iyimi kötümü olacağınında garantisi yok. bizim durumumuzdaki insanların hiç öyle güle oynaya bir durumu yok ne acıların içinden bu kararı verdiğimizi bir biz biliriz.
o arkadaşın şuan sindirme sürecindedir büyük ihtimal ama sana tavsiyem arkadaşına ne evet nede hayır gibi keskin cevaplar verme o zaten kendisi kararını verecektir verdiği zamanda onun kararı neyse onu destekle senin yapacağın yardım bu olacaktır, nacizane benim tavsiyem budur. sevgiler...
buradaki insanlar sebebi ne olursa olsun çocuksuzluk noktasında birleşmiş, bu uğurda maddi manevi fedakarlıklar yapmış, defalarca dibe batıp sonrasında yine bir umutla su yüzüne çıkmayı başarabilmiş, ve evet en son bu çareye başvuran kişiler. hatta deneyimliler der ki şimdiki aklım olsa en baştan yapardım donasyonu, kendimi yıpratmazdım. tecrübeler, duygular paylaşılır.
o kadar uzun ve zorludur ki bu süreç bırakın KENDİ DOĞURDUĞU (donasyonla olandan bahsediyorum) bebeği, bir uzaylı yaratık verilse kucağına sonsuz sevgilerini verir ona buradaki insanlar.
o kadar çok istenmiştir ki o bebek ne kadar şanslı olduğunu bilmez önceleri. herkesi kıskandıracak sevgi dolu apayrıdır onun düştüğü kucak.
bence siz arkadaşınıza bizim forumun adresini verin. bırakın gerisine kendisi karar versin. tabi gerçekten öyle bir arkadaşınız varsa.
sevgiler.
keşke yazışmaları okuyacak vaktin olsaydı... çünkü o yazışmalar hep bir SÜRECİ temsil ediyor ve çok değerli deneyimler var içinde.. HERKESİN YAKLAŞIMI OLAYA FARKLI..
İLGİNÇ OLAN ARKADAŞIN DEĞİLDE senin burada bilgilenmeye çalışman.. İLİŞKİ şeklinizi bilmemekle birlikte anaç bir tavrınız olduğu fark ediliyor.. Örneğin terapi almak için bireyin ailesi bizi ararsa biz birey kendisi arasın ve randevusunu alsın deriz. olması gerekende budur..
onun için buranın linkini arkadaşına vermen en hayırlısı..
sizin çocuğunuz olduğu için şu cümleyi kurmuşsunuz ki..""""""Ben kendimi onun yerine koyuyorum, sanırım yapamazdım. Her baktığımda aklıma gelirdi. Yada aklıma gelme ihtimali beni bitirirdi"""""""" bu cümle ile siz herkesin hassas noktasını daha da kanırttınız. tabii ki istemeden..
aslında üzüleceğimizi hissedip sonradan özürde dilemişsiniz..
""""Arkadaşım takmış durumda vereceği kararla ya bu hayatı çocuksuz geçirecek yada bir çocuk sahibi olacak."""""" böyle bir yaklaşım hayata dair değildir. esneklik ilkesi olmayan kararlar kişilere çok şeye mal olur.. ya hep ya hiç bölme savunma mekanizmasının çok olduğunu gösterir. arkadaşınız cehennemi yaşıyordur..
hayat başımıza hiç gelmeyeceğini düşündüğümüz şeylerin başımıza gelmesi ile yeniden şekillenir..
Kolay gelsin..
sabırsızlıkla bekliyoruz, cemreler kar etmedi bu sene:)) beklerim bir haftasonu, gerçekten. otobandan 1 saat.
çok teşekkürler asla şöyle yap böyle yap demem tabi, sadece ben bileceğim için (başka kimseye söylemeyecek) yanında nasıl duracağımı bilmek istedim.
Ben değilim, genelde öyle olur ya kendinden arkadaşım gibi bahseder. Bende inanılmaz sayıda tüp yaptım, bana da donasyon dediler. Ben inat ettim son noktaya kadar gittim mucize geldi. Yani bende uzaylı değilim. Bu yola baş koyan biriyim.
yooo sizlerin önceden başka sitede yazdığını biliyorum orayada baktım. Buraya biraz baktım, evet süreç var ama bu kadar açık sorana ve hislere rastlamadım. Genelde merkezler, doktorlar, konaklama vs. Ben duyguları öğrenmek istedim.
Bence arkadaşımın yaklaşımı hayata dair niye derseniz ya donasyon yapıp anne olacak ya yapmayacak anne olamayacak. Bundan daha büyük bir karar yoktur herhalde. Bende o kararı verip takdir buymuş deyip donasyon yapamam demiştim. Kısmet mucizemeymiş meğer.
Bazı arkadaşlar niyeyse art niyet aramışlar mesajımda, öğrenmek bilgilenmek sadece yaşayanlardan olur. Ticari kaygıyla yönlendiren doktorundan hiç ama hiç birşey öğrenemezsin. O hiç fark yok der seni cesaretlendirir. O cesaretle gider yaparsın peki ya sonrası.
Lohusa depresyonunda çocuğunu gözün görmüyor (doğru cümle nasıl kurulur bilemedim ama) peki bu lohusa depresyonunda reddetme sürecine girersen. Anlatabiliyor muyum ? Öğrenmek istediklerim insana dair şeyler.
Son düzenleme:
Hoşgeldin ADunul,
Evet haklısın işin psikolojik boyutuyla hiç ilgilenmedik.Diğeer forumda bazı arkadaşlar iki kere sormuşlardı da çok yanıt veren olmamıştı. Bu soruların cevabı daha çok yabancı sitelerde var.Biz Türk milleti olarak duygularla fazla uğraşmııyoruz ya da açığa vurmuyoruz. Turbice biraz fazlaca sert çıkmış ama sonra düzeltmiş Hani çok istediğin bir şey konusunda bize göre detay gelen şeylerde takıldığını düşündüğünden olsa gerek. Neyse ben de senin sorularına donasyon öncesi doğal yoldan çocuğu olan biri olarak cevap versem herhalde daha doyurucu olur.
Doğal yoldan çocuğumu almadan önce iki düşüğüm var. Çok istemenin ne olduğunu o zamandan biliyorum. Bu mucizemden 1.5 yıl sonra da ikinci bebeiş için isteğim başladı. Bu çokkk derinlerden bir istek Kökenlerinin nedenini bilemiyorum. Belki beraber büyüdüğümüz bir komşu aileden etkilendim Belki bizim ev çok huzursuzdu onların ki çok eğlenceli ve mutlu Kimbilir. Başka nedenlerde olabilir. En sonunda eşi ikna ettim 3 kere tüp tedavisine gittik olmadı Çok geç kalmıştım. --Bu arada isteme süreci başlamış ve gidiyor görüyordun--- Arkadaşın için sormuşsun ya evet bu bir süreç . İlk Bah ç...ci kliniğinde Süleyman bey söylemişti daha muayene etmeden. Şok geçirdim Kabul etmedim ve tüpe başladım. Kabul süreci 2 yıl sürdü. Ciddiyim.
Eğer maddiyatım olsaydı daha kısa sürede halledebilirdim ya da bu siteyi daha önce okumaya başlasaydım. Çünkü bence kıbrısa gidenler parmakla sayılacak extrem tiplerdi ve yine ben bu işin nereden başlanacağını bilemiyordum. Efsunenin dediği gibi bunlar belki bahane idi ama işte hiçbir şey tesadüf değil. Eve internet alınması sonra bir ev için kredi çekelim derken aklıma bu tedavinin masraflarını da çekelim düşüncesi gelmesi ( ama eşe ve kendime tedavi için değil ev eski olduğu için tamirat parası diye çektiğimiz) tesadüf değildi. Ya da artık hazırdım da bir şekilde buldum duluşturdum parayı Efsunenin diyeceği gibi. En son damla da burası oldu. Efsunenin dediği gibi arkadaşına bu siteyi diğer siteyi ver. Hatta 3 forum ver onları ver okusun . Nasıl bir çocuk konuşmadan önce 2 yıl dinliyor sonra hazır olduğunda konuşuyor ya iişte öyle olacak. Yoksa biz onunla ne kadar direkt konuşursak konuşalım o reddedecek.
Şimdi heüz bebeğimi kucağıma almadım Neler hissedeceğimi bilemiyorum. Şu anda sadece şefk at duygularımla oğluma daha fazla ilgi gösteriyorum. Böyle bir şeyi arkadaşın zaten yaşamayacak. Onun dışında taşırken aklıma arada geldi ama bebeği dışlamak yerine donöre büyük bir minnet duygusuyla doluyorum. Yalnız (kendimi övmek gibi olacak ama) ben hep
hepimiz kardeşiz düşüncesinde olmuşumdur. Yani öyle bizim millet, üstün ırk, yok biizm aile ( arada oluyor ama extremlerde değil) bizim kan benim yumi kocamın spermi benim kaşım onun zekası vs gibi düşüncelerim olmadı. Sanıyorum o yüzden kabullenmem yani bu düşünceyi kabullenmem zor olmadı. Daha etnik , dini bağları güçlü olan birine zor gelebilir. Doğurduktan sonra lohusa depresyonunu yaşadım Hergün 4 kere ağlıyordum kendi kanımdan olan çocuğumda bile. Üstelik eşle ayrılma noktasındaydık ama öyle bebeği reddetme durumu asla ve asla olmadı. Bunda da olacağını sanmam ama bu da yine bebeği ne kadar istediğinle ilgili bir şey. Bu reddetme durumu hani eşle ayrılmak istersin başka bir hayata başlamak istersin de bebeği
ayak bağı olarak görürsün Bir şekil intikam duygularını ona yönlendirirsin özellikle etrafında kaynana vs varsa onlara da bir tepki olarak çıkıyor Benim düşüncem bu. Donasyona kadar gittiysen gerçekten istemiyorsan Efsunenin dediği gibi bebek de bunu hissediyor ve gelmiyor :)) Ya düşük ya tutmama oluyor. Tutarsa senindir.
Onu da reddetmez arkadaşın merak etmesin. Öyle günahsız ve masum bakar ki sana boncuk boncuk kıyamazsın.Zaten büyüseler bile şuradan atla desen atlar herşeyiyle sana teslim olmuş sabii Ne yapabilirsin ki sevmekten başka . Benim nacizane fikrim böyle. Kokrmasın okusun forumu derim ben .Sen de destek ver İlk bebeğimde ki destekçi arkadaşım (ve Yaratıcı) sayesinde şimdi anneyim yoksa asla cesaret edemezdim
Evet haklısın işin psikolojik boyutuyla hiç ilgilenmedik.Diğeer forumda bazı arkadaşlar iki kere sormuşlardı da çok yanıt veren olmamıştı. Bu soruların cevabı daha çok yabancı sitelerde var.Biz Türk milleti olarak duygularla fazla uğraşmııyoruz ya da açığa vurmuyoruz. Turbice biraz fazlaca sert çıkmış ama sonra düzeltmiş Hani çok istediğin bir şey konusunda bize göre detay gelen şeylerde takıldığını düşündüğünden olsa gerek. Neyse ben de senin sorularına donasyon öncesi doğal yoldan çocuğu olan biri olarak cevap versem herhalde daha doyurucu olur.
Doğal yoldan çocuğumu almadan önce iki düşüğüm var. Çok istemenin ne olduğunu o zamandan biliyorum. Bu mucizemden 1.5 yıl sonra da ikinci bebeiş için isteğim başladı. Bu çokkk derinlerden bir istek Kökenlerinin nedenini bilemiyorum. Belki beraber büyüdüğümüz bir komşu aileden etkilendim Belki bizim ev çok huzursuzdu onların ki çok eğlenceli ve mutlu Kimbilir. Başka nedenlerde olabilir. En sonunda eşi ikna ettim 3 kere tüp tedavisine gittik olmadı Çok geç kalmıştım. --Bu arada isteme süreci başlamış ve gidiyor görüyordun--- Arkadaşın için sormuşsun ya evet bu bir süreç . İlk Bah ç...ci kliniğinde Süleyman bey söylemişti daha muayene etmeden. Şok geçirdim Kabul etmedim ve tüpe başladım. Kabul süreci 2 yıl sürdü. Ciddiyim.
Eğer maddiyatım olsaydı daha kısa sürede halledebilirdim ya da bu siteyi daha önce okumaya başlasaydım. Çünkü bence kıbrısa gidenler parmakla sayılacak extrem tiplerdi ve yine ben bu işin nereden başlanacağını bilemiyordum. Efsunenin dediği gibi bunlar belki bahane idi ama işte hiçbir şey tesadüf değil. Eve internet alınması sonra bir ev için kredi çekelim derken aklıma bu tedavinin masraflarını da çekelim düşüncesi gelmesi ( ama eşe ve kendime tedavi için değil ev eski olduğu için tamirat parası diye çektiğimiz) tesadüf değildi. Ya da artık hazırdım da bir şekilde buldum duluşturdum parayı Efsunenin diyeceği gibi. En son damla da burası oldu. Efsunenin dediği gibi arkadaşına bu siteyi diğer siteyi ver. Hatta 3 forum ver onları ver okusun . Nasıl bir çocuk konuşmadan önce 2 yıl dinliyor sonra hazır olduğunda konuşuyor ya iişte öyle olacak. Yoksa biz onunla ne kadar direkt konuşursak konuşalım o reddedecek.
Şimdi heüz bebeğimi kucağıma almadım Neler hissedeceğimi bilemiyorum. Şu anda sadece şefk at duygularımla oğluma daha fazla ilgi gösteriyorum. Böyle bir şeyi arkadaşın zaten yaşamayacak. Onun dışında taşırken aklıma arada geldi ama bebeği dışlamak yerine donöre büyük bir minnet duygusuyla doluyorum. Yalnız (kendimi övmek gibi olacak ama) ben hep
hepimiz kardeşiz düşüncesinde olmuşumdur. Yani öyle bizim millet, üstün ırk, yok biizm aile ( arada oluyor ama extremlerde değil) bizim kan benim yumi kocamın spermi benim kaşım onun zekası vs gibi düşüncelerim olmadı. Sanıyorum o yüzden kabullenmem yani bu düşünceyi kabullenmem zor olmadı. Daha etnik , dini bağları güçlü olan birine zor gelebilir. Doğurduktan sonra lohusa depresyonunu yaşadım Hergün 4 kere ağlıyordum kendi kanımdan olan çocuğumda bile. Üstelik eşle ayrılma noktasındaydık ama öyle bebeği reddetme durumu asla ve asla olmadı. Bunda da olacağını sanmam ama bu da yine bebeği ne kadar istediğinle ilgili bir şey. Bu reddetme durumu hani eşle ayrılmak istersin başka bir hayata başlamak istersin de bebeği
ayak bağı olarak görürsün Bir şekil intikam duygularını ona yönlendirirsin özellikle etrafında kaynana vs varsa onlara da bir tepki olarak çıkıyor Benim düşüncem bu. Donasyona kadar gittiysen gerçekten istemiyorsan Efsunenin dediği gibi bebek de bunu hissediyor ve gelmiyor :)) Ya düşük ya tutmama oluyor. Tutarsa senindir.
Onu da reddetmez arkadaşın merak etmesin. Öyle günahsız ve masum bakar ki sana boncuk boncuk kıyamazsın.Zaten büyüseler bile şuradan atla desen atlar herşeyiyle sana teslim olmuş sabii Ne yapabilirsin ki sevmekten başka . Benim nacizane fikrim böyle. Kokrmasın okusun forumu derim ben .Sen de destek ver İlk bebeğimde ki destekçi arkadaşım (ve Yaratıcı) sayesinde şimdi anneyim yoksa asla cesaret edemezdimBenzer Konular
