Canım çocuğun var en azından evet biz sana buradan bakınca böyle düşünebiliriz ama sen tekrar anne olmak istemekle çok haklısın ama mesela bizim hiç olmadığı için bu durum daha yıkıcı sanki.. Ayrıca inan ben de 38 yaşında bir kadın olarak erken menapoz teşhisi koyulması hem kadınlık olarak üstelik hiç çocuğum olmayarak atlatmaya çalışacağım bir durumkadın olarak bununla savaşma ve mücadele etmeyi bir kenara bıraktım ve amacım anne olmak oldu yani zor bir süreç. çünkü menapozun bile başlı başına stresi var zaten ve bir sürü etkileri var üzerimde ama bunların hepsine göğüs gererim, cildim kırışabilir, saçım beyazlayıp dökülebilir, kadınlık hislerim azalabilir bunların hepsine varım amenna.. ama anne olamamak hepsinin üzerinde bir şey, kendi canımdan kanımdan bir parça olmayacağı, bu dünyada hiç bir iz bırakmadan silinip gitmek. bir bebeği kucağına alıp koklayamamak sana anne deyişini duyamamak vs vs. yıllarca kadınlığı yaşadım, cildim güzeldi, saçlarım gürdü vs vs ama anneliği yaşamadım ve benim mücadelem ve savaşım bu inan.
Ama şu da var bunların hepsi sadece eksiklik ve bunu yaşayamamak dünyanın sonu değil. bunu kabullenmek bence tedavinin en önemli parçası. hayatının odağını bu yaparsan geçen zamandan hiç bir şey anlamadan iyice yaşlanıp gideriz. geçmiş için yapabileceğimiz bir şey yok ama şu an bizim ve bize ait. şükür edeceğimiz şeylere odaklanıp bunun her kadının yaşadığı bir süreç olduğunu ve her olayda bir hayır olacağını düşünüp devam etmek zorundayız. rabbim başka mücadeleler içine sokmasın bizi tek dileğim bu.
Birileri bize abla diyecek,birileri yenge,birileri hala...
Ama o sozcugu duyamamak ve belki de hic duyamayacagini bilmek,bunu kabullenmek hic kolay degil.
Soylemesi cok kolay,anne. Ama bazilari icin bu sozcuk oldugundan 1000 kat daha degerli.
Rabbim bize de bu sozcugu duymayi nasip etsin.
