- 28 Ağustos 2023
- 21
- 6
- 27
-
- Konu Sahibi Egeliteyze
- #1
gider ya da kimseye yok olamamak için tamamen bu dünyadan giderdim. Kimse yanına sigdirmiyor hep hatalarıma bakıyor.
Zaten sorguluyorum ama başka seçenek olamaması zor olan insanın. Babama Yük olamam bebegim küçük onun işi başından aşkın. Kendi başıma henüz ayakta kalamam bırakacak yerim dahi yok. Bazen şartlar el vermiyor harekete geçmek içinAlt tarafı bir kez fazla gelen telefon faturasını söylemeye korktuğunuz eşiniz demekki sizi hayatına sığdıramıyor, geriye kalan kimse size borç vermek zorunda değil…
Aklıma annesine zeytinyağı al diyip ödeyemeyen kocasına söylemekten korkan arkadaş geldi… Selam olsun…
Hayat arkadaşınızdan bu denli korkuyorsanız hayatınızı kendinizi sorgulayın.
Zaten sorguluyorum ama başka seçenek olamaması zor olan insanın. Babama Yük olamam bebegim küçük onun işi başından aşkın. Kendi başıma henüz ayakta kalamam bırakacak yerim dahi yok. Bazen şartlar el vermiyor harekete geçmek için
Peki tüm mesele dediğiniz 1873 tele hallolunca herşey hallolmuş mu olacak?Her gün defterime yazarım ama bugün birine anlatmak istedim. Bu konuları çevremdeki kimseyle de konuşamıyorum. Bir baltaya sap olamamış gibi hissediyorum kendimi, yitip gidiyorum gibi. Kimsem yokmuş etrafımda, sadece Yük gibi hissediyorum kendimi. İki yıldır çalışmıyorum bebegim var 17 aylık. İyi ki. Salak saçma bir abonelik iptalini unuttuğum için telefon faturam 1873 tl geldi. Ve yarın hattım kapanacak. Eşim bu durumu öğrense kavga kıyamet ki ayrılığa kadar gidebilir. Qramiz zaten çok iyi değil. Yurt dışındaki abim ile konuştum, vermemek için hesabımda yok falan dedi. Babam zaten otizmli kardeşim ile emekli maaşı ile geçiniyor. Ablamın esi aynı benim eşim gibi biliyorum. Arkadaşlarımın durumunu da az çok biliyorum. Sadece yük değil miyim ? Şu parayı çalışırken biri benden istese direk veririm. Sevdiğim tanıdığım biriyse. Ya da eşim aynı durum olsa ikinciye söyletmem bile ama işte canını işte parasını isteme. Bilmiyorum zor böyle yaşamak. Yük olmak insanlara en çok kendine. Bebeğim oğlum olmasa belki ayrılır gider ya da kimseye yok olamamak için tamamen bu dünyadan giderdim. Kimse yanına sigdirmiyor hep hatalarıma bakıyor. Yorgunum. Tüm meselenin de 1873 tl olması çok acı.
Abartmayın yahu. İş bulun sonra da boşayın gitsin adamı. Bir yıllık plan yapın kendinize.Her gün defterime yazarım ama bugün birine anlatmak istedim. Bu konuları çevremdeki kimseyle de konuşamıyorum. Bir baltaya sap olamamış gibi hissediyorum kendimi, yitip gidiyorum gibi. Kimsem yokmuş etrafımda, sadece Yük gibi hissediyorum kendimi. İki yıldır çalışmıyorum bebegim var 17 aylık. İyi ki. Salak saçma bir abonelik iptalini unuttuğum için telefon faturam 1873 tl geldi. Ve yarın hattım kapanacak. Eşim bu durumu öğrense kavga kıyamet ki ayrılığa kadar gidebilir. Qramiz zaten çok iyi değil. Yurt dışındaki abim ile konuştum, vermemek için hesabımda yok falan dedi. Babam zaten otizmli kardeşim ile emekli maaşı ile geçiniyor. Ablamın esi aynı benim eşim gibi biliyorum. Arkadaşlarımın durumunu da az çok biliyorum. Sadece yük değil miyim ? Şu parayı çalışırken biri benden istese direk veririm. Sevdiğim tanıdığım biriyse. Ya da eşim aynı durum olsa ikinciye söyletmem bile ama işte canını işte parasını isteme. Bilmiyorum zor böyle yaşamak. Yük olmak insanlara en çok kendine. Bebeğim oğlum olmasa belki ayrılır gider ya da kimseye yok olamamak için tamamen bu dünyadan giderdim. Kimse yanına sigdirmiyor hep hatalarıma bakıyor. Yorgunum. Tüm meselenin de 1873 tl olması çok acı.
Seni esas üzen bunların hiçbiri değil eşinden sevgi görememek değil mi :) sana sarılmak isterdim suan tüm kalbimleHer gün defterime yazarım ama bugün birine anlatmak istedim. Bu konuları çevremdeki kimseyle de konuşamıyorum. Bir baltaya sap olamamış gibi hissediyorum kendimi, yitip gidiyorum gibi. Kimsem yokmuş etrafımda, sadece Yük gibi hissediyorum kendimi. İki yıldır çalışmıyorum bebegim var 17 aylık. İyi ki. Salak saçma bir abonelik iptalini unuttuğum için telefon faturam 1873 tl geldi. Ve yarın hattım kapanacak. Eşim bu durumu öğrense kavga kıyamet ki ayrılığa kadar gidebilir. Qramiz zaten çok iyi değil. Yurt dışındaki abim ile konuştum, vermemek için hesabımda yok falan dedi. Babam zaten otizmli kardeşim ile emekli maaşı ile geçiniyor. Ablamın esi aynı benim eşim gibi biliyorum. Arkadaşlarımın durumunu da az çok biliyorum. Sadece yük değil miyim ? Şu parayı çalışırken biri benden istese direk veririm. Sevdiğim tanıdığım biriyse. Ya da eşim aynı durum olsa ikinciye söyletmem bile ama işte canını işte parasını isteme. Bilmiyorum zor böyle yaşamak. Yük olmak insanlara en çok kendine. Bebeğim oğlum olmasa belki ayrılır gider ya da kimseye yok olamamak için tamamen bu dünyadan giderdim. Kimse yanına sigdirmiyor hep hatalarıma bakıyor. Yorgunum. Tüm meselenin de 1873 tl olması çok acı.
mesajınız için öncelikl çok teşekkür ederim. Hep böyleydi ben mi görmedim yoksa evlendikten, hayat şartları agirlastiktan sonra mı böyle oldu inanın farkında değilim. Kağan doğduktan sonra ilişkimiz tamamen değişti. Bazı konularda konuşamaz oldum maalesef ki. Bu durum beni çok üzse de. İnsanlar ne kadar dram olduğunu çoğunlukla düşünse de işin içinden çıkamıyorum. Henüz cesaretim yok kendi başımda ayakta durmaya. Öğretmenim, evden çalışma seçeneklerini denedim fakat küçük bir yerde yaşıyorum ve pek mümkün olmadı. Mesleğim dışı da işler yapmayı denedim. Boş duran boş gezen bir insan değilim. Sadece yorgunum tartışmak istemiyorum. Görünmek anlatmadan anlaşır olmak istiyorum.Burda mesele fatura değil. Bir kadının ufacık bir ihtiyacını bile kocasına söylemekten ödünün kopması, yani ekonomik şiddet ve evet ekonomik şiddet fazlasıyla dramatiktir çünkü istatistiksel olarak ciddi oranda evliliğin bitme sebebidir. Ayrıca evli kadınların yaşadığı bunalımın en önemli sebeplerinden biridir. Bu sitedeki insanların sığlığı beni bazen şok ediyor. Böyle herkes çok bilmiş havalarda, üslup desen üstten üstten ama maalesef kaf dağından bile konuşsanız cehaletinizi gizleyemiyorsunuz. Ben de yapı olarak çok gururlu bir insanım, birinden en ufak maddi/manevi yardım istemek ölüm gibi gelir ve böyle kadınlar istemedikçe, talep etmedikçe daha da görünmez hale gelirler. Ama sandığınızın aksine yük gibi hissedilmez, hissettirilir. Bu gibi duygular kendiliğinden oluşmaz, size eşiniz bu şekilde hissettirmiş. Hep mi böyleydi yoksa zamanla mı böyle oldu? Çünkü sizi giderleriniz konusunda bu kadar korkutması, çaresiz bırakması normal değil. Yani evli bir kadın benim bildiğim ailesinden istemeye daha çok çekinir eşinden ziyade. Bu ekonomik şiddeti çözmeyi, onunla konuşmayı denediniz mi? Bu hislerinizi paylaştınız mı? Siz onun çocuğunun annesisiniz ve her ne kadar kardeşleriniz de olsa insanlardan medet ummak zorunda bırakmış sizi. Sizi düşürdüğü durumu duyunca utanır belki. Bir de mesleğiniz ne bilmiyorum ama evden çalışma olanağınız var mı? Belki hem çocuğunuza bakıp hem de kendi paranızı kazanabilirsiniz. Bunu sadece ihtiyaçlarınızı rahatça görmeniz için söylüyorum çünkü sizin durumunuzda mesele para değil. Eşinizin karakteri asıl sorun. Şu an bebekten dolayı çalışamıyorsunuz ya da örnek veriyorum belki çalışmak istemiyorsunuz, belki başınıza bir rahatsızlık geldi, hayatın içinde bin türlü ihtimal var. Eve para getirmediğiniz takdirde 2 bin lira için sizi bu duygu durumuna sürüklemesi maddiyatın çok ötesinde bir problem.
Görülmemek, hatalarin ile sadece görülmek. Öpüyorum siziSeni esas üzen bunların hiçbiri değil eşinden sevgi görememek değil mi :) sana sarılmak isterdim suan tüm kalbimle
Çok teşekkür ederimTam bu konuya örnek olacak bir durum anlatacağım geçenlerde işten çıktım kafam dalgın e devletle ilgili bir çıktı alacağım kırtasiyeye girdim çıktıyı aldım manavdı marketti gezdim bir güzel baktım telefonum yok dedim o kadar yer dolaştım nerede kim bilir ben arayana kadar 25-30 dakika geçti telefonu kırtasiye de unutmuşum velhasıl aileme ve nişanlıma böyle böyle anlattım ailem de nişanlım da senden değerli değil alırız yenisini ne olacak dediler “senden değerli değil “ sözü hayatta bazen çoğu şeyi açıklıyor
Siz gayet yeterli bi insansınız kimseye de yük değilsiniz hiç bir şey sizden değerli değil
Çok teşekkür ederimBen de doğumdan sonra çalışmayı bıraktım, ne var bunda?
Kimseye yük olduğumu düşünmüyorum çünkü öyle değilim, değiliz. Düşünmeme sebep verecek eşim yok. Sorun sende değil eşinde. 1800 tl köpeğin olsun bebem diyip geçecek.
Ben seni çok iyi anlıyorum birden değil yavaş yavaş çöküyor insana bu mutsuzluk önce ufak ufak tatsizliklar alttan almalar hissettirmeler yanlış anladımlar ama zamanla degersizlestigini anlıyorsun. İçinde bulunduğun iliskilerin aslında senin cabanla sürdüğünü tek başına olduğunu görüyorsun. Anne olduktan sonra birdenbire gelen bir aydınlanma oluyor insan da değer yargıların önceliklerin isteklerin gelecek planların değişiyor ve malesef biri olsa öteki eksik kalıyor. Bir türlü tamamlanmış hissedemiyorsun . İyi bir işin olsa bakıcıya muhtaç kalıyorsun kendin baksan ekonomik özgürlüğün olmuyor ikisi de olmasa başka bir sorun çıkıyor sonra bir de es dost akrabadan birileri bir laf dokundurdugunda uykuların kaçıyor. Aynaya bakıp doğumdan sonraki seni hatırlamak bile canını acıtıyor. Ama ne var biliyor musun bu dünyada en önemli şey sağlık. En umutsuz dönemlerinde gözlerini ve kapa şunu düşün suan kemoterapi alan organ nakli bekleyen tedavisi bile olmayan hastalıkla sinanan kac kişi var . Sağlığın yerinde ise asilamayacak engel yok . Buna ruh sağlığı da dahil eğer sen kendini bırakırsan dünya sırtına biner birak herkes sana istedigi gibi davransın 3 kuruş için neler yaparsa yapsın eşin ama sen dik dur hayalini kur özgürlüğün güzel bir işin çünkü hayal olmadan gerçek olmazBurda mesele fatura değil. Bir kadının ufacık bir ihtiyacını bile kocasına söylemekten ödünün kopması, yani ekonomik şiddet ve evet ekonomik şiddet fazlasıyla dramatiktir çünkü istatistiksel olarak ciddi oranda evliliğin bitme sebebidir. Ayrıca evli kadınların yaşadığı bunalımın en önemli sebeplerinden biridir. Bu sitedeki insanların sığlığı beni bazen şok ediyor. Böyle herkes çok bilmiş havalarda, üslup desen üstten üstten ama maalesef kaf dağından bile konuşsanız cehaletinizi gizleyemiyorsunuz. Ben de yapı olarak çok gururlu bir insanım, birinden en ufak maddi/manevi yardım istemek ölüm gibi gelir ve böyle kadınlar istemedikçe, talep etmedikçe daha da görünmez hale gelirler. Ama sandığınızın aksine yük gibi hissedilmez, hissettirilir. Bu gibi duygular kendiliğinden oluşmaz, size eşiniz bu şekilde hissettirmiş. Hep mi böyleydi yoksa zamanla mı böyle oldu? Çünkü sizi giderleriniz konusunda bu kadar korkutması, çaresiz bırakması normal değil. Yani evli bir kadın benim bildiğim ailesinden istemeye daha çok çekinir eşinden ziyade. Bu ekonomik şiddeti çözmeyi, onunla konuşmayı denediniz mi? Bu hislerinizi paylaştınız mı? Siz onun çocuğunun annesisiniz ve her ne kadar kardeşleriniz de olsa insanlardan medet ummak zorunda bırakmış sizi. Sizi düşürdüğü durumu duyunca utanır belki. Bir de mesleğiniz ne bilmiyorum ama evden çalışma olanağınız var mı? Belki hem çocuğunuza bakıp hem de kendi paranızı kazanabilirsiniz. Bunu sadece ihtiyaçlarınızı rahatça görmeniz için söylüyorum çünkü sizin durumunuzda mesele para değil. Eşinizin karakteri asıl sorun. Şu an bebekten dolayı çalışamıyorsunuz ya da örnek veriyorum belki çalışmak istemiyorsunuz, belki başınıza bir rahatsızlık geldi, hayatın içinde bin türlü ihtimal var. Eve para getirmediğiniz takdirde 2 bin lira için sizi bu duygu durumuna sürüklemesi maddiyatın çok ötesinde bir problem.