Keşke biraz ince düşünceli olsa herkes... Bebek özlemi

Destek1 .!.:

Her nasip vaktine esir. Aslında 2 ay kullanacaktım estrofem ama 5 ay kullansan daha iyi, yapışabiliyor açtığım yerler dedi. T rahim gebeliğe engel değilde tüp bebek maliyetli düşük vs olmasın diye yapalım dedi bize de mantıklı geldi. Kamerayla bakınca hsg de gördüğümden daha da darmış dedi. O zaman iyi yapmışız. İlaç meselesi tartışmalı bir durum kimi Dr lar öneriyor kimi spiral takıyor kimi hiçbirşey vermiyor. Ama kullansanız iyi olurdu gibi. Bende sonradan genişliği kontrol ettirdim ama tüp bebek transfer öncesi Yapısal rahim inceliği çıktı. Y ameliyat rahim içine müdahale var mı bilmem t de yok dışından tıraşlama. Eğer varsa iç yapı inceliği olabiliyor. Adım adım ilerliyor aşamalar. Hepsi birden oluverse malesef ama tüp bebek için ameliyat ol 5 ay bekle üzerine 6 ay kimyasal olsun bekle. Ne kadar zor zamanlardı.

Genişletmek için tıkla...

Destek1 .!.:

Her nasip vaktine esir. Aslında 2 ay kullanacaktım estrofem ama 5 ay kullansan daha iyi, yapışabiliyor açtığım yerler dedi. T rahim gebeliğe engel değilde tüp bebek maliyetli düşük vs olmasın diye yapalım dedi bize de mantıklı geldi. Kamerayla bakınca hsg de gördüğümden daha da darmış dedi. O zaman iyi yapmışız. İlaç meselesi tartışmalı bir durum kimi Dr lar öneriyor kimi spiral takıyor kimi hiçbirşey vermiyor. Ama kullansanız iyi olurdu gibi. Bende sonradan genişliği kontrol ettirdim ama tüp bebek transfer öncesi Yapısal rahim inceliği çıktı. Y ameliyat rahim içine müdahale var mı bilmem t de yok dışından tıraşlama. Eğer varsa iç yapı inceliği olabiliyor. Adım adım ilerliyor aşamalar. Hepsi birden oluverse malesef ama tüp bebek için ameliyat ol 5 ay bekle üzerine 6 ay kimyasal olsun bekle. Ne kadar zor zamanlardı.

Genişletmek için tıkla...

Deysimmsen .!.:

Rabbim bi an önce nasip etsin

Genişletmek için tıkla...

Destek1 .!.:

Bende tüp bebek için t rahim histereskopi oldum. 5 ay ilaç kullandım geri yapışıklık oluşmasın diye. İlk defa betahcg kanda çıktı ama düşüşe geçti kimyasal gebelik oldu. Sonra 6 ay olmadı bekledik. Kasımda tüp bebeğe başladık. Orda da rahim inceliği çıktı ve lab kısmı beklediğim gibi değil 2.opuyu oldu o da beklediğim gibi değil. 2.5 yıl korunduk. 1 yıl deneme süresi ( bunun içinde Dr kontrole gittim normal kan ve ultrason devam dedi.) 3.5 yıl böyle geçti evlilikte. Üzerine 1 yıl hsgler ve bekleme süresi ve 6 ay bir Dr un yanlış ilaç kulanmasından geçmesi. Oldu 4.5 yıl. Üzerine ameliyat ve 5 ay bekleme derken kimyasal ve 6 ay da betanın sıfırlanması ve normal olması için bekleme derken 5.5 yıl evlilik. Malesef zaman kaybettim diye üzülüyor insan ama hepsi aşama aşama. Birden en son aşamayı yapmak denemek olmuyor. 1 yıl sonunda sabredemiyorum tüpe gidiyorum tüp bebek olsun diyeni okudum burda onu takdir ediyorum şimdi. Çünkü tüp de hemen olacak sanıyor insan sorun yoksa. Ama embriyo kısmında ya da transfer aşamasında rahim dokusu da vs sorun çıkabiliyor işte. Tsh 2.5 altı olmalı bunu için kaç senedir levetron kullanıyorum. İnsülin direnci d vit eksikliği de engel oluyor. Bunları da önemseyin. Malesef son aşama dayım yıllardır olmayanların bile patır patır bu süreçte oldu insan kendi için üzülüp stres oluyor.

Genişletmek için tıkla...

dragon34 .!.:

selam canım, senle aynı şeyleri yaşıyoruz rahim düzeltme ameliyatı olmuştum şimdi rahim inceliği çıktı, ve yapışıklıkta oluşmuş. ameliyatı yapan doktorumun önemsemediğini düşünüyorum bana hiç bir ilaç vermedi kontrole de 1 ay sonra çağırdı. amleiyattan 1 hafta sonra crp değerim yükseldi başka bi sebeple yükseldiğini grip falan olduğumu düşünmüştüm ama şuan önemsemediği için antibiyotiği bile belki atladığını düşünüyorum. bu durumu başka bir doktor farketti ve rahim şeklinde değişiklik olmamış aynı dedi. sende rahim düzeltme süreci nasıl ilerlemişti lütfen paylaşabilir misin? tavsiyelerin benim için çok kıymetli. yapışıklık için tekrar ameliyat olcam başka bir hekimde sanırım ve çok tedirginim. bazı doktorlar balon vs kullanıyormuş. ben sadece ameliyata girdim 10dk ve çıktım 1 ay sonra da kontrole gittim başka hiç bişey yapılmadı.

Genişletmek için tıkla...

Destek1 .!.:

Yumurta toplama işleminden sonra bile antibiyotik kullanılıyor. Değil ameliyat olup kullanmamak olsun :) genelde monodoks isimli antibiyotik kullanılıyor. Enfeksiyon kaptıysan yapışıklık yapmış olabilir belki. T rahim ameliyatında rahmin içine müdahale yok videolar var izleyebilirsin. Dış kısımdan bıçakla tıraşlama şeklinde kesilip açılıyor. 20 - 30 dk arası sürer diyorlar. Bende hsg de görününenden daha dar olduğunu söyledi ve elinden gelenin en genişini yapmaya çalıştığını söyledi. Yarım saati geçti sanırım odaya gelemem 1 saati buldu eşim meraklanmış birşey oldu diye hatta. Ben hemen estrofem içmeye başladım 2 ay kullan düzenli sonra kontrole gel dedi. Yanlış hatırlamıyorsam günde 3 kez alıyordum.Sonrasında progesteron içtiğin bir dönem var beraber. Estrofemi kesip progesterona devam etmişim 1 hafta kadar Yanlış anlamışım panik yapıp sorduğumda korkma 3 ay daha kullanalım 5 ay garanti olsun kestiğim yerler tekrar kendisi yapışabilir o yüzden kullandırıyorum dedi. Allah ım çok zor günlerdi çünkü bir an önce tüpe başlamak istiyordum ama 2 ay, 5 ay oldu çıktı. Bu sırada bayağı araştırdık kimi Dr balon ya da ilaç ya da farklı yöntemler tercih edebiliyorlar bir de hiç birşey yapmayanlar var 2 ye ayrılmışlar bu konuda. Bazı Dr lar bu rahim ameliyatlarını da gereksiz görüyor. Senin Dr unda tercih etmemiş. 5 ay sonunda mesane doluyken sıvı verilerek ultrasonda şekline baktı ve Allah a şükür güzel görünüyordu. Ama yine de normal bir rahim boyutu değil olabildiğinin en geniş diyelim :) incelik meselesi bende Yapısal çıktı. Yani ilaçta kullansam artmıyor çok. Kürtaj gibi iç müdahale incelik yapıyor ilaçla kalınlaşıyor genelde korkma ama Yapısal ise bilemiyorum hayırlısı Özel de bir Dr a mı ameliyat olmuştun? Tüp bebek Dr ları uzman oluyor bu konularda.özgeçmişine baktım ve 25 yıl gibi bir tecrübesi vardı başarıları çoktu memnuniyet oranı yüksekti o yüzden güvenmiştim ben.

Genişletmek için tıkla...

Destek1 .!.:

22 şubat 2024 çaresiz olduğum gün.Konumu okuyup acımasız yorum yapanlar! "Siz tüp bebeğe bile gitmemişsiniz, tüp bebekle sebepsiz infertilite de olur" diyenler!... Herşeyi Allah bilir niye demediniz?! "Siz çok istiyorsunuz ya tedaviye başlayın bir an evvel" diye başına gelmemiş kolayca konuşan insanlar "Tedavi ile %100 olacak diye nerden biliyorsun?!"
2 tüp bebek tedavisi üst üste geçirdim. Bir tedavide transfer bile olamadım. En iyi kalite embriyo yanında orta kalite de 2 tane transfer edildi. Ve sonuç kocaman bir negatif Ben tükendim çok yoruldum artık. Karnım iğnelerden mosmor yüreğim delik deşik. Hani şu boş konuşanlar kalp kıranlar sizi Allah a havale ediyorum. Allah tan benim kaderime de böyle yazıldığına iman ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Vignette .!.:

Canım benim sana çok dua ettim inşallah tez vakitte yavruna kavuşursun.

Genişletmek için tıkla...

Destek1 .!.:

Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...

Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları oldu yeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen.
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Senin içinin buz kesmesi...
Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...

İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.

NOT:
22 şubat 2024 çaresiz olduğum gün.Konumu okuyup acımasız yorum yapanlar! "Siz tüp bebeğe bile gitmemişsiniz, tüp bebekle sebepsiz infertilite de olur" diyenler!... Herşeyi Allah bilir niye demediniz?! "Siz çok istiyorsunuz ya tedaviye başlayın bir an evvel" diye başına gelmemiş kolayca konuşan insanlar "Tedavi ile %100 olacak diye nerden biliyorsun?!"
2 tüp bebek tedavisi üst üste geçirdim. Bir tedavide transfer bile olamadım. En iyi kalite embriyo yanında orta kalite de 2 tane transfer edildi. Ve sonuç kocaman bir negatif Ben tükendim çok yoruldum artık. Karnım iğnelerden mosmor yüreğim delik deşik. Hani şu boş konuşanlar kalp kıranlar sizi Allah a havale ediyorum. Allah tan benim kaderime de böyle yazıldığına iman ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Destek1 .!.:

Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...

Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları oldu yeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen.
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Senin içinin buz kesmesi...
Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...

İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.

NOT:
22 şubat 2024 çaresiz olduğum gün.Konumu okuyup acımasız yorum yapanlar! "Siz tüp bebeğe bile gitmemişsiniz, tüp bebekle sebepsiz infertilite de olur" diyenler!... Herşeyi Allah bilir niye demediniz?! "Siz çok istiyorsunuz ya tedaviye başlayın bir an evvel" diye başına gelmemiş kolayca konuşan insanlar "Tedavi ile %100 olacak diye nerden biliyorsun?!"
2 tüp bebek tedavisi üst üste geçirdim. Bir tedavide transfer bile olamadım. En iyi kalite embriyo yanında orta kalite de 2 tane transfer edildi. Ve sonuç kocaman bir negatif Ben tükendim çok yoruldum artık. Karnım iğnelerden mosmor yüreğim delik deşik. Hani şu boş konuşanlar kalp kıranlar sizi Allah a havale ediyorum. Allah tan benim kaderime de böyle yazıldığına iman ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

eleanorancalimon .!.:

Herkesin farkli bir imtihani var bu hayatta. Ama bu denli derin uzuntu duymak icin cok hassas kalpli olunmasi lazim, siz ince dusunceli biri olmasaydiniz insanlarin davranislarina bu kadar alinmaz kirilmazdiniz, cunku siz kimseye oyle demez ozeline girmez rencide etmez kirmazdiniz. Ayni olmasa da yakin seyler yasadim, cocugun yok mu diyenlere kuslarim var diyorum, kolu komsu bebek yok mu diye soruyor ben de bekliyoruz iste diyen kayinvalideme daha cok beklersiniz cunku biz su an dusunmuyoruz diyorum ama bunu kabaca tersleyerek degil ayni onlar gibi gulumseyerek alttan alttan, kendi annem bile kustan cocuk olmaz kendi cocugunu yap onu sev diyor sana ne diyorum. Bu raddeye gelmem kolay olmadi. Psikiyatra gittim ve adam etrafindakileri degistiremeyecegine gore kendi dogrun icin uzulmene gerek yok, ya cevap vereceksin onlar gibi ya da dediklerini umusamayacaksin, hayat senin hayatin, sen iyi ve saglikli olacaksin ki yasamin guzellessin dedi. Nasil oldu bilmiyorum, ama uzulurlerse uzulsunler, benim kirildigim yeter modunda cizgiyi cektim. Bu arada kendimi bildim bileli yumurtalik problemleri kistler igneler haplar vs yas 35, deniyoruz olmuyor, ama kimseye deniyoruz olmuyor demedim. Su an istemiyoruz karar verirsek haber veririz diyerek susturuyorum. Bana foto vs atanlara da aaa ne guzel demiyorum, cevap vermiyorum o mesaj o foto hic gelmemis gibi. Hayat baska turlu cekilmiyor iyi kalpli minik kus.

Genişletmek için tıkla...

Aysendkmn .!.:

Ne kadar üzülmeyin desem de boş 5 yıllık evliyim maddi olarak hazır hissetmedik hissettiğimiz ay hamile kaldım dış gebelik geçirdim sol tüpüm alındı 3 ay korundum tekrar hamile kaldım rabbim hiç aratmadı ama riskli geçti hamileliğim genetik anomali den geçen hafta sonlandırıldı 6 aylık olmuştuk o gün rabbim keşke hiç olmasaydı diye dua ettim o kadar acı ki emin olun rabbim vermiyorsa da vardır bir bildiği daha hayırlıdır belki sizin için bazı şeylerde elinden geleni yapıp Rabbime teslim olmak gerekiyor insan bilemiyor belki hayırsız evlat olacak ömür boyu uğraşacaksınız belki engelli olacak ikinizde acılar çekeceksiniz rabbim herşeyin hayırlısını versin

Genişletmek için tıkla...

Destek1 .!.:

Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...

Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları oldu yeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen.
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Senin içinin buz kesmesi...
Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...

İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.

NOT:
22 şubat 2024 çaresiz olduğum gün.Konumu okuyup acımasız yorum yapanlar! "Siz tüp bebeğe bile gitmemişsiniz, tüp bebekle sebepsiz infertilite de olur" diyenler!... Herşeyi Allah bilir niye demediniz?! "Siz çok istiyorsunuz ya tedaviye başlayın bir an evvel" diye başına gelmemiş kolayca konuşan insanlar "Tedavi ile %100 olacak diye nerden biliyorsun?!"
2 tüp bebek tedavisi üst üste geçirdim. Bir tedavide transfer bile olamadım. En iyi kalite embriyo yanında orta kalite de 2 tane transfer edildi. Ve sonuç kocaman bir negatif Ben tükendim çok yoruldum artık. Karnım iğnelerden mosmor yüreğim delik deşik. Hani şu boş konuşanlar kalp kıranlar sizi Allah a havale ediyorum. Allah tan benim kaderime de böyle yazıldığına iman ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

ronua .!.:

Allah verse de imtihan vermese de imtihan. Ama biz zamanla sınırlı varlıklar olduğumuz için aceleciyiz. Evladını çok kötü bir şekilde kaybeden evladı kendine imtihan olan nice insan var. Benim ablamın yedi yıl olmadı. Sonra rabbim Peş peşe üç tane evlat verdi şükür. Yine abim yedi yıl çocuğu olmadı. Tüp bebek yaptılar kaç defa iki tane evlatları oldu. Şimdi on altı yıldan sonra ise kendiliğinden bir bebekleri olacak tedavisiz. Size tavsiyem boş konuşanları takmayın. Evet kaderde ne varsa o ama hırs yapmadan deneyin bilimsel yöntemleri. Olması da olmaması da imtihan. Önemli olan imtihandan geçmek

Genişletmek için tıkla...

mavikelebek92 .!.:

Bugün bir arkadaşımın daha hamile haberini aldım, çok sevindim onun adına :) ama insan neden benimde yok olmuyor diye düşünmeden edemiyor. Bu kesinlikle kötü niyet değil, beni anlıyorsunuzdur aynı yolun yolcusuyuz. Aklında çıkar olur diyenler nasıl aklımızda çıkaralım? Her yerde bebekler var :)

Genişletmek için tıkla...

Destek1 .!.:

Bu uğurda uğraşmayanlar bizi anlayamaz. Algıda seçicilik oluyor bir süre sonra. Bu Bende de 1.5 yılın felan sonunda oldu. Bir tek ben mi böyle oldum dedim bakıyorum bunu yaşayan çoğu kadın böyle. Özellikle tüp bebek polikliniğinde Dr a normal takip için gelen gebelere, pusetlere özlemle merakla bakan bir sürü çift gördüm. Bir kadın karşıda bir çocuğu gözleriyle seviyordu ama nasıl İfade etmeye kelime yok, görmeniz lazımdı. Gide gele tanıdığım evli bile olduklarını sanmadığım sekreterlerin süt izni varmış, birinin 3 çocuğu varmış. :) yüksek doz ilaçlarla sıkıntılarla takip yaptırırken bir önceki çıkan gebeden ekranda detaylı ultrason bebeğin yüzü, öyle de tatlı MaşaAllah. Kendimi hüzünlü garip hissetmem... Negatifi öğreneceğimi beklerken sezaryandan bebeğiyle çıkıp gelen çok genç anne. Kapıda "kuzuyu görelim bakalım diye sevmeler" benim kocaman bir negatif le ve elde sıfır embriyo gözyaşlarıyla dönmem...anlamazlar sadece yaşayan bilir.Kavuşup unutanlarda var ben bu duyguları unutacağımı hiç sanmıyorum...

Genişletmek için tıkla...