Çok özür dilerim asla kötü bir amaçla yazmıyorum ama artık bu toplumsal bir saçmalık haline döndü.
Sürekli tüketen bireyler haline dönmemiz bir yana, belli markalar üzerine yoğunlaştırılmamız ayrı bir facia.
İnsanları kullandıkları şeylerin markasına göre etiketler hale geldik, bazı insanlar cidden yaşadıkları çevrede ayıplanmamak için bazı şeyleri almak zorunda kalıyor.
Telefon dediğiniz için onun üzerinden bir örnek vereyim bir yerde 3-5 arkadaş otururken, 2'si telefonunu masaya rahatça koyarken diğerleri ezilip büzülüyor.
Eşimin bir arkadaşının oğlu liseye gidiyordu o vakitler, okulda elma marka telefon favori olmuş, çocuk babasına o markayı alsın diye yalvarıyordu.
Hayır bir de ne var biliyor musunuz? Bu tip ürünler amacınıza uygun olanından seçilmeli, örnek mi?
Telefonu alo deyip yakınlarımla konuşmak, uzakta yaşadığım için annemi kardeşimi arada görüntülü aramak, arada onlara whatsapptan birkaç video atmak için kullanıyorum, bana bunları sağlayan herhangi bir telefon amacıma uygun bir telefondur, başka özelliklerini kullanmayacağım bir telefona para vermem, siz buna ister cimrilik dersiniz ister başka bir şey.
Biz erişkiniz ama şekilcilik çocukluktan itibaren empoze edilir hale getirildi, ilkokula başlayan her çocuğun lisanslı bir okul çantası şartı varmış gibi veya x marka bir telefonu, alamayan çocukların mahçup halleri, sonrasında doyumsuz ve eldekiyle mutlu olmayan bir toplum haline dönüştük.
Bakın topluma, her şeyi olup hiç mutlu olmayan insanlar var, daha fazlasını isteyen elde edemeyince de depresyona giren bireyler olmaya başladık.
Konuyu aldım nerelere getirdim :) ama her biri birbiriyle bağlantılı konular, giyiminiz toplumda kabul görmüyor, sonra kullandığınız telefon, sonra ev eşyanız, arabanız, yetiştirdiğiniz çocuk, çocuğunuzun gittiği okul, üniversitede okuduğunuz bölüm, hatta gittiğiniz üniversitenin adı dahi önemseniyor, eğitim kalitesinden bahsetmiyorum bakın, o ayrı bir konu, bahsettiğim belki siz x üniversitede gerçekten çok iyi bir eğitim aldınız ama okulun adı markalaşmamışsa toplumda kıymeti olmuyor, annenizin kızım XXXXXX üniversiteyi kazandı derken ki yüz ifadesiyle x üniversitedeyi kazandı derken ki yüz ifadesi dahi değişiyor çünkü toplumdaki itibarı düşünüyoruz anlatabildim mi bilmiyorum.
bu arada ben çocukken hatta çalışmaya başlayana kadar maddi sıkıntı yaşayan biriydim. Evimize bal bile girmezdi yurtta bal çıkınca kahvaltıda saklar annemlere götürürdüm. Her zaman pazardan giyinirdik. Annemin bir ceketi 20 yıl giydiğini bilirim ama bizi okuttu bu günlere getirdi. Yani fakirlikten utanmam ama burda bu söz hakaret amaçlı kullanıldığı için canımı sıktı.
ne insanlar. Annem Aysel gürel gibi birbiriyle uyumsuz alakasız giyinir ona bile karışmadım kadın böyle mutlu diye. Allah akıl fikir versin.
o dökme tezgahları alt üst ediyorum ucuz bişey bulup sevinmek için
