Yine Aynı Bataklığa Saplanıyorum

İşte bu psikologlar için de geçerli biri iyi olmaz da diğeri iyi olur yani her meslek için bu böyle zaten. Hayır herkese tanı koymak mantıklı değil. Her çözemediği sıkıntısı olana DSM-V e göre tanı koyulmaz ki. Mesela konu sahibinin şemalarının olması tanılı bir hastalığı olduğu anlamına gelmiyor hepimizin şemaları var sadece kimimizin hayatını daha çok etkiliyor.
Şahsen ben borderline oldugumu dusunuyorum. Psikoloğuma sordum ama cevap vermedi...
 
Bence konu sahibi her beğendiği adamla birlikte olmuyor. Yani ben kendisini dışarıdan da biliyorum. Biz 2019 sonunda konuşmaya başladık, bu sürede 4-5 erkek duydum sadece. Arada kısa flörtleri olmuştur mutlaka. Tek gecelik ilişki ya da sadece sekse dayalı ilişkisi olan arkadaşlarım bu sayıya maksimum bir haftada ulaşıyor. Aynı gün içinde iki farklı erkekle seks yapan arkadaşlarım da var. Çoğunlukla haftada 2-3 yeni insanla tanışıp görüşüyorlar hemen. Çoğu da kendini sevmeyen kızlar. Sevgiye ilgiye muhtaçlıklarını o şekilde tatmin etmeye çalışıyorlar 🤷🏼‍♀️.

Ben de babası varken, başındayken yokluk çekenlerdenim. Kimsenin beni gerçekten sevdiğine inanamıyorum. Sevgilime karşı “beni gerçekten seviyor mu” diye düşündüğüm çok oluyor, 6 yıldır birlikte olmamıza rağmen. Beni sevmesine rağmen rahatsız olduğu şeyleri dile getirdiğinde hemen beni aslında sevmiyor diye ağlıyorum, ona yansıtmamaya çaba gösteriyorum.

Annem zihinsel engellina onu sevdiğimi en son ne zaman söylediğimi hatırlamıyorum. Babamdan yetişkin hayatımda sadece bir kez duydum bu cümleyi, onda da ben ona söyledim o karşılık verdi. Söyleyemez ama hissettirir çoğu baba, bende bu da olmadı. Üniversiteye gidene kadar da babamla direkt iletişimim yoktu, annem hastalanınca birbirimizle muhatap olmak durumunda kaldık resmen. Bu yüzden erkek arkadaşımla uzak olduğumuz her gece ama her gece (2 senedir uzak mesafedeyiz) karşılıklı “seni seviyorum” demezsek uyuyamıyorum.

Biz de fuckbuddy olalım diyerek başladık. Çünkü o sırada ikimiz de sevgililerimizden yeni ayrılmıştık. Kalp kırıklığımız vardı. Karşılıklı yara bandı yapmayı planlıyorduk birbirimizi. Sırf yalnız kalmamak için fuckbuddy olmayı kabul ettim ilk başta. Üstelik bakireydim 😄 özel olsun falan diye düşünmedim. Yalnız kalmaktan iyiydi. Baştan karşılıklı beğeni ve çekim vardı, zamanla bağlandık duygu geliştirdik, ilişki yürütebileceğimize inanınca da sevgili olduk.

Dışarıdan bakana inanılmaz boğucu gelirim kesin, ilgi sevgi istiyorum sürekli. Başta çok yakınırdı ama erkek arkadaşım da alıştı artık herhalde. Aynı evde olunca durmadan sarılıp öpüşüyoruz. İstenmeyen bir bebektim, hazır olunmayan bir hamilelik sonucunda dünyaya geldim, ailemde görmediğim ilgi ve sevgiyi hayatıma giren erkeklerde arıyorum 🤷🏼‍♀️.

Bu daddy issues muhabbeti tamamen doğru. Herkesin yaşadıklarına verdikleri tepkiler faklı. “İnsanlar ne travmalar yaşıyor, bunun arkasına sığınıyorsunuz” demek doğru bir yaklaşım değil. Benzer şeyler farklı insanları farklı şekillerde etkiliyor. Kiminin psikolojisi daha sağlam oluyor o kadar etkilenmiyor kiminin altında farklı nedenler oluyor etkileniyor. Ya da kimi etkilense de farklı şekilde bir tepki veriyor; mesela babasından hiç ilgi/sevgi görmediği için erkeklere tövbe etmek, kimseyi kolay kolay hayatına almamak, kimseye kalbini tam olarak açamamak da bir tepki. Ben başta hep babam gibi erkekleri çektim kendime. İlgisiz, üşengeç, bir şeyi yapması için 40 kere hatırlatmamın gerektiği erkekler. Benden 20 yaş büyük adamla bile görüştüm. Sırf ilgi dolu, beni bir yetişkin gibi görüyor, fikirlerime önem veriyor diye. O adamla yaşadıklarımdan sonra değişmeye karar verdim birçok yönde. Sorunlarımın çoğunu da hallettim. Daha yukarıda bahsettiklerim dışında bir şey kalmadı, kendimi sevme yönünde adımlarım devam ediyor. Hem annemin hem de babamın en iyi özelliklerinin toplandığı bir insanla beraberim şu an. İkisinin en kötü özelliklerini barındıran insanları bulma döngümden kurtulduğum için mutluyum.
Kuzum seni çok severim bilirsin zaten. Genel olarak aslında yorumladım konu sahibini.bir kadın olarak hemcinslerimin böyle toksik ilişkileri bile bile yaşamalarını üzülmelerini yara almalarını sindiremiyorum.hangi sorunu çözüyor hiçbirini. Sadece boşa harcanan zaman bozulan psikoloji kalıyor geriye.Hatalarımızın elbette geçmişe de dayanan sebepleri var ama tamamını ayy ben bunları yaşadım da böyle oldum diyetek kaçamayız. O zaman evli adamla birlikte olan kadın da kendini aklar geçmişimde şunu yaşadım der suç işleyen hırsız da tecavüzcü de katil de aklar kendini geçmişimde travmalar var diyerek. Ben hatalarımdan ders aldım mesela devamlı aynı döngüde kalmadım suçlu bike olsalar diğer insanlara takıntılı kalmadım yoluma baktım. Ha bunu kendim yaptım yapamayanda psikolojik destekle yapar ama yapar. Senelerce sızlanarak aynı hataları defalarca yaparak hayatını harcamaz
 
Şahsen ben borderline oldugumu dusunuyorum. Psikoloğuma sordum ama cevap vermedi...
Geçen konunuzda sevgilinize narsist dediğinizde peki sizin yaptıklarınıza nasıl bir tanı koymalıyız demiştim açıkçası evet belirtiler uyuyor ama borderline’a yakın kişilik özellikleriniz de olabilir ya da terk edilme şeması olanlar da borderline’a benzer özellikler gösterebilirler. Ülkemizde üzerinde pek çalışılmış bir bozukluk değil bu yüzden tanı koymakta çok zorlanırlar.
 
Yine uzman değilim ama yorum yapamadan duramıyorum 😂 borderline’lar genelde gün içinde öfke nöbetleri geçiriyor diye biliyorum siz sanki sakin yapıda biri gibisiniz
Küçükken öfke nöbetleri geçirme huyum vardı. Dolap kapakları falan tekmelerdim. Hatta bir süre pedagoga gittim.

Ama bu sakinligimi geçen gün kolunu tırmık içinde bıraktığım ve arabayı durdurmazsan el frenini çekicem diye bağırdığım adama sormak lazım 😅
 
nasıl ya? o psikolog umarım diplomasını yiyordur şu an.. öyle şey olur mu.
bir devlet hastanesinde psikiyatra gitseniz bile size doğru yönlendirmeler yapar. ama maalesef psikolog bulmak da zor yine de size verilebilecek tek tavsiye bir psikolog bulmanız yada psikiyatra gitmeniz. zaten duruma göre onlar sizi diğerine gönderir.
kişilik bozuklukları çok ciddi patolojilerdir. umuyorum ki böyle bir hastalığınız yoktur. eğer varsa çaresi de var elbette. ama önceliğiniz psikiyatr olmalı.
Kişilik bozukluklarının tedavisi yoktur sadece semptomlar azaltılabilir. Bu yüzden henüz 4 seansta bu tanıyı söylemenin hiçbir faydası olmaz zaten dört seansta konulabilecek bir tanı da değildir. Tanıdan çok tedavi sürecine odaklanmalı danışan. Psikoloji çok ayrı bir boyut. Grip tedavisi gibi bir tedavi beklemeyin.
 
Benim de babamla sorunlarım vardı, şimdi uzun uzun anlatmayacağım ama baba sevgisi almadan, yaptığı ayırımlarla büyüdüm diyelim.
Lisedeyken yani 17 yaşındayken 27 yaşındaki edebiyat öğretmenimle çıkıyordum. 24 yaşındayken 45 yaşlarındaki müdürümle sevgiliydim. (Yanlış anlaşılmasın, İkisi de bekardı bu arada) ikisini de evlenme teklif etti, ikisini de tekliften kısa süre sonra terkettim.
Psikoloğa gittim, babamdan dolayı benden yaşça büyük kişilere ilgi duyduğumu, evlenme teklifi alınca onlarla işim bittiği için terk ettiğimi düşündüğümü söyledim.

Benim çok işime yaradı açıkçası. Dediği ilk cümle, "artık yetişkinsin, çocuk değilsin, yaptığın hatalarda çocukluğunun arkasına sığınamazsın" olmuştu. Bana acımasını beklerken, tokat atmışa dönmüştüm o laflarla :) sonrasında ufak ufak değişmeye başladım.
Eşim benden 2 yaş küçük. Bende orta yok malesef😁
 
Ben buradaki insanların sizi sevmediğini ve yargılandığını düşünmüyorum, çünkü sizi hiç tanımayan bu insanlar siz incinmeyesiniz diye size yapma etme diyor sayfalarca yazıyor. Sizi bir kere bile görmedim tanımam etmem ama geçen konunuzda epilepsi olduğunuzu söyleyince çok üzüldüm ve kızdım size, kendinizi hiç değmeyecek insanlar uğruna yıprattığınız için. Bazı olaylar elbette hayatımızı etkiler baba meselesi de sizi etkilemiş olabilir ama ben tamamen bundan kaynaklı olduğunu düşünmüyorum. Sonuçta bir de mantığımız ve tercihlerimiz var. Bence siz fb tarzı ilişkilere müsait karakterde biri değilsiniz, öyle olmak istiyorsunuz, umursamaz bağlanmaz biri gibi görünmek öyle tarif edilmek istiyorsunuz ama maalesef gerçekte siz şefkat istiyorsunuz. Bence önce bunu kabul edin. Olmak istediğiniz insan değilsiniz bence ve kendinizi böyle kabul edin sevin. Bağlanan ve kopamayan taraf sizsiniz çünkü geçen konunuzda da. Ve anladığım kadarıyla da zaten bu döngüde yıllardır boğuşuyorsunuz. Önemli olan yaptığımız hatalar değil bunlardan nasıl dersler çıkardığımız. E baktınız bu tip ilişkiler sizi hasta ediyor ne gerek var tekrar aynı döngü içine girmeye.
Bence bir süre ara verin, psikolog psikiyatrist ne gerekirse yardım alın ve düzeninizi değiştirin. Bence böyle çok sağlıklı ve mutlu olacaksınız.
 
İşte bu psikologlar için de geçerli biri iyi olmaz da diğeri iyi olur yani her meslek için bu böyle zaten. Hayır herkese tanı koymak mantıklı değil. Her çözemediği sıkıntısı olana DSM-V e göre tanı koyulmaz ki. Mesela konu sahibinin şemalarının olması tanılı bir hastalığı olduğu anlamına gelmiyor hepimizin şemaları var sadece kimimizin hayatını daha çok etkiliyor.
Şahsi görüşüm tanı olmazsa tedavi olmaz. Sağlıkçı değilim ama ailemde ve tanıdığım çok sayıda doktor var, o sebeple bu şekilde düşünüyorum. Farklı düşünüyoruz sizinle ama saygı duyuyorum, farklı fikirler paylaşmak bizleri en doğru çözüme götürür 😊

Psikolog meselesinde, tabi ki mesleğinde iyi olanların da olduğunu belirttim zaten.
Sadece konu sahibi hanımefendinin yardıma ihtiyacı olduğunu hissettim ve kendi şahit olduğum kişiler neticesinde psikiyatr denemeyi düşünür mü diye sormak istedim. Zira daha önce psikolog deneyimi olmuş ve memnun kalmamış belki psikiyatr faydalı olur. Umarım sorunlarını halledebilir birçok kişi yardımcı olmak için öneride bulunuyor 😊
 
Psikologunu degistir.

Hayatinin baska bir amacı olmali sadece erkek ve fuckbudy den ibaret degilsindir herhalde .

Babani aramayi bırakta kendini ara .

F*** Budy olayinda aşk olmaz mesela aşık olursun karşı taraf hissst hayirdir der aninda topuk sende olmayan askin acısını cekersin.

Bu hayatta bende degerlisi yok motivasyonun bu olmali ciddi bir ilişki ararsan en azindan cektigin aciya değer.

Kizanlara hiç kizma toplumun alisik olmadigi bir hayatin var tabiki yadirgama hakki vermiyor ama kendine olan zarari goruyorlar uyaridir aslinda.
Kimse kimseyi tanimiyor sonucta
 
Bence ciddi psikolojik sorunlarınız var . Geçirdiğiniz travmalara bağlı veya degil , mutlaka iyi bir psikolojik destek almanızı tavsiye ederim.
 
Ben buradaki insanların sizi sevmediğini ve yargılandığını düşünmüyorum, çünkü sizi hiç tanımayan bu insanlar siz incinmeyesiniz diye size yapma etme diyor sayfalarca yazıyor. Sizi bir kere bile görmedim tanımam etmem ama geçen konunuzda epilepsi olduğunuzu söyleyince çok üzüldüm ve kızdım size, kendinizi hiç değmeyecek insanlar uğruna yıprattığınız için. Bazı olaylar elbette hayatımızı etkiler baba meselesi de sizi etkilemiş olabilir ama ben tamamen bundan kaynaklı olduğunu düşünmüyorum. Sonuçta bir de mantığımız ve tercihlerimiz var. Bence siz fb tarzı ilişkilere müsait karakterde biri değilsiniz, öyle olmak istiyorsunuz, umursamaz bağlanmaz biri gibi görünmek öyle tarif edilmek istiyorsunuz ama maalesef gerçekte siz şefkat istiyorsunuz. Bence önce bunu kabul edin. Olmak istediğiniz insan değilsiniz bence ve kendinizi böyle kabul edin sevin. Bağlanan ve kopamayan taraf sizsiniz çünkü geçen konunuzda da. Ve anladığım kadarıyla da zaten bu döngüde yıllardır boğuşuyorsunuz. Önemli olan yaptığımız hatalar değil bunlardan nasıl dersler çıkardığımız. E baktınız bu tip ilişkiler sizi hasta ediyor ne gerek var tekrar aynı döngü içine girmeye.
Bence bir süre ara verin, psikolog psikiyatrist ne gerekirse yardım alın ve düzeninizi değiştirin. Bence böyle çok sağlıklı ve mutlu olacaksınız.
Dedikleriniz çok haklı.
Ama fuckbuddy ilişkilerimin çoğunda baglanmadim. Aksine bir daha görüşmek istemeyen de ben oldum. Ama o kişilerle karşılıklı olarak ne olduğumuzu biliyorduk.
Son örnekte misal adam hiç o şekilde davranmıyordu...
 
Kuzum seni çok severim bilirsin zaten. Genel olarak aslında yorumladım konu sahibini.bir kadın olarak hemcinslerimin böyle toksik ilişkileri bile bile yaşamalarını üzülmelerini yara almalarını sindiremiyorum.hangi sorunu çözüyor hiçbirini. Sadece boşa harcanan zaman bozulan psikoloji kalıyor geriye.Hatalarımızın elbette geçmişe de dayanan sebepleri var ama tamamını ayy ben bunları yaşadım da böyle oldum diyetek kaçamayız. O zaman evli adamla birlikte olan kadın da kendini aklar geçmişimde şunu yaşadım der suç işleyen hırsız da tecavüzcü de katil de aklar kendini geçmişimde travmalar var diyerek. Ben hatalarımdan ders aldım mesela devamlı aynı döngüde kalmadım suçlu bike olsalar diğer insanlara takıntılı kalmadım yoluma baktım. Ha bunu kendim yaptım yapamayanda psikolojik destekle yapar ama yapar. Senelerce sızlanarak aynı hataları defalarca yaparak hayatını harcamaz
Hangi sorunu çözüyor demişsin, anlık olarak ilgi ve sevgi görülüyor işte 🤷🏼‍♀️. Anlık küçük mutluluklar. Yeterli mi? Asla. Genelde de bu yaşantıyı seçen kadınlar bununla avunuyor bir süre, yetersiz geldiğinde kendini düzeltmeye çaba göstermeye başlıyorlar.

Suç işleyenlerle ilgili “kim bilir neler yaşadı” mantığına sinir oluyorum 😂. Geçende bir dizide vardı, adam çok kötü bir gün geçirmiş, rasgele iki kadını öldürmüş. Ailesi kötü bir gün geçirmiş olmasının bu suçunu hafifleten bir sebep olarak görülmesini talep ediyordu 🤦🏼‍♀️. Kötü gün geçiren her insan, birilerini öldürse ortalıkta insan kalmaz.

Aynı şekilde çocukluk travmalarını bahane ederek “bu yüzden böyleyim, napayım değiştiremem” demek doğru değil. Ama sorunun sebebini görüp bunu çözmek açısından bu travmaları dile getirmenin doğru olduğunu düşünüyorum ben. Sorunun köküne inilmedikçe yüzeyde kalır çözümler.

Babası hayattaysa konuşacak onunla, belki neden bu kadar uzak olduğunu öğrenecek, hayatta değilse onunla konuşur gibi bir yere yazarak falan içini dökecek. Hiç yüzleşmediyse birikmiştir içinde, belki babası farkında bile değil. Bir şekilde dökmesi lazım içindekileri. En sonunda da babasını bu durumlardan dolayı affedecek, bu içinde biriktirdiklerini salacak, başka kimse onu sevmese ona değer vermese bile kendisini sevmeyi kendisine değer vermeyi öğrenecek.

Ancak bu şekilde kurtulabilir bu tarz toksik ilişkilerinden. Kendini sev, kendine değer ver bunlar lafta kolay oysa uzun bir süreç.
 
Bence ciddi psikolojik sorunlarınız var . Geçirdiğiniz travmalara bağlı veya degil , mutlaka iyi bir psikolojik destek almanızı tavsiye ederim.
Ciddi psikolojik sorunlarım olsa psikolog arkadaşım benimle görüşmeye devam etmezdi sanırım?
Sorunlarım olduğunu inkar etmiyorum. Ama toplumdan izole edilmesi gereken bir manyakmışım gibi bir imayı da kabul edemem.
 
Kişilik bozukluklarının tedavisi yoktur sadece semptomlar azaltılabilir. Bu yüzden henüz 4 seansta bu tanıyı söylemenin hiçbir faydası olmaz zaten dört seansta konulabilecek bir tanı da değildir. Tanıdan çok tedavi sürecine odaklanmalı danışan. Psikoloji çok ayrı bir boyut. Grip tedavisi gibi bir tedavi beklemeyin.
grip tedavisi gibi olduğunu söylemedim ki zaten? hemen konulacak bir tanı olduğunu da söylemedim?
 
Son düzenleme:
Ciddi psikolojik sorunlarım olsa psikolog arkadaşım benimle görüşmeye devam etmezdi sanırım?
Sorunlarım olduğunu inkar etmiyorum. Ama toplumdan izole edilmesi gereken bir manyakmışım gibi bir imayı da kabul edemem.
Yazdığım cevaptan bunumu anladınız? Öyleyse kesinlikle bir uzmana görünün …
 
Babayla büyük sorunlar yaşayınca böyle hayatlar mı yaşıyoruz? Daha önceki konularınızda büyük tepkiler aldınız siz de bu konuyu açıp aaa haklısınnn dememizi istiyorsunuz. Ben hiç baba görmedim sayılır ha zorluklar yaşadım ama önüme gelen erkeği de almadım hayatıma. İnanmadım bu konuya kimse kusura bakmasın. Gayet mutlu mutlu senelerce anlattınız maceralarınızı

Katiliyorum. Iliskilerini ballandira ballandira anlatilirken bir sey yoktu, ne hikmetse simdi babaya baglandi tum olaylar.

FB ile baba arasindaki iliskiyi de duymus olduk ilk defa.
 
X