Bizimde umitimiz evlatlik edinmek 1 yil sonra 5.yilimiz olucak aramizdaki bu sorunu duzeltip bilmem belki bizimde olur bir cocuğumuz hem evlatlik almakta guzel duygu anne olmak tek doğurmakla olmaz değil mi? Insallah bende anne olurum ve ona duskun oluruz☺
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Yeni uye oldum evliliğimle ilgili konusacağim uzun olabilir kusura bakmayin arkadaslar
- Konu Sahibi Mihri22
- Başlangıç Tarihi
- 25 Eylül 2019
- 111
- 55
- 30
Ya çocuk istenir eyvallah da bu kadarı bana şizofrence geliyor Allah nasip etmiyorsa olmuyordu bu kadar Zorlamaya ağlamaya Vs Vs ne gerek var eşimde çok istiyor bende ileride düşünüyorum ancak hazır değiliz diye erteliyoruz velev ki olmayacak çocuğum sorun kimde olursa olsun bu kadar büyütecek insanlar değiliz biz sevdiğin icin evlenmişsin cocuk icin degil ki
- 11 Ocak 2018
- 2.766
- 4.876
Bence de para pul hepsi yalan. Sizi cok sevdiyi icin sizin ondan sogumaniza calisiyor.
Guzelce anlatin her seyi. 1 yil da sabredin, sonra da bir bebek sahiplenin.
Her şerde bir hayir vardir. Gecen haberlerde kanser annesini ölduren pisliyin haberini gordum. Kadin cocugu zorluk cekmesin diye hasta hasta calisiyor, bu da annesini yanilmiyorsam 50 yerden biçakliyor. Hayirsiz evlattansa olmamasi daha iyi.
Evlatlik edinmeye cok iyi bakiyorum. Bir kizim var, ben de isterdim ama eşim kabul etmiyor malesef.
Guzelce anlatin her seyi. 1 yil da sabredin, sonra da bir bebek sahiplenin.
Her şerde bir hayir vardir. Gecen haberlerde kanser annesini ölduren pisliyin haberini gordum. Kadin cocugu zorluk cekmesin diye hasta hasta calisiyor, bu da annesini yanilmiyorsam 50 yerden biçakliyor. Hayirsiz evlattansa olmamasi daha iyi.
Evlatlik edinmeye cok iyi bakiyorum. Bir kizim var, ben de isterdim ama eşim kabul etmiyor malesef.
Bende oyle dusunuyorum soğutmak istiyor benimde suan dusuncem o 4 yildir evliğiz 1 yil daha evli kalsak 5.yil olduğu icin evlat sahibi olabiliyoruz ki ikimizde isteriz bu duyguyu yasamayi .Kesinlikle her evlat iyi her anne baba iyi diye birsey yok maalesef olmasada olur sonufta mutluluğumuz onemli Allah kizina uzun omur versin ☺ Vatana millete hayirli bir evlat olsun dusunceleriniz icin cok tesekkur ederim
- 11 Ocak 2018
- 2.766
- 4.876
ALLAH gonlunuze gore versin.
- 23 Kasım 2015
- 160
- 943
İyi geceler Mihri hanım, Öncelikle geçmiş olsun. Konunuz beni gerçekten üzdü. Ne kadar hanımefendi ne kadar naif bir hanım olduğunuz mesajlarınızdan yansıyor. Size kendi hayat ve mesleki tecrübelerinden birkaç Öner’i sunmak isterim.
Öncelikle kendinizi çok üzmemeye çalışın. Biliyorum eşiniz çok afedersiniz eşşeklik etmiş ama sanırım sizi kendinden soğutmaya çalışıyor. Kendi insan diyemeyeceğim akrabalarının etkisinde kalmış, bu imtihan psikolojisi bozulmuş. (Ben anlamıyorum sırf para pul için oğullarının sevgi dolu yuvasını yıkıp sizi mutsuzluğa belki oğullarını intihara sürüklemeye değer mi?)
Sakin bir ortamda eşinizle net bir şekilde konuşun. Konuşurken ben dilini kullanın. Bu sözlerin sizi ne kadar üzdüğünü, bunca yıldır birbirinizi tanıdığınızı, herkesin bu dünyada imtihanının farklı olduğunu, bunun da sizin imtihanınız olduğunu, bunu kabullendiğiniz, ne olursa olsun çocuk yapmayı değil sevdiğiniz adamla huzurlu yuvanıza çocuk getirmek istediğinizi, olmazsa dünyanın sonunun olmadığını, milyonlarca bahtsız meleğin birinin belkide sizi beklediğini söyleyin. “Sorun bende olsa beni bırakıp gidecek miydin?” diye empati yapmasını isteyin.
Kötü niyetli ailesiyle asla görüşmeyin. O da belli bir süre kessin iletişimi. En azından psikolojisini toparlayana kadar.
Ve en kısa zamanda iyi bir Dr dan profesyonel bir yardım alsın. Hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama İstanbul vs ise iyi psikiyatristler vs önerilebilir.
Çocuk sahibi olmaya gelince ağır bir imtihan ama dünyanın sonu değil. Ben çocuk hekimiyim. İnanın ne çocuk doğurmakla anne olunuyor ne de sperm vermekle baba. Etraftaki bu kadar kötü yetişen neslin hepsinin birer anne ve babası var. Meslek hayatımda o kadar çok olay gördüm ki anlatsam şaşırırsınız. Çocuklarını ölüme terk eden toplumda sizin benim gibi normal yeri olan o kadar çok aile gördüm ki. İnsanlıktan tiksindim. Branşım çocuk hekimliği olmasa bu mesleği daha fazla yapamazdım.
Size en aklımda kalan olaylardan birini anlatacağım. Bir kaç yıl önce Doğuda görev yapıyorum. Yenidoğan yoğun bakıma normalde evde bakılamayacak kadar ağır veya tedavisi sadece hastahanede yapılabilecek bebişleri yatırıyoruz. Görevli olduğum gün vizite gittim. Özel durumlu 3 çocuk yattı dediler. Özel durum aslında hastahanede yatmasına gerek olmayan ama anne ve baba istemediği için yetiştirme yurduna gönderilecek bebekleri prosedürler tamamlanana kadar bizim sahip çıkıp küvözde yatırmamız. Ara ara olurdu ama o hafta 3 bebiş birden geldi. Çok üzüldüm. Aralarından bir kız bebek vardı ki sanat eseri gibi. O kadar güzel o kadar tatlı. Diğer ikisi de erkekti. Onlarda şirin bebekler. Kız olanın annesi 30 yaşında memur. Evli bir erkekle ilişkiye giriyor. Sanırım adamı boşanmaya ikna etmek için hamile kalıyor. Adam karısına dönüyor. Bu ortada kalıyor. Çalıştığım hastanede doğum yapıyor. Önceden her yere bebeği istemediğini söylüyor. Tüm haklarından feragat ettiğine dair kağıt imzalıyor. Bebeğin yüzünü bile görmek istemiyor.
Yoğun bakımda bebeğin bazı ihtiyaçları olur. Bez, zıbın, biberon, mama vs. Hemşire hanımlar her yatan aileden talep ederler. Güzel kızımın anneannesinden istemişler. Kadın döküntü bir zıbın getirip hemşirelerimin üstüne atmış. Bir daha aramayın. O .... yu görmeyeceğiz, kızımı rahatsız etmeyin diyor. Çok üzüldüm. İhtiyaçlarını gecenin bir vakti biz ve orada çocuğu yatan birkaç anne karşıladı.
İşin kötüsü bebek mama almıyor. Kadındoğum servisindeki hemşirelerden öğrendiğim kadarıyla annede süt çok fazla olmuş. Göğüsler rahatlatmak için sağılması şart. Kadındoğuma haber bıraktım. Anne sütünü sağınca bize yollayın. Biberonla içirelim diye. İnanır mısınız bilmem ama doğuran kadın yollamadı. Bir yudum sütü çok gördü meleğime. Aramda bağ olsun istemiyorum demiş. O kadar üzüldüm ki yavrumu kucağıma alıp mama yedirmeye çalışırken ağladığımı hatırlıyorum. Kadersiz yavrum diye iç geçirdim. Uzun uzun dua ettim kuzuma. Sonraki hayatının güzel olması için. kullar olarak hüküm vermekte fazla acele ediyoruz.
3-4 ay sonra polikliniğime bir aile geldi. Dünyalar tatlısı mavi gözleri görür görmez tanıdım. Yoğun bakımda en son o bebeğim çıkmıştı. Baba müsvettesi bebeğin kendinden olduğunu reddetmemiş (sanırım babalık davası açılmasını istemedi) o da tüm haklarını devlete devrettiğine dair kağıt imzalamış. Onu beklemişler.
Ve güzel kızımı bir kaç günlükken sırada bekleyen aile almış. İsmini Ayşe koymuşlar. Ben böyle güzel aile böyle güzel anne görmedim. Annelik bir insana bu kadar yakışır. Karşımda çok fit ve güzel
yavrusuna bakınca içi titreyen ilgili sevgi dolu anne vardı. Bizim Ayşe maşallahlı kıyafetlerinin içinde ayına göre bile ileri gelişim basamaklarında, yanakları pembiş pembiş, boncuk boncuk bakıyor bana. Şu an bile yazarken mutlu oluyorum ☺ Kuzumu görmeye gelen kuzenlerinden bir afacan üstüne öksürmüş, bizimki de şifayı kapmış. Allahım annesi o kadar kendini suçluyor, o kadar üzülüyor ki anlatamam. Bebişimi bırakıp annesini teselli ettim. Bir kaç gün sizi hastanede misafir edelim tedaviyi hızlı ve tam alsın dedim.
Samimiyetle belirtmeliyim ki yattığı süre boyunca hem ben hem hemşirelerim kadına hayran kaldık. Anneannesiyle annesi pervane oluyorlar önünde. Çok samimi söylüyorum öz annelerin bir çoğunun bakamayacağı kadar iyi baktı. İş çıkışı babası gelmiş. Kızım deyince gözleri parlıyor adamın. İçimden kendine kızdım. O nemrut, vicdan yoksunu aşağılık aileyi alan Allah kızıma mükemmel ötesi aile nasip etmişti. 1 hafta yatar diye planladığımız Ayşe 4. Gün taburcu oldu. Orada kaldığım süre boyunca bana kontrollere geldiler. Bu kadar düzgün ve güzel bir aile oldular ki.
Şunu da belirteyim ailenin maddi durumu çok iyi değildi. Ama ellerinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorlardı. Ve bu benim için en iyi ebeveynlik. Maddi durumları orta hatta ortanın alt sınırı ama piyasanın en pahalı mamasını almış. Hocam en iyisi hangisi onu alalım diyor.
İşte annelik o. Hasta yatağında gecelerce bekleyen, yüzüne bakınca içi titreyen, yemeyip yedirendir kutsal dediğimiz annelik. Yoksa doğurmak bir insanı anne yapmaz.
Sizin eğer evlat edinirseniz o hanımefendi gibi çok çok iyi bir anne olacağınıza en ufak bir şüphem yok. Eşiniz de bu hassasiyetiyle çok iyi bir baba olur.
Çok uzattığımın farkındayım ama bütün bunlara şahit olmuş birinin yazdıklarını okumak size iyi gelir diye düşündüm. Şunları yazarken bile şartlarımı zorluyorum. Çoktan yapmam gereken işler var
dualarımız sizinle. Dualarınızı beklerim ☺ İyi geceler...
Öncelikle kendinizi çok üzmemeye çalışın. Biliyorum eşiniz çok afedersiniz eşşeklik etmiş ama sanırım sizi kendinden soğutmaya çalışıyor. Kendi insan diyemeyeceğim akrabalarının etkisinde kalmış, bu imtihan psikolojisi bozulmuş. (Ben anlamıyorum sırf para pul için oğullarının sevgi dolu yuvasını yıkıp sizi mutsuzluğa belki oğullarını intihara sürüklemeye değer mi?)
Sakin bir ortamda eşinizle net bir şekilde konuşun. Konuşurken ben dilini kullanın. Bu sözlerin sizi ne kadar üzdüğünü, bunca yıldır birbirinizi tanıdığınızı, herkesin bu dünyada imtihanının farklı olduğunu, bunun da sizin imtihanınız olduğunu, bunu kabullendiğiniz, ne olursa olsun çocuk yapmayı değil sevdiğiniz adamla huzurlu yuvanıza çocuk getirmek istediğinizi, olmazsa dünyanın sonunun olmadığını, milyonlarca bahtsız meleğin birinin belkide sizi beklediğini söyleyin. “Sorun bende olsa beni bırakıp gidecek miydin?” diye empati yapmasını isteyin.
Kötü niyetli ailesiyle asla görüşmeyin. O da belli bir süre kessin iletişimi. En azından psikolojisini toparlayana kadar.
Ve en kısa zamanda iyi bir Dr dan profesyonel bir yardım alsın. Hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama İstanbul vs ise iyi psikiyatristler vs önerilebilir.
Çocuk sahibi olmaya gelince ağır bir imtihan ama dünyanın sonu değil. Ben çocuk hekimiyim. İnanın ne çocuk doğurmakla anne olunuyor ne de sperm vermekle baba. Etraftaki bu kadar kötü yetişen neslin hepsinin birer anne ve babası var. Meslek hayatımda o kadar çok olay gördüm ki anlatsam şaşırırsınız. Çocuklarını ölüme terk eden toplumda sizin benim gibi normal yeri olan o kadar çok aile gördüm ki. İnsanlıktan tiksindim. Branşım çocuk hekimliği olmasa bu mesleği daha fazla yapamazdım.
Size en aklımda kalan olaylardan birini anlatacağım. Bir kaç yıl önce Doğuda görev yapıyorum. Yenidoğan yoğun bakıma normalde evde bakılamayacak kadar ağır veya tedavisi sadece hastahanede yapılabilecek bebişleri yatırıyoruz. Görevli olduğum gün vizite gittim. Özel durumlu 3 çocuk yattı dediler. Özel durum aslında hastahanede yatmasına gerek olmayan ama anne ve baba istemediği için yetiştirme yurduna gönderilecek bebekleri prosedürler tamamlanana kadar bizim sahip çıkıp küvözde yatırmamız. Ara ara olurdu ama o hafta 3 bebiş birden geldi. Çok üzüldüm. Aralarından bir kız bebek vardı ki sanat eseri gibi. O kadar güzel o kadar tatlı. Diğer ikisi de erkekti. Onlarda şirin bebekler. Kız olanın annesi 30 yaşında memur. Evli bir erkekle ilişkiye giriyor. Sanırım adamı boşanmaya ikna etmek için hamile kalıyor. Adam karısına dönüyor. Bu ortada kalıyor. Çalıştığım hastanede doğum yapıyor. Önceden her yere bebeği istemediğini söylüyor. Tüm haklarından feragat ettiğine dair kağıt imzalıyor. Bebeğin yüzünü bile görmek istemiyor.
Yoğun bakımda bebeğin bazı ihtiyaçları olur. Bez, zıbın, biberon, mama vs. Hemşire hanımlar her yatan aileden talep ederler. Güzel kızımın anneannesinden istemişler. Kadın döküntü bir zıbın getirip hemşirelerimin üstüne atmış. Bir daha aramayın. O .... yu görmeyeceğiz, kızımı rahatsız etmeyin diyor. Çok üzüldüm. İhtiyaçlarını gecenin bir vakti biz ve orada çocuğu yatan birkaç anne karşıladı.
İşin kötüsü bebek mama almıyor. Kadındoğum servisindeki hemşirelerden öğrendiğim kadarıyla annede süt çok fazla olmuş. Göğüsler rahatlatmak için sağılması şart. Kadındoğuma haber bıraktım. Anne sütünü sağınca bize yollayın. Biberonla içirelim diye. İnanır mısınız bilmem ama doğuran kadın yollamadı. Bir yudum sütü çok gördü meleğime. Aramda bağ olsun istemiyorum demiş. O kadar üzüldüm ki yavrumu kucağıma alıp mama yedirmeye çalışırken ağladığımı hatırlıyorum. Kadersiz yavrum diye iç geçirdim. Uzun uzun dua ettim kuzuma. Sonraki hayatının güzel olması için. kullar olarak hüküm vermekte fazla acele ediyoruz.
3-4 ay sonra polikliniğime bir aile geldi. Dünyalar tatlısı mavi gözleri görür görmez tanıdım. Yoğun bakımda en son o bebeğim çıkmıştı. Baba müsvettesi bebeğin kendinden olduğunu reddetmemiş (sanırım babalık davası açılmasını istemedi) o da tüm haklarını devlete devrettiğine dair kağıt imzalamış. Onu beklemişler.
Ve güzel kızımı bir kaç günlükken sırada bekleyen aile almış. İsmini Ayşe koymuşlar. Ben böyle güzel aile böyle güzel anne görmedim. Annelik bir insana bu kadar yakışır. Karşımda çok fit ve güzel
yavrusuna bakınca içi titreyen ilgili sevgi dolu anne vardı. Bizim Ayşe maşallahlı kıyafetlerinin içinde ayına göre bile ileri gelişim basamaklarında, yanakları pembiş pembiş, boncuk boncuk bakıyor bana. Şu an bile yazarken mutlu oluyorum ☺ Kuzumu görmeye gelen kuzenlerinden bir afacan üstüne öksürmüş, bizimki de şifayı kapmış. Allahım annesi o kadar kendini suçluyor, o kadar üzülüyor ki anlatamam. Bebişimi bırakıp annesini teselli ettim. Bir kaç gün sizi hastanede misafir edelim tedaviyi hızlı ve tam alsın dedim.Samimiyetle belirtmeliyim ki yattığı süre boyunca hem ben hem hemşirelerim kadına hayran kaldık. Anneannesiyle annesi pervane oluyorlar önünde. Çok samimi söylüyorum öz annelerin bir çoğunun bakamayacağı kadar iyi baktı. İş çıkışı babası gelmiş. Kızım deyince gözleri parlıyor adamın. İçimden kendine kızdım. O nemrut, vicdan yoksunu aşağılık aileyi alan Allah kızıma mükemmel ötesi aile nasip etmişti. 1 hafta yatar diye planladığımız Ayşe 4. Gün taburcu oldu. Orada kaldığım süre boyunca bana kontrollere geldiler. Bu kadar düzgün ve güzel bir aile oldular ki.
Şunu da belirteyim ailenin maddi durumu çok iyi değildi. Ama ellerinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorlardı. Ve bu benim için en iyi ebeveynlik. Maddi durumları orta hatta ortanın alt sınırı ama piyasanın en pahalı mamasını almış. Hocam en iyisi hangisi onu alalım diyor.
İşte annelik o. Hasta yatağında gecelerce bekleyen, yüzüne bakınca içi titreyen, yemeyip yedirendir kutsal dediğimiz annelik. Yoksa doğurmak bir insanı anne yapmaz.
Sizin eğer evlat edinirseniz o hanımefendi gibi çok çok iyi bir anne olacağınıza en ufak bir şüphem yok. Eşiniz de bu hassasiyetiyle çok iyi bir baba olur.
Çok uzattığımın farkındayım ama bütün bunlara şahit olmuş birinin yazdıklarını okumak size iyi gelir diye düşündüm. Şunları yazarken bile şartlarımı zorluyorum. Çoktan yapmam gereken işler var
dualarımız sizinle. Dualarınızı beklerim ☺ İyi geceler... Son düzenleme:
Yaa gercekten cok tesekkur ederim , yazdiğiniz mesaj o kadar duygu dolu ki , okurken hem huzunlenip hem gulerek okudum .Anne olmanin en saf en masum hali bence hayvanlara has .Evlatlik edinmek gercekten istiyoruz bir dönem cocuk gelisim kitaplari ,anne cocuk kitaplari okudum .Biliyorum cok erkendi ama okumak istedim bir yurta girdik birsuru cocuklar hepsi birbirinden masum,guzel gorseniz gozlerinizin icine bakiyorlar o gun mudure hanimin odasina cikarken icimde mutluluk vardi hemde cok mudure hanimin anlattiklari dehsete dusurdu beni yavrucaklar bu yasta neler yasamislar . O kucuk bedenleri ile o gun anladim ki anne olmak sadece doğurmak ile ilgili değilmiş eve gidince kac gun kendime gelemedim o an o cocuklarin hepsini alip oradan alasim geldi .Maddi durumum gercekten iyi anne olmayi gercekten istiyorum ve umarim iyi bir anne olurum kendimi fazla kaptirmak istemiyorum bakarsiniz isler ters gider anne olamam , ama olsun dusuncesi bile cok guzel.Canimi acitan sadece mesela bir cocuk dusuyor siz endiseleniyorsunuz karsidaki anneyi uyariyorsunuz bu yolda trafik cok dikkatli olun derken sizin cocuğunuz var mi anne olamayan bilemez diyorlar , ya da herhangi bir markette seker almadi diye ağlayan cocuğuna tokat atan cocuk gorunce uyarinca yine ayni cumleleri kuruyorlar o gun anladim anne olmanin asla ama asla doğurmakla alakasi yok anne yureği her cocuk icin aynidir mesajiniz icin cok tesekkur ederim vakit ayirdiğiniz icin umarim o masum bebek ayse hanim iyidirler ve bizde 1 yil sonra oyle oluruz simdi hayal kurmiyim ama yada kuriyim insallah bizde oyle bir aile oluruz ☺☺☺oneri ve tavsiyelerinizi dikkate alacağim iltifatiniz icin cok tesekkur ederim tekrardan.Gercekten ferahladim bir sakinlestim cok sağolun umarim karsiniza sizin gibi insanlarla yollariniz kesisirİyi geceler Mihri hanım, Öncelikle geçmiş olsun. Konunuz beni gerçekten üzdü. Ne kadar hanımefendi ne kadar naif bir hanım olduğunuz mesajlarınızdan yansıyor. Size kendi hayat ve mesleki tecrübelerinden birkaç Öner’i sunmak isterim.
Öncelikle kendinizi çok üzmemeye çalışın. Biliyorum eşiniz çok afedersiniz eşşeklik etmiş ama sanırım sizi kendinden soğutmaya çalışıyor. Kendi insan diyemeyeceğim akrabalarının etkisinde kalmış, bu imtihan psikolojisi bozulmuş. (Ben anlamıyorum sırf para pul için oğullarının sevgi dolu yuvasını yıkıp sizi mutsuzluğa belki oğullarını intihara sürüklemeye değer mi?)
Sakin bir ortamda eşinizle net bir şekilde konuşun. Konuşurken ben dilini kullanın. Bu sözlerin sizi ne kadar üzdüğünü, bunca yıldır birbirinizi tanıdığınızı, herkesin bu dünyada imtihanının farklı olduğunu, bunun da sizin imtihanınız olduğunu, bunu kabullendiğiniz, ne olursa olsun çocuk yapmayı değil sevdiğiniz adamla huzurlu yuvanıza çocuk getirmek istediğinizi, olmazsa dünyanın sonunun olmadığını, milyonlarca bahtsız meleğin birinin belkide sizi beklediğini söyleyin. “Sorun bende olsa beni bırakıp gidecek miydin?” diye empati yapmasını isteyin.
Kötü niyetli ailesiyle asla görüşmeyin. O da belli bir süre kessin iletişimi. En azından psikolojisini toparlayana kadar.
Ve en kısa zamanda iyi bir Dr dan profesyonel bir yardım alsın. Hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama İstanbul vs ise iyi psikiyatristler vs önerilebilir.
Çocuk sahibi olmaya gelince ağır bir imtihan ama dünyanın sonu değil. Ben çocuk hekimiyim. İnanın ne çocuk doğurmakla anne olunuyor ne de sperm vermekle baba. Etraftaki bu kadar kötü yetişen neslin hepsinin birer anne ve babası var. Meslek hayatımda o kadar çok olay gördüm ki anlatsam şaşırırsınız. Çocuklarını ölüme terk eden toplumda sizin benim gibi normal yeri olan o kadar çok aile gördüm ki. İnsanlıktan tiksindim. Branşım çocuk hekimliği olmasa bu mesleği daha fazla yapamazdım.
Size en aklımda kalan olaylardan birini anlatacağım. Bir kaç yıl önce Doğuda görev yapıyorum. Yenidoğan yoğun bakıma normalde evde bakılamayacak kadar ağır veya tedavisi sadece hastahanede yapılabilecek bebişleri yatırıyoruz. Görevli olduğum gün vizite gittim. Özel durumlu 3 çocuk yattı dediler. Özel durum aslında hastahanede yatmasına gerek olmayan ama anne ve baba istemediği için yetiştirme yurduna gönderilecek bebekleri prosedürler tamamlanana kadar bizim sahip çıkıp küvözde yatırmamız. Ara ara olurdu ama o hafta 3 bebiş birden geldi. Çok üzüldüm. Aralarından bir kız bebek vardı ki sanat eseri gibi. O kadar güzel o kadar tatlı. Diğer ikisi de erkekti. Onlarda şirin bebekler. Kız olanın annesi 30 yaşında memur. Evli bir erkekle ilişkiye giriyor. Sanırım adamı boşanmaya ikna etmek için hamile kalıyor. Adam karısına dönüyor. Bu ortada kalıyor. Çalıştığım hastanede doğum yapıyor. Önceden her yere bebeği istemediğini söylüyor. Tüm haklarından feragat ettiğine dair kağıt imzalıyor. Bebeğin yüzünü bile görmek istemiyor.
Yoğun bakımda bebeğin bazı ihtiyaçları olur. Bez, zıbın, biberon, mama vs. Hemşire hanımlar her yatan aileden talep ederler. Güzel kızımın anneannesinden istemişler. Kadın döküntü bir zıbın getirip hemşirelerimin üstüne atmış. Bir daha aramayın. O .... yu görmeyeceğiz, kızımı rahatsız etmeyin diyor. Çok üzüldüm. İhtiyaçlarını gecenin bir vakti biz ve orada çocuğu yatan birkaç anne karşıladı.
İşin kötüsü bebek mama almıyor. Kadındoğum servisindeki hemşirelerden öğrendiğim kadarıyla annede süt çok fazla olmuş. Göğüsler rahatlatmak için sağılması şart. Kadındoğuma haber bıraktım. Anne sütünü sağınca bize yollayın. Biberonla içirelim diye. İnanır mısınız bilmem ama doğuran kadın yollamadı. Bir yudum sütü çok gördü meleğime. Aramda bağ olsun istemiyorum demiş. O kadar üzüldüm ki yavrumu kucağıma alıp mama yedirmeye çalışırken ağladığımı hatırlıyorum. Kadersiz yavrum diye iç geçirdim. Uzun uzun dua ettim kuzuma. Sonraki hayatının güzel olması için. kullar olarak hüküm vermekte fazla acele ediyoruz.
3-4 ay sonra polikliniğime bir aile geldi. Dünyalar tatlısı mavi gözleri görür görmez tanıdım. Yoğun bakımda en son o bebeğim çıkmıştı. Baba müsvettesi bebeğin kendinden olduğunu reddetmemiş (sanırım babalık davası açılmasını istemedi) o da tüm haklarını devlete devrettiğine dair kağıt imzalamış. Onu beklemişler.
Ve güzel kızımı bir kaç günlükken sırada bekleyen aile almış. İsmini Ayşe koymuşlar. Ben böyle güzel aile böyle güzel anne görmedim. Annelik bir insana bu kadar yakışır. Karşımda çok fit ve güzel
Samimiyetle belirtmeliyim ki yattığı süre boyunca hem ben hem hemşirelerim kadına hayran kaldık. Anneannesiyle annesi pervane oluyorlar önünde. Çok samimi söylüyorum öz annelerin bir çoğunun bakamayacağı kadar iyi baktı. İş çıkışı babası gelmiş. Kızım deyince gözleri parlıyor adamın. İçimden kendine kızdım. O nemrut, vicdan yoksunu aşağılık aileyi alan Allah kızıma mükemmel ötesi aile nasip etmişti. 1 hafta yatar diye planladığımız Ayşe 4. Gün taburcu oldu. Orada kaldığım süre boyunca bana kontrollere geldiler. Bu kadar düzgün ve güzel bir aile oldular ki.
Şunu da belirteyim ailenin maddi durumu çok iyi değildi. Ama ellerinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorlardı. Ve bu benim için en iyi ebeveynlik. Maddi durumları orta hatta ortanın alt sınırı ama piyasanın en pahalı mamasını almış. Hocam en iyisi hangisi onu alalım diyor.
İşte annelik o. Hasta yatağında gecelerce bekleyen, yüzüne bakınca içi titreyen, yemeyip yedirendir kutsal dediğimiz annelik. Yoksa doğurmak bir insanı anne yapmaz.
Sizin eğer evlat edinirseniz o hanımefendi gibi çok çok iyi bir anne olacağınıza en ufak bir şüphem yok. Eşiniz de bu hassasiyetiyle çok iyi bir baba olur.
Çok uzattığımın farkındayım ama bütün bunlara şahit olmuş birinin yazdıklarını okumak size iyi gelir diye düşündüm. Şunları yazarken bile şartlarımı zorluyorum. Çoktan yapmam gereken işler var
- 19 Haziran 2013
- 1.644
- 3.341
İçim sıcacık oldu okurken...Allah o aileden razı olsun.İyi geceler Mihri hanım, Öncelikle geçmiş olsun. Konunuz beni gerçekten üzdü. Ne kadar hanımefendi ne kadar naif bir hanım olduğunuz mesajlarınızdan yansıyor. Size kendi hayat ve mesleki tecrübelerinden birkaç Öner’i sunmak isterim.
Öncelikle kendinizi çok üzmemeye çalışın. Biliyorum eşiniz çok afedersiniz eşşeklik etmiş ama sanırım sizi kendinden soğutmaya çalışıyor. Kendi insan diyemeyeceğim akrabalarının etkisinde kalmış, bu imtihan psikolojisi bozulmuş. (Ben anlamıyorum sırf para pul için oğullarının sevgi dolu yuvasını yıkıp sizi mutsuzluğa belki oğullarını intihara sürüklemeye değer mi?)
Sakin bir ortamda eşinizle net bir şekilde konuşun. Konuşurken ben dilini kullanın. Bu sözlerin sizi ne kadar üzdüğünü, bunca yıldır birbirinizi tanıdığınızı, herkesin bu dünyada imtihanının farklı olduğunu, bunun da sizin imtihanınız olduğunu, bunu kabullendiğiniz, ne olursa olsun çocuk yapmayı değil sevdiğiniz adamla huzurlu yuvanıza çocuk getirmek istediğinizi, olmazsa dünyanın sonunun olmadığını, milyonlarca bahtsız meleğin birinin belkide sizi beklediğini söyleyin. “Sorun bende olsa beni bırakıp gidecek miydin?” diye empati yapmasını isteyin.
Kötü niyetli ailesiyle asla görüşmeyin. O da belli bir süre kessin iletişimi. En azından psikolojisini toparlayana kadar.
Ve en kısa zamanda iyi bir Dr dan profesyonel bir yardım alsın. Hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama İstanbul vs ise iyi psikiyatristler vs önerilebilir.
Çocuk sahibi olmaya gelince ağır bir imtihan ama dünyanın sonu değil. Ben çocuk hekimiyim. İnanın ne çocuk doğurmakla anne olunuyor ne de sperm vermekle baba. Etraftaki bu kadar kötü yetişen neslin hepsinin birer anne ve babası var. Meslek hayatımda o kadar çok olay gördüm ki anlatsam şaşırırsınız. Çocuklarını ölüme terk eden toplumda sizin benim gibi normal yeri olan o kadar çok aile gördüm ki. İnsanlıktan tiksindim. Branşım çocuk hekimliği olmasa bu mesleği daha fazla yapamazdım.
Size en aklımda kalan olaylardan birini anlatacağım. Bir kaç yıl önce Doğuda görev yapıyorum. Yenidoğan yoğun bakıma normalde evde bakılamayacak kadar ağır veya tedavisi sadece hastahanede yapılabilecek bebişleri yatırıyoruz. Görevli olduğum gün vizite gittim. Özel durumlu 3 çocuk yattı dediler. Özel durum aslında hastahanede yatmasına gerek olmayan ama anne ve baba istemediği için yetiştirme yurduna gönderilecek bebekleri prosedürler tamamlanana kadar bizim sahip çıkıp küvözde yatırmamız. Ara ara olurdu ama o hafta 3 bebiş birden geldi. Çok üzüldüm. Aralarından bir kız bebek vardı ki sanat eseri gibi. O kadar güzel o kadar tatlı. Diğer ikisi de erkekti. Onlarda şirin bebekler. Kız olanın annesi 30 yaşında memur. Evli bir erkekle ilişkiye giriyor. Sanırım adamı boşanmaya ikna etmek için hamile kalıyor. Adam karısına dönüyor. Bu ortada kalıyor. Çalıştığım hastanede doğum yapıyor. Önceden her yere bebeği istemediğini söylüyor. Tüm haklarından feragat ettiğine dair kağıt imzalıyor. Bebeğin yüzünü bile görmek istemiyor.
Yoğun bakımda bebeğin bazı ihtiyaçları olur. Bez, zıbın, biberon, mama vs. Hemşire hanımlar her yatan aileden talep ederler. Güzel kızımın anneannesinden istemişler. Kadın döküntü bir zıbın getirip hemşirelerimin üstüne atmış. Bir daha aramayın. O .... yu görmeyeceğiz, kızımı rahatsız etmeyin diyor. Çok üzüldüm. İhtiyaçlarını gecenin bir vakti biz ve orada çocuğu yatan birkaç anne karşıladı.
İşin kötüsü bebek mama almıyor. Kadındoğum servisindeki hemşirelerden öğrendiğim kadarıyla annede süt çok fazla olmuş. Göğüsler rahatlatmak için sağılması şart. Kadındoğuma haber bıraktım. Anne sütünü sağınca bize yollayın. Biberonla içirelim diye. İnanır mısınız bilmem ama doğuran kadın yollamadı. Bir yudum sütü çok gördü meleğime. Aramda bağ olsun istemiyorum demiş. O kadar üzüldüm ki yavrumu kucağıma alıp mama yedirmeye çalışırken ağladığımı hatırlıyorum. Kadersiz yavrum diye iç geçirdim. Uzun uzun dua ettim kuzuma. Sonraki hayatının güzel olması için. kullar olarak hüküm vermekte fazla acele ediyoruz.
3-4 ay sonra polikliniğime bir aile geldi. Dünyalar tatlısı mavi gözleri görür görmez tanıdım. Yoğun bakımda en son o bebeğim çıkmıştı. Baba müsvettesi bebeğin kendinden olduğunu reddetmemiş (sanırım babalık davası açılmasını istemedi) o da tüm haklarını devlete devrettiğine dair kağıt imzalamış. Onu beklemişler.
Ve güzel kızımı bir kaç günlükken sırada bekleyen aile almış. İsmini Ayşe koymuşlar. Ben böyle güzel aile böyle güzel anne görmedim. Annelik bir insana bu kadar yakışır. Karşımda çok fit ve güzel
Samimiyetle belirtmeliyim ki yattığı süre boyunca hem ben hem hemşirelerim kadına hayran kaldık. Anneannesiyle annesi pervane oluyorlar önünde. Çok samimi söylüyorum öz annelerin bir çoğunun bakamayacağı kadar iyi baktı. İş çıkışı babası gelmiş. Kızım deyince gözleri parlıyor adamın. İçimden kendine kızdım. O nemrut, vicdan yoksunu aşağılık aileyi alan Allah kızıma mükemmel ötesi aile nasip etmişti. 1 hafta yatar diye planladığımız Ayşe 4. Gün taburcu oldu. Orada kaldığım süre boyunca bana kontrollere geldiler. Bu kadar düzgün ve güzel bir aile oldular ki.
Şunu da belirteyim ailenin maddi durumu çok iyi değildi. Ama ellerinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorlardı. Ve bu benim için en iyi ebeveynlik. Maddi durumları orta hatta ortanın alt sınırı ama piyasanın en pahalı mamasını almış. Hocam en iyisi hangisi onu alalım diyor.
İşte annelik o. Hasta yatağında gecelerce bekleyen, yüzüne bakınca içi titreyen, yemeyip yedirendir kutsal dediğimiz annelik. Yoksa doğurmak bir insanı anne yapmaz.
Sizin eğer evlat edinirseniz o hanımefendi gibi çok çok iyi bir anne olacağınıza en ufak bir şüphem yok. Eşiniz de bu hassasiyetiyle çok iyi bir baba olur.
Çok uzattığımın farkındayım ama bütün bunlara şahit olmuş birinin yazdıklarını okumak size iyi gelir diye düşündüm. Şunları yazarken bile şartlarımı zorluyorum. Çoktan yapmam gereken işler var
- 19 Haziran 2013
- 1.644
- 3.341
Sevgili konu sahibi, birlikte destek alın, küçük bir tatile çıkın bol bol zaman geçirin inanın bu kara günler geçer...bir yil dediginiz ne ki şıp diye geçiverir, hakkınızda hayirlisi olsun bundan sonrasında hep mutlu olun inşallah.
Not: eşinizin o rezil ailesinden uzak durun.
Not: eşinizin o rezil ailesinden uzak durun.
- 20 Eylül 2019
- 152
- 139
- 34
Okurken bir tuhaf oldum iyiki kizimiz o cani insanlarin elinden kurtulup iyi bir aileye sahip olmus. Cok guzel yazmissiniz kalbiniz o kadar guzel ki konu sahibine ilac oldunuz ilk defa kkde boyle guzel dostca yorumlarla karsilastik umarim tum kk boyle oluruz kk konu sahibine hepimiz dua edelim ve sizde cok iyi insansiz ayse bebeğin rabbim omrune omur katsin sizin gibi insanlar coğalsinİyi geceler Mihri hanım, Öncelikle geçmiş olsun. Konunuz beni gerçekten üzdü. Ne kadar hanımefendi ne kadar naif bir hanım olduğunuz mesajlarınızdan yansıyor. Size kendi hayat ve mesleki tecrübelerinden birkaç Öner’i sunmak isterim.
Öncelikle kendinizi çok üzmemeye çalışın. Biliyorum eşiniz çok afedersiniz eşşeklik etmiş ama sanırım sizi kendinden soğutmaya çalışıyor. Kendi insan diyemeyeceğim akrabalarının etkisinde kalmış, bu imtihan psikolojisi bozulmuş. (Ben anlamıyorum sırf para pul için oğullarının sevgi dolu yuvasını yıkıp sizi mutsuzluğa belki oğullarını intihara sürüklemeye değer mi?)
Sakin bir ortamda eşinizle net bir şekilde konuşun. Konuşurken ben dilini kullanın. Bu sözlerin sizi ne kadar üzdüğünü, bunca yıldır birbirinizi tanıdığınızı, herkesin bu dünyada imtihanının farklı olduğunu, bunun da sizin imtihanınız olduğunu, bunu kabullendiğiniz, ne olursa olsun çocuk yapmayı değil sevdiğiniz adamla huzurlu yuvanıza çocuk getirmek istediğinizi, olmazsa dünyanın sonunun olmadığını, milyonlarca bahtsız meleğin birinin belkide sizi beklediğini söyleyin. “Sorun bende olsa beni bırakıp gidecek miydin?” diye empati yapmasını isteyin.
Kötü niyetli ailesiyle asla görüşmeyin. O da belli bir süre kessin iletişimi. En azından psikolojisini toparlayana kadar.
Ve en kısa zamanda iyi bir Dr dan profesyonel bir yardım alsın. Hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama İstanbul vs ise iyi psikiyatristler vs önerilebilir.
Çocuk sahibi olmaya gelince ağır bir imtihan ama dünyanın sonu değil. Ben çocuk hekimiyim. İnanın ne çocuk doğurmakla anne olunuyor ne de sperm vermekle baba. Etraftaki bu kadar kötü yetişen neslin hepsinin birer anne ve babası var. Meslek hayatımda o kadar çok olay gördüm ki anlatsam şaşırırsınız. Çocuklarını ölüme terk eden toplumda sizin benim gibi normal yeri olan o kadar çok aile gördüm ki. İnsanlıktan tiksindim. Branşım çocuk hekimliği olmasa bu mesleği daha fazla yapamazdım.
Size en aklımda kalan olaylardan birini anlatacağım. Bir kaç yıl önce Doğuda görev yapıyorum. Yenidoğan yoğun bakıma normalde evde bakılamayacak kadar ağır veya tedavisi sadece hastahanede yapılabilecek bebişleri yatırıyoruz. Görevli olduğum gün vizite gittim. Özel durumlu 3 çocuk yattı dediler. Özel durum aslında hastahanede yatmasına gerek olmayan ama anne ve baba istemediği için yetiştirme yurduna gönderilecek bebekleri prosedürler tamamlanana kadar bizim sahip çıkıp küvözde yatırmamız. Ara ara olurdu ama o hafta 3 bebiş birden geldi. Çok üzüldüm. Aralarından bir kız bebek vardı ki sanat eseri gibi. O kadar güzel o kadar tatlı. Diğer ikisi de erkekti. Onlarda şirin bebekler. Kız olanın annesi 30 yaşında memur. Evli bir erkekle ilişkiye giriyor. Sanırım adamı boşanmaya ikna etmek için hamile kalıyor. Adam karısına dönüyor. Bu ortada kalıyor. Çalıştığım hastanede doğum yapıyor. Önceden her yere bebeği istemediğini söylüyor. Tüm haklarından feragat ettiğine dair kağıt imzalıyor. Bebeğin yüzünü bile görmek istemiyor.
Yoğun bakımda bebeğin bazı ihtiyaçları olur. Bez, zıbın, biberon, mama vs. Hemşire hanımlar her yatan aileden talep ederler. Güzel kızımın anneannesinden istemişler. Kadın döküntü bir zıbın getirip hemşirelerimin üstüne atmış. Bir daha aramayın. O .... yu görmeyeceğiz, kızımı rahatsız etmeyin diyor. Çok üzüldüm. İhtiyaçlarını gecenin bir vakti biz ve orada çocuğu yatan birkaç anne karşıladı.
İşin kötüsü bebek mama almıyor. Kadındoğum servisindeki hemşirelerden öğrendiğim kadarıyla annede süt çok fazla olmuş. Göğüsler rahatlatmak için sağılması şart. Kadındoğuma haber bıraktım. Anne sütünü sağınca bize yollayın. Biberonla içirelim diye. İnanır mısınız bilmem ama doğuran kadın yollamadı. Bir yudum sütü çok gördü meleğime. Aramda bağ olsun istemiyorum demiş. O kadar üzüldüm ki yavrumu kucağıma alıp mama yedirmeye çalışırken ağladığımı hatırlıyorum. Kadersiz yavrum diye iç geçirdim. Uzun uzun dua ettim kuzuma. Sonraki hayatının güzel olması için. kullar olarak hüküm vermekte fazla acele ediyoruz.
3-4 ay sonra polikliniğime bir aile geldi. Dünyalar tatlısı mavi gözleri görür görmez tanıdım. Yoğun bakımda en son o bebeğim çıkmıştı. Baba müsvettesi bebeğin kendinden olduğunu reddetmemiş (sanırım babalık davası açılmasını istemedi) o da tüm haklarını devlete devrettiğine dair kağıt imzalamış. Onu beklemişler.
Ve güzel kızımı bir kaç günlükken sırada bekleyen aile almış. İsmini Ayşe koymuşlar. Ben böyle güzel aile böyle güzel anne görmedim. Annelik bir insana bu kadar yakışır. Karşımda çok fit ve güzel
Samimiyetle belirtmeliyim ki yattığı süre boyunca hem ben hem hemşirelerim kadına hayran kaldık. Anneannesiyle annesi pervane oluyorlar önünde. Çok samimi söylüyorum öz annelerin bir çoğunun bakamayacağı kadar iyi baktı. İş çıkışı babası gelmiş. Kızım deyince gözleri parlıyor adamın. İçimden kendine kızdım. O nemrut, vicdan yoksunu aşağılık aileyi alan Allah kızıma mükemmel ötesi aile nasip etmişti. 1 hafta yatar diye planladığımız Ayşe 4. Gün taburcu oldu. Orada kaldığım süre boyunca bana kontrollere geldiler. Bu kadar düzgün ve güzel bir aile oldular ki.
Şunu da belirteyim ailenin maddi durumu çok iyi değildi. Ama ellerinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorlardı. Ve bu benim için en iyi ebeveynlik. Maddi durumları orta hatta ortanın alt sınırı ama piyasanın en pahalı mamasını almış. Hocam en iyisi hangisi onu alalım diyor.
İşte annelik o. Hasta yatağında gecelerce bekleyen, yüzüne bakınca içi titreyen, yemeyip yedirendir kutsal dediğimiz annelik. Yoksa doğurmak bir insanı anne yapmaz.
Sizin eğer evlat edinirseniz o hanımefendi gibi çok çok iyi bir anne olacağınıza en ufak bir şüphem yok. Eşiniz de bu hassasiyetiyle çok iyi bir baba olur.
Çok uzattığımın farkındayım ama bütün bunlara şahit olmuş birinin yazdıklarını okumak size iyi gelir diye düşündüm. Şunları yazarken bile şartlarımı zorluyorum. Çoktan yapmam gereken işler var
- 10 Kasım 2018
- 191
- 102
Bencede cok haklisn banada oyle gldi kocani seviyorsan vazgecme arkadsm para pul onemlindegil sende hakilsn kirilmis olablrsn ama onum yasadiigida cok zor bi durum allah kimseye yasatmasn ona kirilma yaninda ol evlilikte bunu gerektirir zaten biraz aileside dolduruo sanrm ama herleznde cocugu olcak die bisey yok allah bilir olmayani olduran rabbim nasibinizde varsa yine oldurur allah yardimcin olsn esini ikna et bi yardim alsn rabbim inada sifa versjn
- 3 Nisan 2019
- 5.510
- 10.955
kibrista bir seyler yaptiriyor insanlar esiniz buna razi gelir belki?
Gece uykum kacti biraz kafa dağitayim dedim ve sizin konuyu okuyunca iyicemen üzüldüm.
Siz ikinizde birbirine cok seven vefali insanlarsiniz.
Eşiniz ağir bir travma yaşiyor bu kesin .Bütün bu para meselesi kendi artik bir erkek olarak görmediği için değersiz hisettiği için.
Büyük bir özgücen kayipi çünkü ötelliklede toplumumuz alişik çocuk olmayacinca genel olarak kadinda "sorun" gösterilmesi.
Bendede aşiri başka denlerden kaynakli özgüven sorunum var ve psikolojik sorunlarimda var .Bazen beni eşim niye tahammül ediyor diye az düşünmüyorum.
Demek istediğim aslinda eşiniz sizi çok seviyor ve illeride belki bir içiniz burkulacağiniz düşündüğü için sizi kendinden uzaklaştiriyor.
Inanin bana insan beyni öyle senaryolar kuruyor ki siz onda ciddi olduğunu sanarsiniz.
Mutlaka terapiye yönlendirin.
Aklima birde başka çözüm geldi ,belki üzerine düşünmek istersiniz.
Tüp bebek ve evlatlikta sonuc yok gibi .
Türkiyede varmi bilmiyorum ama sperm bankalarina baş vura bilirsiniz.
Hem siz hamileliģi tatmiş olursunuz hemen eşiniz yaninzda olur .
Ne dersiniz?
Siz ikinizde birbirine cok seven vefali insanlarsiniz.
Eşiniz ağir bir travma yaşiyor bu kesin .Bütün bu para meselesi kendi artik bir erkek olarak görmediği için değersiz hisettiği için.
Büyük bir özgücen kayipi çünkü ötelliklede toplumumuz alişik çocuk olmayacinca genel olarak kadinda "sorun" gösterilmesi.
Bendede aşiri başka denlerden kaynakli özgüven sorunum var ve psikolojik sorunlarimda var .Bazen beni eşim niye tahammül ediyor diye az düşünmüyorum.
Demek istediğim aslinda eşiniz sizi çok seviyor ve illeride belki bir içiniz burkulacağiniz düşündüğü için sizi kendinden uzaklaştiriyor.
Inanin bana insan beyni öyle senaryolar kuruyor ki siz onda ciddi olduğunu sanarsiniz.
Mutlaka terapiye yönlendirin.
Aklima birde başka çözüm geldi ,belki üzerine düşünmek istersiniz.
Tüp bebek ve evlatlikta sonuc yok gibi .
Türkiyede varmi bilmiyorum ama sperm bankalarina baş vura bilirsiniz.
Hem siz hamileliģi tatmiş olursunuz hemen eşiniz yaninzda olur .
Ne dersiniz?
- 1 Nisan 2019
- 1.641
- 3.765
Kusura bakmayın ama eşinizin ve ailesinin düşünce yapısı çok hastalıklı bence. Bu başlıkta da aynı düşünce şekli ile yorum yazanlar olmuş. Fikrimi belirteyim; insan sosyal bir varlıktır, biriyle olmak, aile kurmak ister. Geneli için konuşuyorum. Evlenmek, çocuk yapmak sünnettir. İnsanın cinsel isteklerin altında gizli bir çoğalma iç güdüsü de yatar. Ancak ben ne yapayım sevdiğim insan ile huzur dolu yuvam var iken başkasından çocuğu? Bu kadar önemli mi sırf çocuk olsun diye biriyle evlenip yapmak?
Ülkemizde karşısına doğru insan çıkmasa da , ama yaşım geçiyor, anne olayım diye evlenen çocuğu doğurup anlaşamadığı adamdan boşananlar var. Ki bu kişiler nedense daha 23 - 29 yaş arası oluyor çoğu zaman, belki biraz bekleseler bulacaklardı aradıklarını. Sizin durumunuz böyle mi? Yazdıklarınızdan aranızda yaş farkı da olsa, çocuğunuz olmasa da eşini seven, ayrılmak istemeyen bir kadın profili olarak karşımıza çıkıyorsunuz. Ama eşiniz ve ailesi size sırf evlenmek için evlenmiş muamelesi yapıyor. Hadi ailesi hastalıklı gibi, aferersiniz eşiniz neden bu kadar ezik davranıyor? Çocuğu olmasa, parası olmasa onu kimse sevmez mi? Siz bunca sene ona seni seviyorum dediniz, eşiniz hiç inanmamış galiba.
Ben sizin yerinizde olsam çok kırılır, soğurdum. Aklıma şu gelirdi, acaba ben bebek sahibi olamasam böyle düşünen eşim benden ayrılacak mı? Çünkü öyle yapacakmış gibi davranıyor. Eşinizin psikilojik destek almasını sağlayın. Yazdıklarımı eşiniz ile konuşun. Düzelmiyorsa tavırları, ben zaten dayanamaz bana bu şekilde davranmaya devam ederse soğurdum.
Ülkemizde karşısına doğru insan çıkmasa da , ama yaşım geçiyor, anne olayım diye evlenen çocuğu doğurup anlaşamadığı adamdan boşananlar var. Ki bu kişiler nedense daha 23 - 29 yaş arası oluyor çoğu zaman, belki biraz bekleseler bulacaklardı aradıklarını. Sizin durumunuz böyle mi? Yazdıklarınızdan aranızda yaş farkı da olsa, çocuğunuz olmasa da eşini seven, ayrılmak istemeyen bir kadın profili olarak karşımıza çıkıyorsunuz. Ama eşiniz ve ailesi size sırf evlenmek için evlenmiş muamelesi yapıyor. Hadi ailesi hastalıklı gibi, aferersiniz eşiniz neden bu kadar ezik davranıyor? Çocuğu olmasa, parası olmasa onu kimse sevmez mi? Siz bunca sene ona seni seviyorum dediniz, eşiniz hiç inanmamış galiba.
Ben sizin yerinizde olsam çok kırılır, soğurdum. Aklıma şu gelirdi, acaba ben bebek sahibi olamasam böyle düşünen eşim benden ayrılacak mı? Çünkü öyle yapacakmış gibi davranıyor. Eşinizin psikilojik destek almasını sağlayın. Yazdıklarımı eşiniz ile konuşun. Düzelmiyorsa tavırları, ben zaten dayanamaz bana bu şekilde davranmaya devam ederse soğurdum.
- 1 Nisan 2019
- 1.641
- 3.765
Bu nasıl bir anormallik böyle anlamadım gitti
Kadın sırf eşini korumak için sorun bende diyor ( bence gereksiz), akrabalar boşa diyor.
Kadın çocuk olmasa da eşinin yanında yine suç, o zaman param için birliktesin oluyor.
Demek sorun kadinda olsa adam hemen boşayacak.
Evlilik iyi günde kötü günde yanında olmak değil midir ?
8 sayfayı aradım, bu duruma da parmak basan bir kaç kişiyi daha buldum. Bazılarına cevap olarak beni kendinden soğutmak için yapıyor yazmışsınız. Soruyorum; bu durum size nasıl bu kadar masum geliyor? Demek ki o sizinle çocuğunuz olmasa mutsuz olacak ki sizi soğutmak istiyor. Ki bence bu iyimser bir yorum. Ben soğutmaya çalıştığını düşünmüyorum. Baya ailesi ile birlikte cidden sizin para için evli kaldığınızı düşündüler. Notere giymeyi kabul etseydiniz mal falan vermeyecek, gerçek yüzünü gösterecekti.
- 19 Haziran 2013
- 1.245
- 1.157
Kendini onun yerine koy, ben koydum da keainlikle bende bu şekilde acımı çıkarırdım. Yazık acısını senden çıkarmış anla onu, hemen dra gidin. Kendinden soğutmak için değilse bile, ciddi ciddi parası için olduğunu düşünüyor olsa bile, ona hak ver adam üzüntüsünden ne yapacağını bilmiyor.
- 11 Haziran 2019
- 669
- 1.424
- 30
Yapman gereken öncelikle eşinin psikolojik durumuna destek olmak. Gerekirse yardim alsin ama hep yaninda oldugunu hissettir.
Eşinin psikolojisi duzeldiği zaman da yapacagin tek sey esinin etrafinda boşa bu kadini diyen parazitleri hayatından cikarmak olsun. Bu kayinvaliden dahi olsa. Bu affedilebilir bişey değil.
Allah yardimcin olsun.
Eşinin psikolojisi duzeldiği zaman da yapacagin tek sey esinin etrafinda boşa bu kadini diyen parazitleri hayatından cikarmak olsun. Bu kayinvaliden dahi olsa. Bu affedilebilir bişey değil.
Allah yardimcin olsun.
- 5 Temmuz 2010
- 3.274
- 1.059
Eşinizi en iyi anlayan benim. Banada senelerce cocugun olmaz dendi hipofizden 2 hormonum eksık diye. Evlenirkende eşime söyledim dünyayı gezeriz bizde dedi ve evlendik. 1.5 sene sonrq tedaviye başladık. 1. Negatif. 2. Pozitif 8. Haftada kalbı durdu. 3. De negatıf olunca deli gibi sevmeme ragmen ben boşanalım sen sağlıklısın git baskasından çocugun olur ayrılalım dedım. Oda istemedi psıkolojini bozma ben olmasada bilerek evlendım dedi. 5. Tedavimde ikizlerimi kucagıma aldım suan 8 aylıklar.
Bazen herseyi doktorlar bilmiyo.bnm yolum kesışmesede bnm hastalığa sahıp olanların yolu celalettin perudan gectı.ve onun uyguladıgı tedavıyle hamıle kaldım.yofyn çalışmamdan dolayı gıdemedım ama uyguladugı tedavuyı uyguladm.
Kendısını instadan takıp et. Eşinin durumunda olup sonuç alan varmı dıye.
Bazen herseyi doktorlar bilmiyo.bnm yolum kesışmesede bnm hastalığa sahıp olanların yolu celalettin perudan gectı.ve onun uyguladıgı tedavıyle hamıle kaldım.yofyn çalışmamdan dolayı gıdemedım ama uyguladugı tedavuyı uyguladm.
Kendısını instadan takıp et. Eşinin durumunda olup sonuç alan varmı dıye.
Hay eşinin de akrabalarıninda kafa yapisina yani
ne yapsın bu kadınlar çocuk olmuyor diye bosasinlarmi? O zamanda çocuk için evlenmiş kocasını bıraktı derler yanında olur destek olur sanki bı eksiklikmis sucmus gibi üstüne alır durumu bu seferde bosanmiyor diye millet parası için der, he anam he sizin oğlununuzla evlenmeden bu kadın aç geziyodu çünkü
(yanlış anlamayın lütfen)
Tepenin tasini attıran bı konu daha yani hiç bı halt istemiyorum senden madem bu kadar istiyosn boşanmayı bosanalim ne madem eşinize gerçek duygularınizi anlatamamissnz ya da o anlamamış öyle ise bı aile terapisti ne gidin iki seçenekten birisi umarım en doğru kararı verirsinz. Yalnz o aile ile görüşmeye devam ederse daha çok dolar bu adam hassas zaten belliki kim ne derse ona inanacak bı ruh halinde.
ne yapsın bu kadınlar çocuk olmuyor diye bosasinlarmi? O zamanda çocuk için evlenmiş kocasını bıraktı derler yanında olur destek olur sanki bı eksiklikmis sucmus gibi üstüne alır durumu bu seferde bosanmiyor diye millet parası için der, he anam he sizin oğlununuzla evlenmeden bu kadın aç geziyodu çünkü (yanlış anlamayın lütfen) Tepenin tasini attıran bı konu daha yani hiç bı halt istemiyorum senden madem bu kadar istiyosn boşanmayı bosanalim ne madem eşinize gerçek duygularınizi anlatamamissnz ya da o anlamamış öyle ise bı aile terapisti ne gidin iki seçenekten birisi umarım en doğru kararı verirsinz. Yalnz o aile ile görüşmeye devam ederse daha çok dolar bu adam hassas zaten belliki kim ne derse ona inanacak bı ruh halinde.
Benzer Konular
- Kilitli
