Yeni hayatımda bazı sorunlar,iş ve aile..

tulipa .!.:

Kızlar atamayla ailemin yanına geldim.Burda iki sıkıntıyla karşılaştım.İş ve aile


Aile:Annem boşanmış ablam ve yetişkin kızları ve ergen yaşta erkeklerden oluşuyor.Kızlarla aram çok iyiydi..Hep onlarla iyi geçinmeye çalıştım,çok alınganlar.Sözleirnin sütüne söz söylemedim,her istediklerinde küçük de olsa maddi yardımı esirgemedim..Ancak stresli olduğum bir zaman söylenince küstüler evi terkettiler.Biri 23 biri 25 yaşında.(ben 35)..Sanırım arkadaşlarında kalıyorlar.Bir de sevdikleri bir akraba var ,orda..Konu ise şuydu,aslında çok küçük bir şey..Ben erkek yeğenimi (yaşı 18)markete gönderiyordum,o sırada ikisi d edışardan eve girdiler.bakkal git gel 5 dak market gitgel 10 dk..Markete zorla gönderdiğimi sandılar..Oysa zaten gidecekti..Bakkaldan karpuz marketten de soda ve dondurma almasını söylemiştim..Bakkaldan karpuzu almıştı.Markete gidecekti...O sırada geldiler..


Bunlarda aşırı birbirilerini kardeşlerini koruyucu.En nihayetinde beni dışarda hissettiriyorlar.''Dik dik '' Biz x i markete göndermiyoruz.''dediler.Arada dik konuşmaları olur böyle.Ben hep yumuşak konuşurum.Ben böyle konuşsam gıcıklanırlar.Ben''zaten gidiyor markete ''dedim.Yok bakkala gitmiştir o diye diretti.Ben de yok markete''dedim..Neyse yeğenim geldi.Nereye gititğini sordum..Marketen deyince,odasının kapısını açtım.Markete gitmiş dedim sinirli bir şekilde.Mutfakta da söykendim biraz.Birkaç gün önce ben başka şehirden gelen bir ablamla büyük bir tartışma yaşamıştım.Çünkü onlarda kaldığım zaman haketmediğim halde eniştem beni hep eleştirmiş en sonunda da evden kovmuştu..
Ben o sırada hem çalışıyor hem ablama ve eve bakıyordum ,hamilelğinde yatması gerekiyordu,ve bulantısı yoğundu.İşten gelince yemek,izin günümde temizlik yapıyordum.Buna rağmen eniştem böyle psikopatça davranmıştı.,ardımdan hep laf söylemişti,ablam da bunları hep bana taşıyıp benim sinirlerimi yıpratmış ve eniştemden soğutmuştu..Güya davranışlarımı ona göre düzelteyim diye..Ki ev iş arasında sessiz bir kızdım....Ablama da böyle davranır zaten,ablam ayrılmak ister bırakmaz..

Ablam da üzülmüştü ama ben de çok üzülmüştüm..Ve ablam her konsuu açıldığında politik davransaydın şirin gözükseydin der beni çığrımdan çıkarırdı..Hiç konusunu açmayacaktım tabi ama açıldı bir yerden.Sandimki ablam gerçeği anladı..'Ben çok ezildim o zamanlar,benim yaptığımı kim yapar şu zamanda''dedim..Ben ozaman26 yaşımdaydım..Yine politik davransaydın olmazdı,diğer yeğenim gelmiş,biraz çocuk bakmış onu sevmiş..Ama eniştem gerçekten narsist bir insandır..
Kesinlikle hatam yoktu,tek hatam o an bıorakıp gitmeyişimdi..Bana gitseydin ozaman ,kadın tutardık ozaman''diyor utanmadan..Kendin gönderseydin ,ben seni düşündüm,gitseydim laf edecektiniz'sizi biliyorum ben''hem sen gönderseydin''dedim..Hala anlamıyor.Bu şekilde çok kötü kavga ettik..Kimse beni tutmadı,büyük ablam da annem de bana sus diyor..Kimse o ablama bakarak bir şey demiyor..o gün yani..

Bu yeğenler de gördü onu...Neyse sorun etmediler..Ama bu daha iki gün önce olmuştu ve ben iki gündür üzgündüm..Ve o gün de bana öyle deyince doldum taştım söylendim...Birbirinizi çok güzel koruyorsunuz maşallah ,bir beni koruyan yok..Kimi kimden koruyorsunuz..Ben d eteyzesiyim.Markete gitmek çok kötü bir şey mi,eziyet mi..Büyğüm şefkatsiz küçüğüm saygısız ''diye söylendim sinirli bir şekilde....6 yıldır ilk defa onlara böyle sinirli konuştum...

Zaten çok alınganlar,çok da kinciler..Sanki en sevdiklerini öldürmüşüm..O gündne beri eve gelmiyorlar bir ay oldu..Güya birikmişmiş...Ne birikecekse,hep el üsütnde tuttum diyorum ya...Laflarının üsütne laf söylemedim kıırlmasınlar diye...Aksine anneleri bana bağırır ama onlara bağırmaz...Güya ben annelerine bağırıyormuşum,ki ablam üşütme gelir,ben de kendimi savunurum.Güya yeni yattığım duvarın yarısını yeğenler poster doldurmuş diye ben demişim ki,yeni boyattm,bir daha yapıştırmayın(,çünkü bıraksak duvarın tümü dolacak abartısız).Bir ev kınasımerasimi olsa çıkarıldığında izlerden dolayı duvar kötü görünecek..Demişim...Ben evi tadilat yaptırdım ama ablamgil çabuk batıran cinsinden..Sert de söylemem asla..Hep yumuşak söylerim..

Suçlarım bunlarmış işte...ablam bir iki kez çağırdı..Gelirler dedi.Market konusunda benim de zoruma gitti dedi..Baktı gelmiyorlar.Bana yüklenme başladı.Kendini düzelt diye ..Birkmiş diye...Bne de birikecek bir şey birşey yok böyle böyle diye ablama kendimi savundum.Tartıştık doğal olarak.Küstümm ben de gittim.Başka ev tutacağım dedim..Bir iki gün sonra aradı,yumuşak konuştu,başka ev tutma dedi...Tabi maddi yardımımın etkisi maalesef..Keşke merhametinden olsaydı..Zaaten kiralar da yükse da yüksek burda.Hem kiradan kurtulmak hem de yalnızlıktan sıkıldığım için gelmiştim..

Ne diyorsunuz bu işe..Ne yapmalıyım bu konuda..Şimddilik eve sessizce gelip gidiyorum...Ama rahatım..Gelseler suratıma bakmazlar,böcek gib hissettirirler.Biliyorum çünkü bizim eve yeni geldiklerinde de böyle aşırı alıngan ,kinci ve narindiler..
Ama ben de insanım..Ev ve iş değiştirdim..Sevmediğim zor bir bölüme verdilerdiler...Sorumlu çocuk gibi azarlı
Hiç mi anlamamışlar beni.Hep ben mi alttan almalıyım.Bennim beklentilerim yokmu?Teyzeysem peygamber sabrımı taşımalıyım hep...Ablam alıştırdı bunları böyle büyüğüne saygısız,aşırı özgür..Ama ceremesini biz de çekiyoruz..

İş konusunda da,zor bir bölüm.Yepyeni şeyler öğrenmem gereken bir bölümbir bölüm..Zekiyim bu yaşta çok şükür ama etraf birşey öğretmedi,bir iki kişi hariç .Ama çabuk adapte olmalımı bekledi....Sık sık sordum sordum mecburen,rahatsız oldular,sürekli soruyormuşum diye sorumluya şikayet etmişlikleri var..Sorumlu diktatör biri.Çocuk gibi azarlıyor en uufak birşeyde.Özgüvenimin zamanla zarar görmesindne korkuyorum...Daha önceki bir işimde öyle olmuştu.Sonra insan dırdırı olmayan rahat bir bölümde kendime gelmiştim..Bazen cevap verdim,hoşuna gitmedi tabi.. ama vazgeçmedi ısırmaya.
Başlayalı bir ay oldu ,ben öğrendim çoğunu ama oradan soğudum..Bilgim artıkça sorumlunun sesi kesilecek gibi ama soğudum. Bugün hep soğuk durdum.farkedilmiştir..

İş öğrenme ve yapma yönündne daha rahatım ama bu sorumlunun taarruzlarındna belli olmaz diye başka yeri istesem mi....Normalde vermezler ama araya torpil koymaya çalışbilirm.İdareye baş sorumluya gidip görevlendirme kağıdını imzala deyip duruyor sorumlu..Gititğimde ''istemiyorum orayı,böyle böyle oldu ''diyeceğim fırsat bu fırsat..Ters tepmez inşallah..

Genişletmek için tıkla...

aptalasik .!.:

Anladığım kadarıyla kötü bir psikolojidesiniz, yazınızdan insana direkt bu elektrik geçiyor. O yüzden biraz uyanmanız açısından bu şekilde yazacağım, lütfen alınmayın.

1. Ben de hiç hoşlanmıyorum markete bakkala çocuk gönderilmesinden. Kendi fikrimi geçiyorum ama hava da sıcak zaten, 18 yaşındaki birini markete göndermek bana çok da mantıklı gelmedi. Hayır neden gelmedi, çünkü bayıla bayıla yapsa ablaları bunu bu kadar sorun etmezdi.

2. Ablaları korumuş ve büyütmüş evet, yalnız sonrasında söylenme şeklinizden çıkardığım sonuç şu, genelde alttan alsanız bile söylenmeye müsait bir yapınız olduğu. Yazım tarzınızdan bu da anlaşılıyor.

3. Mutsuz bir havanız var, mutsuz insanlar hiçbir şey yapmasalar bile aynı evde kaldıkları insanları veya gençleri mutsuz edebilirler. Birikti dedikleri bu olabilir.

4. Bu kadar insanın aynı evde yaşaması çok mantıksız. Hepiniz melek de olsanız içinde iki genç, ergenler, anneanne, yetişkin ablalar falan: huzur imkansız.

5. İşinizden bahsederken de bıkkınsınız, kendinizi her konuda şartlandırıyor ve olumsuz elektrik veriyor gibisiniz. Hayır ben bunu çözeceğim diyin kendinize, amirinize diğerlerine de o olumlu havayı verin. Öğrenmek isteyen ve olumlu mutlu hava saçan birine kimse olumsuz davranmaz.

6. 35 yaşındasınız. Ailenizin maddiyattan sizi evde istediğinin farkındasınız. Bu konuda bile net bir tavır alamıyorsunuz. Hayatınızdaki sorunların kaynağı da bu bence. Bir şeyler hakkında konuşmaktan vazgeçin, bir şeyler yapın. İçinizde kırgınlığınız varsa bunu hareketlerle çözün. Ayrı eve çıkın, bir memur için kiralar hiçbir şekilde aşırı fazla olamaz zaten tek kişisiniz. Yemek yapasım gelmiyor falan bunlar hep uydurduğunuz bahaneler, çünkü mutsuzluğunuz nedeniyle kendinizi onlara muhtaç hissediyorsunuz. Ve karşı taraftan sorunlarınızı çözmesini bekliyorsunuz. O evden çıkın, sorunu hemen çözün.

Mutlu olmayı başarabilirseniz, her şeyin yoluna ne kadar çabuk girdiğine inanamazsınız. Mutlu insan yalnız kalmaz, dışlanmaz, kınanmaz. En önemlisi de insanın mutlu olmayı istediği an başarabilecek olması. Sadece dolu taraflara odaklanmanız yeterli.

Saygılarımla

Genişletmek için tıkla...