- 23 Mart 2019
- 56
- 40
- 28
- Konu Sahibi isimsizkullanici56
- #1
Öncelikle herkese merhaba,
Dertleşmek için yazmak istiyorum buraya.. 7 aylık evliyim. Eşimle sosyal medya üzerinden tanıştık daha doğrusu memleketimiz köyümüz aynı aileler tanışıyor 30-40 yıldır gibi bişey. Ama biz ilk kez sosyal medyadan tanışmaya görüşmeye başladık. Okulumun son aylarıydı zor ve uzun bi ilişkiden çıkmıştım huzursuz 2-3 yıldan sonra eşimin güler yüzü temiz kalbi sohbeti beni heycanlandırması hoşuma gitmişti 2-3 ay görüştük daha sonra ciddi adımlar atmak istedi annem karşı çıktı eğitim farkı aile farkı yüzünden babam ve abim yanımda oldu onlara sırtımı dayayıp annemi ikna edebildik. Annemin istememe sebeplerinden bir tanesi eşimin ailesini maddi olarak birlik olmasıydı yani dedesi 2 amcası ve babası maddi anlamda beraberler aile binasında yaşıyolar diye büyük amcası yönetiyor para onun elinde ve herkesi o yönetiyor. Benim aile yapım ise bundan çok farklı babam 19 yaşından beri kendi çalışıyor çekirdek aile olarak yaşayıp geçiniyorduk. Çok rahat büyüdüm 18 yaşımdan beri arabam altımda okula gidip arkadaşlarımla gezip duruyordum annem hariç hiç kimseye ne hesap veriyordum ne de izin alıyordum. Annem bunları bildiği için asla istemedi evliliğimi. 24 yaşıma kadar ne istediysem oldu annem ve babam sayesinde sanırım şuan evlilikte bu kadar zorlanmamın sebebi de bu. Eşimin amcası yani bütün sülaleyi yöneten adam inanılmaz cimri. Ve benim bu yaşıma kadar annemle babamdan görmediğim tek şey cimrilikti. Eşimle evlenmeden önce bunların hepsini konuştuk hep aksini iddaa etti öyle öyle derken evlendik. Eşimin istegi üzerine o aile binasının giriş katına 55 m2 evine yerleştim. Sırf o mutlu olsun diye kalabalığı seviyordum bekarken mutlu olurum sandım ama o kadar mutsuzum ki hayatım alt üst oldu mimarlık fakültesinden yeni mezunum iş bulamıyorum arabam yok artık maddi olarak önceden yaşadığım hayatın 1/10 nunu bile yaşamıyorum bunlar yetmezmiş gibi bir de o binada eşimin amcasının eşi onun boşanıp gelmiş kızıyla her dk yanyanayız cok kalitesiz ve görgüsüzler maddi durumları cok iyi ama cimriliklerinden dolayı hiç bir şey görmemiş yaşayamamışlar çeyizimle getirdiğim çantalarımdan çoraplarıma kadar her şeyin içine düşüyorlar midem bulanıyor bu durumdan. Annemle evim arası 500 m sürekli oraya kaçıp duruyorum. Bütün mutsuzluğumu eşimden çıkartıyorum o yüzden evliliği anlayamıyoruz. Evlilik dediğimiz şey cimri amcası yengesi ve onların kızlarıyla geçiyor. Herkes kayınvalidesiyle sorun yaşar ama benim kayınvalidemle sorunum yok onunla tek sorunum eltisine tapıyor ve korkuyor olması. Kayınpederim o kadar ahlaklı o kadar düşünceli bir adam ki ağzımın içine bakıyor ne istiyim diye ama işte kayınpederimin abisinin varlığı herşey benim havasında olması herşeye karışmaya çalışması beni çok yoruyor bu yüzden suçsuz eşimi de kayınvalidemi de kayınpederimi de çok üzüyorum. Yaşadığım ailenin yaşantımın aksine çok farklı bi yaşamın içine düştüm. Yaptıgımız her şeyin içine düşüyorlar tatile gitmemizin kıyafet almamızın eve aldıgımız halıya kadar midem kaldırmıyor artık. Eşim ve kayınpederim evim küçük olduğu için cocugum olduğu zaman taşınıcagımızı söylediler bende iş aradığım halde evliliğe alışamadığım halde çocuk yapmak zorunda kaldım gibi bişey kendimi bu yüzden çok suçlu hissediyorum sürekli korkuyorum bebeğe bişey olur mu sırf bu insanlardan uzaklaşmak eşimle ve sadece ailesiyle muhattap olabilmek için çocuk yaptım. Sanırım 4 haftalık falan ama değerlerin düşük diyor doktor o da kesin değil yani. Çocugum olursa eğerse uzun bi süre işe giremiycem arabamı alamıycam eski yaşantıma kavusamıycam ama çocugum olursa da eşimin amcası onun eşi ve geri kalan sülalesiyle aynı yerden yaşamaktan kurtulucam. Bekarken çok mutlu ve hiç bir şeyi takmayan bi tiptim. Şuan ise güldüğüm tek bir gün yok her gün aglıyorum. Dairem giriş katta karşı dairemde eşimin çok yaşlı babannesiyle dedesi yaşıyor. Kuafore bile giderken 100 kişiye hesap veriyorum. Sırf bana bişey sormasınlar diye evlendiğim günden beri üniversiteden tek bir arkadaşımla görüşmedim yaptıgım tek şey anneme gitmek. Eşimle aram açılıcak diye de korkuyorum çünkü sürekli amcasını yengesini şikayet ediyorum hiç bir şey diyemiyor çünkü o da biliyor bana nişanlılıgımız boyunca sülalesini daha farklı tanıtmaya calıştı ama evliligimin 1. Ayında herşeyi görmeye başladım annemi dinlemediğim için çok pişmanım eşimi sevmeme rağmen bu etkenler yüzünden yaşam sevincim kalmadı. Eşimin eğitimi yok hep amcasının emri altında cimri bi ailede büyümüş olmasına rağmen babamı ve yaşantımızı cocuklugundan beri bildiği için bana elinden kadar yardımcı olmaya çalışıyor. Kafam öyle karışık ki o kadar yorgunum ki herkes evliliğinde kayınvalide eşiyle sorun yaşıyor ama ben amcaısyla yengesiyle ve sürekli para ve cimrilik olan bir evin ortasına düştüm. Belki benim gibi şeyler yaşamış olan birileriyle konuşabilirim akıl alabilirim diye utanarak yazıyorum bunları.. iş arıyor olmam evliliğe alışamam hamile olmam hepsini birbirine kattım hiç bir yerden tutamıyorum yaptıklarımı..
Dertleşmek için yazmak istiyorum buraya.. 7 aylık evliyim. Eşimle sosyal medya üzerinden tanıştık daha doğrusu memleketimiz köyümüz aynı aileler tanışıyor 30-40 yıldır gibi bişey. Ama biz ilk kez sosyal medyadan tanışmaya görüşmeye başladık. Okulumun son aylarıydı zor ve uzun bi ilişkiden çıkmıştım huzursuz 2-3 yıldan sonra eşimin güler yüzü temiz kalbi sohbeti beni heycanlandırması hoşuma gitmişti 2-3 ay görüştük daha sonra ciddi adımlar atmak istedi annem karşı çıktı eğitim farkı aile farkı yüzünden babam ve abim yanımda oldu onlara sırtımı dayayıp annemi ikna edebildik. Annemin istememe sebeplerinden bir tanesi eşimin ailesini maddi olarak birlik olmasıydı yani dedesi 2 amcası ve babası maddi anlamda beraberler aile binasında yaşıyolar diye büyük amcası yönetiyor para onun elinde ve herkesi o yönetiyor. Benim aile yapım ise bundan çok farklı babam 19 yaşından beri kendi çalışıyor çekirdek aile olarak yaşayıp geçiniyorduk. Çok rahat büyüdüm 18 yaşımdan beri arabam altımda okula gidip arkadaşlarımla gezip duruyordum annem hariç hiç kimseye ne hesap veriyordum ne de izin alıyordum. Annem bunları bildiği için asla istemedi evliliğimi. 24 yaşıma kadar ne istediysem oldu annem ve babam sayesinde sanırım şuan evlilikte bu kadar zorlanmamın sebebi de bu. Eşimin amcası yani bütün sülaleyi yöneten adam inanılmaz cimri. Ve benim bu yaşıma kadar annemle babamdan görmediğim tek şey cimrilikti. Eşimle evlenmeden önce bunların hepsini konuştuk hep aksini iddaa etti öyle öyle derken evlendik. Eşimin istegi üzerine o aile binasının giriş katına 55 m2 evine yerleştim. Sırf o mutlu olsun diye kalabalığı seviyordum bekarken mutlu olurum sandım ama o kadar mutsuzum ki hayatım alt üst oldu mimarlık fakültesinden yeni mezunum iş bulamıyorum arabam yok artık maddi olarak önceden yaşadığım hayatın 1/10 nunu bile yaşamıyorum bunlar yetmezmiş gibi bir de o binada eşimin amcasının eşi onun boşanıp gelmiş kızıyla her dk yanyanayız cok kalitesiz ve görgüsüzler maddi durumları cok iyi ama cimriliklerinden dolayı hiç bir şey görmemiş yaşayamamışlar çeyizimle getirdiğim çantalarımdan çoraplarıma kadar her şeyin içine düşüyorlar midem bulanıyor bu durumdan. Annemle evim arası 500 m sürekli oraya kaçıp duruyorum. Bütün mutsuzluğumu eşimden çıkartıyorum o yüzden evliliği anlayamıyoruz. Evlilik dediğimiz şey cimri amcası yengesi ve onların kızlarıyla geçiyor. Herkes kayınvalidesiyle sorun yaşar ama benim kayınvalidemle sorunum yok onunla tek sorunum eltisine tapıyor ve korkuyor olması. Kayınpederim o kadar ahlaklı o kadar düşünceli bir adam ki ağzımın içine bakıyor ne istiyim diye ama işte kayınpederimin abisinin varlığı herşey benim havasında olması herşeye karışmaya çalışması beni çok yoruyor bu yüzden suçsuz eşimi de kayınvalidemi de kayınpederimi de çok üzüyorum. Yaşadığım ailenin yaşantımın aksine çok farklı bi yaşamın içine düştüm. Yaptıgımız her şeyin içine düşüyorlar tatile gitmemizin kıyafet almamızın eve aldıgımız halıya kadar midem kaldırmıyor artık. Eşim ve kayınpederim evim küçük olduğu için cocugum olduğu zaman taşınıcagımızı söylediler bende iş aradığım halde evliliğe alışamadığım halde çocuk yapmak zorunda kaldım gibi bişey kendimi bu yüzden çok suçlu hissediyorum sürekli korkuyorum bebeğe bişey olur mu sırf bu insanlardan uzaklaşmak eşimle ve sadece ailesiyle muhattap olabilmek için çocuk yaptım. Sanırım 4 haftalık falan ama değerlerin düşük diyor doktor o da kesin değil yani. Çocugum olursa eğerse uzun bi süre işe giremiycem arabamı alamıycam eski yaşantıma kavusamıycam ama çocugum olursa da eşimin amcası onun eşi ve geri kalan sülalesiyle aynı yerden yaşamaktan kurtulucam. Bekarken çok mutlu ve hiç bir şeyi takmayan bi tiptim. Şuan ise güldüğüm tek bir gün yok her gün aglıyorum. Dairem giriş katta karşı dairemde eşimin çok yaşlı babannesiyle dedesi yaşıyor. Kuafore bile giderken 100 kişiye hesap veriyorum. Sırf bana bişey sormasınlar diye evlendiğim günden beri üniversiteden tek bir arkadaşımla görüşmedim yaptıgım tek şey anneme gitmek. Eşimle aram açılıcak diye de korkuyorum çünkü sürekli amcasını yengesini şikayet ediyorum hiç bir şey diyemiyor çünkü o da biliyor bana nişanlılıgımız boyunca sülalesini daha farklı tanıtmaya calıştı ama evliligimin 1. Ayında herşeyi görmeye başladım annemi dinlemediğim için çok pişmanım eşimi sevmeme rağmen bu etkenler yüzünden yaşam sevincim kalmadı. Eşimin eğitimi yok hep amcasının emri altında cimri bi ailede büyümüş olmasına rağmen babamı ve yaşantımızı cocuklugundan beri bildiği için bana elinden kadar yardımcı olmaya çalışıyor. Kafam öyle karışık ki o kadar yorgunum ki herkes evliliğinde kayınvalide eşiyle sorun yaşıyor ama ben amcaısyla yengesiyle ve sürekli para ve cimrilik olan bir evin ortasına düştüm. Belki benim gibi şeyler yaşamış olan birileriyle konuşabilirim akıl alabilirim diye utanarak yazıyorum bunları.. iş arıyor olmam evliliğe alışamam hamile olmam hepsini birbirine kattım hiç bir yerden tutamıyorum yaptıklarımı..
